tag:blogger.com,1999:blog-67940375342729025482024-03-05T17:36:53.137+13:00NilGiriNilGirihttp://www.blogger.com/profile/05878649568367403490noreply@blogger.comBlogger40125tag:blogger.com,1999:blog-6794037534272902548.post-45240816555297905212016-11-20T13:10:00.002+13:002016-11-20T13:25:34.310+13:00ದೊಡ್ಡ ನೋಟುಗಳ ನಿಷೇಧ - ನನ್ನ ನೋಟುಗಳು ಇನ್ನು ನಿಶ್ಯಬ್ಧ<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
ದಿನಾ ಬೆಳಗಾದ್ರೆ ಎಲ್ಲಾ ಕಡೆ ಪ್ರಧಾನಮಂತ್ರಿಗಳ 500 ಮತ್ತು 1,000 ಹಳೇ ನೋಟುಗಳ ಬ್ಯಾನ್ ಮತ್ತು ಅದರಿಂದ ಕೆಲವರಿಗೆ ಸಮಸ್ಯೆಗಳು, ಕೆಲವರಿಗೆ ಸಮಸ್ಯೆ ಇದ್ರೂ " ಪರವಾಗಿಲ್ಲ...ಒಳ್ಳೇ ಕೆಲಸಕ್ಕೆ ವಿಘ್ನ ಬರೋದೇ ಅಲ್ವೇ"ಅಂತ ತಮಗೆ ತಾವೇ ಸಮಾಧಾನ ಮಾಡ್ಕೋತಾ ಇರೋ ಎಲ್ಲಾ ನ್ಯೂಸ್ ಗಳನ್ನ ಓದ್ತಾ....ಓದ್ತಾ..ಟೈಮ್ ಪಾಸ್ ಮಾಡ್ತಾ ಇದ್ದ ನಂಗೆ, ಸದ್ಯದ ಸಮಸ್ಯೆ ಏನಪ್ಪಾ ಅಂದ್ರೆ, ನನ್ನ ಹತ್ರ ಇರೋ ...ಈಗ ಬ್ಯಾನ್ ಆಗಿರೋ 500 ಮತ್ತು 1,000 ನೋಟುಗಳನ್ನ ಏನ್ ಮಾಡೋದು ಅಂತ! ಊರಿಂದ ಬರೋವಾಗ ಅಮ್ಮನ ಕಡೆಯಿಂದ,ಅತ್ತೆ ಮನೆ ಕಡೆಯಿಂದ..." ತಗೋಳೇ ನಿನ್ನ ಬರ್ಥ್ ಡೇದು...ನಿನ್ನ ಮದ್ವೆ ಆನಿವರ್ಸರಿದು...ಗೌರಿ ಹಬ್ಬದ್ದು...ಯುಗಾದೀದು..." ಅಂತೆಲ್ಲಾ ಲಿಸ್ಟ್ ಅವ್ರು ಹೇಳಿ ಕೊಟ್ಟಿದ್ದು, ಮಿಕ್ಕಿದ್ದು ನಾನು ನೆನಪಿಸಿ ಇಸ್ಕೊಂಡು ಬಂದಿದ್ದು, ಕೆಲವು ಪತಿ ದೇವರಿಗೆ ಕಂಡಂಗೆ ಕೆಲವು ಕಾಣದಂಗೆ ನನ್ನ ಸೀರೆಗಳ ಮಧ್ಯೆ ಮುಚ್ಚಿಟ್ಟುಕೊಂಡು ಬಂದಿದ್ದು ...ಎಲ್ಲಾ ಲೆಕ್ಕ ಹಾಕೋಣ ಅಂತ ಈ ವೇಕೆಂಡ್ ಲೆಕ್ಕ ಹಾಕಿದ್ರೆ ಹೆಚ್ಚು ಕಡಿಮೆ 30,000 ಚಿಲ್ರೆ!! ಅದ್ರಲ್ಲೂ ನಾನು ಬರೋವಾಗ ಪರ್ಸಲ್ಲಿ ಇಡಕ್ಕೆ ಬಟ್ಟೆಗಳ ಮಧ್ಯ ಮುಚ್ಚಿಡಕ್ಕೆ ಈಸಿ ಆಗುತ್ತೆ ಅಂತ ಎಲ್ಲಾ 1,000 ನೋಟಿಗೆ ಕನ್ವರ್ಟ್ ಮಾಡ್ಕೊಂಡು ಬೇರೆ ಬಂದಿದ್ದ್ನಲ್ಲಾ...ಈಗ ಏನು ಮಾಡಲೀ...??!!! ಇನ್ನು ಊರಿಗೆ ಸದ್ಯಕ್ಕಂತೂ ಬರೋ ಪ್ಲಾನ್ ಇಲ್ಲ :( ನಮ್ಮ ಪ್ರಧಾನಮಂತ್ರಿಗಳು ಮಾರ್ಚ್ 31 ತನಕ ಟೈಮ್ ಏನೋ ಕೊಟ್ಟವ್ರೆ....ನಾನು ಅಷ್ಟ್ರಲ್ಲಿ ಊರಿಗೆ ಬರಕ್ಕೆ ಆಗಲ್ವಲ್ಲಾ?! ಹಂಗಿದ್ರೆ ನನ್ನ "ಬ್ಲ್ಯಾಕ್ ದುಡ್ಡು" ಹೋದಂಗೆಯಾ..!! ಹೋಗ್ಲಿ ಬಿಡಿ ಅಷ್ಟ್ರಲ್ಲಿ ದೇವ್ರು ಏನಾರಾ ಆ ದುಡ್ಡಿಗೆ ದಾರಿ ತೋರಿಸ್ತಾನೆ.<br />
<br />
ಇನ್ನು ಮಜ ಅಂದ್ರೆ, ಸುಮಾರು ಜನ ದಿನ ಬೆಳಗಾಗೋಷ್ಟ್ರಲ್ಲಿ ಎಕಾನಿಮಿಕ್ಸ್ ನ ಅರ್ದು ಕುಡ್ದೋರಂಗೆ ವಾಟ್ಸಾಪುಗಳಲ್ಲಿ, ಪೋಸ್ಟ್ಗಳಲ್ಲಿ, ಕಮೆಂಟುಗಳಲ್ಲಿ ಉಪದೇಶ ಕೊಡ್ತಾ ಇದ್ದಿದ್ದು ಓದಿ ನಂಗೂ ಕಾಲೇಜಲ್ಲಿ ಎಕಾನಿಮಿಕ್ಸ್ ಓದಿ ದಬಾಕಿದ್ದು ನೆನಪಿಗೆ ಬಂತು. ಹಂಗೇ ಒಂದೆರಡು ಡೌಟ್ಸುಗಳೂವೇ!<br />
<br />
ನಂಗೇನೋ...ಈ ದೊಡ್ಡ್ ನೋಟುಗಳನ್ನ ಬ್ಯಾನ್ ಮಾಡಿದ ಐಡಿಯಾ ಚೆನ್ನಾಗೇ ಇದೆ. ಹೆಂಗೂ ದೊಡ್ಡ್ ನೋಟು ಬ್ಯಾನ್ ಮಾಡಿದ್ಮೇಲೆ...2,000 ನೋಟು ಏನಿಕ್ಕೆ ರಿಲೀಸ್ ಮಾಡಿದ್ರು?<br />
<br />
ಈಗ ಒಂದಂತೂ ಗ್ಯಾರಂಟಿ ....ಮಿನಿಮಮ್ ಲಂಚ 2,000 ನೋಟು ಫಿಕ್ಸ್! ಮೊದಾಲಾದ್ರೆ 1,000ಗೆ ಆಗ್ತ ಇದ್ದಿದ್ದು ಕೆಲಸಕ್ಕೆ ಈಗ 2,000 ಒಂದೇ ನೋಟು! (ನಂಗೂ ಗೌರಿ, ಯುಗಾದಿ ಹಬ್ಬದ್ದು ವಸೂಲಿ 2,000 ಫಿಕ್ಸು!) ಸದ್ಯಕ್ಕೇನೋ ಜನ ಕ್ಯೂ ನಿಂತ್ಕೊಂಡು...ಹೊಸ ನೋಟುಗಳ್ನ ಹಿಡ್ಕೊಂಡು selfie ಹಾಕ್ಕೊತಾ ಅವ್ರೆ ಇನ್ನೊಂದು ಆರು ತಿಂಗಳು ವರ್ಷ ಅನ್ನೊಷ್ಟ್ರಲ್ಲಿ ಹೊಸಾ 500...1,000...ಆಮೇಲೆ ೨೦೦೦ ನೋಟುಗಳು ಮತ್ತೆ "ಬ್ಲ್ಯಾಕ್" ಆಗಕ್ಕೆ ಶುರು ಆಯ್ತವೆ! (ನಂಗೂ ಅಷ್ಟಿಷ್ಟು ಭವಿಷ್ಯ ಹೇಳಕ್ಕೆ ಬತ್ತದೆ!)<br />
<br />
ಪಾಪ ಕೆಲವ್ರ ಪೋಸ್ಟ್ ಗಳ್ನ ಓದ್ತಾ ಇದ್ರೆ, ಎಲ್ಲೆಲ್ಲಿಂದ ದುಡ್ಡು ತಂದು ಇಟ್ಕೊಂಡಿದ್ರೋ ಎನ್ ಕಥೆನೋ...ಪ್ರಧಾನಮಂತ್ರಿಗಳೇನೋ ಈಸಿಯಾಗಿ ದೊಡ್ಡ್ ನೋಟು ಬ್ಯಾನ್ ಮಾಡ್ಬುಟ್ರು...ಈಗ ಇವ್ರ ಸಂಕಟ ಯಾರಿಗೆ ಹೇಳ್ತಾರೆ ಪಾಪ... <br />
<br />
ಮೊನ್ನೆ ಊರಿಗೆ ಫೋನ್ ಮಾಡ್ದಾಗ ನಮ್ಮಮ್ಮಂಗೆ ಕೇಳ್ದೆ " ಹೆಂಗೆ ಮ್ಯಾನೇಜ್ ಮಾಡ್ತಾ ಇದೀರಾ? " ಅಂತಾ...ನಮ್ಮಮ್ಮ ಏನೂ ತಲೇನೇ ಕೆಡ್ಸಿಕೊಳ್ದೆ .." ಲಲ್ಲೀ (ನಮ್ಮಕ್ಕ)..ಬೋನಸ್ ಬಂದಿತ್ತು ಅಂತಾ ಯಾವಾಗ್ಲೋ...ಹತ್ತತ್ತು ರುಪಾಯಿದು ಎಲ್ಲಾ ಹೊಸ ನೋಟು ಇರೋ ಐದು ಬಂಡ್ಲು ಕೊಟ್ಟಿದ್ಲು...ಅದ್ರಲ್ಲೇ ಹಾಲಿನವ್ನಿಗೆ ತರಕಾರಿಗೆ...ಪೇಪರ್ನೋರಿಗೆ ಕೊಡ್ತಾ ಇದೀನಿ...ಇನ್ನು ಮನೇ ಸಾಮಾನು ತಿಂಗ್ಳಿಗೆ ಒಂದ್ಸಲ ತಾನೇ ಕೊಡೋದು...ಇನ್ನೂ ಟೈಮ್ ಇದ್ಯಲ್ಲ ಏನೂ ಚಿಂತೆಯಿಲ್ಲ.." ಅಂದ್ರು. ಅದ್ರಲ್ಲೂ ಪಾಪ ತರಕಾರಿಯೋರು....ಹಾಲಿನವರಂತೂ ಹತ್ತು ರುಪಾಯಿ ನೋಟ್ನ ಒಳ್ಳೇ ದೇವ್ರ ಪ್ರಸಾದ ಇಸ್ಕೊಂಡಂಗೆ ಎರಡೂ ಕೈಯಲ್ಲಿ ಇಸ್ಕೊಂಡ್ರು ಅಂತ ಫುಲ್ ಖುಶ್! ಆದ್ರೆ ಒಂದೇ ಬೇಜಾರು ಅಂದ್ರು...." ಸದ್ಯಕ್ಕೆ ಅವ್ರ ಸಮಸ್ಯೆ ಏನಪ್ಪಾ ಅಂದ್ರೆ..."ಇಷ್ಟು ದಿನ ನೂರು...ಐನೂರು...ಸಾವಿರ ಏಣ್ಸಕ್ಕೆ ಕಷ್ಟ ಇರ್ಲಿಲ್ಲ....ಈಗ ಹತ್ತತ್ತು ರುಪಾಯಿದು ಒಂದೊಂದೇ ಎಣಿಸಿ...ಎಣಿಸಿ ಕೊಡ್ಬೇಕಲ್ಲ ಅನ್ನೋದು!<br />
<br />
ಅಂದ ಹಾಗೆ..." ನಿನ್ನ ಹತ್ರ ಇರೋ ದುಡ್ಡು ಹೆಂಗೆ ಕನ್ವರ್ಟ್ ಮಾಡ್ಕೋತೀಯಾ??" ಅಂತ ಏನಾರಾ ನಿಮ್ಗೆ ಅಪ್ಪಿ ತಪ್ಪಿ ಕೇಳೋಣ ಅನ್ಸಿದ್ರೆ.... ಇಲ್ಲಿ ಊರಿನ ಯಾವ ದುಡ್ಡು ಇಲ್ಲಿನ ದುಡ್ಡಿಗೆ ಕನ್ವರ್ಟ್ ಮಾಡಲ್ಲ. ಇಲ್ಲೇ ಇರೋ ಇಂಡಿಯನ್ ಬ್ಯಾಂಕೂ ನನ್ನ ಇಂಡಿಯನ್ ದುಡ್ಡನ್ನ ಕನ್ವರ್ಟ್ ಮಾಡಲ್ಲ. ಯಾರಾದ್ರೂ ಊರಿಗೆ ಹೋಗ್ತಾ ಇರೋರ ಹತ್ರ ಕೊಟ್ಟು ನಮ್ಮನೆಗೆ ಮುಟ್ಟುಸ್ರಪ್ಪ ಅಂತ ಕೇಳ್ಕೋಳೊದು...ಅಗ್ಲಿಲ್ವಾ??!! ಕೃಷ್ಣಾರ್ಪಣ ಅಂತ ಸುಮ್ನೆ ಇರೋದು.<br />
<br />
(ಯಾರೋ "ಬುಜೀ" ಇಲ್ಲಿಂದ ಭಾರತದಲ್ಲಿ ನೋಟು ಬ್ಯಾನ್ ಆಗಿರೋದಕ್ಕೂ....ಅಲ್ಲಿರೋ ಭ್ರಷ್ಟಾಚಾರಕ್ಕೂ....ಏನೋನೋ ಹಿಸ್ಟರಿ...ಲಾಜಿಕ್ ಇತ್ಯಾದಿ...ಇತ್ಯಾದಿ ಲಿಂಕ್ ಮಾಡಿರೋ ಪೋಸ್ಟ್ ಎಲ್ಲಾ ಕಡೆ ಬಂದಿರೋ ಬಗ್ಗೆ ಯಾರೇನೂ ತಲೆ ಕೆಡ್ಸಿಕೊಳ್ಳಬೇಕಿಲ್ಲ್ರಪ್ಪಾ! ಇಲ್ಲಿ ಸದ್ಯಕ್ಕೆ ಜನ ಭೂಕಂಪದಿಂದ ಆಗಿದ್ದ ಕಷ್ಟ...ನಷ್ಟ ಬಗ್ಗೆ, ಆಮೇರಿಕಾದ ಹೊಸ ಅಧ್ಯಕ್ಷರ ಬಗ್ಗೆ ಮಾತಾಡ್ತ ಅವ್ರೆ ಅಷ್ಟೇಯಾ!<br />
<br />
ಇನ್ನೊಬ್ಬ "Brian" ಪ್ರಕಾರ, ಇಲ್ಲಿ ಆಗಿದ್ದ್ <a href="http://www.nzherald.co.nz/nz/news/article.cfm?c_id=1&objectid=11750012">ಭೂಕಂಪ</a>ಕ್ಕೆ ಬೇರೇನೇ ಕಾರಣ ಅಂತೆ! ಇಲ್ಲಿ ಜನ ಈ Brian ಹೇಳಿದ್ದನ್ನ ಎಷ್ಟು "ಬೆಲೆ" ಕೊಟ್ಟವ್ರೋ ನೀವು ಅಷ್ಟೇ ಆ "Brian"ಗೂ ಕೊಡಿ)<br />
<br /></div>
NilGirihttp://www.blogger.com/profile/05878649568367403490noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6794037534272902548.post-67773860256525933012011-04-13T23:13:00.001+12:002011-04-14T08:32:26.914+12:00ನಮ್ಮ ಸೀರೆಯಲ್ಲಿ ಕಿವೀ ನೀರೆಯರು!ನಾನು ಮೊದಲು ಕೆಲಸ ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದದ್ದು ಈ ಊರಿನ ಜಿಲ್ಲಾ ಆರೋಗ್ಯ ಕೇಂದ್ರದಲ್ಲಿ. ಇಲ್ಲಿ ಹೆಂಗಸರಿಗೆ ಸಾಮಾನ್ಯವಾಗಿ ಬರುವ <a href="http://www.cervicalcancervaccine.govt.nz/">ಸರ್ವೈಕಲ್ ಕ್ಯಾನ್ಸರಿ</a>ಗೆ ತಡೆ ಹಾಕಲು ಇಲ್ಲಿನ ಸರ್ಕಾರ 1991ರಿಂದ ಈಚೆಗೆ ಹುಟ್ಟಿದ್ದ ಎಲ್ಲಾ ಹೆಣ್ಣು ಮಕ್ಕಳಿಗೆ ಅವರವರ ಸ್ಕೂಲಿಗೇ ಹೋಗಿ ಉಚಿತ ಚುಚ್ಚುಮದ್ದು ಹಾಕುವ ಪ್ರಾಜೆಕ್ಟಿನಲ್ಲಿ ನಂದೊಂದು ಕೆಲಸ. ಆಯಾ ಸ್ಕೂಲುಗಳಿಗೆ ಪಬ್ಲಿಕ್ ಹೆಲ್ತ್ ನರ್ಸುಗಳ ಜೊತೆ ಹೋಗಿ, ಎಷ್ಟು ಮಕ್ಕಳಿಗೆ ಚುಚ್ಚುಮದ್ದು ಕೊಟ್ಟರು, ಯಾವ ಯಾವ ಮಕ್ಕಳು ಚಕ್ಕರ್ ಹೊಡೆದಿದ್ದರು, ಯಾರು ಯಾರಿಗೆ ಚುಚ್ಚುಮದ್ದಿನಿಂದ ರಿಯಾಕ್ಷನ್ ಆಯಿತು, ಅವೆಲ್ಲವನ್ನೂ ಪಟ್ಟಿ ಮಾಡಿ, ಮಿನಿಸ್ಟ್ರಿ ಆಫ್ ಹೆಲ್ತಿಗೊಂದು ರಿಪೋರ್ಟ್ ಮಾಡುವುದು ನನ್ನ ಕೆಲಸ. ಇಲ್ಲಿ ಇಂಜಕ್ಷನ್ ಕೊಡುವ ಮೊದಲೇ ಎಲ್ಲಾ ಮಕ್ಕಳಿಗೂ ಅವರವರ ಸ್ಕೂಲು ಟೀಚರುಗಳು ಒಂದೊಂದು ಫಾರಂ ಕೊಟ್ಟು, ಅದನ್ನು ಅವರಪ್ಪ/ ಅವರಮ್ಮನ ಒಪ್ಪಿಗೆ ಪಡೆದು ಸಹಿ ಮಾಡಿಸಿಕೊಂಡು ಬಂದಿರಬೇಕು. ಅಪ್ಪ/ಅಮ್ಮನ ಒಪ್ಪಿಗೆ ಇಲ್ಲದ ಮಕ್ಕಳಿಗೆ ನಾವು ಇಂಜಕ್ಷನ್ ಕೊಡುವಂತಿಲ್ಲ. ನಾವು ಸ್ಕೂಲಿನಲ್ಲಿದ್ದಾಗ, ಕಾಲರ ಇಂಜಕ್ಷನ್ ತೆಗೆದುಕೊಂಡಿದ್ದು ನೆನಪಿಗೆ ಬರುತ್ತಿತ್ತು. ಆಗ ನಮಗೆಲ್ಲಾ ಇಂಜಕ್ಷನ್ ಕೊಡುತ್ತಾರೆಂದು ಸ್ಕೂಲಿಗೆ ಹೋದ ಮೇಲಷ್ಟೇ ಗೊತ್ತಾಗುತ್ತಿತ್ತು. ಸಾಲಾಗಿ ಎಲ್ಲಾ ಕ್ಲಾಸಿನವರನ್ನು ನಿಲ್ಲಿಸಿ, ನಾವೆಷ್ಟೇ ಕೊಸರಿಕೊಂಡರೂ, ಅತ್ತು ಕರೆದರೂ, ಬಾಗಿಲ ಹಿಂದೆ ಅವಿತು ನಿಂತರೂ ಬಿಡದೇ ಎಲ್ಲರ ತೋಳಿಗೂ ಚುಚ್ಚಿ ಹೋಗಿದ್ದರು. <br />
<br />
<br />
ಇಲ್ಲಿ ಮುಕ್ತ ಲೈಂಗಿಕ ವಾತಾವರಣವಿರುವುದರಿಂದಲೋ ಏನೋ ಸರ್ವೈಕಲ್ ಕ್ಯಾನ್ಸರ್ ರೋಗಿಗಳು ಬಹಳ. ಮಕ್ಕಳು, ಓದಲು ಕಷ್ಟವೆಂದು ಮಧ್ಯದಲ್ಲೇ ಸ್ಕೂಲು ಬಿಟ್ಟು, ಗೆಳೆಯ/ಗೆಳತಿಯರ ಜೊತೆ ವಾಸಿಸಲು ಶುರುಮಾಡುತ್ತಾರೆ. ಎಲ್ಲೋ ಅಲ್ಲೊಬ್ಬ ಇಲ್ಲೊಬ್ಬರು ಯಾವುದಾದರೂ ಡಿಪಾರ್ಟ್ಮೆಂಟ್ ಸ್ಟೋರುಗಳಲ್ಲಿ ಪಾರ್ಟ್ ಟೈಮ್ ಕೆಲಸಕ್ಕೆ ಸೇರಿ ತಮ್ಮ ತಮ್ಮ ಖರ್ಚು-ವೆಚ್ಚ ತೂಗಿಸಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಾರೆ. ಚೆನ್ನಾಗಿ ಓದಿ ಒಳ್ಳೆಯ ಕೆಲಸಕ್ಕೆ ಸೇರಬೇಕು, ಅಪ್ಪ- ಅಮ್ಮನನ್ನು ನೋಡಿಕೊಳ್ಳಬೇಕು, ಮನೆಗೆ ಆಧಾರವಾಗಬೇಕು...ಇವೆಲ್ಲಾ ಇಲ್ಲಿ ಇಲ್ಲ! ನನ್ನ ಸಹದ್ಯೋಗಿಯೊಬ್ಬಳ ಮಗ 10ನೇ ಕ್ಲಾಸಿಗೆ ನಮಸ್ಕಾರ ಹೊಡೆದು, ಯಾವುದೋ ಪ್ಲಂಬಿಂಗ್ ಕೋರ್ಸ್ ಮಾಡಿ ಪ್ಲಂಬರ್ ಆಗಿದ್ದಾನೆ. ಅದನ್ನು ಅವರಮ್ಮ ಹೆಮ್ಮೆಯಿಂದ ಹೇಳಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಾಳೆ ಕೂಡ. ಎಲ್ಲರೂ ಹಾಗೆಯೇ ಅಂತಲ್ಲಾ! ಅದಕ್ಕೇ ಏನೋ ಎಲ್ಲಾ ಪ್ರಮುಖ ಕೆಲಸಗಳಲ್ಲಿ ಹೆಚ್ಚಿನವರು ಇಂಗ್ಲೆಂಡ್, ಆಸ್ಟ್ರೇಲಿಯಾ, ಭಾರತ, ಚೀನಾದವರು. ನನ್ನ ಗೆಳೆತಿಯೊಬ್ಬರು ಇಲ್ಲಿಯ ಸ್ಕೂಲಿನಲ್ಲಿ ಮ್ಯಾಥ್ಸ್ ಟೀಚರ್. ಅವರ ಪ್ರಕಾರ ನಮ್ಮ ಮತ್ತು ಚೀನಾ ಮಕ್ಕಳೇ ಓದಿನಲ್ಲಿ ಮುಂದಿರುವುದು, ಹೋಮ್ ವರ್ಕ್ ತಪ್ಪದೇ ಮಾಡುವವರು, ಟೆಸ್ಟ್ ಗಳಲ್ಲೆಲ್ಲಾ ಹೆಚ್ಚು ನಂಬರು ತೆಗೆಯುವವರು! ಮಕ್ಕಳಿಗೆ ಹೆಚ್ಚು ಹೋಮ್ ವರ್ಕ್ ಕೊಡಬೇಡಿ, ಅವರನ್ನು ಮನೆಯಲ್ಲಿ ಓದಿಸಲು ಹೇಳಬೇಡಿರೆಂದು ದೂರು ತರುವವರೆಲ್ಲಾ ಇಲ್ಲಿಯವರಂತೆ. <br />
<br />
ಮಕ್ಕಳಿಗೆ ಯಾವುದು ಸರಿ, ಯಾವುದು ತಪ್ಪು ಎಂದು ಬಿಡಿಸಿ ಹೇಳುವವರಾರು? ಪನಿಶ್ ಮೆಂಟ್ ಕೊಡುವ ಹಾಗಿಲ್ಲ! ಹೊಡೆದರೆ ಪೋಲಿಸರಿಗೆ ಪೋನ್ ಮಾಡಬೇಕೆಂದು ಮಕ್ಕಳಿಗೇ ಗೊತ್ತು! ನಮ್ಮಲ್ಲಿರುವ ದಂಡಂ ದಶಗುಣಂ ಸೂತ್ರ ಇಲ್ಲಿಲ್ಲ. ಅಲ್ಲಲ್ಲಿ ಭಾರತೀಯ ಮಕ್ಕಳೂ ತಮ್ಮ ತಮ್ಮ ಅಪ್ಪ-ಅಮ್ಮಂದಿರಿಗೆ ಹೆದರಿಸಲು ಕಲಿತಿವೆ. ಇವರೇ ನಮ್ಮ ತಂದೆ-ತಾಯಿಯರು ಎನ್ನುವಷ್ಟು ಬುದ್ಧಿ ಬರುವ ಹೊತ್ತಿಗೆ, ಮಲ ಅಪ್ಪನೋ/ಅಮ್ಮನೋ ಮನೆಗೆ ಬಂದಿರುತ್ತಾರೆ. ನಮ್ಮ ಮನೆ, ನಮ್ಮಪ್ಪ, ನಮ್ಮಮ್ಮ, ಅಜ್ಜಿ-ತಾತ ಎಂಬ ಸೆಳೆತವೇ ಇಲ್ಲಿಯವರಿಗಿಲ್ಲ. ಮಕ್ಕಳನ್ನು ಬೆಳೆಸಿ, ಓದಿಸಿ ಒಳ್ಳೇ ಪ್ರಜೆಗಳನ್ನಾಗಿಸಬೇಕೆಂಬ ಜವಾಬ್ದಾರಿ ಪಾಲಕರಿಗಿಲ್ಲ. ಇಲ್ಲಿಯ ಪದ್ಧತಿಯೇ ಹೀಗಿದೆ. ವಯಸ್ಸಾದ ಅಪ್ಪ-ಅಮ್ಮಂದಿರನ್ನು ನೋಡಿಕೊಳ್ಳಬೇಕೆಂಬ ಹೊಣೆ ಮಕ್ಕಳಿಗಿಲ್ಲ. ಹೇಗೂ ರೆಸ್ಟ್ ಹೋಂಗಳು ಇದ್ದೇಇವೆ. ಎಲ್ಲವನ್ನೂ ಸರ್ಕಾರ ನೋಡಿಕೊಳ್ಳುತ್ತದೆಂಬ ನೆಮ್ಮದಿ. ವರ್ಷಕ್ಕೊಮ್ಮೆ ಬರುವ ಫಾದರ್ಸ್ ಡೇ, ಮದರ್ಸ್ ಡೇ ಗೊಂದು ಗಿಫ್ಟ್ ಕೊಟ್ಟರೆ ಮುಗಿಯಿತು. ನೀವು ನಂಬುತ್ತೀರೋ ಇಲ್ಲವೋ, ಇಲ್ಲಿನ ಕೆಲವು ಮಕ್ಕಳು ಸ್ಕೂಲಿಗೆ ಹಲ್ಲುಜ್ಜದೇ ಬರುತ್ತಾರೆ. ಮಕ್ಕಳಿಗೆ ಮಧ್ಯಾಹ್ನ ಊಟದ ನಂತರ ಹಲ್ಲುಜ್ಜಿಸುವ ಕೆಲಸ ಟೀಚರ್ ಗಳದ್ದು! ಬೆಳಗಿನ ತಿಂಡಿ ತಿನ್ನದೇ ಬರುತ್ತಾರೆಂದು ಸರ್ಕಾರಕ್ಕೇ ಗೊತ್ತು! ಅದಕ್ಕಾಗಿಯೇ ನಾವು ಮಕ್ಕಳಿಗೆ ಚುಚ್ಚುಮದ್ದು ನೀಡುವ ಮುನ್ನ, ತಿಂಡಿ ತಿಂದು ಬಂದಿದ್ದೀಯಾ ಇಲ್ಲವಾ ಎಂದು ಕೇಳಬೇಕು. ಹೆಚ್ಚಿನವರ ಉತ್ತರ ಇಲ್ಲ! ಅಂತಹವರಿಗೆ ಇಂಜಕ್ಷನ್ ಕೊಡುವ ಮುನ್ನ ಮೈಲೋ/ಸೇಬು ಏನಾದರೂ ಕೊಟ್ಟು ನಂತರ ಸೂಜಿ. <br />
<br />
ನನಗೆ ನಿಜಕ್ಕೂ ಆತಂಕಕಾರಿ ಎನಿಸಿದ್ದು, ಇಲ್ಲಿಯ ಹೆಣ್ಣು ಮಕ್ಕಳಿಗೆ ಇಂಜಕ್ಷನ್ ಕೊಡುವ ಮೊದಲು ನರ್ಸುಗಳು ಕೇಳಬೇಕಾದ ಮೊದಲ ಪ್ರಶ್ನೆ.." ನೀನು ಗರ್ಭಿಣಿಯಾಗಿದ್ದೀಯಾ...?" ಎಂದು. 12-13 ವರ್ಷಕ್ಕೇ ಗರ್ಭಿಣಿಯಾದವರಿದ್ದಾರೆ. ಅಂತಹವರಿಗೆ ಇಂಜಕ್ಷನ್ ಕೊಡುವ ಹಾಗಿಲ್ಲ. ಅವರು " ಇಲ್ಲ"ವೆಂದರಷ್ಟೇ ಇಂಜಕ್ಷನ್. ಕೆಲವರಿಗೆ "ಸಂದೇಹ"ವಿದ್ದರೆ, ನರ್ಸುಗಳು ಅಲ್ಲಿಯೇ ಪರೀಕ್ಷಿಸಬೇಕು. ಇನ್ನೂ ಗಂಭೀರವೆನಿಸಿದ್ದು, ಒಂದಿಬ್ಬರಿಗೆ ಮೊದಲ ಸುತ್ತಿನ ಚುಚ್ಚುಮದ್ದು ಕೊಟ್ಟು, ಎರಡನೇ ಸುತ್ತಿಗೆ ಬರುವಷ್ಟರಲ್ಲೇ ಗರ್ಭಿಣಿಯಾದವರನ್ನು ನೋಡಿ. ಮೊದಲ ಡೋಸಿಗೂ ಎರಡನೇ ಡೋಸಿಗೂ ಇರುವ ಕಾಲಾಂತರ ಕೇವಲ ಎರಡು ತಿಂಗಳು! ಹೋಗಲಿ ಅಪ್ಪನೆನಿಸಿಕೊಂಡವನು ಯಾರಪ್ಪಾ...ಎಂದು ನೋಡಿದರೆ, ಅವಳ ಕ್ಲಾಸಿನವನೇ! ಕೆಲವರು ಅಬಾರ್ಷನ್ ಮಾಡಿಸಿಕೊಂಡರೆ, ಹೆಚ್ಚಿನವರು " ಸಿಂಗಲ್ ಮಾಮ್ " ಗಿರುವ ಸೌಲಭ್ಯಗಳ ಆಸೆಗೆ ಬಿದ್ದು ಮಕ್ಕಳನ್ನು ಹೆರುತ್ತಾರೆ. ನಮ್ಮಲ್ಲಿ ಹತ್ತನೇ ಕ್ಲಾಸ್ ಯಾಕೆ, ಎರಡನೇ ಪಿಯುಸಿ ಹೆಣ್ಣು ಮಕ್ಕಳ ಮುಖದಲ್ಲಿ ಕಾಣಬರುವ ಎಳಸುತನ, ಮುಗ್ಧಭಾವ, ಇಲ್ಲಿಯ ಆರನೇ ಕ್ಲಾಸಿನ ಮಕ್ಕಳ ಮುಖದಲ್ಲೂ ಕಾಣಸಿಗುವುದಿಲ್ಲ. ಯಜಮಾನರ ಕೊಲೀಗ್ ಮೊನ್ನೆ ಮಾರ್ಕೆಟ್ಟಿನ್ನಲಿ ಸಿಕ್ಕಿದ್ದಳು, ಅವಳೂ 14ನೇ ವಯಸ್ಸಿನಿಂದಲೇ ಹೆರಲು ಶುರುಮಾಡಿದವಳೇ, ಜೊತೆಗಿದ್ದವಳನ್ನು ಮಗಳೆಂದು ಪರಿಚಯಿಸಿದಳು. ವಯಸ್ಸು ಕೇಳಿದರೆ ಹನ್ನೆರಡು, ಆದರೆ ಮೈ-ಮುಖ ನೋಡಿದರೆ ನಮ್ಮ ಕಡೆಯ ದೊಡ್ಡ ಸೀಮೆ ಹಸುವಿನಂತೆ! ಯಾರೋ ಬಾಯ್ ಫ್ರೆಂಡ್ ಜೊತೆಗಿದ್ದಾಳೆಂದು, ಅವನು ಎಲ್ಲೋ ಊರಿಂದ ಹೊರಗೆ ಹೋಗಿದ್ದರಿಂದ ಜೊತೆ ಇರಲು ಬಂದಿದ್ದಾಳೆಂದು ಅವರಮ್ಮ ಹೇಳಿದಳು. <br />
<br />
ಆಫೀಸಿನಲ್ಲಿದ್ದಾಗ ನನ್ನ ಜೊತೆಯವಳೊಮ್ಮೆ ನನ್ನನ್ನು "ನೀನು ಯಾವ ಚರ್ಚಿಗೆ ಹೋಗುತ್ತೀ??" ಎಂದಿದ್ದಕ್ಕೆ ನಾನು ಕಕ್ಕಾಬಿಕ್ಕಿ! "ಅರೆ, ನಾನ್ಯಾಕೆ ಚರ್ಚಿಗೆ ಹೋಗಬೇಕು?" ಅದಕ್ಕೆ ಅವಳಿಗೆ," ನಾನು ಹಿಂದೂ. ನಮಗೆ ದೇವಸ್ಥಾನಗಳಿವೆ ಹೋಗಲು, ನಾವು ಚರ್ಚಿಗೆ ಬರುವುದಿಲ್ಲ" ಎಂದೆ. " ಅರೆ ನನಗೆ ಗೊತ್ತು ನೀನು ಇಂಡಿಯನ್ ಅಂತ, ಆದರೆ ನಮ್ಮ ಚರ್ಚಿಗೆ ಸುಮಾರು ಜನ ಇಂಡಿಯನ್ಸ್ ಬರುತ್ತಾರೆ...ನೀನು ಬಾ" ಎಂದಳು. " ಅವರು ಯಾಕೆ ಬರುತ್ತಾರೆ ನನಗೆ ಗೊತ್ತಿಲ್ಲ, ಬಹುಷಃ ಅವರು ಕ್ರಿಶ್ಚಿಯನ್ನರು ಇರಬಹುದು" ಎಂದೆ. ಅವಳಿಗೆ ಆಶ್ಚರ್ಯ, ಚರ್ಚಿಗೆ ಬರದವರೂ ಈ ಜಗತ್ತಿನಲ್ಲಿ ಇದ್ದಾರೆಯೇ ಎಂದು! ಮನೆಗೆ ಬಂದು ಯಜಮಾನರ ಹತ್ತಿರ ನಡೆದಿದ್ದೆಲ್ಲಾ ಹೇಳಿ, ಕಡೆಗೆ ನನ್ನನ್ನು ಚರ್ಚಿಗೆ ಕರೆದದ್ದನ್ನೂ ಹೇಳಿದೆ. " ಇವರಲ್ಲಿ ಅರ್ಧಕ್ಕೆ ಅರ್ಧ ಜನ ಚರ್ಚಿಗೆ ಹೋಗುವುದಿಲ್ಲ, ಇನ್ನು ನಿನ್ನನ್ನು ಕರೆದರೇ? ನಿನ್ನನ್ನೂ ಅವರ ಜೊತೆ ಸೇರಿಸಿಕೊಳ್ಳಲು ಇರಬಹುದು, ಹೋಗುತ್ತೀಯೇನೋ ನೋಡು" ಎಂದರು. ಇನ್ನೂ, ನನ್ನ ಧರ್ಮ, ನಮ್ಮ ದೇವರುಗಳನ್ನೇ ಸರಿಯಾಗಿ ತಿಳಿದುಕೊಂಡಿಲ್ಲದ ನಾನು, ಎಲ್ಲಾ ಬಿಟ್ಟು ಇವರ ಚರ್ಚಿಗೆ ಹೋಗಿ ಕುಳಿತುಕೊಳ್ಳಲೇ? ಪ್ರೈಮರಿಯಿಂದ ಹೈಸ್ಕೂಲಿನವರೆಗೂ ಕ್ರಿಸ್ತನ ಧರ್ಮ ಸಂದೇಶಗಳನ್ನು ಸಾಕು ಸಾಕೆನಿಸುವಷ್ಟು ನಮಗೆ ತುರುಕಿ ಆಗಿದೆ. ಇನ್ನು ಅಲ್ಲೇನು ಹೋಗಿ ಹೊಸದು ಕೇಳಲಿ? <br />
<br />
ಇಂಡಿಯಾ ಅಂದರೆ, ಬರೀ ಭಿಕ್ಷುಕರು ಎಂದು ಮೂಗು ಮುರಿಯುವ ಇವರು ಬಾಲಿವುಡ್ ಎಂದರೆ ಕಣ್ಣು ಅರಳಿಸುತ್ತಾರೆ! ಹಿಂದೀ ಸಿನಿಮಾಗಳ ಬಗ್ಗೆ ನನಗಿಂತ ಹೆಚ್ಚು ತಿಳುವಳಿಕೆ! ಸಿನೆಮಾಗಳ ಹೆಸರು ಹೇಳಲು ಬರದಿದ್ದರೂ ಅವುಗಳಲ್ಲಿರುವ ಡ್ಯಾನ್ಸ್ ಗಳ ಬಗ್ಗೆ ಸಿಕ್ಕಾಪಟ್ಟೆ ಕುತೂಹಲ! ಒಮ್ಮೆ ನನ್ನ ಮ್ಯಾನೇಜರ್, ನೀನು ಈ ಸಿನೆಮಾ ನೋಡಿದ್ದೀಯಾ? ಅದರೆ ಹೆಸರು ಹೇಳಲು ಬರುವುದಿಲ್ಲವೆಂದು ಸ್ಪೆಲ್ಲಿಂಗ್ ಬರೆದು ತೋರಿಸಿದರು. ಓದಿದರೆ " <a href="http://en.wikipedia.org/wiki/Kaante">ಕಾಂಟೆ</a>!" ಅವರಿಗೆ ಇಷ್ಟವಾಯಿತಂತೆ, ಇಂಗ್ಲೀಷಿನ ಡಬ್ಬಿಂಗ್ ಅದು ಎಂದೆ. " ಹೌದು, ಆದರೆ ಹಿಂದಿಯಲ್ಲಿ ಡ್ಯಾನ್ಸ್ ಗಳಿವೆ ನನಗಂತೂ ಇಷ್ಟವಾಯಿತು ಅದಕ್ಕೆ ಅದರ ಡಿವಿಡಿ ಖರೀದಿಸಿದ್ದೇನೆ, ನನ್ನ ಮಕ್ಕಳಿಗೂ ಇಷ್ಟ, ಯಾವಾಗಲಾದರೊಮ್ಮೆ ಹಾಕಿಕೊಂಡು ನೋಡುತ್ತೇವೆ" ಎಂದರು. <br />
<br />
ಹೋದ ತಿಂಗಳು, ನನ್ನ ಹಳೇ ಆಫೀಸಿನವಳು ಫೋನ್ ಮಾಡಿ, " ಏನೋ ಮಾತಾಡುವುದಿದೆ, ನೀನು ಯಾವಾಗ ಫ್ರೀ ಇರುತ್ತೀಯಾ ಹೇಳು" ಎಂದಳು. ಮತ್ತೆಲ್ಲೋ ಚರ್ಚು, ಬೈಬಲ್ ರೀಡಿಂಗ್ ಇಂತದ್ದೇ ಏನೋ ಇರಬೇಕು, ಬರಲಿ ಸರಿಯಾಗಿ ಅಂದರಾಯಿತು ಎಂದು ಶನಿವಾರ, ಭಾನುವಾರ ಯಾವಾಗಲಾದರೂ ಬಾ ಎಂದಿದ್ದೆ. ಮತ್ತೆ ಪೋನ್ ಮಾಡಿ ಇನ್ನು ಹದಿನೈದು ದಿನಕ್ಕೆ, ಅವರ ಚರ್ಚಿನಲ್ಲಿ, ಅದೇನೋ ಕಾರ್ಯಕ್ರಮಕ್ಕೆ ಅವರೆಲ್ಲರೂ ಸೇರಿ ಬಾಲಿವುಡ್ ಡ್ಯಾನ್ಸ್ ಮಾಡುತ್ತಾರೆಂದೂ, ನೀನು ಬಾ ..ಇನ್ನೊಬ್ಬಳೂ ಇದ್ದಾಳೆ ಮೂವರು ಸೇರಿಕೊಂಡರೆ, ನಮಗೇ ಪ್ರೈಜ್ ಗ್ಯಾರಂಟಿ, ಹೂಂ ಅನ್ನು"...ಎಂದು ಇಬ್ಬರೂ ಒಬ್ಬರಾದಮೇಲೊಬ್ಬರು ಫೋನಿನಲ್ಲಿ ಗಂಟು ಬಿದ್ದರು." ಡ್ಯಾನ್ಸಾ??" ಸ್ಕೂಲಿನಲ್ಲಿದ್ದಾಗ ಅದ್ಯಾವುದೋ ಗ್ರೂಪ್ ಡ್ಯಾನ್ಸಿನಲ್ಲಿ ಕೈಕಾಲು ಕುಣಿಸಿದ್ದು ಬಿಟ್ಟರೆ ಮತ್ತೊಂದಿಲ್ಲ!! ಅದೆಲ್ಲಾ ಇವರಿಗ್ಯಾಕೆ ಎಂದು " ನನಗೆ ಡ್ಯಾನ್ಸ್ ಗೀನ್ಸು ಬರುವುದಿಲ್ಲ, ಆದರೆ ನಿಮಗೇನಾದರೂ ಹೆಲ್ಪ್ ಬೇಕಿದ್ದರೆ ಫೋನ್ ಮಾಡಿರೆಂದು ಜಾರಿಕೊಂಡೆ. ಅದಾದ ನಂತರ ಗೂಗಲ್ ನಲ್ಲಿ ಬಾಲಿವುಡ್ ಡ್ರೆಸ್ಸುಗಳನ್ನು ನೋಡುವುದು, ಅದು ಹೇಗೆ, ಇದು ಹೇಗೆಂದು ಮೇಲ್ ಮಾಡಿ ನನ್ನ ತಲೆತಿನ್ನುವುದು ಶುರುವಾಯಿತು. ಚೂಡಿದಾರಗಳ, ಸೀರೆಗಳ ಬಗ್ಗೆ ಕೇಳೀ ಕೇಳಿ ನನ್ನ ತಾಳ್ಮೆ ಪರೀಕ್ಷಿಸಿದರು. ನಾನು ಆಫೀಸಿಗೆ ಚೂಡಿದಾರ್ ಹಾಕಿಕೊಂಡೇ ಹೋಗುತ್ತಿದ್ದೆ. ಕಡೆಗೊಮ್ಮೆ, ನಿನ್ನ ಹತ್ತಿರವಿರುವ ಚೂಡಿದಾರ್ ಗಳಲ್ಲೇ ಒಂದು ಕೊಡು, ಅದನ್ನೇ ಬಾಲಿವುಡ್ ಡ್ಯಾನ್ಸಿಗೆ ಹಾಕಿಕೊಳ್ಳುತ್ತೇವೆಂದು ಬಾಂಬು ಸಿಡಿಸಿದರು. ಇದೆಲ್ಲಿಗೆ ಬಂತು ಗ್ರಹಚಾರ? ಇವರಿಬ್ಬರೂ ನನಗಿಂತ ದಪ್ಪx ದಪ್ಪ! ನನ್ನ ಡ್ರೆಸ್ಸುಗಳು ಇವರಿಗೆ ಹೇಗೆ ಬರಲು ಸಾಧ್ಯ?! "ಹೋಗಲಿ ನಿನ್ನ ಫೋಟೋ ಸೀರೆ ಕೊಡು, ನಾವು ಟೀ ಶರ್ಟಿನ ಮೇಲೆ ಉಡುತ್ತೇವೆ ನೀನೇ ಉಡಿಸಿಕೊಡು" ಎಂದು ನನಗೇ ಸಲಹೆ ಕೊಟ್ಟರು. ಕೆಲಸಕ್ಕೆ ಸೇರಿದ ಹೊಸದರಲ್ಲಿ ನಮ್ಮ ಮದುವೆಯ ಫೋಟೋ ತೋರಿಸಿದ್ದಕ್ಕೆ, ಇವರಿಬ್ಬರೂ ನನ್ನ ರೇಷ್ಮೆ ಸೀರೆಯ ಬಗ್ಗೆ ಕೇಳಿದ್ದು, ನಮ್ಮ ಮ್ಯಾರೇಜು ಆನಿವರ್ಸರಿ ದಿನದಂದು ಮಾತ್ರ ಮತ್ತೆ ಆ ಸೀರೆಯುಡುವುದೆಂದು ಹೇಳಿದ್ದು, ಇವರಿಬ್ಬರೂ ಸೀರೆಯನ್ನು ಮೆಚ್ಚಿಕೊಂಡಿದ್ದು ನೆನಪಿಗೆ ಬಂತು. " ಯಪ್ಪಾ, ಇವರ ಯಾವುದೋ ಸೊಟ್ಟ ಕಾರ್ಯಕ್ರಮಕ್ಕೆ ನನ್ನ ಮದುವೆ ಸೀರೆ ಕೊಡುವುದೇ? ನನ್ನ ಅಕ್ಕನಿಗೇ ಅದರ ಅಂಚನ್ನೂ ಮುಟ್ಟಲು ಬಿಟ್ಟವಳಲ್ಲ ನಾನು, ಇನ್ನು ಇವರಿಗೆ? ಇದ್ಯಾಕೋ ನನ್ನ ತಲೆಗೇ ಬಂತು, ಹೇಗಾದರೂ ತಪ್ಪಿಸಿಕೊಳ್ಳಬೇಕೆಂದು, " ಬಾಲಿವುಡ್ ಡ್ಯಾನ್ಸ್ ಗಳಲ್ಲಿ ಯಾರಾದರೂ ರೇಷ್ಮೆ ಸೀರೆಯುಟ್ಟು ಕುಣಿಯುತ್ತಾರೆಯೇ? ಅದಕ್ಕೆ ಬೇರೆಯೇ ಸೀರೆಗಳಿರುತ್ತವೆಂದು ಒಂದಷ್ಟು ಗೂಗಲಿಸಿ ಕಳಿಸಿದೆ. <br />
<br />
" ಇದೇನೋ ಸರಿ, ಆದರೆ ಈ ಸೀರೆಗಳೆಲ್ಲಿ ಸಿಗುತ್ತವೆ?, ನಮಗೆ ಸಹಾಯ ಮಾಡುತ್ತೇನೆಂದು ಹೇಳಿದ್ದೀಯಾ, ಈಗ ನೀನೇ ಏನಾದರೂ ಅರೇಂಜ್ ಮಾಡು, ನಾವಂತೂ ಅಲ್ಲಿ ಡ್ಯಾನ್ಸ್ ಮಾಡಲೇ ಬೇಕು " ಎಂದು ಹಟ ಹಿಡಿದರು. <br />
<br />
ಸರಿ ಇವರಂತೂ ನನ್ನನ್ನು ಬಡಪೆಟ್ಟಿಗೆ ಬಿಡುವವರಲ್ಲ ಎಂದು," ನಿಮಗೆ ಸೀರೆ ತಾನೆ? ತರಿಸಿಕೊಡುತ್ತೇನೆ" ಎಂದೆ. " ಬರೀ ಸೀರೆಯೇ? ಇಲ್ಲಿ ನೋಡು, ಹೀರೋಯಿನ್ ಏನೆಲ್ಲಾ ಹಾಕಿದ್ದಾಳೆ, ನಮಗೆ ಅವೆಲ್ಲಾ ಬೇಕು ಎಂದು ಐಶ್ವರ್ಯ ರೈಳ ಯಾವುದೋ ಡ್ಯಾನ್ಸ್ ಫೋಟೋ ಗೂಗಲಿನಲ್ಲಿದ್ದನ್ನು ತೋರಿಸಿದರು. ಐಶ್ವರ್ಯಳ ತರಹ ಇಬ್ಬರನ್ನು ಹಾಕಿದರೆ, ಇವರೊಬ್ಬಬ್ಬರಾಗುತ್ತಾರೆ, ಅಂತಹದರಲ್ಲಿ, ಅವಳಂತೆ ಇವರಿಗೆಲ್ಲಿಂದ ಸೀರೆ, ಕೈಗೆ, ಮೈಗೆ ಮ್ಯಾಚಿಂಗ್ ಹೊಂದಿಸಿ ಕೊಡಲಿ?! <br />
<br />
ಆದದ್ದಾಗಲಿ, ಇಷ್ಟು ಆಸೆಯಿಂದ ಕೇಳುತ್ತಿದ್ದಾರೆ, ಊರಿನಿಂದ ತರಿಸಿದರಾಯಿತು ಎಂದು ಭರವಸೆ ಕೊಟ್ಟೆ. ಇಂಡಿಯಾದಿಂದ, ಅದೂ ಎಲ್ಲವೂ ಹೊಸತು! (ಇಲ್ಲಿರುವ ಇಂಡಿಯನ್ ಸ್ಟೋರಿನಲ್ಲಿ ಬಾಡಿಗೆಗೆ ಎಲ್ಲವನ್ನೊ ಕೊಡುತ್ತಾರೆಂದು ಅವರೇ ಸುದ್ದಿ ತಂದಿದ್ದರು. ಬಾಡಿಗೆಗೆ ದುಡ್ಡೂ ಕೊಡಬೇಕು, ನಂತರ ಅವೆಲ್ಲವನ್ನೂ ವಾಪಸ್ ಕೊಡಬೇಕು ) ಈಗ ತರಿಸುತ್ತಿರುವುದನ್ನು ತಾವೇ ಇಟ್ಟುಕೊಳ್ಳಬಹುದೆಂಬುದೇ ಇಬ್ಬರಿಗೂ ಖುಷಿ! ಭರವಸೆಯೇನೋ ಕೊಟ್ಟಿದ್ದಾಗಿತ್ತು, ಫಂಕ್ಷನ್ನಿಗೆ ಇನ್ನು ಹತ್ತು ದಿನಗಳಿವೆ, ಅಷ್ಟರಲ್ಲಿ ತರಿಸುವುದು ಹೇಗೆ? ಪೂನಾದಲ್ಲಿರುವ ನನ್ನ ಓರಗಿತ್ತಿಗೆ ಫೋನಿನಲ್ಲೇ ಇವರ ಮೈ-ಕೈ ಅಳತೆಯೆಲ್ಲಾ ಹೇಳಿ, ಅವರಿಗೆ ಆದಷ್ಟು ಬೇಗ ಎಲ್ಲವನ್ನೂ ಕೊರಿಯರ್ ಮಾಡಲು ಹೇಳಿದೆ. ಪಾಪ! ನಾನು ಕೇಳಿದೆನೆಂದು ಅವರು ಇದ್ದ ಕೆಲಸವೆಲ್ಲಾ ಬಿಟ್ಟು, ಒಂದೇ ದಿನದಲ್ಲಿ ಶಾಪಿಂಗ್ ಮಾಡಿ ಕೊರಿಯರ್ ಕಳಿಸಿದರು. <br />
<br />
ಕೊರಿಯರ್ ಬಂದ ಮೇಲೆ, ಮನೆಗೊಮ್ಮೆ ಇಬ್ಬರೂ ಬಂದು ಎಲ್ಲವನ್ನೂ ಹಾಕಿಕೊಂಡು ಖುಷಿ ಪಟ್ಟಿದ್ದೂ ಆಯಿತು. ಫಂಕ್ಷನ್ ಭಾನುವಾರವಿದ್ದರಿಂದ ನಮ್ಮ ಮನೆಗೆ ಬರಲು ಹೇಳಿದ್ದೆ. ಇಬ್ಬರಿಗೂ ಸೀರೆ ಉಡಿಸಿ, ನಮ್ಮ ಮನೆಯಲ್ಲೇ ಫೋಟೋ ತೆಗೆದು ಶುಭ ಹಾರೈಸಿ ಕಳಿಸಿದೆ. <br />
<br />
ಮರುದಿನ, ಪ್ರೈಜ್ ಯಾರೋ ಫಿಜೀ ಇಂಡಿಯನ್ನಳಿಗೆ ಕೊಟ್ಟು ಬರೀ ಮೋಸ ಮಾಡಿದರೆಂದೂ, ಆದರೆ ಎಲ್ಲರೂ ನಮ್ಮನ್ನು ಮೆಚ್ಚಿದರೆಂದು ಫೋನ್ ಮಾಡಿ ಹೇಳಿದರು. ಫಂಕ್ಷನ್ನಿನ್ನ ಫೋಟೋದಲ್ಲಿ ಇವರಿಬ್ಬರೇ ನಿಜಕ್ಕೂ ಚೆನ್ನಾಗಿ ಕಾಣಿಸುತ್ತಿದ್ದದ್ದು. ಫಿಜೀ ಇಂಡಿಯನ್ನಳಿಗೆ ಬಹುಮಾನ ಕೊಟ್ಟಿದ್ದು ನನಗೂ ಸರಿಯೆನಿಸಲಿಲ್ಲ. ಹೊರಗಿನವರು ಇಷ್ಟು ಚೆನ್ನಾಗಿ ಇಂಡಿಯನ್ನರಂತೆ ಡ್ರೆಸ್ ಮಾಡಿಕೊಂಡಿದ್ದಕ್ಕೆ ಇವರಿಗೇ ಬರಬೇಕಿತ್ತೆಂದು ನನ್ನ ಅನಿಸಿಕೆ. ದುಡ್ಡು ಎಷ್ಟಾಯಿತೆಂದು ಕೊಡಲು ಬಂದವರಿಗೆ, ದುಡ್ಡು ಬೇಡವೆಂದೂ ಎಲ್ಲವನ್ನೂ ನನ್ನ ನೆನಪಿಗೆ ಇಟ್ಟುಕೊಳ್ಳಿರೆಂದು ಹೇಳಿದಾಗ, ಇಬ್ಬರ ಕಣ್ಣಲ್ಲೂ ನೀರು! ನನಗೆ ದುಡ್ಡೇನೋ ಬೇಡ, ಆದರೆ ಒಂದು ಕಂಡೀಶನ್ ಎಂದೆ. " ಏನದು ಕಂಡೀಶನ್? ಸೀರೆ ಮಾತ್ರ ವಾಪಸ್ ಕೇಳಬೇಡ!" ಎಂದು ಇಬ್ಬರೂ ಒಟ್ಟಿಗೆ ಹೇಳಿದರು. ನನಗೆ ಸೀರೆ ಬೇಡ, ನನ್ನ ಬ್ಲಾಗಿನಲ್ಲಿ ನಿಮ್ಮಿಬ್ಬರ ಫೋಟೋ ಹಾಕಿಕೊಳ್ಳಲೇ ಎಂದೆ. " ಓಹೋ ಧಾರಾಳವಾಗಿ ಹಾಕಿಕೋ" ಎಂದು ಇಬ್ಬರೂ ಅನುಮತಿ ಇತ್ತಿದ್ದಕ್ಕೆ ನೋಡಿ ಅವರಿಬ್ಬರ ಫೋಟೋಗಳು. <br />
<br />
ನೀಲಿ ಸೀರೆಯಲ್ಲಿರುವವಳು ಕ್ಯಾರೆನ್. ಕಪ್ಪು ಸೀರೆಯವಳು ವಿಕ್ಕಿ.<br />
<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj1LfJs60PxC-kXZdUBlWINKbXNBFQp5kyZv1ueL3NPBbey-QvtoMRP-AlpMINP-A1BDwR7s0x-pmTij9Ts06fEK0gCyLaMalj-L-1K1o2bdL2wrFyw-PoZRtyxg9bsc4d9RAdMiQe2Djgr/s1600/IMG_0001.jpg" imageanchor="1" style=""><img border="0" height="240" width="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj1LfJs60PxC-kXZdUBlWINKbXNBFQp5kyZv1ueL3NPBbey-QvtoMRP-AlpMINP-A1BDwR7s0x-pmTij9Ts06fEK0gCyLaMalj-L-1K1o2bdL2wrFyw-PoZRtyxg9bsc4d9RAdMiQe2Djgr/s320/IMG_0001.jpg" /></a></div><br />
<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjXou0hiI9AOqMKZ1sZQLy0NOgEU1S5eilbLc4qhxMDkF1UC3f92IktF3cyez9vNKoEi3zLFArbL1aAjvlL-TO0PGNS2dLjMgJX0cH0vOmuEOsykWn-eSNxmCZkk4I5J8n0F_VboiuHmUgr/s1600/IMG_0003.jpg" imageanchor="1" style=""><img border="0" height="240" width="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjXou0hiI9AOqMKZ1sZQLy0NOgEU1S5eilbLc4qhxMDkF1UC3f92IktF3cyez9vNKoEi3zLFArbL1aAjvlL-TO0PGNS2dLjMgJX0cH0vOmuEOsykWn-eSNxmCZkk4I5J8n0F_VboiuHmUgr/s320/IMG_0003.jpg" /></a></div>NilGirihttp://www.blogger.com/profile/05878649568367403490noreply@blogger.com3tag:blogger.com,1999:blog-6794037534272902548.post-90618291619887269952010-03-24T21:05:00.002+13:002010-03-24T21:18:13.478+13:00ಮಳೆ ಬಂದ್ರೆ ಸಾಕಪ್ಪ!!"ಇದೇನು? ಈಗಷ್ಟೇ ಬಿಸಿಲು ಶುರುವಾಗಿದೆ, ಆಗ್ಲೆ ಮಳೆ ಬೇಕು ಅಂದ್ರೆ ಹೇಗೆ??" ಅಂತೀರಾ...? ಊರಲ್ಲಿ ನಿಧಾನಕ್ಕೆ ಬಿಸಿಲು ಜೋರಾಗುತ್ತಿರುವುದು ಮನೆಗೆ ಫೋನ್ ಮಾಡಿದಾಗಲೆಲ್ಲಾ ತಿಳಿಯುತ್ತಿದೆ. ನನ್ನ ಕಷ್ಟ ಬೇರೆಯದೇ. ಮೊದಲಿದ್ದ ಊರಿನಲ್ಲಿ ಇದ್ದಿದ್ದೇ ಎರಡು ಸೀಸನ್ ಗಳು. ಒಂದು ಚಳಿಗಾಲ, ಇನ್ನೊಂದು ವಿಪರೀತ ಚಳಿಗಾಲ! ಆ ಊರಲ್ಲಿ ಹೆಚ್ಚು ಕಡಿಮೆ ನಾನಿದ್ದದ್ದು ಆರು ತಿಂಗಳಷ್ಟೇ. ಯಜಮಾನರಿಗೆ ದಮ್ಮಯ್ಯ ಗುಡ್ಡಯ್ಯ ಹಾಕಿ ಆಕ್ಲೆಂಡಿಗೆ ಬಂದಿದ್ದೆ. ಅಲ್ಲೂ ಯಾಕೋ ನೀರಿನ ಋಣ ಇದ್ದಿದ್ದು ಕಡಿಮೆಯೇ. ನಂತರ "ವಿಂಟರ್ ಲೆಸ್ ನಾರ್ತ್" ಎಂದು ಪ್ರಸಿದ್ಧಿ ಪಡೆದಿರುವ ಈ ಊರಿಗೆ ಪಾದಾರ್ಪಣೆ! ಬಂದು ತಳ ಊರಿ " ಆಹಾ! ಊರು ಎಂದರೆ ಹೀಗಿರಬೇಕು, ಮನೆಯೆಂದರೆ ಹೀಗಿರಬೇಕು" ಎಂದು ನನ್ನಷ್ಟಕ್ಕೆ ನಾನೇ ಹಿಗ್ಗಿ ಹೀರೇಕಾಯಿಯಾಗಿದ್ದೆ. ಊರಿನಲ್ಲಿದ್ದ ಮನೆಗಳೆಲ್ಲಿ ಕೆಲವು ನನಗೆ " ಬೇಡ" ಎನಿಸಿದರೆ, ಕೆಲವು ಯಜಮಾನರಿಗೆ " ಬ್ಯಾಡ" ಎನಿಸಿತ್ತು. ಹೀಗಾಗಿ ಊರಿನಿಂದ ಹತ್ತು ಕೀಮಿ ದೂರವಿದ್ದ ಈ ಮನೆಯನ್ನೇ ನಾನು ಸೆಲೆಕ್ಟ್ ಮಾಡಿ, ಯಜಮಾನರಿಗೂ " ಹೂಂ" ಅನ್ನಿಸಿದ್ದೆ. ಬಂದ ಹೊಸತರಲ್ಲಿ ಊರಿಂದ ದೂರ ಎನ್ನುವುದನ್ನು ಬಿಟ್ಟರೆ ಮಿಕ್ಕೆಲ್ಲಾ ವಿಷಯದಲ್ಲೂ ಈ ಮನೆ ಚೆನ್ನಾಗಿಯೇ ಇತ್ತು. <br /><br /><br />ನಾವು ಊರಿನಿಂದ ಹತ್ತು ಕಿಮೀ ದೂರವಿರುವುದು ಎಂದಿದ್ದೆ ಅಲ್ವಾ, ಹಾಗಾಗಿ ನಮಗೆ ಮುನಿಸಿಪಾಲಿಟಿಯಿಂದ (ಕೌನ್ಸಿಲ್)ನೀರು ಸರಬರಾಜಾಗುವುದಿಲ್ಲ. ನಾವು ಮಳೆ ನೀರನ್ನೇ ಆಶ್ರಯಿಸಬೇಕು. ನಮ್ಮ ಮನೆ ಮೇಲೆ ಬಿದ್ದ ಮಳೆ ನೀರು ಪೈಪಿನ ಮೂಲಕ ನಮ್ಮ 25000 ಲೀಟರಿನ ಎರಡು ಸಿಮೆಂಟ್ ಟ್ಯಾಂಕುಗಳಲ್ಲಿ ಶೇಖರವಾಗುತ್ತದೆ. ಮೊದಲ 350 ಲೀಟರಿನಷ್ಟು ನೀರು ಹೊರಹೋಗಿ ನಂತರದ ನೀರು ಟ್ಯಾಂಕಿಗೆ ಬೀಳುತ್ತದೆ. ಅಲ್ಲಿಂದ ಮೂರು ಫಿಲ್ಟರುಗಳಲ್ಲಿ ಶುದ್ಧವಾಗಿ ನಮ್ಮ ನಲ್ಲಿಗಳಿಗೆ ಬರುತ್ತದೆ.ಅಡಿಗೆ ಮನೆಗೊಂದು ಎಕ್ಸ್ಟ್ರಾ ಫಿಲ್ಟರ್ ಹಾಕಿಸಿಕೊಂಡಿದ್ದೇನೆ. ಇಷ್ಟು ದಿನ ಊರಲ್ಲಿ ಕಾವೇರಿ ನೀರು, ಅತ್ತೆಯ ಮನೆಯ ಭೀಮಾ ನೀರು ಕುಡಿದೇ ಅಭ್ಯಾಸವಾಗಿದ್ದು ಮಳೆ ನೀರಿನ ಅನುಭವ ಇದೇ ಮೊದಲು. ಮೊದ ಮೊದಲು ಕುಡಿಯಲು ಹಿಂಜರಿದಿದ್ದೂ ಉಂಟು. ಮಳೆನೀರಿನ ರುಚಿ ಬಿದ್ದ ಮೇಲೆ, ಸ್ನೇಹಿತರ ಮನೆಗೆ ಹೋದರೆ ಅಲ್ಲಿಯ ಕೌನ್ಸಿಲ್ ನೀರಿನ ರುಚಿ ಬೋರ್ ವೆಲ್ ನೀರು ಕುಡಿದಂತೆ ಅನ್ನಿಸುತ್ತಿತ್ತು. ಅಷ್ಟಕ್ಕೂ ನೀರಿಗೇನೂ ತೊಂದರೆಯಿರಲಿಲ್ಲ. ವಾರಕ್ಕೆ ಹದಿನೈದು ದಿನಗಳಿಗೊಮ್ಮೆ ಮಳೆ ಬರುತ್ತಲೇ ಇದ್ದುದರಿಂದ ನಮ್ಮ ಟ್ಯಾಂಕುಗಳು ಯಾವಾಗಲೂ ಫುಲ್! <br /><br />ಸಂಕಟ ಶುರುವಾಗಿದ್ದು, ಕಳೆದ ಜೂನಿನಿಂದ ನಮಗೆ ಸರಿಯಾಗಿ ಮಳೆಯಾಗದೇ ನಿಧಾನಕ್ಕೆ ನಮ್ಮ ಟ್ಯಾಂಕಿನ ನೀರಿನ ಮಟ್ಟ ಕೆಳಗಿಳಿಯಲಾರಂಭಿಸಿದ್ದರಿಂದ. ನೆಪ ಮಾತ್ರಕಷ್ಟೇ ನಾಲ್ಕು ಹನಿ ಉದುರಿಸುತ್ತಿದ್ದ ಮಳೆಯಿಂದ ಏನೂ ಪ್ರಯೋಜನವಾಗುತ್ತಿರಲಿಲ್ಲ. ಪ್ರತೀ ಸಲದಂತೆ ಈ ಸಲದ ಜುಲೈ ಮಳೆ ಅಷ್ಟೇನೂ ಜೋರಾಗಿ ಬರದೆ ಮುಂದೇನು? ಎಂದು ಯೋಚಿಸುವಂತೆ ಮಾಡಿತ್ತು. ಆಗಸ್ಟ್, ಸೆಪ್ಟಂಬರ್ ಮುಗಿದು ಅಕ್ಟೋಬರ್ ನ ಬಿಸಿಲು ಶುರುವಾಯಿತು, ಮಳೆಯ ಸುದ್ದಿಯೇ ಇಲ್ಲ. ಮಳೆಗಾಲದಲ್ಲೇ ಬರದ ಮಳೆ ಬೇಸಿಗೆಯಲ್ಲಿ ಬಿದ್ದೀತೇ? ನೀರನ್ನು ನಾಜೂಕಿನಿಂದ ಉಪಯೋಗಿಸಿದರೂ ಒಂದು ಟ್ಯಾಂಕಿನ ನೀರಷ್ಟೇ ಉಳಿದಿತ್ತು. ಡಿಸೆಂಬರಿನಲ್ಲಿ ಯಜಮಾನರ ಸ್ನೇಹಿತರು ನಮ್ಮಲ್ಲಿಗೆ ಬರುವವರಿದ್ದರು. ನಾವೇನೋ ನೀರು ಕಡಿಮೆ ಉಪಯೋಗಿಸಿ ಅಡ್ಜಸ್ಟ್ ಮಾಡಿಕೊಳ್ಳುತ್ತೇವೆ, ಆದರೆ ಮನೆಗೆ ಬಂದವರಿಗೆ ಹೇಗೆ ಹೇಳುವುದು? ನಮ್ಮ ಕೆಳಗಿನ ಮನೆಯವನು ಈ ಸಲ ಕ್ರಿಸ್ ಮಸ್ಸಿಗೆ ಅವನ ಗೆಳೆಯರನ್ನು ಮನೆಗೆ ಬರಬೇಡಿರೆಂದು ಹೇಳಿದ್ದೇನೆ, ಅವರೆಲ್ಲರೂ ಬಂದರೆ, ನನ್ನ ಟ್ಯಾಂಕ್ ಖಾಲಿಯಾಗುತ್ತದಷ್ಟೇ, ನೀವೂ ಹಾಗೆ ಮಾಡಿ ಎಂದು ಬಿಟ್ಟಿ ಸಲಹೆ ಕೊಟ್ಟ. ಯಜಮಾನರ ಹತ್ತಿರದ ಗೆಳೆಯರಿಗೆ ಮನೆಗೆ ಬನ್ನಿ..ಬನ್ನಿ ಎಂದು ನಾವೇ ಕರೆದು ಈಗ ಬರಬೇಡಿರೆಂದು ಹೇಗೆ ಹೇಳುವುದು? ನೋಡೋಣ ಅಷ್ಟರಲ್ಲಿ ಒಂದು ದೊಡ್ಡ ಮಳೆ ಬಂದರೂ ಬರಬಹುದು ಎಂದು ನಮಗೆ ನಾವೇ ಸಮಾಧಾನ ಮಾಡಿಕೊಂಡಿದ್ದಷ್ಟೇ. ಯಜಮಾನರ ಗೆಳೆಯರು ಬಂದು, ಇದ್ದು, ವಾಪಸ್ ಹೋಗಿದ್ದೂ ಆಯಿತು, ಮಳೆರಾಯನ ಪತ್ತೆಯೇ ಇಲ್ಲ! <br /><br />ಮಳೆ ಬರದೆ ಈ ಸಲದ ಬಿಸಿಲೂ ತಡೆಯಲಾರದಷ್ಟು ಪ್ರಖರ! ಅಷ್ಟೋ ಇಷ್ಟೋ ಬೀಳುತ್ತಿದ್ದ ಮಳೆಗೆ ಚಿಗುರುತ್ತಿದ್ದ ನನ್ನ ತರಕಾರಿ ಗಿಡಗಳೆಲ್ಲವೂ ಸುಡು ಸುಡು ಬಿಸಿಲಿಗೆ ಒಣಗೆ ಕರ್ರಗಾದವು. ಪ್ರತೀ ವರ್ಷವೂ ಬೀನ್ಸ್, ಟೋಮೋಟೋ, ಮೆಣಸಿನಕಾಯಿ ವರ್ಷಕ್ಕಾಗುವಷ್ಟು ಬೆಳೆದುಕೊಂಡು ಉಳಿದಿದ್ದನ್ನು ಸ್ನೇಹಿತರಿಗೆ ಕೊಟ್ಟಿದ್ದ ನನಗೆ ಈ ಸಲ ತರಕಾರಿಯ ಒಂದು ಕಡ್ಡಿಯೂ ಚಿಗುರಲಿಲ್ಲ. ಇದು ನನ್ನೊಬ್ಬಳ ಪಾಡಲ್ಲ! ಪ್ರತೀ ವರ್ಷದ ಮಳೆ ಬೀಳುತ್ತಿದ್ದ ಪ್ರಮಾಣಕ್ಕೆ ಹೋಲಿಸಿದರೆ ನಮಗೆ ಅದರ ಹತ್ತು ಪರ್ಸೆಂಟಿನಷ್ಟೂ ಮಳೆ ಬಿದ್ದಿಲ್ಲ. ಯಾವಾಗಲ್ಲೂ ಹಸಿರು ಹೊದ್ದಿರುತ್ತಿದ್ದ ಬೆಟ್ಟ-ಗುಡ್ಡಗಳು ಕಂದು ಬಣ್ಣಕ್ಕೆ ತಿರುಗಿವೆ. ಅಲ್ಲಲ್ಲಿ ಬೆಂಕಿ ಎದ್ದು, ಮೊದಲೇ ಒಣಗಿದ್ದ ಪೈನ್ ಮರಗಳು ಬೂದಿಯಾಗಿವೆ. ತಡೆಯಲಾರದ ಬಿಸಿಲಿಗೆ ಎಷ್ಟೋ ಹಸುಗಳು, ಕುರಿಗಳು ಸತ್ತಿವೆ. ನಮ್ಮೂರಿನಿಂದ 200ಕಿಮೀ ಉತ್ತರಕ್ಕೆ ಇರುವ ಊರಿನ ಡ್ಯಾಂ ಖಾಲಿಯಾಗುತ್ತಾ ಬರುತ್ತಿದ್ದು, ಊರಿನ ಜನರಿಗೆಲ್ಲಾ ನೀರನ್ನು ಎಚ್ಚರಿಕೆಯಿಂದ ಬಳಸುವಂತೆ ಕಟ್ಟುನಿಟ್ಟಾದ ಸೂಚನೆಯಿತ್ತಿದ್ದಾರೆ. ಯಾರೂ ಕಾರನ್ನು ತೊಳೆಯುವಂತಿಲ್ಲ, ಮನೆಯ ಕೈದೋಟಕ್ಕೆ ನೀರು ಹಾಕಿ ನೀರನ್ನು ಪೋಲು ಮಾಡುವಂತಿಲ್ಲ. ಪುಣ್ಯಕ್ಕೆ ನಮ್ಮೂರಿನಲ್ಲಿ ಇನ್ನೂ ಸ್ಥಿತಿ ಬಂದಿಲ್ಲ. ಊರಿನಲ್ಲಿರುವ ನಮ್ಮ ಸ್ನೇಹಿತರು ಹಾಯಾಗಿ ಮನೆ-ಕಾರು ತೊಳೆದುಕೊಂಡು, ಮನೆ ಸುತ್ತವಿರುವ ಅಂಗೈಯಗಲದ ಜಾಗದಲ್ಲೇ ಮೆಂತೆ,ಕೊತ್ತಂಬರಿ,ಮೆಣಸಿನಕಾಯಿ ಗಿಡಗಳಿಗೆ ನೀರುಣಿಸಿಕೊಂಡಿದ್ದಾರೆ. <br /><br /><br />ಟ್ಯಾಂಕ್ ನೀರು ಖಾಲಿಯಾದರೆ ಕೌನ್ಸಿಲಿನಿಂದ ನೀರು ಖರೀದಿ ಮಾಡಿ ಟ್ಯಾಂಕಿಗೆ ಹಾಕಿಸಿಕೊಳ್ಳಬಹುದು. ಅಲ್ಲಲ್ಲಿ ಕೆಲವರು ಟ್ಯಾಂಕಿಗೆ ನೀರು ಹಾಕಿಸಿಕೊಂಡಿದ್ದಾರೆ. ಆದರೆ ಮಳೆ ನೀರಿನ ರುಚಿ ಹತ್ತಿರುವ ನನಗೆ ಕೌನ್ಸಿಲ್ ನೀರು ಬೇಡ! ಅದಕ್ಕೆ ದಿನ ಬೆಳಗಾದರೆ ಈಗ ಮಳೆಯ ಜಪ. ದಿನವೂ ಟಿವಿಯಲ್ಲಿ ವಾರ್ತೆ ತಪ್ಪಿಸಿಕೊಂಡರೂ ಹವಾಮಾನ ವರದಿ ತಪ್ಪಿಸಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಿಲ್ಲ. ಆದರೇನು ಅವರು ಮಳೆ ಜೋರಾಗಿ ಬರುವ ಸಂಭವವಿದೆ ಎಂದರೂ ನಮಗೆ ಶಾಸ್ತ್ರಕ್ಕಾದರೂ ನಾಲ್ಕು ಹನಿ ಬೀಳುತ್ತಿಲ್ಲ. ಈಗ ಟ್ಯಾಂಕಿನಲ್ಲಿರುವ ನೀರು ಹದಿನೈದು ದಿನಗಳಿಗೆ ಸಾಲುತ್ತದೆ. ಒಂದು ವಾರ ಕಾದು ಮಳೆ ಬರದಿದ್ದರೆ ಕೌನ್ಸಿಲಿನಿಂದ ನೀರು ಹಾಕಿಸಬೇಕು. ಜೋರಾಗಿ ಮಳೆ ಬಂದು ನಮ್ಮ ಟ್ಯಾಂಕುಗಳೆರಡೂ ತುಂಬಲಿ ಎಂಬುದಷ್ಟೇ ಸದ್ಯಕ್ಕೆ ನನ್ನ ಬೇಡಿಕೆ, ನೀವೆಲ್ಲರೂ ದಯವಿಟ್ಟು " ತಥಾಸ್ತು" ಅನ್ನೀ ಪ್ಲೀಸ್!NilGirihttp://www.blogger.com/profile/05878649568367403490noreply@blogger.com12tag:blogger.com,1999:blog-6794037534272902548.post-32057310979753236542009-07-04T11:24:00.002+12:002009-07-04T11:28:08.836+12:00ಕಾಣೆಯಾಗಿದ್ದಕ್ಕೆ ಕಾರಣ!ಎಲ್ಲರಿಗೂ ನಮಸ್ಕಾರಗಳು. ದಿನಗಳು ಅದು ಹೇಗೆ ಓಡುತ್ತಿವೆಯೋ ಗೊತ್ತಾಗುತ್ತಿಲ್ಲ! ಇನ್ನೂ ಊರಿಂದ ಮೊನ್ನೆ ಮೊನ್ನೆ ವಾಪಸು ಬಂದಂತೆ ಇದೆ. ನಾವು ಊರಿಗೆ ಹೋಗಿ, ನಾದಿನಿಯ ಮದುವೆಗೆ ಓಡಾಡಿ ( ರೇಷ್ಮೆ ಸೀರೆ ವಸೂಲಿ ಮಾಡಿ:D) ನಾನು ಇಂಟರ್ವ್ಯೂನಲ್ಲಿ ಪಾಸಾಗಿ ನಂಗೆ ಕೆಲಸ ಸಿಕ್ಕಿ...ಭರ್ತಿ ನಾಲ್ಕು ತಿಂಗಳು! <br /><br />ನನಗೇನೂ ಕೆಲಸ ಮಾಡುವ ಆಲೋಚನೆ ಮೊದಲಿನಿಂದಲೂ ಇರಲಿಲ್ಲ! ಆರಾಮಾವಾಗಿ ಮೂರು ಹೊತ್ತು ತಿಂದುಕೊಂಡು, ಮನಸಿಗೆ ಬಂದಾಗ ಮನೆ ಕೆಲಸ ಮಾಡಿಕೊಂಡು, ಬೆಳಿಗ್ಗೆ ಒಂದು ಮರಿನಿದ್ದೆ, ಮಧ್ಯಾಹ್ನ ಊಟವಾದ ಮೇಲೆ ಒಂದು ನಿದ್ದೆ, ಹೀಗೆ ಸೊಂಪಾಗಿ ಮೈ ಬೆಳಿಸಿಕೊಂಡಿದ್ದೆ. ಯಜಮಾನರು ನನಗೆ ಕೆಲಸ ಹುಡುಕೆಂದು ಯಾವುದೇ ಕಟ್ಟುಪಾಡುಗಳನ್ನು ವಿಧಿಸಿರಲಿಲ್ಲವಾದ್ದರಿಂದ, ನಮ್ಮ ನಮ್ಮ ಮನೆಗಳಲ್ಲೂ ಯಾರೂ ನನ್ನ ಸುದ್ದಿಗೇ ಬಂದಿರಲಿಲ್ಲ. " ಮನೆಯಲ್ಲೇ ಕೂತು ಬೋರಾಗುವುದಿಲ್ಲವೇ?" ಎಂದು ಕೇಳಿದವರಿಗೆ, " ನನಗೆಂಥದ್ದೂ ಅಗುವುದಿಲ್ಲವೆಂದು" ಹೇಳಿದ ಮೇಲೆ ಅವರುಗಳೂ ಸುಮ್ಮನಾಗಿದ್ದರು. ಆದರೆ ಹೊರಗೆ ಹೋದಲ್ಲಿ ಬಂದಲ್ಲಿ, " ನೀವೆಲ್ಲಿ ಕೆಲಸ ಮಾಡುತ್ತೀದ್ದೀರಿ?" ಎಂಬ ಪ್ರಶ್ನೆಗಳಿಗೆ " ನಾನು ಕೆಲಸ ಮಾಡುತ್ತಿಲ್ಲಾ, ಆರಾಮವಾಗಿ ಮನೆಯಲ್ಲಿದ್ದೇನೆ" ಎಂದು ಉತ್ತರಿಸಿದರೆ, ನನ್ನಡೆಗೊಂದು ಕರುಣಾಜನಕ ದೃಷ್ಟಿ ಬೀರುತ್ತಿದ್ದವರೇ ಬಹಳ. ನಮ್ಮ ಸಂಸಾರದ ಕಷ್ಟ ಸುಖವನ್ನು ಗುತ್ತಿಗೆ ತೆಗೆದುಕೊಂಡವರ ಹಾಗೆ, " ಓಹೋ! ಅಲ್ಲಿ ಅಪ್ಲೈ ಮಾಡಿ, ಇಲ್ಲಿ ಅಪ್ಲೈ ಮಾಡಿ.." ಎಂದು ಉಪದೇಶ ಕೊಟ್ಟವರೂ ಇದ್ದರು. " ನಿಮಗೇನಂತೆ ಆರಾಮವಾಗಿ ಊಟ-ನಿದ್ದೆ ಮಾಡ್ಕೊಂಡು ಇರ್ತೀರಾ...ನಮ್ಮನ್ನು ನೋಡಿ, ಮನೆಯಲ್ಲೂ ಮಾಡಿ, ಹೊರಗೂ ಮಾಡಿ....." ಎಂದು ಅರ್ಧ ವ್ಯಂಗ್ಯವಾಗಿ, ಅರ್ಧ ಹೊಟ್ಟೆಉರಿಯಿಂದ ಮಾತನಾಡಿದವರೂ ಇದ್ದರು. ನನಗಂತೂ, ’ಕೆಲಸಕ್ಕೆ ಹೋಗು ಎಂದು ನನ್ನ ಗಂಡನೇ ನನಗೆ ಹೇಳಿಲ್ಲ...ಇವರೆಲ್ಲಾ ಯಾಕೆ ನನ್ನ ಬಗ್ಗೆ ಇಷ್ಟು ತಲೆಕೆಡಿಸಿಕೊಂಡಿದ್ದಾರೆ?’ ಎಂದು ನಗು ಬರುತ್ತಿತ್ತು. <br /><br /><br />ಅದರಲ್ಲೂ ಈಗಿನ ಹದಗೆಡುತ್ತಿರುವ ದೇಶದ ಆರ್ಥಿಕ ಪರಿಸ್ಥಿತಿಯಲ್ಲಿ, ನಾನು ಕೆಲಸ ಮಾಡುತ್ತೇನೆಂದರೂ ಸಿಗುವುದಂತೂ ಕಷ್ಟವಿತ್ತು. ಆದರೆ ಒಂದು ಕೈ ನೋಡೋಣವೆಂದು ಅಪ್ಲೈ ಮಾಡಿದ್ದ ಕೆಲಸಕ್ಕೆ, ನನ್ನ ಹೆಸರನ್ನು ಶಾರ್ಟ್ ಲಿಸ್ಟ್ ಮಾಡಿದ್ದೇವೆಂದು, ಇಂಟರ್ವ್ಯೂನ ದಿನಾಂಕದೊಂದಿಗೆ ಲೆಟರ್ ಬಂದಿದ್ದು ಅಚ್ಚರಿಯೆನಿಸಿತ್ತು. ಮೊದಲ ಇಂಟರ್ವ್ಯೂ ಆದ್ದರಿಂದ, ಮಾಮೂಲಿನಂತೆ ಯಜಮಾನರ ತಲೆ ತಿನ್ನತೊಡಗಿದ್ದೆ. "ಊರಿನಲ್ಲಿದ್ದ ಹಾಗೆ ಇಲ್ಲಿ ಇಂಟರ್ವ್ಯೂ ಇರುವುದಿಲ್ಲ, ಅಷ್ಟೇನೂ ಟೆನ್ಶನ್ ಮಾಡಿಕೊಳ್ಳಬೇಡವೆಂದಿದ್ದರೂ, ಒಳಗೊಳಗೇ ಪುಕಪುಕ! ಇಲ್ಲಿ ಇಂಟರ್ವ್ಯೂಗೆ ಬೇಕಿದ್ದರೆ " ಸಪೋರ್ಟಿಂಗ್ ಪರ್ಸನ್" ಕರೆದುಕೊಂಡು ಹೋಗಬಹುದು. ಅವರೂ ನಮ್ಮ ಜೊತೆಯಲ್ಲೇ ಕೂರಬಹುದು. ನಾವೇನಾದರೂ ತಡವರಿಸಿದರೆ, ನಮ್ಮ ಪರವಾಗಿ ಅವರೇ ಉತ್ತರಿಸಬಹುದು!! " ನಿನ್ನನ್ನು ತಯಾರಿ ಮಾಡಿ ಬಿಡುತ್ತೇನೆ, ನೀನೇ ಮ್ಯಾನೇಜ್ ಮಾಡುತ್ತೇಯೆಂಬ ಭರವಸೆಯಂತೂ ನನಗಿದೆ" ಎಂದು ನನ್ನ ಉಬ್ಬಿಸಿದ್ದರಿಂದ, " ಆಗಲಿ" ಎಂದು ತಲೆಯಾಡಿಸಿದ್ದೆ. ಅಷ್ಟಕ್ಕೂ ಏನೇನು ಪ್ರಶ್ನೆಗಳನ್ನು ಕೇಳುತ್ತಾರೆ ಎಂದೇ ಗೊತ್ತಿಲ್ಲವಲ್ಲ?! ಗೊತ್ತಿಲ್ಲದಿದ್ದರೇ ಒಳ್ಳೆಯದು, ಅವರು ಕೇಳಿದ್ದಕ್ಕೆ ಹೇಳುತ್ತಾ ಹೋಗು ಅಷ್ಟೇ " ಎಂದಿದ್ದರೂ, ಇಂಟರ್ವ್ಯೂ ದಿನ ಹತ್ತಿರ ಬರುತ್ತಿದ್ದಂತೆ ಡವಡವ!<br /><br /><br />ಯಜಮಾನರು ಹೇಳಿದಂತೆ, ನಾನು ಆತಂಕಪಡಬೇಕಾದ ವಾತಾವರಣವೇ ಇರಲಿಲ್ಲ. ಊರಿನಲ್ಲಿದ್ದಂತೆ ಅಭ್ಯರ್ಥಿಗಳ ಉದ್ದ ಕ್ಯೂ ಇರಲಿಲ್ಲ! ಸೀದಾ ಒಳ ಹೋದೆ. ಮೂವರು ನಗೆಮುಖದ ಬಿಳಿಹೆಂಗಸರು, " ಏನೂ ಟೆನ್ಶನ್ ಮಾಡಿಕೊಳ್ಳಬೇಡ, ನೀನು ರಿಲಾಕ್ಸ್ ಆಗುವವರೆಗೂ ನಾವೇನೂ ಕೇಳುವುದಿಲ್ಲ, ಕಾಫಿ-ಟೀ ಬೇಕಿದ್ದರೆ ಹೇಳು " ಎಂಬುದನ್ನು ಕೇಳೀಯೇ ನನಗಿದ್ದ ಅರ್ಧ ಮರ್ಧ ಗಾಬರಿಯನ್ನೂ ಓಡಿಸಿತ್ತು. " ನೀನೇನು ಓದಿ ಕಟ್ಟೆ ಹಾಕಿದ್ದೀಯಾ, ಎಂದಾಗಲಿ, ಅದೆಲ್ಲೆಲ್ಲಿ ಕೆಲಸ ಮಾಡಿ "ಶಭಾಶ್ ಗಿರಿ" ತೆಗೆದುಕೊಂಡಿದ್ದೀಯಾ ಎಂತಾಗಲೀ ಕೇಳಲೇ ಇಲ್ಲ! " ನೀನೇ ನಿನ್ನ ಬಗ್ಗೆ ಹೇಳು, ನಾವೇನೂ ಕೇಳುವುದಿಲ್ಲ, " ಎಂದರು. " ನಾನು ಎಲ್ಲಿಂದ, ಇಲ್ಲಿಗೆ ಹೇಗೆ ಬಂದೆ..." ಎಂಬುದನ್ನು ಹೇಳಿದೆ. ನಿನ್ನ ಟೈಮ್ ಮ್ಯಾನೇಜ್ ಮೆಂಟ್ ಹೇಗೆ, ಸ್ಟ್ರೆಸ್ ಆದರೆ ಏನು ಮಾಡುತ್ತೀಯಾ..?ಅಫೀಸಿನ ವಿಚಾರಗಳನ್ನು ಹೇಗೆ ಕಾಪಾಡುತ್ತಿಯಾ?? ಬರೀ ಇಂತದ್ದೇ ಪ್ರಶ್ನೆಗಳು. ನಾನೂ " ಹಾಗೆ...ಹೀಗೆ" ಎಂದೆಲ್ಲಾ ಒಗ್ಗರಣೆ ಮಾಡಿ ಹೇಳಿದೆ. ಕಡೆಗೊಂದು ಹದಿನೈದು ನಿಮಿಷದ ಸ್ಕಿಲ್ ಟೆಸ್ಟ್ ಕೊಟ್ಟರು. ಮುಂದಿನವಾರದಲ್ಲಿ ತಿಳಿಸುವುದಾಗಿ ನಗುಮುಖದಿಂದಲೇ ಬೀಳ್ಕೊಟ್ಟರು. " ಕೆಲಸ ಸಿಗುತ್ತದೋ, ಬಿಡುತ್ತದೋ! ಇಂಟರ್ವ್ಯೂ ಅನುಭವವಂತೂ ಚೆನ್ನಾಗಿತ್ತು. ಆದರೆ ಮರುದಿನವೇ ಫೋನ್ ಮಾಡಿ ಕೆಲಸ ಆಫರ್ ಮಾಡಿದರು. ನನಗಂತೂ ಒಮ್ಮೆಲೆ ಇದು ಕನಸೋ, ನನಸೋ?!!!ಯಜಮಾನರಿಗೂ ಖುಶಿ! ಪರವಾಗಿಲ್ಲವೆ? ಚಾನ್ಸ್ ಹೊಡೆದೆಯೆಲ್ಲಾ ಎಂದು:). <br /><br /><br />ಊರಿಂದ ಬಂದ ಮರುದಿನವೇ ಕೆಲಸಕ್ಕೆ ಜಾಯಿನ್ ಆದೆ. ಆಫೀಸಿನ ತುಂಬಾ ಹೆಂಗಸರದೇ ಸಾಮ್ರಾಜ್ಯ! ಹೊಸ ಕೆಲಸ ಹೇಗೆ ಮಾಡಬೇಕಪ್ಪಾ, ಹೇಗೆ ಹೊಂದಿಕೊಳ್ಳುವುದಪ್ಪಾ ...ಎಂದೆಲ್ಲಾ ಹೆದರಿಹೋಗಿದ್ದ ನನಗೆ ಎಲ್ಲರೂ ನಗುನಗುತ್ತಲೇ ಸ್ವಾಗತಿಸಿದ್ದು ಧೈರ್ಯ ಮೂಡಿಸಿತ್ತು. ಮೈಸೂರಿನಲ್ಲಿ ಕೆಲಸ ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದಕ್ಕೂ ಇಲ್ಲಿಗೂ ಅದೆಷ್ಟು ವ್ಯತ್ಯಾಸ! ನಮಗಿಂತ ಮೊದಲೇ ಮ್ಯಾನೇಜರು ಬಂದು ಕೂತಿದ್ದಾನೆಂದರೆ, ಯಾರಿಗೋ ಏನೋ ಕಾದಿದೆಯೆಂದೇ ತಿಳಿದುಕೊಳ್ಳುತ್ತಿದ್ದೆವು. ಇಲ್ಲಿ ಸರ್, ಮ್ಯಾಡ್ಂಗಳ ಗೊಂದಲವಿಲ್ಲ. ಯಾರಿಗೂ, ಅವರು ಜನರಲ್ ಮ್ಯಾನೇಜರೇ ಆಗಿರಲಿ, ಎಲ್ಲರೂ ಹೆಸರಿಡಿದೇ ಮಾತನಾಡಬೇಕು. ಮನೆ, ಗಂಡ-ಮಕ್ಕಳ ಕೆಲಸಕ್ಕೆ ಮೊದಲ ಆದ್ಯತೆ! ಗಂಡನಿಗೆ/ಹೆಂಡತಿಗೆ, ಅಥವಾ ಮಕ್ಕಳಿಗೆ ಆರೋಗ್ಯ ತಪ್ಪಿದರೆ, ಹೆಂಡತಿಗೆ/ಗಂಡನಿಗೆ ರಜೆ ಸಿಕ್ಕುತ್ತದೆ. ವೀಕೆಂಡಿನಲ್ಲಿ ಏನು ಮಾಡಿದೆ ಎಂದು ಕೇಳಿದರೆ, ಶನಿವಾರವೆಲ್ಲಾ ಬಟ್ಟೆ ಒಗೆದದ್ದು, ಮನೆ ಕ್ಲೀನಿಂಗ್ ಮಾಡಿದ್ದು, ಅದರಲ್ಲೂ ಅಡಿಗೆ ಮನೆ ಕ್ಲೀನ್ ಮಾಡಿದ್ದೆಲ್ಲಾ ಹೇಳುತ್ತಿದ್ದೆ. " ನೀವೇನು ಮಾಡಿದಿರಿ " ಎಂಬ ನನ್ನ ಪ್ರಶ್ನೆಗೆ ಹೆಚ್ಚಿನವರೆಲ್ಲಾ, ಬೋಟಿಂಗ್ ಹೋಗಿದ್ದು, ಮೀನು ಹಿಡಿದದ್ದು, ಮೀನು ತಿಂದಿದ್ದು, ಬೆಟ್ಟ ಹತ್ತಿದ್ದು, ಬುಶ್ ವಾಕ್ ಮಾಡಿದ್ದು...ಇವೇ ಹೇಳುತ್ತಿದ್ದನ್ನು ಕೇಳಿ ಇವರು, ಪರವಾಗಿಲ್ಲವೇ? ಇಲ್ಲೂ ಕೆಲಸ ಮಾಡಿ, ಹೊರಗೂ ಸುತ್ತಾಡಿ, ಮನೆ ಕೆಲಸವನ್ನೂ ಅದು ಹೇಗೆ ಮಾಡುತ್ತಾರಪ್ಪಾ ಎನಿಸುತ್ತಿತ್ತು. ಮೊದಲೆಲ್ಲಾ ಯಜಮಾನರಿಗೆ ವೀಕೆಂಡ್ ಬರುವುದೇ ತಡ, ಅಲ್ಲಿಗೆ ಹೋಗೋಣ, ಇಲ್ಲಿಗೆ ಹೋಗೋಣವೆಂದೆಲ್ಲಾ ಪ್ಲಾನ್ ಹಾಕಿಕೊಂಡು ಕಾಯುತ್ತಿದ್ದ ನನಗೆ, ಈಗ ಸಿಗುವ ವೀಕೆಂಡಿನಲ್ಲಿ ಎಲ್ಲಿಗೂ ಹೋಗುವುದು ಬೇಡ, ಮನೆಯಲ್ಲಿರುವುದೇ ಆರಾಮ! <br /><br /><br />ಆದರೆ ಅವರ ಜೀವನ ಕ್ರಮವೇ ಬೇರೆ, ಅವರಂತೆ ನಮಗಿರಲು, ಅದರಲ್ಲೂ ನನಗಂತೂ ಸಾಧ್ಯವಿಲ್ಲ! ಮಧ್ಯಾಹ್ನ ಲಂಚ್ ರೂಮಿನಲ್ಲಿ ಎಲ್ಲರದೂ ಡಬ್ಬದ ಆಹಾರಗಳು, ಮೀನು, ಮೊಟ್ಟೆ-ಮಾಂಸಗಳ ಊಟ ಮೈಕ್ರೋವೇವ್ ನಲ್ಲಿಟ್ಟು ಬಿಸಿಮಾಡಿಕೊಂಡು ತಿನ್ನುವಂತವುಗಳು. ನಮಗಂತೂ ರುಚಿಕಟ್ಟಾಗಿ ಚಪಾತಿ ದಿನಕ್ಕೊಂದು ಪಲ್ಯ, ಸಾರುಗಳು ಬೇಕು. ಇವರುಗಳ ಕ್ಯಾನ್ ಫುಡ್ ನನಗೆ ಸರಿ ಹೋಗುವುದೇ ಇಲ್ಲ! ನಮ್ಮಂತೆ ಮೈ ಕೈ ಮಸಿಮಾಡಿಕೊಂಡು ಅಡಿಗೆ ಮಾಡುತ್ತಾರೆಯೇ? ಅದೂ ದಿನ ಬೆಳಗಾಗೆದ್ದು?! <br /><br />ಆದರೆ, ಇಷ್ಟು ದಿನ ಆರಾಮಾಗಿ ಊಟ-ತಿಂಡಿ, ನಿದ್ದೆಗಳೆಲ್ಲವನ್ನು ಸಾಂಗವಾಗಿ ನೆರವೇರಿಸಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಿದ್ದ ನನಗೆ, ಈಗ ಬೆಳಿಗ್ಗೆ ಐದಕ್ಕೆ ಎದ್ದು, ತಿಂಡಿ, ಊಟದ ಡಬ್ಬಿ ಕಟ್ಟಿಕೊಂಡು ಏಳಕ್ಕೆ ಮನೆ ಬಿಟ್ಟು, ಸಂಜೆ ಮನೆಗೆ ಬರುತ್ತಿದ್ದಂತೆ ಮತ್ತೆ ರಾತ್ರಿಗೆ ಅಡಿಗೆಯ ತಯಾರಿ, " ಯಪ್ಪಾ...ಸಾಕು ಸಾಕು ಎನಿಸುತ್ತದೆ. ಊರಿಗೆ ಫೋನ್ ಮಾಡಿದಾಗ, ಅಕ್ಕಂದಿರು ಮನೆ ಕೆಲಸದ ಲಿಸ್ಟ್ ಹೇಳಿದರೆ, " ಅದೇನು ಯಾವಾಗ ನೋಡಿದರೂ, ಕೆಲ್ಸ..ಕೆಲ್ಸ ಎನ್ನುತ್ತೀರಲ್ಲೇ? ಇರೋ ನಾಲ್ಕು ಜನಕ್ಕೆ ಅದೆಷ್ಟು ಕೆಲಸವಿರುತ್ತದೆ ಎಂದು ಆಡಿಕೊಂಡಿದ್ದು ನೆನಪಿಗೆ ಬರುತ್ತದೆ. ಈಗ ನನ್ನದೂ ಅದೇ ಪಾಡಾಗಿದೆ. ಹೊಸದರಲ್ಲಿ ಅಗಸ ಗೋಣಿ ಎತ್ತಿ ಒಗೆದಂತೆ, ಮೊದಲ ಕೆಲಸವೆಂದು ಎಲ್ಲದಕ್ಕೂ ತಲೆಯಾಡಿಸಿ ಕೆಲಸ ಮಾಡಿದ್ದಕ್ಕೆ, ಮೆಲ್ಲಗೆ ಕೆಲಸವೂ ಜಾಸ್ತಿಯಾಗುತ್ತಿದೆ. ಶನಿವಾರ ಬರಲು ಇನ್ನೆಷ್ಟು ದಿನ ಎಂದು ದಿನ ಬೆಳಿಗ್ಗೆ ಏಳುವಾಗಲೇ ಲೆಕ್ಕ ಹಾಕಿಕೊಂಡು ಏಳುತ್ತೇನೆ. ಯಾರಿಗೂ ನನ್ನ ಕಷ್ಟ ಮರುಕ ತರಿಸುತ್ತಿಲ್ಲ, " ಸ್ವಲ್ಪ ಅಡ್ಜಸ್ಟ್ ಆಗುವವರೆಗೂ ಅಷ್ಟೇ" ಎಂದು ಎಲ್ಲರೂ ಬುದ್ಧಿ ಹೇಳುವವರೇ. ಅದೆಷ್ಟು ದಿನ ನನ್ನ ಅದೃಷ್ಟವನ್ನು ಕಂಡು ಕರುಬಿದ್ದರೋ, ಈಗ ನನ್ನ ಪರಿಸ್ಥಿತಿಯನ್ನು ಕಂಡು ನಗುತ್ತಿದ್ದಾರೆ ಎನಿಸುತ್ತದೆ. ಯಜಮಾನರು ಕೆಲಸಕ್ಕೆ ಹೋದನಂತರ ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದ ಮರಿನಿದ್ದೆಗಳಿಗೆಲ್ಲಾ ಪುಲ್ ಸ್ಟಾಪ್:( ನನ್ನ ಹರಿಕಥೆ, ಭಜನೆಗಳನ್ನೆಲ್ಲಾ ಬ್ಲಾಗಿನಲ್ಲಿ ಬರೆದುಕೊಂಡು, ಎಲ್ಲರ ಬ್ಲಾಗು ಓದುತ್ತಾ, ನನ್ನದೂ ಒಂದೆರಡು ಕೊಸರುಗಳನ್ನು ಅವರಿವರ ಬ್ಲಾಗಿನಲ್ಲಿ ಕಮಂಟಿಸುತ್ತಾ ಅದೆಷ್ಟು ಹಾಯಾಗಿದ್ದೆ. ಈಗ ನೆನಸಿಕೊಂಡರೆ ಹೊಟ್ಟೆ ಉರಿದುಹೋಗುತ್ತದೆ. ಸಿಗುವ ವಾರಾಂತ್ಯಗಳಿಗೆ ಚಾತಕ ಪಕ್ಷಿಯಂತೆ ಕಾಯಬೇಕು. ಯಜಮಾನರಿಗೂ ಕಷ್ಟ! ಮೂರು ಹೊತ್ತೂ ಬಿಸಿ ಬಿಸಿಯಾಗಿ ಊಟ ಸಿಗುತ್ತಿತ್ತು. ಮನೆಕೆಲಸಕ್ಕೆ ಅವರನ್ನು ಅಷ್ಟಾಗಿ ಕರೆಯುತ್ತಿರಲಿಲ್ಲ. ಈಗ ಅವರೂ ಮನೆಕೆಲಸಕ್ಕೆ ಕೈ ಜೋಡಿಸಬೇಕು! <br /><br /><br />ದಿನಕಳೆದಂತೆಲ್ಲಾ ಅಫೀಸಿನ ಕೆಲಸಕ್ಕೂ ಮನೆಕೆಲಸಕ್ಕೂ ಸಮಯ ಹೊಂದಿಸಿಕೊಳ್ಳುವುದನ್ನು ಕಲಿಯುತ್ತಿದ್ದೇನೆ. ಕೆಲಸಕ್ಕೆ ಸೇರಿದಂದಿನದಿಂದ ಊರಿಗೂ ಸರಿಯಾಗಿ ಫೋನ್ ಮಾಡಲಾಗುತ್ತಿಲ್ಲ, ಬ್ಲಾಗನಂತೂ ಕೇಳುವುದೇ ಬೇಡ! ಈಗ ಎಲ್ಲವನ್ನೂ ನಿಭಾಯಿಸಬಲ್ಲನೆಂಬ ಧೈರ್ಯ ಬಂದಿದ್ದರಿಂದ, ಬ್ಲಾಗಿನ ಕಡೆ ಬಂದಿದ್ದೇನೆ. ಅದ್ಸರಿ ಬರೀ ನನ್ನ ಪುರಾಣವೇ ಆಯಿತಲ್ಲ, ನೀವೆಲ್ಲ ಹೇಗಿದ್ದೀರಾ?!NilGirihttp://www.blogger.com/profile/05878649568367403490noreply@blogger.com9tag:blogger.com,1999:blog-6794037534272902548.post-24173124563426357922008-11-28T14:52:00.004+13:002008-12-04T21:19:43.455+13:00ನಾನು ತೂಕ ಇಳಿಸಿದ ಸಪ್ತಾಹ!ಮೊನ್ನೆ ಹಬ್ಬಕ್ಕೆ, ನಮ್ಮಮ್ಮ ಊರಿನಿಂದ ಕಳಿಸಿದ್ದ ಡ್ರೆಸ್ಸು ಯಾಕೋ ಟೈಟಾಗಿದೆ ಎನ್ನಿಸಿತ್ತು. ಟೈಲರಿಗೆ ಇಲ್ಲಿದ್ದ ನಿನ್ನ ಹಳೇ ಡ್ರೆಸ್ಸಿನ ಅಳತೆಯನ್ನೇ ಕೊಟ್ಟು ಹೊಲಿಸಿದ್ದೇನೆಂದು ಹೇಳಿದ್ದರು. ಅಂದರೂ ಇಷ್ಟು ಬಿಗಿಯೇಕಾಯಿತು? ನನ್ನ ಪ್ರಕಾರ ನಾನೇನೂ ಭಾರೀ ತೂಕದವಳಲ್ಲ! ಊರಿನಿಂದ ಇಲ್ಲಿಗೆ ತಂದಿದ್ದ, ಕೇವಲ ಒಂದೇ ವರ್ಷದ ಹಿಂದಿನ ಬಟ್ಟೆಗಳೂ " ನಾ ತಾಳಲಾರೆ" ಎಂಬಂತೆ ಬಿಗಿಯಾಗುತ್ತಿದೂ, ನೆನಪಿಗೆ ಬಂದು, ’ ಓಹೋ ನಾನು ದಪ್ಪವಾಗುತ್ತಿದ್ದೇನೆ! ಹೇಗಾದರೂ ಮೈ ಭಾರ ಕಡಿಮೆ ಮಾಡಲೇ ಬೇಕು 'ಇಲ್ಲದಿದ್ದರೆ ನನಗೂ ಡ್ರಮ್,ಮಿನಿ ಡ್ರಮ್ ಎಂದು ಹೆಸರಿಡುತ್ತಾರೆಷ್ಟೇ ’ ಎನಿಸಿತು. ದಪ್ಪವಾಗಿದ್ದೇನೆ ಎಂದು ಮೊದಲಿಗೆ ಗೊತ್ತಿದ್ದರೂ ಅಷ್ಟೇನೂ ತಲೆಕೆಡಿಸಿಕೊಂಡಿರಲಿಲ್ಲ. ಮನಸ್ಸಿಗೆ ದಪ್ಪ ಅನ್ನಿಸಿದ ದಿನ ಒಂದೊತ್ತು ಊಟ ಬಿಟ್ಟು ಶೋಕ ಆಚರಿಸಿಕೊಂಡು ಮುಂದಿನ ಹೊತ್ತಿಗೆ ಸರಿಯಾಗಿ ಬಾರಿಸುತ್ತಿದ್ದರಿಂದ ನನ್ನ ಸೋರಿ ಹೋದ ತೂಕ ಅಷ್ಟೇ ವೇಗದಲ್ಲಿ ತುಂಬಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಿತ್ತು. <br /><br />ನನ್ನ ದುಃಖವನ್ನು ಸ್ನೇಹಿತರ ಬಳಿ ತೋಡಿಕೊಂಡರೆ ಅವರೋ " ನೀವು ಅನ್ನ ತಿನ್ನುವುದು ಕಡಿಮೆ ಮಾಡಿ.." ಎಂದು ನನ್ನ ಅತೀ ಪ್ರಿಯವಾದ ಅನ್ನದ ಮೇಲೆ ಕಲ್ಲು ಹಾಕುವ ಸಲಹೆ ಕೊಟ್ಟಿದ್ದು ನನಗೇನೋ ಇಷ್ಟವಾಗಲಿಲ್ಲ. ದಿನಕ್ಕೊಂದು ಪಲಾವ್, ಭಾತ್ , ಚಿತ್ರಾನ್ನ, ಪುಳಿಯೋಗರೆ ಮಾಡಿಕೊಂಡು ತಿನ್ನುತ್ತಿದ್ದ ನನಗೆ, ಅನ್ನ ತಿನ್ನಬೇಡಿ ಎಂದರೆ ಮತ್ತೇನು ತಿನ್ನುವುದು? ನಮ್ಮ ಮನೆಯಲ್ಲಂತೂ ನನ್ನನ್ನು " ರೈಸ್ ಮೆಷೀನ್ " ಎಂದೇ ಕರೆಯುತ್ತಿದುದು:) ರಾತ್ರಿ ಊಟಕ್ಕೆ ಮುದ್ದೆ ಅಥವಾ ಚಪಾತಿ ಮಾಡಿದರೂ ನನಗೆ ಒಂದು ಬಟ್ಟಲು ಅನ್ನವಂತೂ ಬೇಕೇ ಬೇಕು. ಅಂತಹುದರಲ್ಲಿ " ಅನ್ನವನ್ನು ಬಿಟ್ಟು ಬಿಡಿ" ಎಂದರೆ ಅವರಿಗಿನ್ನೆಂತ ಶಾಪ ಹಾಕಲಿ?<br /><br /><br />ಮೈಸೂರಿನಲ್ಲಿದ್ದಾಗ ಬೆಳಗಿನ ತಿಂಡಿಗೆ, ಚಿತ್ರಾನ್ನ, ಟೊಮೋಟೋ ಭಾತ್ , ವೆಜಿಟೇಬಲ್ ಭಾತ್ , ಹುಳಿಯನ್ನ...ಹೀಗೆ ಬರೀ ಅನ್ನಗಳದ್ದೇ ಸಾಲು ಸಾಲು. ಬೆಳಿಗ್ಗೆ ತಿಂಡಿಗೂ ಅನ್ನ, ಮಧ್ಯಾಹ್ನ ಅನ್ನ-ಸಾರು, ರಾತ್ರಿಗೆ ಮುದ್ದೆ/ಚಪಾತಿ- ಪಲ್ಯ, ಅನ್ನ-ಸಾರು ಹೀಗೆಯೇ ಆರಾಮವಾಗಿ ಅಮ್ಮ ಮಾಡಿಹಾಕುತ್ತಿದ್ದನ್ನು ತಿಂದುಕೊಂಡಿದ್ದೆ. ಆದರೂ ಇಂತಾ ಪರಿ ದಪ್ಪಗಾಗಿರಲಿಲ್ಲ. ಸಣ್ಣಗೆ ಒಣಕಲ ಕಡ್ಡಿಯಂತಿದ್ದೆ. " ಸೀರೆ ಉಟ್ಟುಕೊಂಡರೆ, ಮಡಿಕೋಲಿಗೆ ಸುತ್ತಿದಂತಿರುತ್ತದೆ, ಸ್ವಲ್ಪ ದಪ್ಪವಾಗೆ" ಎಂದು ಅಕ್ಕಂದಿರು ನನಗೆ ಸೀರೆ ಉಡಿಸುವುದನ್ನು ಕಲಿಸುವಾಗಲೂ ಬೈಯುತ್ತಿದ್ದರು. ಸಣ್ಣಗಿದ್ದರೇನು, ದಪ್ಪವಿದ್ದರೇನು ಒಟ್ಟಿನಲ್ಲಿ ಆರೋಗ್ಯದಿಂದರಷ್ಟೇ ಸಾಕು ಎಂಬ ಪಾಲಿಸಿ ನಂದಾಗಿದ್ದರಿಂದ, ಬಹುಷಃ ನಾನು ಇನ್ನು ಜನ್ಮದಲ್ಲಿ ದಪ್ಪವಾಗುವುದಿಲ್ಲವೇನೋ ಅನ್ನಿಸಿತ್ತು.<br /><br />ಮದುವೆಯಾದ ಮೇಲೆಯೇ ನನಗೆ ನಿಜಕ್ಕೂ ಸಂಕಟಕಾಲ ಶುರುವಾಗಿದ್ದು. ಮದುವೆಯಾಗಿದ್ದು ಗುಲ್ಬರ್ಗದ ಗಂಡಿಗೆ! ಅಲ್ಲಿ ಬೆಳಗಿನ ತಿಂಡಿಗೆ ಅನ್ನದ ಸುದ್ದಿಯೇ ಇಲ್ಲ! ಬೆಳಿಗ್ಗೆ ಅವಲಕ್ಕಿ ಇಲ್ಲವೇ ಉಪ್ಪಿಟ್ಟು, ಮಧ್ಯಾಹ್ನಕ್ಕೆ ಜೋಳದ ರೊಟ್ಟಿ ಇಲ್ಲವೇ ಚಪಾತಿ- ಬದನೇಕಾಯಿ, ಅಥವಾ ಪುಂಡೀ ಪಲ್ಯ, ರಾತ್ರಿಗೂ ಡಿಟ್ಟೋ! ನಮ್ಮಲ್ಲಿ ಬೆಳಗಿನ ತಿಂಡಿಗೆ ಚಪಾತಿ ತಿಂದಷ್ಟೇ ಅಭ್ಯಾಸ. ಇಲ್ಲಿ ಅವಲಕ್ಕಿ ಬಿಟ್ಟರೆ ಉಪ್ಪಿಟ್ಟು ಅದೂ ಬಿಟ್ಟರೆ, <a href="http://coloursofnomadiclife.blogspot.com/2008/06/mandalu-oggarane-puffed-rice-upma.html">ಸೂಸಲ!</a> ಅವಲಕ್ಕಿ, ಉಪ್ಪಿಟ್ಟಿಗೆ ತರಾವರೀ ಹೆಸರುಗಳನ್ನಿಟ್ಟು ಅವುಗಳನ್ನು ವಾರಕ್ಕೊಮ್ಮೆಯಷ್ಟೇ ಮಾಡಬೇಕು ಎಂದು ಅಮ್ಮನಿಗೆ ಜೋರು ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದುದೆಲ್ಲಾ ನೆನಪಿಸಿಕೊಂಡು " ದೇವರೇ ಇದೆಲ್ಲಿಗೆ ನನ್ನನ್ನು ತಂದು ಬಿಟ್ಟೆ" ಎಂದು ಹಲುಬುತ್ತಿದ್ದೆ. ಊಟಕ್ಕೆ ಕೂತಾಗ, ಎಲ್ಲರೂ ರೊಟ್ಟಿ, ಚಪಾತಿಗಳನ್ನು ತಿಂದು ಕಡೆಗೆ ಅನ್ನ ಬರುತ್ತಿದ್ದರೂ ಎಲ್ಲರೂ ತಿನ್ನುವ ಅನ್ನದ ಪ್ರಮಾಣ ಕಡಿಮೆಯಿರುತ್ತಿದ್ದರಿಂದ , ಅನಿವಾರ್ಯವಾಗಿ ನಾನೂ ತಟ್ಟೆ ಬಿಟ್ಟು ಏಳಲೇ ಬೇಕಾಗುತ್ತಿತ್ತು. ಒಮ್ಮೊಮ್ಮೆ ಯಜಮಾನರಿಗೆ ನಾನು " ಅನ್ನದ ಪ್ರಿಯೆ" ಎಂದು ನೆನಪಿಗೆ ಬಂದು, ನನಗೆ ಅನ್ನವನ್ನೇ ಬಡಿಸಲು ಹೇಳಿದುದೂ ಉಂಟು! ಮೈಸೂರಿನಲ್ಲಿ ಬಗೆಬಗೆಯ ಅನ್ನಗಳಿಗೆ ಒಗ್ಗಿಹೋಗಿದ್ದ ನನ್ನ ನಾಲಿಗೆಗೆ ಅನ್ನ-ಬೇಳೆ ಸಾರು ಯಾವುದಕ್ಕೂ ಸಾಲುತ್ತಿರಲಿಲ್ಲ. ಹಾಗೆಂದು ನನಗಿಷ್ಟವಾದ ಅಡಿಗೆಗಳನ್ನು ಮಾಡಿಸಿಕೊಳ್ಳಲೂ ಭಯ. ಹೇಳಿ ಕೇಳಿ ಒಟ್ಟು ಸಂಸಾರ. ನನಗೊಬ್ಬಳಿಗೆ ಮಾಡಿಹಾಕುವುದಂತೂ ಸಾಧ್ಯವಿಲ್ಲ, ನಾನೇ ಮಾಡಿಕೊಳ್ಳೋಣವೆಂದರೆ ನನಗೆ ಅಡಿಗೆಯೇ ಬರುತ್ತಿರಲಿಲ್ಲ! <br /><br /><br />ಇಲ್ಲಿಗೆ ಬಂದ ಮೇಲೆ ಹಾಗೂ ಹೀಗೂ ಅಡಿಗೆ ಕಲಿತು,(ಯಜಮಾನರ ಮೇಲೆ ಪ್ರಯೋಗ ಮಾಡಿ :D) ಅನ್ನದ ಬರವನ್ನು ನೀಗಿಸಿಕೊಳ್ಳುವಂತೆ ತಿನ್ನುತ್ತಿದ್ದರಿಂದ, ದಿನದಿನಕ್ಕೆ ದುಂಡಾಗುತ್ತಾ ಹೋದೆ. "ಈ ಜನ್ಮದಲ್ಲಿ ನೀನು ದಪ್ಪವಾಗಲ್ಲ ಬಿಡು" ಎಂದು ಹೇಳಿದವರೆಲ್ಲಾ, " ಪರವಾಗಿಲ್ಲವೇ, ಕೆಲವರಿಗೆ ಅವರವರ ಕೈ ಅಡಿಗೆ ಒಗ್ಗುವುದಿಲ್ಲ, ನಿನಗೇ ಸರಿಯಾಗಿ ಒಗ್ಗಿಹೋದಂತಿದೆ," ಎನ್ನುವಂತಾದೆ. ಸಿಕ್ಕಾಪಟ್ಟೆ ಚಳಿಯೂ ಇರುತ್ತಿದ್ದರಿಂದ, ವಾಕಿಂಗೂ ಇಲ್ಲಾ ! ಊರಲ್ಲಿ, ಅತ್ತೆಮನೆಯಲ್ಲಿ ಅಷ್ಟೋ ಇಷ್ಟೋ ಕೆಲಸವಾದರೂ ಇರುತ್ತಿತ್ತು. ಇಲ್ಲಿ ನನ್ನದೇ ಮನೆ, ಹೇಳುವವರೂ ಇಲ್ಲ, ಕೇಳುವವರೂ ಇಲ್ಲ! ಬಿಸಿ ಬಿಸಿ ಅಡಿಗೆ ಮಾಡಿಕೊಂಡು ತಿನ್ನುವುದು, ಚಳಿಗೆ ಹೊದ್ದು ಮಲಗುವುದು ಇದೇ ನನ್ನ ದಿನಚರಿಯನ್ನಾಗಿ ಮಾಡಿಕೊಂಡಿದ್ದರಿಂದ ನೋಡು ನೋಡುತ್ತಲೇ ಕುತ್ತಿಗೆಯ ಸುತ್ತ, ಸೊಂಟದ ಸುತ್ತ ಟೈರುಗಳು ಬರತೊಡಗಿದ್ದವು. ಊರಿನಿಂದ ಬರುವಾಗ ತಂದಿದ್ದ ಡ್ರೆಸ್ಸುಗಳು " ನಾ ಒಲ್ಲೆ" ಅನ್ನತೊಡಗಿದ್ದವು. ಒಂದತ್ತು ಹೆಜ್ಜೆ ನಡೆಯುವಷ್ಟರಲ್ಲಿ ಉಸ್ಸ್ ಉಸ್ಸೆಂದು ಏದುಸಿರು ಬಿಡುವ ಹಾಗಾಗುತ್ತಿತ್ತು. ನನಗೂ ನನ್ನ ಮುಖ ಕನ್ನಡಿಯಲ್ಲಿ ನೋಡಿಕೊಳ್ಳಲು ಮುಜುಗರವಾದರೂ, ಸಣ್ಣವಾಗುವುದು ಹೇಗೆ? ಊಟ ಬಿಟ್ಟರೆ ಯಾರೂ ಸಣ್ಣವಾಗುವುದಿಲ್ಲವೆಂದು ಎಲ್ಲೋ ಓದಿದ್ದರಿಂದ ಊಟ ಬಿಡುವ ವಿಚಾರ ಅಲ್ಲಿಗೇ ಬಿಟ್ಟಿದ್ದೆ. ಇನ್ನು ತಿಂಗಳಿಗೊಮ್ಮೆ ಮಾಡುವ ಸಂಕಷ್ಟಿ ಉಪವಾಸ! ಅದಾದರೂ ಏನು? ಅನ್ನ ಒಂದು ಬಿಟ್ಟು ಮಿಕ್ಕೆಲ್ಲಾ ತಿನ್ನುತ್ತಿದ್ದರಿಂದ ಅಂತಹ ಭಾರೀ ವ್ಯತ್ಯಾಸವೇನೂ ಆಗುತ್ತಿರಲಿಲ್ಲ. ಅಲ್ಲಲ್ಲಿ ತೂಕ ಇಳಿಸುವ ಲೇಖನಗಳನ್ನು ಓದಿದಾಗ, " ನಾನೂ ಸಣ್ಣವಾಗಲೇ ಬೇಕು," ಎಂದುಕೊಂಡರೂ ಮರುಕ್ಷಣದಲ್ಲಿ ಮರೆತೂ ಹೋಗುತ್ತಿದ್ದೆ. <br /><br /><br />ಅದೇ ಸಮಯಕ್ಕೆ ದಟ್ಸ್ ಕನ್ನಡದಲ್ಲಿ "<a href="http://thatskannada.oneindia.in/mixed-bag/health/2008/0922-stay-fit-be-your-own-dietitian.html">ಮಾಡಿ ನೋಡಿ ತೂಕ ಇಳಿಸು ಸಪ್ತಾಹ</a>" ಲೇಖನ ಓದಿದಾಗ, ಟ್ರೈ ಮಾಡಿಯೇ ಬಿಡೋಣವೆಂದು ನಿರ್ಧರಿಸಿದೆ. ಯಜಮಾನರಿಗೂ ನನ್ನ ನಿರ್ಧಾರವನ್ನು ಸಾರಿದೆ. ಅವರೂ ಇಂತಹ ಅದೆಷ್ಟೋ ನನ್ನ ತೂಕ ಇಳಿಸಿದ್ದ, ಅಷ್ಟೇ ವೇಗದಲ್ಲಿ ತೂಕ ಏರಿಸಿಕೊಂಡಿದ್ದ " ನಿರ್ಧಾರ"ಗಳನ್ನು ನೋಡಿದ್ದರಿಂದ, ಇದೂ ಹತ್ತರಲ್ಲಿ ಒಂದು ಎಂಬಂತೆ ತಲೆಯಾಡಿಸಿದ್ದರು. ಲೇಖಕರು ಉಪವಾಸ ಮಾಡಬೇಕಿಲ್ಲವೆಂದು ಹೇಳಿದ್ದೂ ನನ್ನ ನಿರ್ಧಾರಕ್ಕೆ ಮುಖ್ಯ ಕಾರಣವಾಗಿತ್ತು. ವಾರದ ಏಳು ದಿನಗಳಲ್ಲಿ ಏನೇನೇನು ತಿನ್ನಬೇಕೆಂದು ಅವರು ಹೇಳಿದ್ದೆಲ್ಲವನ್ನೂ ಬರೆದಿಟ್ಟುಕೊಂಡೆ. ಒಂದು ವಾರ ಕಟ್ಟುನಿಟ್ಟಾಗಿ ಮಾಡಿಯೇ ಬಿಡೋಣ, ನೀನು ಸಣ್ಣವಾಗೋಲ್ಲ ಬಿಡು, ಎಂದು ಛೇಡಿಸಿದವರಿಗೆ ಬುದ್ಧಿ ಕಲಿಸಿಯೇ ಬಿಡೋಣ...ಹಾಗೆ....ಹೀಗೆ ಎಂದೆಲ್ಲಾ ಮನಸ್ಸನ್ನು ಗಟ್ಟಿಮಾಡಿಕೊಂಡೆ. ಶನಿವಾರದ ಮಾರುಕಟ್ಟೆಯಲ್ಲಿ ಸಿಗುವ ಹಣ್ಣು-ತರಕಾರಿಗಳನ್ನು ತರಲು ಬೆಳಿಗ್ಗೆ ಬೇಗ ಎದ್ದು ಯಜಮಾನರಿಗೂ ಚಹಾ ಆಸೆ ತೋರಿಸಿ ಎಬ್ಬಿಸಿದೆ. ಇಲ್ಲಿ ಬೆಳಿಗ್ಗೆ ಎಂಟಕ್ಕೆಲ್ಲಾ ಮಾರುಕಟ್ಟೆ ಖಾಲಿಯಾಗುವುದರಿಂದ ಆದಷ್ಟೂ ಬೇಗ ಹೋದರೆ ಒಳ್ಳೆಯದು. ಯಜಮಾನರಿಗೂ ನನ್ನ ಸಡಗರ ನೋಡಿ ಸ್ವಲ್ಪ ನಂಬಿಕೆ ಬಂತೆನೋ, ಅವರೂ ಉತ್ಸಾಹದಿಂದಲೇ ಏನೇನು ತರಕಾರಿ, ಏನೇನು ಹಣ್ಣು ಎಂದು ಲಿಸ್ಟ್ ಓದುತ್ತಾ ರೆಡಿಯಾದರು. ಮೊದಲನೇ ದಿನ ಕರಬೂಜ ಅಥವಾ ಕಲ್ಲಂಗಡಿ ಹಣ್ಣನ್ನು ತಿನ್ನಿ ಎಂದಿದ್ದರಿಂದ, ಇಲ್ಲಿ ಕಲ್ಲಂಗಡಿ ಕಾಲ ಇನ್ನೂ ಬಂದೇ ಇಲ್ಲ! ಸರಿ ಕರಬೂಜ ಕೊಳ್ಳುವ ಎಂದು ಇದ್ದಿದುದರಲ್ಲೇ ದೊಡ್ಡ ಸೈಜಿನ ಕರಬೂಜ ಕೊಂಡೆ. ಎಲ್ಲಾ ಹಣ್ಣುಗಳೂ, ತರಕಾರಿಗಳ ವ್ಯಾಪರವೂ ಆಯಿತು. ಇನ್ನು ನನ್ನ ಸಪ್ತಾಹ ಆಚರಿಸುವುದೊಂದೇ ಬಾಕಿ! ಶನಿವಾರ-ಭಾನುವಾರ ಪೂರ್ತಿ ಏನೇನು ಆಸೆಗಳಿದ್ದವೋ ಅದೆಲ್ಲವನ್ನೂ ತಿಂದು ಪೂರೈಸಿಕೊಂಡೆ. <br /><br /><br />ಸೋಮವಾರ- ಮೊದಲನೆ ದಿನ - ಬೆಳಿಗ್ಗೆ ಏಳುವಾಗಲೇ ಇವತ್ತಿಂದ ನನ್ನ ನಾನ್ ಸ್ಟಾಪ್ ತಿನ್ನಾಟವಿಲ್ಲ, ಇವತ್ತು ಬರೀ ಕರಬೂಜ ಹಣ್ಣು ಎಂದು ಚಿಂತಿಸುತ್ತಲೇ ಎದ್ದೆ. ದೊಡ್ಡ ಸೈಜಿನ ಹಣ್ಣು ತಂದಿದ್ದರಿಂದ ಹೊಟ್ಟೆಗೇನೂ ಮೋಸವಾಗಲಾರದು ಎಂದು ಸಮಾಧಾನ ಮಾಡಿಕೊಂಡೆ. ಮೂರು ಹೊತ್ತಿಗೂ ಹಣ್ಣನ್ನೇ ತಿಂದು ಯಶಸ್ವಿಯಾಗಿ ಮೊದಲನೇ ದಿನ ಮುಗಿಸಿದೆ. " ಹೇ...ಇಷ್ಟೇ ತಾನೆ? ಸಕತ್ ಈಸಿ..." ಎನಿಸಿತು. ಯಜಮಾನರೂ , " ನೀನೇನು ಅಡಿಗೆ ಮಾಡಬೇಡ, ಏನಾದರೂ ನೂಡಲ್ಸ್ ನಾನೇ ಮಾಡಿಕೊಳ್ಳುತ್ತೇನೆಂದು" ನನ್ನ ಸಪ್ತಾಹಕ್ಕೆ ಬೆಂಬಲ ಕೊಟ್ಟಿದ್ದರು. <br /><br />ಮಂಗಳವಾರ - ಎರಡನೇ ದಿನ - ಇವತ್ತು ಯಾವುದಾದರೂ ತರಕಾರಿಗಳನ್ನು ಹಸಿಯಾಗಿ ಅಥವಾ ಬೇಯಿಸಿ ತಿನ್ನಿರೆಂದು ಹೇಳಿದ್ದರು. ಹಸಿಯಾಗಿ ತಿನ್ನಲೆಂದು ಕ್ಯಾರೆಟ್, ಬೀನ್ಸ್ ( ನನ್ನ ಕೈತೋಟದ್ದೇ ಇತ್ತು ), <a href="http://en.wikipedia.org/wiki/Lettuce">ಲೆಟ್ಯೂಸ್</a>, ಸೌತೆಕಾಯಿ ರೆಡಿಮಾಡಿಕೊಂಡೆ. ಆಲೂಗೆಡ್ಡೆ, ಕ್ಯಾಬೇಜುಗಳನ್ನು ಬೇಯಿಸಿ ತಿಂದರಾಯಿತು ಎಂದುಕೊಂಡೆ. ಬೆಳಿಗ್ಗೆಗೆ ಆಲೂಗೆಡ್ಡೆ ಬೇಯಿಸಿ ತಿಂದೆ. ಎರಡನೇ ದಿನ ಸ್ವಲ್ಪ ಕುಂಟುತ್ತಲೇ ಸಾಗುತ್ತಿದೆ ಅನ್ನಿಸಿತು. ಯಜಮಾನರು ಪಾಸ್ತಾಕ್ಕೆ ಗಮ್ ಎನ್ನುವ ಬಗೆಬಗೆಯ ಮಸಾಲೆಗಳನ್ನು ಮಿಕ್ಸು ಮಾಡಿಕೊಂಡು ತಿನ್ನುತ್ತಿದ್ದನ್ನು ಕಂಡು, " ನಾನ್ಯಾಕೆ ಹೀಗೆ ದನ ತಿಂದಂತೆ ಹಸೀ ತರಕಾರಿಗಳನ್ನು ತಿನ್ನಬೇಕು? ಎಂದು ಸಿಟ್ಟುಬರತೊಡಗಿತ್ತು. ಆದರೂ ಮನಸಲ್ಲಿದ್ದ ನಿರ್ಧಾರ ಇಷ್ಟಕ್ಕೆಲ್ಲಾ ಬಿಟ್ಟರೆ ಹೇಗೆಂದು ಇನ್ನಷ್ಟು ಗಟ್ಟಿ ಮಾಡಿಕೊಂಡು, ತಟ್ಟೆ ಖಾಲಿ ಮಾಡಿದೆ. ಎರಡನೇ ದಿನವೂ ಮುಗಿದಾಗ " ಇನ್ನು ಗೆದ್ದೆ!" ಎನಿಸಿತು.<br /><br /><br />ಬುಧವಾರ - ಮೂರನೆಯ ದಿನ - ಇವತ್ತು ಅಲೂಗೆಡ್ಡೆ ಬಿಟ್ಟು ಹಣ್ಣು ಮತ್ತು ತರಕಾರಿಗಳನ್ನು ತಿನ್ನುವ ದಿನ. ಆದರೆ ನನಗೆ ಮೊದಲೆರಡು ದಿನ ಹಣ್ಣು, ತರಕಾರಿಗಳನ್ನು ತಿಂದು, ಇವತ್ತೂ ಇದೇ ತಿನ್ನಬೇಕು ಎನಿಸಿದಾಗ, ನಾನ್ಯಾಕೆ ಸಣ್ಣವಾಗಬೇಕು? ತೂಕ ಜಾಸ್ತಿಯಾದರೆ ಮೈ ಹೊತ್ತುಕೊಂಡು ತಿರುಗುವವಳು ನಾನು ತಾನೆ? ಈ ಸಪ್ತಾಹನೂ ಬೇಡ, ಗಿಪ್ತಾಹನೂ ಬೇಡ, ಅಚ್ಚುಕಟ್ಟಾಗಿ ಅನ್ನ-ಸಾರು-ಪಲ್ಯಗಳನ್ನು ತಿನ್ನವುದು ಬಿಟ್ಟು ಇದೆಂತಹ ವನವಾಸ ನನ್ನದು? ಎನಿಸತೊಡಗಿತ್ತು. ಆದರೂ ಮಧ್ಯದಲ್ಲೇ ಬಿಟ್ಟರೆ ನನ್ನ ಘೋಷಣೆಗಳೆಲ್ಲಾ ಮಣ್ಣುಪಾಲು ಮಾಡಿದಂತಾಗುವುದಿಲ್ಲವೇ? ಒಂದು ಸೊಟ್ಟ ಸಪ್ತಾಹ ಮಾಡಲೂ ನಿನ್ನಿಂದ ಆಗಲಿಲ್ಲ ಎಂದು ಯಜಮಾನರು ಆಡಿಕೊಳ್ಳುವುದಿಲ್ಲವೇ? ಕೂಡದು...ಕೂಡದು...ಸಪ್ತಾಹ ಬಿಡಕೂಡದು ಎಂದು ಇನ್ನೂ ಗಟ್ಟಿಯಾದೆ. ಪರಿಣಾಮ, ಸಣ್ಣ ಪುಟ್ಟದಕ್ಕೆಲ್ಲಾ ಯಜಮಾನರ ಮೇಲೆ ರೇಗತೊಡಗಿದ್ದೆ. ನನ್ನ ಸಪ್ತಾಹದ ವಿಷಯ ಗೋಪ್ಯವಾಗಿಟ್ಟದ್ದರಿಂದ, ಊರಿಗೆ ಫೋನ್ ಮಾಡಿದರೆ ನಮ್ಮಮ್ಮ ಹಸೀ ತೊಗರಿಕಾಯಿ ಹುಳಿಯನ್ನು ಬಣ್ಣಿಸಿ ಬಣ್ಣಿಸಿ ಹೇಳುತ್ತಿದ್ದರೆ ನನಗೆ ಸಿಟ್ಟು ಒದ್ದುಕೊಂಡು ಬರುತ್ತಿತ್ತು. ರಾತ್ರಿ ಮಲಗಿದರೆ ಬರೀ ರಾಶಿ ರಾಶಿ ಚಿತ್ರಾನ್ನ, ಪುಳಿಯೋಗರೆ ತಿಂದಂತೆ ಕನಸು. <br /><br />ಗುರುವಾರ - ನಾಲ್ಕನೆಯ ದಿನ - ಇವತ್ತು ಬರೀ ಬಾಳೆಹಣ್ಣುಗಳು ಜೊತೆಗೆ ತರಕಾರಿ ಸೂಪು ತಿನ್ನುವ ದಿನ - ಆದರೆ ಮೊದಲಿನಂತೆ ಮನಸ್ಸಿನಲ್ಲಿ ಏನೇನೋ ತಿಂದು ಬಿಡಬೇಕೆನ್ನುವ ಆಸೆ ಬರುತ್ತಿಲ್ಲ. ಬಾಯಿ ಚಪಲ ನಿಜಕ್ಕೂ ಕಡಿಮೆಯಾಗಿದೆ. ಯಜಮಾನರು ಪಕ್ಕದಲ್ಲೇ ಚಿಪ್ಸು ತಿನ್ನುತ್ತಿದ್ದರೂ ನಾನೂ ಕೈ ಹಾಕಬೇಕೆಂದೆನಿಸುತ್ತಿಲ್ಲ! ರಾತ್ರಿಗೆ ತರಕಾರಿ ಸೂಪು ಕುಡಿದು, ಆರಾಮವಾಗಿ ಮಲಗಿದೆ. <br /><br /><br />ಶುಕ್ರವಾರ- ಐದನೇ ದಿನ - ಇವತ್ತು ಒಂದು ಬಟ್ಟಲು ಅನ್ನ, ಆರು ಟೊಮೋಟೊಗಳು. ಮನಸ್ಸಿಗೆ, ದೇಹಕ್ಕೆ ನಿಜಕ್ಕೂ ಬದಲಾವಣೆಯಾಗಿದೆ. ಕುತ್ತಿಗೆಯ ಸುತ್ತ ಇದ್ದ ಕೊಬ್ಬು ಇಳಿದಂತೆ ಕಾಣಿಸುತ್ತಿದೆ! ಹೀಗೆಯೇ ಮಾಡಿದರೆ ಇನ್ನುಳಿದ ಕೊಬ್ಬೂ ಕರಗುವುದರಲ್ಲಿ ಸಂಶಯವೇ ಇಲ್ಲ! ಆದರೆ ವೀಕ್ ನೆಸ್ ಗೆ ಇರಬೇಕು, ಕೈ ಬೆರಳುಗಳು ಒಮ್ಮೊಮ್ಮೆ ಅದುರುತ್ತಿದ್ದವು. ಇಲ್ಲಿಯ ಚಳಿಯೂ ಜೊತೆಗೆ ಸೇರಿದ್ದರಿಂದ, ಈ ದಿನದ ಮೆನುಗೆ ಯಜಮಾನರ ಸಲಹೆಯಂತೆ, ರಾತ್ರಿ ಒಂದು ಗ್ಲಾಸು ಬಿಸಿ ಹಾಲು ಕುಡಿಯುವ ಅಭ್ಯಾಸ ಮಾಡಿಕೊಂಡೆ. ಒಂದು ದಿನವನ್ನೂ ನೀನು ನೆಟ್ಟಗೆ ಮಾಡುವುದಿಲ್ಲ ಬಿಡು ಎಂದು ನನ್ನನ್ನು ಛೇಡಿಸಿದ್ದ ಯಜಮಾನರೇ ’ ಪರವಾಗಿಲ್ವೆ? ನೋಡು ನೋಡುತ್ತಿದ್ದಂತೆ ಐದು ದಿನ ಕಳೆದೇ ಬಿಟ್ಟಲ್ಲಾ’ ಎನ್ನುವಂತಾದರು.<br /><br />ಶನಿವಾರ - ಆರನೇ ದಿನ - ಒಂದು ಬಟ್ಟಲು ಅನ್ನದೊಂದಿಗೆ ಇಷ್ಟ ಬಂದ ತರಕಾರಿಗಳನ್ನು ಹಸಿಯಾಗಿ ಮತ್ತು ಬೇಯಿಸಿ ತಿನ್ನುವ ದಿನ. ಅನ್ನ ಬೇರೆ ತರಕಾರಿ ಬೇರೆ ಯಾಕೆ ಬೇಯಿಸುವುದೆಂದು ಅಕ್ಕಿಯೊಟ್ಟಿಗೆ, ಕ್ಯಾರೆಟ್, ಬೀನ್ಸ್, ಹಸಿ ಬಟಾಣಿಯನ್ನು ಸ್ವಲ್ಪ ಉಪ್ಪು ಹಾಕಿ ಕುಕ್ಕರ್ ಕೂಗಿಸಿದೆ. ಆಶ್ಚರ್ಯ! ಮಸಾಲೆ ಬೇಕೆಂದು ನಾಲಿಗೆ ಬೇಡುತ್ತಿಲ್ಲ! ಒಂದು ರೀತಿಯಲ್ಲಿ ದೇಹ ಮೊದಲಿಂದಲೂ ಹೀಗೆಯೇ ಇದ್ದಿತೇನೋ ಎಂಬಂತೆ ಒಗ್ಗಿಹೋಗುತ್ತಿದೆ. <br /><br />ಭಾನುವಾರ- ಏಳನೇ ದಿನ - ಒಂದು ಬಟ್ಟಲು ಅನ್ನದೊಂದಿಗೆ ಹಣ್ಣಿನ ಜ್ಯೂಸು, ಹಾಗೂ ತರಕಾರಿಗಳನ್ನು ತಿನ್ನುವ ದಿನ. ಆರು ದಿನಗಳನ್ನು ಮುಗಿಸಿದ ಮೇಲೆ ಏಳನೆ ದಿನವೇನು ಲೆಕ್ಕವೇ? ಲೀಲಾಜಾಲವಾಗಿ ಮುಗಿಸುತ್ತೇನೆಂಬ ಆತ್ಮವಿಶ್ವಾಸ! ಹಣ್ಣಿನ ಜ್ಯೂಸಿಗೆ ಇಲ್ಲಿನ ಕಿತ್ತಳೆಹಣ್ಣುಗಳನ್ನು ನಾನು ತಿನ್ನುತ್ತಿಲ್ಲವಾದ್ದರಿಂದ, ಅಂಗಡಿಯಿಂದ ತಂದಿದ್ದ ಆಪೆಲ್ ಜ್ಯೂಸಿಗೆ ಮೊರೆ ಹೋದೆ. ಒಂದು ವಾರದ ಹಿಂದೆ ಮಾರುಕಟ್ಟೆಯಿಂದ ತಂದಿದ್ದ ಹಣ್ಣು- ತರಕಾರಿಗಳೆಲ್ಲವೂ ಫಿನಿಶ್! ಬಿಸಿಲು ಬಿದ್ದ ದಿನ ವಾಕಿಂಗೂ ಹೋಗುತ್ತಿದ್ದರಿಂದ, ನೋಡಿದವರಿಗೆ " ಸಣ್ಣವಾಗಿದ್ದಾಳೆ" ಎನ್ನುವಷ್ಟರಮಟ್ಟಿಗಾದೆ. <br /><br /><br />ಲೇಖಕರು ಎರಡು ಸಪ್ತಾಹಗಳ ನಡುವೆ ನಾಲ್ಕು ದಿನ ಅಂತರ ಕೊಡುವುದು ಉತ್ತಮವೆಂದು ಹೇಳಿದ್ದಾರೆ. ನಾನು ಒಂದು ವಾರ ಗ್ಯಾಪ್ ಕೊಟ್ಟು ಮತ್ತೆ ಒಂದು ವಾರ ಮಾಡಿದೆ. ಮೊದಲಿನ ಸಪ್ತಾಹದಷ್ಟು ಎರಡನೆ ವಾರ ಕಷ್ಟವಾಗಲಿಲ್ಲ. ಮುಂಚಿನಂತೆ ಬಗೆಬಗೆಯ ಅನ್ನಗಳನ್ನು ಮಾಡಿಕೊಂಡು ತಿನ್ನಬೇಕೆನಿಸುತ್ತಿಲ್ಲ. ಎಣ್ಣೆ ಪದಾರ್ಥಗಳು ಮೊದಲಿಂದಲೂ ಎಷ್ಟು ಬೇಕೋ ಅಷ್ಟೇ ತಿನ್ನುತ್ತಿದ್ದರಿಂದ, ಈಗ ಆದಷ್ಟೂ ಚಪಲ ಕಡಿಮೆಯಾಗಿದೆ. ಕೊಬ್ಬು ಕೊಂಚ ಕರಗಿ, ಮುಖ ನಳನಳಿಸುವಂತಿದೆ :). ಮುಖ್ಯವಾಗಿ, ಈಗ ದಿನವೂ ತೂಕ ನೋಡಿಕೊಳ್ಳಲು ನಾಚಿಕೆಯಾಗುವುದಿಲ್ಲ! ನಮ್ಮ ಸ್ನೇಹಿತರಿಗೂ ಈ ಸಪ್ತಾಹವನ್ನು ತಿಳಿಸಿ ಹೇಳಿಕೊಟ್ಟೆ. ಅವರೂ ಉತ್ಸಹದಿಂದ ಮಾಡಿ 4 ಕೆ.ಜಿ ಕಳೆದರಂತೆ! ದೊಡ್ಡ ಥ್ಯಾಂಕ್ಸ್ ಹೇಳಿದರು. <br /><br />ಬಹುಷಃ ನಾವಿಬ್ಬರೇ ಇರುವುದರಿಂದ, ನನ್ನ ಸಪ್ತಾಹಕ್ಕೆ ಯಜಮಾನರ ಬೆಂಬಲವೂ ಇದ್ದರಿಂದ ಯಶಸ್ವಿಯಾಯಿತೆಂದು ಅನ್ನಿಸುತ್ತದೆ. ಇಲ್ಲದಿದ್ದರೆ " ನಿನ್ನ ಸಪ್ತಾಹ ನೀನು ಮಾಡಿಕೋ, ಉಳಿದವರಿಗೆ ಅಡಿಗೆ ಮಾಡು " ಎಂದಿದ್ದರೆ ನನ್ನ ತೂಕ ಇಳಿಸುವ ಕೆಲಸ ಮೊದಲನೇ ದಿನವೇ ಟುಸ್ ಅನ್ನುತ್ತಿತ್ತೋ ಏನೋ?! <br /><br /><br />ಲೇಖಕರಿಗೆ ವೈಯುಕ್ತಿಕವಾಗಿ ಧನ್ಯವಾದಗಳನ್ನು ಅರ್ಪಿಸೋಣವೆಂದರೆ ಅವರ ವಿಳಾಸ ನನ್ನಲ್ಲಿಲ್ಲ. ಆದ್ದರಿಂದ ಬರೆದ ಲೇಖಕರಿಗೆ, ಪ್ರಕಟಿಸಿದ ದಟ್ಸ್ ಕನ್ನಡದ ಸಂಪಾದಕರಿಗೆ ಇಲ್ಲಿಂದಲೇ ನನ್ನ ವಂದನೆಗಳು.NilGirihttp://www.blogger.com/profile/05878649568367403490noreply@blogger.com26tag:blogger.com,1999:blog-6794037534272902548.post-19145793040012684322008-11-14T11:42:00.005+13:002008-11-14T11:56:52.132+13:00ದೀಪಾವಳಿ ಹಬ್ಬ ಮತ್ತು ಜ್ಯೂರಿ ಕೆಲಸ!ಈ ಸಲ ದೀಪಾವಳಿಗೆ, ನಮಗೆ ಗೊತ್ತಿರುವ ಕನ್ನಡದವರನ್ನು ಮನೆಗೆ ಕರೆಯೋಣವೆಂದುಕೊಂಡಿದ್ದೆವು. ಒಬ್ಬರಲ್ಲ ಒಬ್ಬರು ಒಂದೊಂದು ಕಾರಣಕ್ಕೆ ಅವರವರ ಮನೆಗೆ ಊಟಕ್ಕೆ ಕರೆದಿದ್ದರಿಂದ, ಈ ಸಲ ಒಟ್ಟಿಗೆ ಎಲ್ಲರನ್ನೂ ಊಟಕ್ಕೆ ಕರೆದು ಬಿಡು ಎಂದಿದ್ದರು ಯಜಮಾನರು. ಅದರಂತೆ ಮೊದಲೇ ಬೇಕಾದ ಎಲ್ಲಾ ತಯಾರಿ ನಡೆಸಿದ್ದೆ. ಗಾಳಿ, ಮಳೆಯೂ ಸ್ವಲ್ಪ ಕಡಿಮೆಯಾಗಿದ್ದಿದು, ನನ್ನ ಉತ್ಸಾಹಕ್ಕೆ ಮತ್ತೊಂದು ಕಾರಣವಾಗಿತ್ತು. ಹಬ್ಬದ ದಿನ ಮಳೆ ಬರದಿದ್ದರೆ ದೊಡ್ಡ ರಂಗೋಲಿ ಬಿಟ್ಟು ಬಣ್ಣ ತುಂಬುವ ನನ್ನ ಕಾರ್ಯಕ್ರಮವನ್ನೂ ಹಾಕಿಕೊಂಡಿದ್ದೆ. ಸೋಮವಾರ ಇಲ್ಲಿ ಲೇಬರ್ ಡೇ ಎಂದು ರಜೆ ಕೊಟ್ಟಿದ್ದರಿಂದ, ಶನಿವಾರ, ಭಾನುವಾರಕ್ಕೆ ಸೋಮವಾರದ ರಜೆಯೂ ಸೇರಿದ್ದು ಒಂದು ರೀತಿಯಲ್ಲಿ ಒಳಿತೇ ಆಗಿತ್ತು. ಪ್ರತಿಸಲವೂ ನಮ್ಮ ದೀಪಾವಳಿಯ ಸಮಯಕ್ಕೆ ಇಲ್ಲಿಯವರ <a href="http://en.wikipedia.org/wiki/Guy_Fawkes_Night">ಗೈ ಫಾಕ್ಸ್ </a>ಹಬ್ಬವೂ ಬರುತ್ತಿತ್ತು. ನಾವು ನಮ್ಮ ಹಬ್ಬ ಮಾಡಿಕೊಂಡು ಪಟಾಕಿ ಹೊಡೆದುಕೊಳ್ಳುತ್ತಿದ್ದೆವು, ಅವರುಗಳು ಅವರ ಹಬ್ಬ ಮಾಡಿಕೊಂಡು ಪಟಾಕಿ ಹೊಡೆಯುತ್ತಿದ್ದರು. ಈ ಸಲ ನಮ್ಮ ದೀಪಾವಳಿ ಒಂದು ವಾರ ಮೊದಲೇ ಬಂದು, ನಮಗೆ ಹಬ್ಬದ ಸಮಯಕ್ಕೆ ಸರಿಯಾಗಿ ಪಟಾಕಿಯೇ ಇರಲಿಲ್ಲ. <br /><br />ಊರಿನಲ್ಲಿ ಬಗೆಬಗೆಯ ಪಟಾಕಿಗಳನ್ನು ಸಿಡಿಸಿ ಹಬ್ಬ ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದ ನಮಗೆ, ಇಲ್ಲಿದ್ದ ಮೂರು ಮತ್ತೊಂದು ಪಟಾಕಿಗಳನ್ನೂ, ಅದಕ್ಕಿದ್ದ ಬೆಲೆಯನ್ನೂ ನೋಡಿ, ಏನೂ ಬೇಡ ಎನ್ನಿಸಿತ್ತು. ದೀಪಾವಳಿ ಹಬ್ಬಕ್ಕೆಂದೇ ಕಟ್ಟುತ್ತಿದ್ದ ಚೀಟಿ ದುಡ್ಡು, ಹಬ್ಬಕ್ಕೆ ಸರಿಯಾಗಿ ಮಾರ್ವಾಡಿ ಕೊಡುತ್ತಿದ್ದ ಪಟಾಕಿಗಳು, ಜೊತೆಗೊಂದು ಬೆಳ್ಳಿಯ ಬಟ್ಟಲು! ( ಆಮೇಲೆ ಬೆಳ್ಳಿ ಬೆಲೆ ಹೆಚ್ಚಾಯಿತೆಂದು ಸ್ಟೀಲಿನ ದೀಪ ಕೊಟ್ಟಿದ್ದ ಸೇಟು ) ಹಬ್ಬಕ್ಕೆ ಒಂದು ವಾರ ಮೊದಲೇ ಟೌನ್ ಹಾಲಿನಲ್ಲಿ, ಬೀಡು ಬಿಡುತ್ತಿದ್ದ ಪಟಾಕಿ ಅಂಗಡಿಗಳು, ಅವುಗಳ ಮುಂದೆ ಪೈಪೋಟಿ ಎಂಬಂತೆ ಡಿಸ್ಕೌಂಟಿನ ಬೋರ್ಡುಗಳು, ಪಟಾಕಿ ಮಾರುವವರ, ಖರೀದಿಸುವವರ ಸಡಗರ, ಒಂದೇ ಎರಡೇ..?! ಇಲ್ಲಿ ಅಬ್ಬೇಪಾರಿಗಳಂತೆ ಒಂದಷ್ಟು ಡಬ್ಬಿಗಳಲ್ಲಿ ಪಟಾಕಿಗಳನ್ನು ಮಾರಲು ಇಟ್ಟಿದ್ದರು. 18 ವರ್ಷಕ್ಕಿಂತ ಮೇಲ್ಪಟ್ಟವರಷ್ಟೇ ಪಟಾಕಿ ಖರೀದಿಸಬೇಕು ಎಂಬ ನೋಟೀಸು ಬೋರ್ಡು! ಯಾರೆಷ್ಟೇ ಕೊಳ್ಳಲಿ, ಡಿಸ್ಕೌಂಟೂ ಇಲ್ಲಾ, ಎಂಥದ್ದೂ ಇಲ್ಲ! ಶಾಸ್ತ್ರಕ್ಕಾದರೂ ಇರಲಿ ಎಂದು, ನಕ್ಷತ್ರಕಡ್ಡಿಗಳ ಒಂದು ಪ್ಯಾಕ್ ತೆಗೆದುಕೊಂಡು ಕೌಂಟರಿನಲ್ಲಿ ದುಡ್ಡು ತೆತ್ತು ಹೊರಟೆವು. <br /><br />" ಹಬ್ಬಕ್ಕೆ ಈಗಿನಿಂದಲೇ ನಿನ್ನ ತಯಾರಿ ಅತೀಯಾಯಿತು, ನೀನು ಈಗಲೇ ಅವರೆಲ್ಲರಿಗೂ ಊಟಕ್ಕೆ ಕರೆದರೆ, ಅವರೆಲ್ಲರೂ ಹಬ್ಬದ ದಿನ ಮರೆತೇ ಹೋಗುತ್ತಾರೆ, ಹಬ್ಬಕ್ಕೆ ಇನ್ನೊಂದು ನಾಲ್ಕು ದಿನವಿರುವಾಗ ಹೇಳಿದರಾಯಿತು" ಎಂದು ಯಜಮಾನರು ನನ್ನ ಉತ್ಸಾಹಕ್ಕೆ ಕಡಿವಾಣ ಹಾಕಲೆತ್ನಿಸಿದರೂ, ನನ್ನ ಸಡಗರವೇನೂ ಕಡಿಮೆಯಾಗಿರಲಿಲ್ಲ. ಆದರೆ ಇದೆಲ್ಲಾ ಸಡಗರದ ಮಧ್ಯೆ ನನಗೆ ಬಂದಿದ್ದ ಜ್ಯೂರಿ ಕೆಲಸವನ್ನು ಮರೆತೇ ಬಿಟ್ಟಿದ್ದೆ. ಎರಡು ತಿಂಗಳ ಮೊದಲೇ ಮಿನಿಸ್ಟ್ರಿ ಅಫ್ ಜಸ್ಟೀಸಿನಿಂದ ನನಗೆ ಜ್ಯೂರಿ ಕೆಲಸಕ್ಕೆ ಕರೆ ಬಂದಿತ್ತು. ಅನಿವಾರ್ಯ ಕಾರಣಗಳಿದ್ದರಷ್ಟೇ ಜ್ಯೂರಿ ಕೆಲಸಕ್ಕೆ ಗೈರುಹಾಜರಾಗುವ ಅನುಮತಿಯಿದ್ದರಿಂದ, ಹೇಳಿಕೊಳ್ಳುವಂತಹ ಅನಿವಾರ್ಯ ಕಾರಣಗಳೇನೂ ನನಗೆ ಇರದಿದ್ದರಿಂದ ನಾನೂ ಖುಷಿಯಿಂದಲೇ ಇದ್ದೆ. <br /><br />ಇಲ್ಲಿರುವ ಎಲ್ಲರೂ ಒಂದಲ್ಲಾ ಒಂದು ಸಲ ಜ್ಯೂರಿ ಕೆಲಸ ಮಾಡಲೇ ಬೇಕು. ಎರಡು ತಿಂಗಳು ಮೊದಲೇ, ಜ್ಯೂರಿ ಕೆಲಸದ ದಿನಾಂಕ ಮತ್ತು ಸ್ಥಳವನ್ನೂ ನಮೂದಿಸಿ ಲೆಟರ್ ಕಳಿಸುತ್ತಾರೆ. ಅವರು ತಿಳಿಸಿದ ದಿನ ನಮಗೆ ಹೋಗಲಾಗದಿದ್ದರೆ, ಅದಕ್ಕೆ ಸರಿಯಾದ ಕಾರಣ ಕೊಡಲೇ ಬೇಕು. ಕಳೆದಬಾರಿ ಯಜಮಾನರಿಗಷ್ಟೇ ಜ್ಯೂರಿ ಕೆಲಸ ಬಂದಿತ್ತು. ಅದೇ ಸಮಯಕ್ಕೆ ನಾವು ಊರಿಗೆ ಬರುವ ಪ್ಲಾನ್ ಇದ್ದರಿಂದ, ಅವರಿಗೆ ವಿನಾಯಿತಿ ಕೊಟ್ಟಿದ್ದರು. ಜ್ಯೂರಿ ಕೆಲಸವೇನೂ " ಹೇಳಿಕೊಳ್ಳುವಂತಹ" ದೊಡ್ಡ ಕೆಲಸವಲ್ಲದಿದ್ದರೂ, ನನಗೇನೋ ದೊಡ್ಡ ನ್ಯಾಯಾಧೀಶಳೇ ಆದಷ್ಟು ಖುಷಿಯಾಗಿತ್ತು. ಜ್ಯೂರಿ ಕೆಲಸಕ್ಕೆ ಎಲ್ಲರಿಗೂ ಕರೆಬಂದಿದ್ದರೂ ಎಲ್ಲರನ್ನೂ ಅವರುಗಳು ಸೆಲೆಕ್ಟ್ ಮಾಡುವುದಿಲ್ಲವೆಂದು ಹೇಳಿದ್ದರೂ ಕರೆ ಬಂದಿರುವುದೇ ನನಗೆ ದೊಡ್ಡ ವಿಷಯವಾಗಿತ್ತು. <br /><br />ಹಬ್ಬದ ಸಡಗರದಲ್ಲಿ ಮರೆತೇ ಹೋಗಿದ್ದಿದು, ಯಜಮಾನರ ಸಡನ್ ನೆನಪು ತರಿಸಿದ್ದಿದು, ನನ್ನ ಉತ್ಸಾಹವನ್ನು ಕಡಿಮೆ ಮಾಡುವ ಬದಲು, ಇನ್ನೂ ನನ್ನ ತಯಾರಿ ಜೋರಿನಿಂದಲೇ ನಡೆಸಿದೆ. ಸ್ನೇಹಿತರೆಲ್ಲರಿಗೂ ಸಂಜೆ ಮನೆಗೆ ಬರಲು ಆಹ್ವಾನವಿತ್ತೆವು. ಹಬ್ಬದ ದಿನ ಬೆಳಿಗ್ಗೆ ಗಾಳಿ, ಮಳೆಯ ಸುಳಿವಿಲ್ಲದ್ದರಿಂದ, ರಂಗೋಲಿ ಬಿಟ್ಟು ಬಣ್ಣ ತುಂಬಿದೆ. ಮೆನು ಹಬ್ಬಕ್ಕೆ ಮೊದಲೇ ರೆಡಿಮಾಡಿಕೊಂಡಿದ್ದೆ! ಯಜಮಾನರಿಗೂ ಲೇಬರ್ ಡೇ ಪ್ರಯುಕ್ತ ರಜೆ ಕೊಟ್ಟಿದ್ದು, ನನ್ನ ಅಡಿಗೆ ಕೆಲಸವೆಲ್ಲವೂ ಬೇಗ ಬೇಗ ಮುಗಿಯಿತು. ಸಂಜೆಯಾಗುತ್ತಿದ್ದಂತೆ, ರಂಗೋಲಿಯ ಮೇಲೆ ದೀಪಗಳನ್ನು ಹಚ್ಚಿಟ್ಟೆ. ಸ್ನೇಹಿತರೆಲ್ಲಾ ಬರುವವರೆಗೆ ದೀಪಗಳೆಲ್ಲಾ ಗಾಳಿ ಬೀಸಿದಾಗಲೆಲ್ಲ ಆರುವುದು ನಾನು ಹಚ್ಚುವುದು ನಡೆದೇ ಇತ್ತು. ಎಲ್ಲರೂ ಅವರವರ ಮನೆಗಳಿಂದ ಒಂದೊಂದು ತಿನಿಸನ್ನು ಮಾಡಿಕೊಂಡು ಬಂದಿದ್ದರು ( ನಾನು ಬೇಡವೆಂದು ಹೇಳಿದ್ದರೂ!). ಮರುದಿನವೇ ಬೆಳಿಗ್ಗೆ ಒಂಭತ್ತಕ್ಕೇ ನನ್ನ ಜ್ಯೂರಿ ಕೆಲಸವಿದ್ದರಿಂದ, ಹೇಗೆ ಮಾಡುತ್ತೇನೋ, ನನ್ನನ್ನ ಸೆಲೆಕ್ಟ್ ಮಾಡುತ್ತಾರೋ ಇಲ್ಲವೋ, ಸೆಲೆಕ್ಟ್ ಮಾಡಿದರೆ ಹೇಗೆ ಕೆಲಸ ಮಾಡಬೇಕು, ಇವೇ ಯೋಚನೆಗಳು ತಲೆಯಲ್ಲಿ ಸುತ್ತುತ್ತಿದ್ದರಿಂದ, ಸ್ನೇಹಿತರ ಮಾತುಗಳಿಗೆ ಸುಮ್ಮನೇ ತಲೆದೂಗುತ್ತಿದ್ದೆ. " ಬೆಳಿಗ್ಗೆನಿಂದ ಒಂದೇ ಸಮ ಕೆಲಸ ಮಾಡಿ ಸುಸ್ತಾಗಿರಬೇಕು, ನೀವು ರೆಸ್ಟ್ ಮಾಡಿ" ಎಂದು ಅಂತೂ ಅತಿಥಿಗಳೆಲ್ಲರೂ ಹೊರಟಿದ್ದು ಗಂಟೆ ಹನ್ನೊಂದಾದ ಮೇಲೆಯೇ. <br /><br />ಜ್ಯೂರಿ ಕೆಲಸಕ್ಕೆ ಹೇಗೆ ಹೋಗಬೇಕೆಂದು, ಅಲ್ಲಿ ಹೇಗೆ ವರ್ತಿಸಬೇಕೆಂದು, ಯಜಮಾನರಿಗೆ ಸಿಟ್ಟು ಬರುವಷ್ಟು ತಲೆ ತಿಂದೆ. " ಬೆಳಿಗ್ಗೆಯಿಂದ ಕೆಲಸ ಮಾಡಿ ಸಾಕಾಗಿದೆ, ನನಗೂ ನಾಳೆ ಬೆಳಿಗ್ಗೆಯೇ ಮುಖ್ಯವಾದ ಮೀಟಿಂಗಿಗೆ ರೆಡಿಯಾಗಬೇಕು " ಎಂದು ಯಜಮಾನರೂ ಅವರ ಲ್ಯಾಪ್ ಟಾಪಿನಲ್ಲಿ ಮುಳುಗಿಬಿಟ್ಟರು. ನನಗೋ ಮರುದಿನದ ಅಲೋಚನೆಯಲ್ಲಿ ನಿದ್ದೆಯೇ ಬರಲಿಲ್ಲ. ಯಜಮಾನರು ನನ್ನನ್ನು ಕೋರ್ಟಿನ ಬಳಿ ಬಿಟ್ಟು ಕೆಲಸಕ್ಕೆ ಹೋಗುವವರಿದ್ದರಿಂದ ಬೆಳಿಗ್ಗೆ ಎಂಟಕ್ಕೇ ರೆಡಿಯಾದೆ. ’ ಒಬ್ಬೊಬ್ಬರನ್ನೇ ಒಳಗೆ ಕರೆದು, ಅದೇನೇನು ಪ್ರಶ್ನೆಗಳನ್ನು ಕೇಳುತ್ತಾರೋ, ಯಾವುದಾದರೂ ಕೇಸಿನ ಬಗ್ಗೆ ನಿನ್ನ ಅಭಿಪ್ರಾಯವೇನೆಂದು ಕೇಳುತ್ತಾರೋ, ಆಗ ಏನು ಹೇಳಬೇಕಪ್ಪಾ....ಹೀಗೆ ಕೇಳಿದರೆ ಹೇಗೆ, ಹಾಗೆ ಕೇಳಿದರೆ ಹೇಗೆ..." ಬರೀ ಇಂತಹದೇ ನಾನು ಊಹಿಸಿಕೊಂಡು ಒಳಗೊಳಗೇ ಸ್ವಲ್ಪ ಭಯವಿತ್ತು. ಅಲ್ಲಿ ನೋಡಿದರೆ ಒಂದು ನರಪಿಳ್ಳೆಯೂ ಇಲ್ಲ! " ಎಲ್ಲರೂ ನಿನ್ನ ಹಾಗೆ ಊರಿಗೆ ಮುಂಚೆ ಬಂದು ಕೂರುತ್ತಾರೆಯೇ?, ಬರುತ್ತಾರೆ ಇರು, " ಎಂದು ನನ್ನನ್ನು ಕೋರ್ಟಿನ ಬಳಿ ಬಿಟ್ಟು ಹೊರಟರು. ಸಮಯ ಹೋದಂತೆಲ್ಲಾ ಒಬ್ಬೊಬ್ಬರಾಗಿ ಬರತೊಡಗಿದರು. ಹೆಚ್ಚು ಕಡಿಮೆ ಒಂದು ಮಿನಿ ಸಂತೆಯಷ್ಟು ಅಭ್ಯರ್ಥಿಗಳು! ಕೆಲವರು ಸ್ನೇಹದ ನಗು ಬೀರಿದ್ದರಿಂದ ಸ್ವಲ್ಪ ಧೈರ್ಯ ಬಂತು. " ಯಾರಾದರೂ ಮಾತಾಡಿಸಿದರೆ, ಮೂಕಿಯಂತೆ ನಿಲ್ಲಬೇಡ " ಎಂದು ಯಜಮಾನರು ಹೇಳಿದ್ದು ನೆನಪಿಗೆ ಬಂದು, ನಾನೂ ನಗುತ್ತಲೇ ಮಾತನಾಡಿ ಒಂದಿಬ್ಬರ ಸ್ನೇಹ ಸಂಪಾದಿಸಿದೆ. ಬಂದಿದ್ದವರೆಲ್ಲ ಹೆಸರನ್ನೂ ಒಂದು ಲಿಸ್ಟ್ ಮಾಡಿದರು. ಒಂದಿಬ್ಬರು ಸ್ಟೂಡೆಂಟುಗಳೂ ಬಂದಿದ್ದನ್ನು ನೋಡಿ, ಇವರೇನು ತೀರ್ಮಾನ ಮಾಡುತ್ತಾರೆಂದು ಇವರುಗಳನ್ನೂ ಕರೆದಿದ್ದಾರೆ? ಎನಿಸಿತು. ನನ್ನ ಜೊತೆಯಲ್ಲಿದ್ದ ಟೀಚರು ಒಬ್ಬರು ಎರಡು ಸಲ ರಿಜೆಕ್ಟ್ ಆಗಿದ್ದರಂತೆ, ಈ ಸಲವೂ ರಿಜೆಕ್ಟ್ ಆದರೆ ಸಾಕು ಅಂದರು. ಅದ್ಯಾಕೆ ರಿಜೆಕ್ಟ್ ಮಾಡಿದರು ಎಂದು ಕೇಳಬೇಕೆನ್ನುವ ನನ್ನ ಕೆಟ್ಟ ಕುತೂಹಲವನ್ನು ಪ್ರಯತ್ನ ಪಟ್ಟು ತಡೆದುಕೊಂಡೆ. " ನೀನೂ ಆಗುವುದಿಲ್ಲ ಬಿಡು!" ಎಂದು ಭವಿಷ್ಯ ನುಡಿದವರಂತೆ ಹೇಳಿ ಬಿಟ್ಟಳು. ’ ಇದೇನಿದು? ’ ಏನೋ ನಕ್ಕರಲ್ಲಾ, ಎಂದು ಮಾತನಾಡಿಸಿದರೆ, ತಾನೂ ಸೆಲೆಕ್ಟ್ ಆಗಲಿಲ್ಲ ಎಂದ ಮಾತ್ರಕ್ಕೆ ನನ್ನನ್ನೂ " ಆಗುವುದಿಲ್ಲ" ಎನ್ನುತ್ತಾಳಲ್ಲ ’ ಎಂದು ಸಿಟ್ಟೇ ಬಂತು. ಅವರನ್ನು ಬಿಟ್ಟು ಸ್ವಲ್ಪ ದೂರ ಹೋಗಿ ನಿಂತೆ. <br /><br />ಎಲ್ಲಾ ಜ್ಯೂರಿಗಳು ಬಂದ ಮೇಲೆ, ಹೇಗೆ ಸೆಲೆಕ್ಟ್ ಮಾಡುತ್ತಾರೆಂದು, ಸೆಲೆಕ್ಟ್ ಆದವರು ಹೇಗೆ ಕೆಲಸ ಮಾಡಬೇಕಾಗುತ್ತೆಂದು ಒಂದು ಸಣ್ಣ ವಿಡಿಯೋ ಡಾಕ್ಯುಮೆಂಟರಿ ತೋರಿಸಿದರು. ಬಹಳ ಸಂಖ್ಯೆಯಲ್ಲಿ ಅಭ್ಯರ್ಥಿಗಳಿದ್ದರಿಂದ, ಎಲ್ಲರ ಹೆಸರುಗಳನ್ನೂ ಬರೆದುಕೊಂಡು ಲಾಟರಿ ಎತ್ತುವುದಾಗಿ ಹೇಳಿದರು. ನಮ್ಮ ಹೆಸರು ಲಾಟರಿಯಲ್ಲಿ ಬಂದರೂ ಆಪಾದಿತನ ಪರ ಹಾಗೂ ವಿರೋಧಿ ಲಾಯರುಗಳಿಗೆ ನಾವು " ಬೇಕು ಅಥವಾ ಬೇಡ "ವೆನ್ನ ಬಹುದು. ಅವರು ಹೆಸರು ಕೂಗಿದಾಗ ಎಲ್ಲರ ಮುಂದೆ ನಡೆದುಕೊಂಡು ಹೋಗಿ ಜ್ಯೂರಿಗಳಿಗೆಂದೇ ಇರುವ ಜಾಗದಲ್ಲಿ ಕೂರಬೇಕು. ಅಭ್ಯರ್ಥಿ ಎಲ್ಲರ ಮುಂದೆ ನಡೆದುಕೊಂಡು ಬರುವಾಗ, ಆರೋಪಿಯ ಪರ ಮತ್ತು ವಿರೋಧಿ ಲಾಯರುಗಳು ಅವರನ್ನು " ಅಳೆಯುತ್ತಾರೆ" . ಅವರಿಗೆ ಬೇಡವೆನ್ನಿಸಿದರೆ " ಚಾಲೆಂಜ್ " ಅನ್ನುತ್ತಾರೆ. ಅಂದರೆ ರಿಜೆಕ್ಟ್ ಆದಂತೆ! ಅದರಂತೆ ಮೊದಲು ಬಂದ ಹೆಸರು ಯಾರೋ ಸ್ಟೂಡೆಂಟಿನದು. ನೋಡಿದರೆ ಹದಿನೆಂಟು ವಯಸ್ಸಿನವಳಿರಬಹುದು. ಅವಳೂ ರಿಜೆಕ್ಟ್ ಆದಳು. ನಮ್ಮ " ಟೀಚರೂ " ರಿಜೆಕ್ಟು!. ನನ್ನ ಹೆಸರು ಬಂದಾಗ ನಾನೂ ಗಂಭೀರದಿಂದಲೇ ಎಲ್ಲರ ಮುಂದೆ ನಡೆದು ಬಂದೆ, " ನಾನೂ ರಿಜೆಕ್ಟ್! ".<br /><br /><br />ಬಂದಿದ್ದಕ್ಕೆ ಪೆಟ್ರೋಲ್ ಖರ್ಚು ಕೊಟ್ಟಿದ್ದನ್ನು ತೆಗೆದುಕೊಂಡು ಯಜಮಾನರಿಗೆ ಸ್ವಲ್ಪ ಬೇಸರದಿಂದಲೇ ಪೋನ್ ಮಾಡಿದೆ. " ಹೋಗಲಿ ಬಿಡು, ನಿನ್ನ ಹೆಸರು ನೋಡಿ ಅವರಿಗೆ ಬೇಡವೆನಿಸಿರಬೇಕು" ಎಂದು ಸಮಾಧಾನ ಮಾಡಲೆತ್ನಿಸಿದರೂ, ನನ್ನ ಜೊತೆಯಲ್ಲಿದ್ದ ಮತ್ತೊಬ್ಬ ಇಂಡಿಯನ್ ಸೆಲೆಕ್ಟ್ ಆದುದು ಹೇಳಿ ನನ್ನ ದುಃಖ ಮತ್ತಷ್ಟು ತೋಡಿಕೊಂಡೆ. " ಸರಿ ...ಸರಿ...ದಾರಿಯಲ್ಲಿ ಅತ್ತೂ ಕರೆದು ಮಾಡುವುದು ಬೇಡ, ಇನ್ನೇನು ಹೊರಟೆ, ನಿನ್ನನ್ನು ಮನೆಗೆ ಬಿಟ್ಟು, ನಾನು ವಾಪಸ್ ಕೆಲಸಕ್ಕೆ ಬರುತ್ತೇನೆಂದು" ಯಜಮಾನರು ನನ್ನನ್ನು ತಿರುಗಿ ಮನೆಗೆ ಬಿಟ್ಟರು.<br /><br /><br />ನನ್ನ " ಟೀಚರು" ಮೊದಲೇ ನಾನು ಸೆಲೆಕ್ಟ್ ಆಗುವುದಿಲ್ಲವೆಂದು ಹೇಳಿದ್ದನ್ನು ಯಜಮಾನರಿಗೆ ಹೇಳಿದೆ. " ಹೌದು ಅವರು ಹೇಳಿದ್ದು ಸರಿ. ಇಲ್ಲಿ ಹೆಚ್ಚಿನವರಿಗೆ ಜ್ಯೂರಿ ಕೆಲಸ ಮಾಡಲು ಮನಸ್ಸಿರುವುದಿಲ್ಲ. ಅದಕ್ಕಾಗಿಯೇ ತಮ್ಮನ್ನು ಸೆಲೆಕ್ಟ್ ಮಾಡದಿರಲಿ ಎಂದು ಟಿಪ್ ಟಾಪಾಗಿ ಬರುತ್ತಾರೆ, ಆರೋಪಿಗಳ ಪರ ಅಥವಾ ವಿರೋಧಿಗಳಲ್ಲಿ ಯಾರಾದರೂ " ಬೇಡ"ವೆಂದು ಹೇಳಿಯೇ ಹೇಳುತ್ತಾರೆ. ಹಾಗೆ ನೋಡಿದರೆ, ನೀನೇ ರಿಜೆಕ್ಟ್ ಆದುದಕ್ಕೆ ಮುಖ ಬಾಡಿಸಿಕೊಂಡಿರುವುದು, ನನಗೂ ಇಷ್ಟವಿಲ್ಲ ಜ್ಯೂರಿ ಡ್ಯೂಟಿ ಮಾಡುವುದು" ಎಂದರು. " ಮೊದಲೇ ಹೇಳಿದ್ದರೆ, ಇಷ್ಟೆಲ್ಲಾ ರೆಡಿಯಾಗುತ್ತಲೇ ಇರಲಿಲ್ಲ, ಸುಮ್ಮನೇ ನಾನೂ ಹೇಗಿರುತ್ತದೋ, ಏನೋ ಎಂದೆಲ್ಲಾ ತಲೆ ಕೆಡಿಸಿಕೊಂಡಿದ್ದಾಯಿತು ಎಂದು ಹರಿಹಾಯ್ದೆ. " ಜ್ಯೂರಿ ಕೆಲಸ ಬಂತು, ಬಂತು ಎಂದು ಕುಣೀತಿದ್ದಲ್ಲಾ, ಕುಣಿದು ಕೋ, ನಿನಗೂ ಸ್ವಲ್ಪ ಅನುಭವವಾಗಲೆಂದು ಸುಮ್ಮನಿದ್ದೆ" ಎಂದರು. <br /><br /><br />ಮರುದಿನ ಸಂಜೆ, ಮನೆ ಮುಂದೆ ದೀಪ ಹಚ್ಚಿಸಿ, ಇಬ್ಬರೂ ನಕ್ಷತ್ರಕಡ್ಡಿಗಳನ್ನು ಹಚ್ಚಿಸಿಕೊಂಡು, ಊರಿನಲ್ಲಿ ಹಬ್ಬದ ದಿನ ನಮ್ಮೆಲ್ಲರ ಸಡಗರ, ಹೊಸ ಬಟ್ಟೆ, ಹಬ್ಬದ ಅಡಿಗೆ, ಸಂಜೆ ದೀಪ ಹತ್ತಿಸುವುದನ್ನೇ ಕಾಯುತ್ತಿದ್ದು, ಪಟಾಕಿ ಹೊಡೆಯುತ್ತಿದ್ದ ಮಜಾ, ಯಾರ ಮನೆ ಮುಂದೆ ಹೆಚ್ಚು ಪೇಪರ್ ಬಿದ್ದಿರುತ್ತದೋ, ಅವರೇ ಜಾಸ್ತಿ ಪಟಾಕಿ ಹೊಡೆದವರೆಂದು ತೀರ್ಮಾನಿಸುತ್ತಿದುದು, ಆದಷ್ಟು ಪಟಾಕಿ ಪೇಪರಗಳನ್ನು ಮನೆಯ ಮುಂದೆಯೇ ಬೀಳುವಂತೆ ಜಾಗ್ರತೆ ವಹಿಸುತ್ತಿದು, ಎಲ್ಲವನ್ನೂ ಮೆಲುಕು ಹಾಕಿಕೊಂಡು ಕೂತಿದ್ದೆವು. ಮನೆಗೆ ಫೋನ್ ಮಾಡಿದರೆ, ಹಿನ್ನೆಲೆಯಲ್ಲಿ ಬರೀ " ಢಾಂ ಢೂಂ"ಗಳೇ! ಮಳೆ, ಗಾಳಿಯಿದ್ದರೂ ರಂಗೋಲಿ ಬಿಟ್ಟು, ಬಣ್ಣ ತುಂಬಿದ್ದ ಫೋಟೋ ನೋಡಿ ಇಬ್ಬರ ಮನೆಯವರಿಂದಲೂ " ಪಟಾಕಿ ಇಲ್ಲದಿದ್ದರೇನಂತೆ? ನಮಗಿಂತ ನೀವೇ ಚೆನ್ನಾಗಿ ಹಬ್ಬ ಮಾಡಿದ್ದೀರಲ್ಲ!" ಎಂದು ಹೊಗಳಿಸಿಕೊಂಡೆವು. <br /><br />ನನ್ನ ದೀಪಾವಳಿಯ ರಂಗೋಲಿಗಳು. <br /><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhwiKs-i6AdnDmEyeXjqyJsA6XE4pQ-jEISGCa0wWUrfC2GeZTVFjWQoTj1Ydj5o8tLkkEPIQbuVtyfKwpEZWLkTyfdL474hlomQZjrrwpH1QAxosUSYFeOtgovRtqBV4RiUrtyseqGemFV/s1600-h/Dd1.JPG"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 320px; height: 240px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhwiKs-i6AdnDmEyeXjqyJsA6XE4pQ-jEISGCa0wWUrfC2GeZTVFjWQoTj1Ydj5o8tLkkEPIQbuVtyfKwpEZWLkTyfdL474hlomQZjrrwpH1QAxosUSYFeOtgovRtqBV4RiUrtyseqGemFV/s320/Dd1.JPG" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5268278314813611570" /></a><br /><br /><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhkIxTjwH6FKaTw-c8IsGUADdVHwIf89qSVHOqfbXkYXRi0jLK4pRmEPkED7ML-Nsg3kFrucJs8Uv-rm48pumwSwCQ00wRF0ZIcifaOKwK4-Ssrg9XVlXvbovModFscTdKR0u0nsHKqQxP6/s1600-h/dd2.JPG"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 240px; height: 320px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhkIxTjwH6FKaTw-c8IsGUADdVHwIf89qSVHOqfbXkYXRi0jLK4pRmEPkED7ML-Nsg3kFrucJs8Uv-rm48pumwSwCQ00wRF0ZIcifaOKwK4-Ssrg9XVlXvbovModFscTdKR0u0nsHKqQxP6/s320/dd2.JPG" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5268278772068866002" /></a><br /><br /><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi_-4DrAp2al_SuPTdMc2PKo08IcTbKZgmI4XEGspZIzYShd5w5rWzNCPOXx5OaTYSF54Zh58wCs7B9Gu4bSzEcwu941eE0EKf2JGrabOkThPtLbXp8zPh9sLSHiANY1J2rlixe9ml1pbXB/s1600-h/dd3.JPG"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 320px; height: 240px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi_-4DrAp2al_SuPTdMc2PKo08IcTbKZgmI4XEGspZIzYShd5w5rWzNCPOXx5OaTYSF54Zh58wCs7B9Gu4bSzEcwu941eE0EKf2JGrabOkThPtLbXp8zPh9sLSHiANY1J2rlixe9ml1pbXB/s320/dd3.JPG" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5268278959112489442" /></a><br /><br /><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEguDWoBAvpEeNk167mhsdwsgN417sV2rhn5X2APGpmzTZG0lU2m_4qFMS3Bd_R36mXi3IZNz_x1gufiUeKMsaYOPY_UWvzK_05X3yuAL_cFPHRnBREtFgjl_awmfakPCQXBguz8zGZSF13o/s1600-h/dd4.JPG"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 320px; height: 240px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEguDWoBAvpEeNk167mhsdwsgN417sV2rhn5X2APGpmzTZG0lU2m_4qFMS3Bd_R36mXi3IZNz_x1gufiUeKMsaYOPY_UWvzK_05X3yuAL_cFPHRnBREtFgjl_awmfakPCQXBguz8zGZSF13o/s320/dd4.JPG" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5268279171121625970" /></a><br /><br /><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgH2P9VQoqzyEQkosIcn-SjUDUbWHNYLOkdccUnbutFsgiYXJWvlu4RAKCP3nG6jdj0vdN0hTxBJSOGq2IASRW5qqB10um-KF4XW_nfoY89OppdQQcK-n_Ys7JyxJtR1Fh7L53SlFQIUD-u/s1600-h/dd5.JPG"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 240px; height: 320px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgH2P9VQoqzyEQkosIcn-SjUDUbWHNYLOkdccUnbutFsgiYXJWvlu4RAKCP3nG6jdj0vdN0hTxBJSOGq2IASRW5qqB10um-KF4XW_nfoY89OppdQQcK-n_Ys7JyxJtR1Fh7L53SlFQIUD-u/s320/dd5.JPG" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5268279513506127842" /></a>NilGirihttp://www.blogger.com/profile/05878649568367403490noreply@blogger.com12tag:blogger.com,1999:blog-6794037534272902548.post-55239015951381615032008-10-16T14:12:00.002+13:002008-10-16T14:20:12.958+13:00ಮಾತಿನಲ್ಲೇ ಮಣೆ ಹಾಕುವವರು" ಊರಿನಿಂದ ಹೊಸಬರು ಇಲ್ಲಿಗೆ ಬಂದಿದ್ದಾರೆ, ಹೋಗಿ ಮಾತನಾಡಿಸಿಕೊಂಡು ಬರೋಣ" ಎಂದು ಸ್ನೇಹಿತರು ಫೋನ್ ಮಾಡಿದ್ದರು. ನಾನೂ " ಹೂಂ, ಹೋಗೋಣ.."ಇವತ್ತು, ನಾಳೆ" ಎಂದು ದಿನ ತಳ್ಳುತ್ತಲೇ ಬರುತ್ತಿದ್ದೆ. ಗುರುತು ಪರಿಚಯವಿಲ್ಲದವರ ಮನೆಗೆ ಏನೆಂದು ಹೋಗುವುದು? ನಮ್ಮ ಮನೆಗೆ ಕರೆಯೋಣ" ಎಂಬ ನನ್ನ ಮಾತಿಗೆ ಸ್ನೇಹಿತರು, " ಸುಮ್ಮನೆ ಹೋಗಿ ಬರುವಾ, ಹೋಗುವ ಮೊದಲು ಫೋನ್ ಮಾಡಿದರಾಯಿತಲ್ಲ ಎಂದಿದ್ದರೂ ನನಗೆ ಅದ್ಯಾಕೋ ಸರಿಯಲ್ಲ ಅನ್ನಿಸುತ್ತಿತ್ತು. ಊರಿನಲ್ಲಾದರೆ, ಸೀದಾ ಬಾಗಿಲು ತಟ್ಟಿ, ನಾವು ಇಂತಹವರು, ನೀವು ಎಲ್ಲಿಂದ? ಎಂತೆಲ್ಲಾ ನಮ್ಮ ಕಂತೆ ಪುರಾಣ ಒದರಿ ಫ್ರೆಂಡ್ಸ್ ಮಾಡಿಕೊಳ್ಳಬಹುದಿತ್ತು. ಇಲ್ಲಿ ಬಂದ ನಂತರ ಊರಲ್ಲಿ ಇದ್ದ ಹಾಗೆಯೇ ಇರುತ್ತಾರೆಯೇ? ಊರಿಗೆ ಬಂದವರು ನೀರಿಗೆ ಬರದಿರುತ್ತಾರೆಯೇ? ಹಾಗೆಯೇ ಊರಿಗೆ ಬಂದವರು ವಾರಕ್ಕೊಮ್ಮೆ ನಡೆಯುವ veggie ಮಾರುಕಟ್ಟೆಗೆ ಬರಲೇಬೇಕು. ಆಗ ಸಿಕ್ಕಿ ಮಾತನಾಡಿಸಿದರೆ....., ಮನೆಗೆ ಕರೆದರೆ......, ಹೋಗೋಣ ಎಂದಿದ್ದೆ. <br /><br /><br /><br />ಅಂತೂ ಒಂದು ಶನಿವಾರ ಬೆಳಿಗ್ಗೆ ಮಾರುಕಟ್ಟೆಯಲ್ಲಿ ಸಿಕ್ಕರು. ಅವರನ್ನು ಮುಖತಃ ನೋಡಿರದಿದ್ದರೂ ಮಾರುಕಟ್ಟೆಗೆ ಹೊಸಬರೆಂಬುದಂತೂ ಗೊತ್ತಾಯಿತು. ಯಜಮಾನರು, " ನೀನು ಈಗ ಮೇಲೆ ಬಿದ್ದು ಫ್ರೆಂಡ್ ಮಾಡಿಕೊಳ್ಳುವುದೂ ಬೇಡ, ಅಮೇಲೆ ಅವರೇನೋ ಅಂದರು ಅಂತ ಪ್ರಪಂಚ ತಲೆಯ ಮೇಲೆ ಬಿದ್ದವರ ತರಹ ಶೋಕಾಚರಣೆ ಮಾಡುವುದೂ ಬೇಡ" ಎಂದು ನನ್ನನ್ನು ತಡೆದಿದ್ದರಿಂದ, ನಾನು ಸುಮ್ಮನಿದ್ದೆ. ಗಂಡ ಹೆಂಡತಿ ವ್ಯಾಪಾರ ಮುಗಿಸಿ ನಮ್ಮ ಎದುರಿಗೇ ಸಿಕ್ಕರು. ನಾವು ಇನ್ನೂ ಬರೀ ಕೈನಲ್ಲಿ ಸುತ್ತುತ್ತಿದ್ದುದನ್ನು ಕಂಡು, ನಾವು ಲೇಟಾಗಿ ಬಂದೆವೇನೋ ಎಂಬಂತೆ, " ಟೊಮೋಟೋ ಮತ್ತು ದಪ್ಪ ಮೆಣಸಿನಕಾಯಿ ಮುಗಿದೇ ಹೋಯಿತು" ಎಂದು ಹಿಂದಿಯಲ್ಲಿ ಮಾತನಾಡಿಸಿದರು. " ಟೋಮೋಟೋ ಬೇಡ ನಮಗೆ, ಸುಮ್ಮನೇ ಯಾವುದಾದರೂ ಹೂವಿನ ಗಿಡಗಳು ಸಿಗುತ್ತವೇನೋ, ಎಂದು ನೋಡುತ್ತಿದ್ದೇವೆ" ಎಂದು ಯಜಮಾನರು ಉತ್ತರಿಸಿದರು. " ಇಲ್ಲೇನೂ ತರಕಾರಿಗಳು ಸಿಗುವುದೇ ಇಲ್ಲವಲ್ಲ, ರೇಟೂ ಜಾಸ್ತಿ" ಎಂದು ನಾನು ಇಲ್ಲಿಗೆ ಬಂದ ಹೊಸತರಲ್ಲಿ ಗೊಣಗಿದಂತೆ ಅವರೂ ಕಷ್ಟ ತೋಡಿಕೊಂಡರು. " ಹೌದು, ಒಮ್ಮೊಮ್ಮೇ ಸೂಪರ್ ಮಾರುಕಟ್ಟೆಯಲ್ಲೇ ಕಡಿಮೆ ಸಿಗುತ್ತದೆ, ಕೆಲವು ತರಕಾರಿ, ಸೊಪ್ಪುಗಳನ್ನು ಮನೆಯ ಕೈತೋಟದಲ್ಲಿ ಬೆಳೆದುಕೊಳ್ಳುತ್ತೇವೆ." ಎಂದು ನಾನು ಸ್ವಲ್ಪ ಜಂಭ ಕೊಚ್ಚಿಕೊಂಡೆ. " ಓಹ್ ಹೌದಾ! ಒಮ್ಮೆ ನೋಡಬೇಕು " ಎಂದು ಅವರ ಹೆಂಡತಿಯೂ ಉತ್ಸಾಹ ತೋರಿದ್ದರಿಂದ, " ಮನೆಗೆ ಬನ್ನಿ, ಹೇಗೂ ನಾಳೆ ಭಾನುವಾರ" ಎಂದು ನಾವು ಆಹ್ವಾನವಿತ್ತೆವು. ಅವರೂ ಒಂದೆರಡು ಕ್ಷಣ ಸುಮ್ಮನಿದ್ದವರು, "ಸುಮ್ಮನೇ ನಿಮಗ್ಯಾಕೆ ತೊಂದರೆ " ಎಂದರು." ನಮಗೇನೂ ತೊಂದರೆಯಿಲ್ಲ, ನೀವು ನಾಳೆ ಮಧ್ಯಾಹ್ನ ನಮ್ಮ ಮನೆಗೆ ಬನ್ನಿ ಎಂದು" ಅವರಿಗೆ ನಮ್ಮ ಅಡ್ರೆಸ್ ಹೇಳಿ ಹೊರಟೆವು. <br /><br /><br />ಸ್ನೇಹಿತರು ಇಂಡಿಯಾಗೆ ಹೋಗಿದ್ದರಿಂದ, ಇವರ ಬಗ್ಗೆ ನನಗೇನು ಗೊತ್ತಿರಲಿಲ್ಲ. ಮನೆಗೆ ಕರೆದ ಮೇಲೆ, ಮನೆ ನೀಟಾಗಿ ಇರಬೇಡವೆ? ಹಾಗೆಂದು ನನ್ನ ಮನೆಯನ್ನು ಕ್ಲೀನಾಗಿ ಇಟ್ಟುಕೊಂಡಿಲ್ಲವೆಂತಲ್ಲ! ಆದರೂ ಯಾರಾದರೂ ಬರುತ್ತಾರೆಂದರೆ, ಮನೆ ಇನ್ನೂ ಫಳಫಳ ಎನಿಸಬೇಡವೇ? ಊಟಕ್ಕೆ ಏನು ಅಡಿಗೆ ಮಾಡುವುದೆಂದು ತೀರ್ಮಾನವಾಯಿತು. ಮೊದಲ ಭೇಟಿಯಲ್ಲಿ ಅಷ್ಟೇನೂ ಸ್ನೇಹಮಯಿಗಳೆಂದು ನನಗೆ ಅನಿಸಿಲ್ಲವಾದ್ದರಿಂದ, ಈಗ ಹೇಗೂ ಬರುತ್ತಾರಲ್ಲ, ಅವರ ಸ್ವಭಾವ ಹೇಗೆಂದು ಗೊತ್ತಾಗುತ್ತದೆ. ನನಗೆ ಸರಿ ಅನ್ನಿಸಿದರೆ ಫ್ರೆಂಡ್ ಮಾಡಿಕೊಂಡರಾಯಿತು, ಇಲ್ಲದಿದ್ದರೆ ನನ್ನ ಪಾಡಿಗೆ ಸುಮ್ಮನೇ ಇರುವುದು ಎಂದುಕೊಂಡಿದ್ದೆ. <br /><br /><br />ಮರುದಿನ ಅವರು ಹೇಳಿದ ಸಮಯಕ್ಕೆ ಸರಿಯಾಗಿಯೂ ಬಂದರು. ಯಜಮಾನರು ಬಲೇ ಉತ್ಸಾಹದಿಂದ, ಗೋಬಿ ಮಂಚೂರಿ, ಪಲಾವ್ ಮಾಡಿದ್ದರು. ನಾನು ಚಪಾತಿ, ಪಲ್ಯ, ಅನ್ನ ಸಾರು ಎಂದು ಎಲ್ಲವನ್ನೂ ನೀಟಾಗಿ ಜೋಡಿಸಿಟ್ಟಿದ್ದೆ. ಬಂದವರು, ನನ್ನನ್ನೂ, ನನ್ನ ಕೈತೋಟವನ್ನೂ, ನನ್ನ ಅಡಿಗೆಯನ್ನೂ ಹಾಡಿ ಹೊಗಳಿದ್ದರಿಂದ ಅಟ್ಟ ಏರಿದ್ದೆ! ನಮ್ಮ ತೋಟದ ಪಾಲಾಕ್, ಮೆಂತ್ಯ, ಕೊತ್ತಂಬರಿ ಸೊಪ್ಪು, ಹಸಿಮೆಣಸಿನಕಾಯಿ ಎಲ್ಲವನ್ನೊ ಕಿತ್ತು ಕವರಿಗೆ ಹಾಕಿ ಕೊಟ್ಟೆ. ಆದರೂ ಅವರುಗಳ ಮಾತು ಒಮ್ಮೊಮ್ಮೆ ಅತೀ ಎನಿಸಿದ್ದರೂ, ಹೊಗಳಿಕೆಯಲ್ಲಿ ತೇಲುತ್ತಿದ್ದ ನನಗೆ " ಪರವಾಗಿಲ್ಲ" ಅನ್ನಿಸಿತ್ತು. ರಾತ್ರಿ ಏಳರವರೆಗೂ ಅವರುಗಳು ಕೂತದ್ದರಿಂದ, ಇನ್ನು ಇಷ್ಟು ಹೊತ್ತಿದ್ದ ಮೇಲೆ, ರಾತ್ರಿ ಊಟ ಮಾಡಿಕೊಂಡೇ ಹೋಗಿ ಅನ್ನದೇ ವಿಧಿಯಿರಲಿಲ್ಲ. ಅವರುಗಳೂ " ಓಹೋ! ನೀವು ನಮಗೆ ಇಷ್ಟು ಉಪಚಾರ ಮಾಡಿದರೆ ನಾವು ಪ್ರತೀವಾರವೂ ಇಲ್ಲಿಗೇ ಬರುತ್ತೇವೆ" ಎಂದಿದ್ದನ್ನು ನಾನು ತಮಾಷೆಯಾಗಿಯೇ ತೆಗೆದುಕೊಂಡೆ. ಅಂತೂ ರಾತ್ರಿ ಊಟ ಮುಗಿಸಿ, ಇನ್ನೊಮ್ಮೆ ಹೊಗಳಿ ಹೊರಟರು. <br /><br /><br />ನನ್ನನ್ನು ಹೊಗಳಿದ್ದರಿಂದಲೋ ಏನೋ, ಮಧ್ಯಾಹ್ನ ಊಟಕ್ಕೆ ಬಂದವರು, ರಾತ್ರಿಯದೂ ಮುಗಿಸಿ ಹೋದ ಅವರುಗಳು ಮೇಲೆ ಏನೂ ಗೊಣಗದೆ, " ಮಾಡಿದ್ದ ಅಡಿಗೆಯೆಲ್ಲವೂ ಖಾಲಿಯಾಯಿತು, ಬಹುಷಃ ನನ್ನ ಅಡಿಗೆ ನಿಜವಾಗಿಯೂ ಚೆನ್ನಾಗಿದ್ದರಬೇಕು" ಎಂದು ನನ್ನ ಬೆನ್ನು ನಾನೇ ಚಪ್ಪರಿಸಿಕೊಂಡೆ. " ನನಗೇನೋ, ಒಳ್ಳೆಯವರಂತೆ ಕಾಣಿಸಿದರು, ಸ್ವಲ್ಪ ಮಾತು ಜಾಸ್ತಿ ಅಷ್ಟೇ, ನಿಮ್ಮ ಫ್ರೆಂಡ್ ಊರಿಂದ ಬಂದ ಮೇಲೆ ಇವರ ಬಗ್ಗೆ ಹೇಳಬೇಕು." ಎಂಬ ನನ್ನ ಮಾತಿಗೆ ಯಜಮಾನರೇನೂ ಪ್ರತಿಯಾಡಿರಲಿಲ್ಲ. " ಜಾಸ್ತಿ ಹಚ್ಚಿಕೊಳ್ಳಬೇಡ ಇವರನ್ನು " ಎಂದರಷ್ಟೇ. <br /><br />ಒಂದೆರಡು ದಿನಗಳಾದ ಮೇಲೆ, ಸಂಜೆ ಫೋನ್ ಮಾಡಿ, ಈ ವೀಕೆಂಡು ಎಲ್ಲಿಗೂ ಹೋಗದಿದ್ದರೆ ನಮ್ಮ ಮನೆಗೆ ಬನ್ನಿ ಎಂದು ಕರೆಯಿತ್ತರು. ನಮಗೂ, ವಾರವೆಲ್ಲ ಬಿಸಿಲಿದ್ದು, ವೀಕೆಂಡುಗಳಲ್ಲಿ ಮಳೆ, ಗಾಳಿ ಜೋರಾಗಿರುತ್ತಿದ್ದರಿಂದ ಎಲ್ಲಿಯೂ ಹೋಗುವ ಪ್ಲಾನ್ ಹಾಕಿರಲಿಲ್ಲ. " ಆಗಲಿ ಬರುತ್ತೇವೆ, ಏನಾದರೂ ಅಡಿಗೆ ಮಾಡಿಕೊಂಡು ಬರಲೇ " ಎಂಬ ನನ್ನ ಪ್ರಶ್ನೆಗೆ " ನಿಮ್ಮಿಷ್ಟ" ಎಂದಿದ್ದರಿಂದ, ಏನಾದರೂ ಸ್ವೀಟ್ಸ್ ಮಾಡಿಕೊಂಡು ಹೋದರಾಯಿತು ಎಂದುಕೊಂಡೆ. <br /><br /><br />ಅವರ ಮನೆ ಊರಿನ ಆ ದಿಕ್ಕಿಗೆ ಇದ್ದರಿಂದ ಬೇಗನೆ ಹೊರಡುವ ಎಂದಿದ್ದರು ಯಜಮಾನರು. ಕ್ಯಾರೆಟ್ ಪಾಯಸ ಮಾಡಿಕೊಂಡು ಎಷ್ಟೇ ಬೇಗ ಹೊರಡ ಬೇಕೆಂದರೂ ನನ್ನ ಸಿಂಗಾರ, ಬಂಗಾರ ಮುಗಿಸಿ ಮನೆ ಬಿಡುವ ಹೊತ್ತಿಗೆ ಸ್ವಲ್ಪ ಲೇಟೇ ಆಗಿತ್ತು. " ಶೆಟ್ಟಿ ಸಿಂಗಾರವಾಗೋ ವೇಳೆಗೆ ಊರೇ ಮುಳುಗಿತ್ತಂತೆ!" ಎಂದ ಯಜಮಾನರ ಗೊಣಗಾಟ ಕೀವಿಗೆ ಬೀಳದವಳಂತೆ, " ಹೋಗುತ್ತಿರುವುದು ಊಟಕ್ಕೆ ತಾನೇ, ಇಂಟರ್ವ್ಯೂಗಲ್ಲವಲ್ಲ! " ಎಂದು ಕೇಳಿಸದವಳಂತೆ ಕಾರು ಹತ್ತಿದೆ. <br /><br /><br />ಮನೆ ಸಾಕಷ್ಟು ದೊಡ್ಡದಾಗಿದ್ದು, ನೀಟಾಗಿ ಇಟ್ಟಿದ್ದರು. ಮನೆಯಲ್ಲಿ ಹೇಳಿಕೊಳ್ಳುವಂತಹ ಸಾಮಾನುಗಳೇನೂ ಕಣ್ಣಿಗೆ ಬೀಳದಿದ್ದರಿಂದ ಇನ್ನೂ ಹೊಸಬರಲ್ಲವೇ, ಸಮಯ ಬೇಕಾಗುತ್ತದೆ ಎಂದುಕೊಂಡೆ. ಕೈತೋಟಕ್ಕಾಗಿ ನೆಲವನ್ನು ಅಗೆದು ರೆಡಿ ಮಾಡಿದ್ದನ್ನೂ ತೋರಿಸಿದರು. " ಇಬ್ಬರೂ ಒಳ್ಳೆಯ ಕೆಲಸದಲ್ಲಿದ್ದರೂ, ಮನೆಗೆ ಎಷ್ಟು ಖರ್ಚಾಯಿತು, ಹೇಗೆ ಉಳಿತಾಯ ಮಾಡಬೇಕು, ದಿವಾಳಿ ಏಳುತ್ತಿರುವ ಕಂಪನಿಗಳಿಗೆ ಸರ್ಕಾರ ಹೇಗೆ ಸಹಾಯ ಮಾಡಬೇಕು, ಬೀಳುತ್ತಿರುವ ಷೇರು ಮಾರುಕಟ್ಟೆ.....ಹೀಗೆ ಎಲ್ಲ ಸುದ್ದಿಗಳನ್ನೂ ಗಂಡ ಹೆಂಡತಿ ಉತ್ಸಾಹದಿಂದಲೇ ವಿವರಿಸುತ್ತಿದ್ದಿದು ನನಗೆ ತಲೆಗೇನೂ ಹೋಗುತ್ತಿರಲಿಲ್ಲ. ಇವರ ಮನೆಗೆ ಬರುವ ಸಂಭ್ರಮದಲ್ಲಿ ಬರೀ ಒಂದು ಕಪ್ ಟೀ ಕುಡಿದಿದ್ದಷ್ಟೇ. ಬಂದು ಅರ್ಧಗಂಟೆಯಾದರೂ ಏನೂ ಕೊಡದೇ ಪ್ರಪಂಚದ ಸುದ್ದಿಯೆಲ್ಲವನ್ನೂ ಗುತ್ತಿಗೆ ತೆಗೆದುಕೊಂಡವರ ಹಾಗೆ ಒದರುತ್ತಿದ್ದಿದು ಮೊದ ಮೊದಲು ಆಸಕ್ತಿಯೆನಿಸಿದ್ದು ಬರಬರುತ್ತಾ ತಲೆನೋವು ಬರಿಸತೊಡಗಿತ್ತು. <br /><br /><br />ಇವರೇನು ನಮಗೆ ಸುಮ್ಮನೇ ಬನ್ನಿ ಅಂದರೆ, ಅಥವಾ ಊಟಕ್ಕೆ ಬನ್ನಿ ಅಂದಿದ್ದರೇ? ಎಂದು ನನಗೆ ಹೊಸ ಅಲೋಚನೆಯೊಂದು ಬರತೊಡಗಿತ್ತು. ಕೂತಲ್ಲೇ ಮಿಡುಕಾಡತೊಡಗಿದ್ದ ನನ್ನನ್ನು ಕಂಡು, ಯಜಮಾನರಿಗೂ ಏನ್ನನಿಸಿತೋ, " ಸರಿ ಹೊರಡುತ್ತೇವೆ," ಎಂದು ಎದ್ದರು. " ಅದೆಲ್ಲಾ ಆಗುವುದಿಲ್ಲ, ಊಟ ಮಾಡಿಕೊಂಡು ಹೋಗಬೇಕು" ಎಂದರು. ಬಂದು ಹೆಚ್ಚುಕಡಿಮೆ ಒಂದೂವರೆ ಗಂಟೆಯಾಗಿದ್ದರೂ ಗಂಡ ಹೆಂಡತಿ ಮಾತಿನಲ್ಲೇ ಉಪಚಾರ ನಡೆಸಿದ್ದರು. ನಾನಂತೂ ಅವರುಗಳ ಮಾತಿಗೆ " ಹೂಂ" ಗುಡುವುದನ್ನೇ ಬಿಟ್ಟಿದ್ದೆ. ಊಟಕ್ಕೂ ಎಬ್ಬಿಸುವುದಿಲ್ಲ, ಹೋಗಲಿ ನಾವು ಹೊರಡುತ್ತೇವೆ ಎಂದರೆ ಬಿಡುವುದೂ ಇಲ್ಲ! ಅವರ ತಂದೆ ತಾಯಿಗಳು ಅದೆಷ್ಟು ಬುದ್ಧಿವಂತರೆಂತಲೂ, ಬೆಂಗಳೂರೊಂದರಲ್ಲೇ ನಾಲ್ಕು ಮನೆ ಕಟ್ಟಿ ಬಾಡಿಗೆಗೆ ಬಿಟ್ಟಿದ್ದಾರೆಂದೂ, ಅವರ ಸಂಬಂಧಿಕರೆಲ್ಲರೂ ಇಂಗ್ಲೆಂಡು, ಅಮೇರಿಕಾದಲ್ಲಿದ್ದಾರೆಂತಲೂ...ಹೀಗೆ ಬೇಕಿದ್ದು, ಬೇಡವಾದ್ದು ಎಲ್ಲವನ್ನೂ ಕೊರೆದು, ಅಂತೂ ಊಟಕ್ಕೆ ಎಬ್ಬಿಸಿದರು. ಡೈನಿಂಗ್ ಟೇಬಲಿನ ಮೇಲೆ ಜೋಡಿಸಿಟ್ಟಿದ್ದನ್ನು ಕಂಡಿದ್ದೇ ನನ್ನ ಹೊಟ್ಟೆ ತುಂಬಿ ಹೋಯಿತು. <br /><br />’ ಒಂದು ಗಾಜಿನ ಬೋಗುಣಿಯಲ್ಲಿ ತಲೆಗೆ ಎರಡೆರಡು ಬರುವಂತೆ ಚಿಕ್ಕ ಮಕ್ಕಳ ಅಂಗೈಯಗಲದ ಸಣ್ಣ ಸಣ್ಣ ಪೂರಿಗಳು. ಅದಕ್ಕಿಂತಲೂ ಚಿಕ್ಕ ಗಾಜಿನ ಬಟ್ಟಲಿನಲ್ಲಿ ಅಲೂಗೆಡ್ಡೆ ಪಲ್ಯ! ಸುಮಾರಾದ ಪಾತ್ರೆಯಲ್ಲಿ ಬಾತ್, ಪಲ್ಯದ ಬಟ್ಟಲಿನ ಸೈಜಿನಲ್ಲಿ ಅನ್ನ-ಸಾರು, ಮೊಸರು, ಉಪ್ಪಿನಕಾಯಿ ಬಾಟಲು, 4 ದ್ರಾಕ್ಷಿ, 4 ಸೇಬಿನ ಚೂರು, 4 ಕಿತ್ತಳೆತೊಳೆ, ಒಂದು ಬಾಳೆಹಣ್ಣಿನ ನಾಲ್ಕು ಚೂರು. ನಾಲ್ಕು ಜನರಿಗೆ ಸಾಕಲ್ಲ ಈ ಅಡಿಗೆ! ಅಡಿಗೆ ನಾವು ವೇಸ್ಟ್ ಮಾಡುವುದಿಲ್ಲ, ಅದಕ್ಕೆ ಅಳತೆಗೆ ಸರಿಯಾಗಿಯೇ ಮಾಡುತ್ತೇನೆ ಎಂದರು. ನೋಡಿಯೇ ಹೊಟ್ಟೆ ತುಂಬಿದ ಮೇಲೆ, ಇನ್ನು ಊಟಕ್ಕೆಲ್ಲಿ ಜಾಗ? ಯಜಮಾನರ ಮುಖ ನೋಡಿದರೆ, ಅವರು ಗಂಭೀರವಾಗಿ ತಟ್ಟೆಗೆ ಒಂದು ಪೂರಿ-ಪಲ್ಯ, ಅನ್ನ ಸಾರು ಬಡಿಸಿಕೊಂಡಿದ್ದಾರೆ. ಅವರನ್ನು ನೋಡಿ ನಾನೂ ಹಾಗೆಯೇ ಬಡಿಸಿಕೊಂಡೆ. " ನೋಡಿ ಎಷ್ಟು ಅಳತೆಯಿಟ್ಟು ಮಾಡಿದರೂ ಇನ್ನೂ ಉಳಿದುಬಿಟ್ಟಿತು, ನಾಳೆಗೆ ನಿಮಗೇ ಇದನ್ನು ಊಟದ ಡಬ್ಬಿಗೆ ಹಾಕಿಕೊಡುತ್ತೇನೆ" ಎಂದು ಗಂಡನಿಗೆ ಹೇಳಿದರು. ಆ ಪ್ರಾಣಿ " ಹಾಗೆಯೇ ಮಾಡು, " ಎಂದು ತಲೆಯಾಡಿಸಿದರು. <br /><br /><br />ನಾನೇನೂ ಊಟಮಾಡುವವರ ಅಳತೆಯಿಡುವುದಿಲ್ಲ. ಸ್ವಲ್ಪ ಹೆಚ್ಚಿಗೇ ಅನ್ನುವಂತೆ ಮಾಡಿರುತ್ತೇನೆ. ನಮ್ಮ ಮನೆಗೆ ಬಂದಾಗ ಸರಿಯಾಗಿಯೇ ನಾಲ್ಕು ನಾಲ್ಕು ಚಪಾತಿ, ಪಲಾವ್, ಅನ್ನ ಸಾರು ಯಾವುದನ್ನೂ ಬಿಡದೇ ಎಲ್ಲವನ್ನೂ ಎರಡೆರಡು ಸಲ ನೀಡಿಸಿಕೊಂಡು ಉಂಡಿದ್ದ ಇವರುಗಳ ರೀತಿ ನಿಜಕ್ಕೂ ಅಶ್ಚರ್ಯವೆನಿಸಿತು. ನಾನು ಒಯ್ದಿದ್ದ ಪಾಯಸವನ್ನೂ ಅವರಿಬ್ಬರೂ ಸುರಿದುಕೊಂಡು ತಿಂದಿದ್ದು ನೋಡಿ, " ಇವರದೇನಿದ್ದರೂ ತಿನ್ನಲಷ್ಟೇ ದೊಡ್ಡ ಕೈ " ಅನ್ನಿಸಿತ್ತು. "ಊಟ"ವಾದ ಬಳಿಕ, ಅವರೆಷ್ಟೇ ಮಾತಿಗೆ ಕೂತರೂ, ನಾವುಗಳು ಮನೆಗೆ ಫೋನ್ ಮಾಡಬೇಕು ಎಂದು ನೆಪವೊಡ್ಡಿ ಹೊರಟೆವು. <br /><br />ಮನೆಗೆ ಬಂದು, ಹುರಿದಿದ್ದ ರವೆಯಿದ್ದರಿಂದ ಅದನ್ನೇ ಕೆದಕಿ ಉಪ್ಪಿಟ್ಟು ಮಾಡಿ ತಿಂದ ಮೇಲಷ್ಟೇ ಸ್ವಲ್ಪ ಗೆಲುವೆನಿಸಿತು. ಎಷ್ಟೋ ಜನರ ಸ್ವಭಾವದ ಪರಿಚಯವಿದ್ದ ನಮಗೆ ಈ ರೀತಿಯ ಅನುಭವ ಇದೇ ಮೊದಲ ಸಲ! ಜಿಪುಣತನ ಮಾಡಲಿ, ಆದರೆ ಅದಕ್ಕೊಂದು ಮಿತಿ ಬೇಡವೆ? ಅಷ್ಟಕ್ಕೂ ಉಳಿತಾಯ ಮಾಡುವವರು ಊಟಕ್ಕಾದರೂ ಯಾಕೆ ಕರೆಯಬೇಕು? ಅಳತೆಯಿಟ್ಟು ಮಾಡುತ್ತೇವೆಂದರೆ ಏನರ್ಥ? ನಮ್ಮ ನಮ್ಮ ಮನೆಗಳಲ್ಲೂ ಅಳತೆ ಪ್ರಕಾರವೇ ಮಾಡುವುದು. ನಾವೇನು ಬೇಕಾಬಿಟ್ಟಿ ಅಡಿಗೆ ಮಾಡಿ ಹೊರಗೆ ಸುರಿಯುತ್ತೇವೆಯೇ? ಮನೆಗೆ ಯಾರದರೂ ಬರುತ್ತಾರೆಂದರೆ ಇನ್ನೂ ಸ್ವಲ್ಪ ಹೆಚ್ಚಿಗೆ ಅನ್ನುವಷ್ಟೇ ಮಾಡುತ್ತಾರೆಯೇ ಹೊರತು, ಹೀಗಂತೂ ಮಾಡುವುದಿಲ್ಲ. ನಮ್ಮಮ್ಮ ರಾತ್ರಿ ಎಲ್ಲರ ಊಟವಾದ ಮೇಲೂ ಒಬ್ಬರಿಗೆ ಊಟಕ್ಕಾಗುವಷ್ಟು ಮಿಗಿಸುತ್ತಲೇ ಇರುತ್ತಿದ್ದರು. ಯಾರು ಬರುತ್ತಾರೋ ಬಿಡುತ್ತಾರೋ, ಒಬ್ಬರಿಗಾಗುವಷ್ಟು ಊಟವಂತೂ ಇರುತ್ತಿತ್ತು. ಅತ್ತೆ ಮನೆಯಲ್ಲಂತೂ, ಬಂದವರು ಅದೆಷ್ಟೇ ಸರಿರಾತ್ರಿಯಿರಲಿ, ಬಿಸಿ ಬಿಸಿ ರೊಟ್ಟಿ, ಶೇಂಗಾ ಚಟ್ನಿ, ಮೊಸರಂತೂ ಗ್ಯಾರಂಟಿ!<br /><br /><br />ನಮ್ಮ ಸ್ನೇಹಿತರು ಊರಿನಿಂದ ಬಂದಿದ್ದೇವೆಂದು, ಮೊಬೈಲಿಗೆ ಟ್ರೈ ಮಾಡಿ ಸಿಗದಿದ್ದರಿಂದ, ಅವರಮ್ಮ ನಮಗೂ ಸೇರಿಸಿ, ರವೆಉಂಡೆ, ಚಕ್ಕುಲಿ, ಕೋಡುಬಳೆ ಕಳಿಸಿದ್ದಾರೆಂದು, ನಾಳೆ ಮನೆಗೆ ಬರುತ್ತಿದ್ದೇವೆಂದು ಫೋನಿನಲ್ಲಿ ಮೆಸೇಜು ಬಿಟ್ಟಿದ್ದರು. <br /><br />ಸ್ನೇಹಿತರಿಗೆ ಇದೆಲ್ಲವನ್ನೂ ಹೇಳಿದ ಮೇಲೆ, " ಅಯ್ಯೋ! ನಿಮಗೆ ಅವರು ಸಿಗುತ್ತಾರೆಂದು ಮೊದಲೇ ಗೊತ್ತಿದ್ದರೆ ನಾನೇ ಹೇಳಿರುತ್ತಿದ್ದೆ. ಅವರಿಗೆ ಕರೆಯಲೂ ಬೇಡಿ, ಕರೆದರೆ ನೀವೂ ಹೋಗಬೇಡಿರೆಂದು". ಅವರ ಮನೆ ಪೂಜೆಗೆ ಹೋದವರೊಬ್ಬರು ಇವರಿಗೆ ಹೇಳಿದ್ದರಂತೆ. ರೈಸ್ ಕುಕ್ಕರಿನಲ್ಲಿ ಅನ್ನ ಮಾಡಿ, ಪಕ್ಕದಲ್ಲಿ ಒಂದು ಬಟ್ಟಲಿನಲ್ಲಿ ಸಾರು, ಬಡಿಸಿಕೊಳ್ಳಲು ಒಂದೊಂದು ಸ್ಪೂನ್, ಅದರ ಪಕ್ಕ ಚಿಕ್ಕ ಚಿಕ್ಕ ಪ್ಲಾಸ್ಟಿಕ್ ಪ್ಲೇಟುಗಳನ್ನಿಟ್ಟಿರಂತೆ, ಬಂದವರು ಬಡಿಸಿಕೊಳ್ಳಬೇಕು. ಅದು ಊಟ! ರೈಸ್ ಕುಕ್ಕರಿನಲ್ಲಿ ಅನ್ನ ಮುಗಿದರೆ, ಅನ್ನವಾಗುವವರೆಗೂ ಊಟ ಬೇಕೆನ್ನುವವರು ಕಾಯಬೇಕಂತೆ! ನೀವೇ ಪುಣ್ಯವಂತರು, ಪೂರಿ-ಪಲ್ಯವಾದರೂ ಇದ್ದಿತಲ್ಲಾ ಎಂದು ಛೇಡಿಸಿದರು. <br /><br />ಆಗೊಮ್ಮೆ, ಈಗೊಮ್ಮೆ ಸೂಪರ್ ಮಾರ್ಕೆಟ್ಟಿನಲ್ಲಿ ಇವರುಗಳು ಎದುರಿಗೇ ಸಿಕ್ಕರೂ ಮಾತಿಗೆ ನಿಲ್ಲದೆ ನಕ್ಕು ಕೈ ಬೀಸಿ ಹೊರಟುಬಿಡುತ್ತಿದ್ದೆವು. <br /><br />ಕಳೆದ ಭಾನುವಾರ ಬೆಳಿಗ್ಗೆ ಸ್ವಲ್ಪ ಬಿಸಿಲಿದ್ದರಿಂದ, ಬಟ್ಟೆ ಒಗೆಯುವ ಕಾರ್ಯಕ್ರಮದಲ್ಲಿದ್ದೆ. ತಲೆಗೆ ಹರಳೆಣ್ಣೆ ಮೆತ್ತಿಕೊಂಡು, ಯಜಮಾನರ ತಲೆಗೂ ಅಷ್ಟು ಮೆತ್ತಿದ್ದೆ. ಅವರು ಕೈತೋಟ ಕೆದಕುವ ಕೆಲಸದಲ್ಲಿದ್ದರು. ಫೋನ್ ರಿಂಗಾದದ್ದು ಕೇಳಿ, " ಯಾರಿರಬಹುದು ಇಷ್ಟು ಬೆಳಿಗ್ಗೆ ಫೋನ್ ಮಾಡುವವರು" ಎಂದುಕೊಳ್ಳುತ್ತಲೇ ಫೋನ್ ಎತ್ತಿದರೆ, ನಮ್ಮ ಜಿಪುಣಾಗ್ರೇಸರು! " ನಿಮ್ಮ ಮನೆಕಡೆಯೇ ಬರುತ್ತಿದ್ದೇವೆ, ನೀವು ಫ್ರೀ ಇದ್ದರೆ, ಬರುತ್ತೇವೆ", ಎಂದರು. " ನೀವು ಫೋನ್ ಮಾಡಿದ್ದು ಒಳ್ಳೆಯದೇ ಆಯಿತು, ಈಗಷ್ಟೇ ನಾವು ಆಕ್ಲೆಂಡಿಗೆ ಹೊರಟಿದ್ದೆವು. ಲಾಕ್ ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದೆ, ಫೋನ್ ರಿಂಗಾದ್ದರಿಂದ ಒಳಬಂದೆ ಎಂದೆ. ಅವರೇನಾದರೂ ಮಾತನಾಡುವ ಮೊದಲೇ, ಮತ್ತೆಂದಾದರೂ ಸಿಗೋಣ"ವೆಂದು ಹೇಳಿ ಫೋನಿಟ್ಟೆ. <br /><br />" ಒಂದೇ ಸಲಕ್ಕೆ ಅವರಿಗೆ ಮನೆಗೆ ಕರೆದು ಉಪಚಾರ ಮಾಡಿ ಸುಸ್ತಾಯಿತಾ, ಅವರಾದರೂ ಬಂದಿದ್ದರೆ ಈ ಕೆಲಸದಿಂದ ತಪ್ಪಿಸಿಕೊಳ್ಳಬಹುದಿತ್ತು. ಭಾನುವಾರವೂ ಆರಾಮವಾಗಿ ಮಲಗಲು ಬಿಡದೇ ಎಬ್ಬಿಸಿ ಎಣ್ಣೆ ಬೇರೆ ಮೆತ್ತಿದ್ದೀಯಾ...ಇನ್ನು ಈ ಕೆಲಸ ಮುಗಿಯುವವರೆಗೂ ನನ್ನ ತಲೆನೆಂದಿಲ್ಲವೆಂದೇ ಸಾಧಿಸುತ್ತೀಯಾ.." ಎಂದು ಯಜಮಾನರು ಗೊಣಗಾಡುತ್ತಿದ್ದರು. ನಮ್ಮ ಮನೆಗೆ ಇದೂವರೆಗೆ ಯಾರಿಗೂ ಬರಬೇಡಿ ಎಂದಿರಲಿಲ್ಲ ನಾನು. ಯಾರೇ ಆಗಿರಲಿ ಅವರನ್ನು ನಮ್ಮವರೆಂದುಕೊಂಡು ಉಪಚರಿಸುತ್ತೇವೆ. ಆದರೆ,ನಮ್ಮ ಒಳ್ಳೆಯತನವನ್ನು ದುರುಪಯೋಗಪಡಿಸಿಕೊಳ್ಳುವವರಿಗಂತೂ ನಮ್ಮ ಮನೆ ಮುಚ್ಚಿದ ಬಾಗಿಲು.NilGirihttp://www.blogger.com/profile/05878649568367403490noreply@blogger.com14tag:blogger.com,1999:blog-6794037534272902548.post-70023165470051225612008-10-01T10:11:00.011+13:002008-10-01T11:00:09.808+13:00ಒಂದು ದಿನದ ಘಟನೆಗಳ ಸುತ್ತ.....ನಮ್ಮೂರಿನವರು, ಊರಿನಲ್ಲಿ ಪಕ್ಕದ ಮನೆಯವರು ಇಲ್ಲಿ ಏನೋ ಕೆಲಸದ ಮೇಲೆ ಬರುತ್ತಿದ್ದೆವೆಂದು ಹೇಳಿದಾಗ, ಅಷ್ಟೇನೂ ಪರಿಚಯವಿಲ್ಲದಿದ್ದರೂ ಇಷ್ಟು ದೂರ ಬಂದ ಮೇಲೆ ಮನೆಗೆ ಆಹ್ವಾನಿಸದಿದ್ದರೆ ಹೇಗೆಂದು, ಅವರ ಕೆಲಸವೆಲ್ಲವೂ ಮುಗಿದ ಮೇಲೆ ನಾವೇ ಅವರಲ್ಲಿಗೆ ಹೋಗಿ ನಮ್ಮ ಮನೆಗೆ ಕರೆತಂದಿದ್ದೆವು. ಆದರೆ ನಾವಂದುಕೊಂಡಂತೆ ಅವರಿರದಿದ್ದರಿಂದ " ಆ ನೆರೆಯವರು ನಮಗೆ ನಿಜಕ್ಕೂ ಒಂದು ರೀತಿಯಲ್ಲಿ ಹೊರೆಯೇ " ಆಗಿದ್ದರು. ಅನ್ನಲಾರದೇ ಅನುಭವಿಸಲಾರದೇ ಅವರಾಗಿಯೇ ಹೋಗುವವರೆಗೂ ತೆಪ್ಪಗಿದ್ದಿರಬೇಕಾಗಿತ್ತು. ನನಗಂತೂ ಇನ್ನು ಜನ್ಮದಲ್ಲಿ ಅವರನ್ನು ಕರೆಯುವುದೇ ಬೇಡವೆನಿಸುವಷ್ಟು ಸಾಕು ಸಾಕು ಮಾಡಿ ಬಿಟ್ಟಿದ್ದರು. ಹೊರಟವರನ್ನು ಬಾಯಿ ಮಾತಿಗೂ ಮತ್ತೊಮ್ಮೆ ಬನ್ನಿ, ಎಂದಾಗಲಿ, ಹೋಗಿ ಬನ್ನಿ ಎಂದೂ ಅನ್ನಲಿಲ್ಲ. ಇಲ್ಲಿದ್ದ ಸ್ನೇಹಿತರಂತೂ ನನ್ನ ಪರಿಸ್ಥಿತಿಯನ್ನು ಕಂಡು, ಅದು ಹೇಗೆ ಸಂಭಾಳಿಸಿದಿರೋ ಅವರನ್ನು ಎಂದು ಇನ್ನೂ ನನಗೆ ಛೇಡಿಸಿದ್ದರಿಂದ, ಒಂದು ರೀತಿಯಲ್ಲಿ ಅವಮಾನವಾದಂತಾಗಿ ಏನೂ ಹೇಳಲಾಗದೆ, ಯಾರ ಮನೆಗೂ ಹೋಗದೆ, ಯಾರ ಜೊತೆಗೂ ಮಾತನಾಡದೆ, ನನಗೆ ನಾನೇ ಘೋಷಾ ವಿಧಿಸಿಕೊಂಡಿದ್ದೆ. <br /><br />ಯಜಮಾನರಿಗೆ ಆಕ್ಲೆಂಡಿನಲ್ಲಿ ಒಂದು ದಿನದ ವರ್ಕ್ ಶಾಪಿತ್ತು. ಆಕ್ಲೆಂಡ್ ಟ್ರಿಪ್ಪಿಗೆ ಖಾಯಂ ಗಿರಾಕಿಯಾಗಿದ್ದ ನನ್ನನ್ನು ಈ ಸಲ " ಬರುತ್ತೀಯಾ..." ಎಂದು ಕರೆದಿದ್ದರಿಂದ, ನನಗೂ ಒಬ್ಬಳೇ ಸಾಕಾಗಿದ್ದರಿಂದ " ಬರುತ್ತೇನೆಂದು ತಲೆಯಾಡಿಸಿ ಹೊರಟಿದ್ದೆ.<br /><br /><br /><br />ಊಟ, ತಿಂಡಿ ಅವರೇ ಕೊಡುತ್ತಾರೆ ಎಂದಿದ್ದರೂ ನಾವು ಮನೆಯಿಂದ ಬುತ್ತಿ ಕಟ್ಟಿಕೊಂಡು ಹೊರಟಿದ್ದೆವು. ಟ್ರೈನಿಂಗ್ ಬಹುಷಃ ಬೇಗನೇ ಮುಗಿದರೂ ಮುಗಿಯಬಹುದು, ನಾನು ಬರುವವರೆಗೂ ಕಾರಿನಲ್ಲೇ ಕುಳಿತಿದ್ದರೆ ಮಾತ್ರ ಶಾಪಿಂಗ್ ಮಾಡಿಸುವುದಾಗಿ ಆಶ್ವಾಸನೆ ಕೊಟ್ಟಿದ್ದರಿಂದ, ಜಾಣೆಯಂತೆ ಮನೆಯಿಂದೊಯ್ದ ನನ್ನ ಕಸೂತಿ ಸಾಮಾಗ್ರಿ ಹಿಡಿದು ಕೂತಿದ್ದೆ. ಸಣ್ಣಗೆ ಬೀಳುತ್ತಿದ್ದ ಮಳೆ ನಿಂತು, ಬಿಸಿಲು ಸ್ವಲ್ಪ ಚುರುಕೆನಿಸುವಷ್ಟು ಬಂದ ಮೇಲೆ, ಕಾರಿನಲ್ಲಿ ಕೂತು ಬೋರೆನಿಸತೊಡಗಿತ್ತು. ಎದುರು ಇರುವ ಪಾರ್ಕಿನಲ್ಲಿ ಒಂದು ರೌಂಡ್ ಹೊಡೆಯೋಣವೆಂದು ಇಳಿದು, ಹಾಗೆ ಕಾಲಾಡಿಸುತ್ತಿದ್ದೆ. ಪಾರ್ಕಿನಲ್ಲಿ ಕುಳಿತವರ " ಹಲೋ, ಹಾಯ್ ಗಳಿಗೆ, ನಾನು ಕೈ ಬೀಸಿ ಪ್ರತಿಕ್ರಿಯಿಸುತ್ತಿದ್ದೆ. ಹಾಗೆಯೇ ಎದುರಿನಿಂದ ಬಂದ ಇಬ್ಬರು ತರಕಾರಿ, ಹಣ್ಣುಗಳನ್ನು ಹಿಡಿದು ಹೊರಟಿದ್ದು ಕಂಡ ನನಗೆ, ಇಲ್ಲೇ ಹತ್ತಿರ ಯಾವುದಾದರೂ ಅಂಗಡಿಯಿರಬಹುದು, ಸುಮ್ಮನೇ ಇಲ್ಲಿ ಸುತ್ತುವ ಬದಲು, ಹೋಗಿ ನೋಡಿದರೆ ಹೆಂಗೆ? ಎಂದು ಅಂದುಕೊಂಡವಳೇ, ದಾರಿಯನ್ನು ಗುರುತಿಟ್ಟುಕೊಳ್ಳುತ್ತಾ ಹೊರಟೆ. <br /><br />ಹತ್ತಿರದಲ್ಲಿ ಯಾವುದೇ ಅಂಗಡಿಗಳ ಸಾಲು ಕಂಡು ಬರದಿದ್ದುದರಿಂದ, ಇನ್ನೊಂದು ಸ್ವಲ್ಪ ದೂರ ಹೋಗಿ ನೋಡೋಣವೆಂದು, ಹುಡುಕುತ್ತಾ ಹೊರಟ ನನಗೆ, ಇನ್ನೊಂದು ಸ್ವಲ್ಪ, ಇನ್ನೊಂದು ಹತ್ತು ಹೆಜ್ಜೆ, ಎಂದು ಲೆಕ್ಕ ಹಾಕುತ್ತಲೇ ಹೊರಟ ಮೇಲೆ ಯಾವುದೋ ಚೈನೀ ಅಂಗಡಿಯೊಂದು ಕಂಡಿತು. ಇಷ್ಟು ದೂರ ಬಂದ ಮೇಲೆ ಹೋಗಿ ನೋಡಿದರಾಯ್ತು, ತರಕಾರಿ ಇದ್ದರೂ ಇರಬಹುದು ಎಂದುಕೊಳ್ಳುತ್ತಲೇ ಒಳಹೊಕ್ಕೆ. ಫ್ರೆಶ್ ಅನ್ನಿಸುವಷ್ಟಿಲ್ಲದಿದ್ದರೂ, ಬಂದಿದ್ದಕ್ಕೆ ಇರಲಿ ಎಂದು ಬದನೇಕಾಯಿ( ಯಜಮಾನರ ಫೇವರಿಟ್!), ದ್ರಾಕ್ಷಿ ಹಣ್ಣುಗಳನ್ನು ಕೊಂಡು, ಚಿಂಗೀ ಹುಡುಗಿಗೆ ಕಾಸು ಕೊಟ್ಟು ಹೊರಬಂದೆ.<br /><br /><br />ಸ್ವಲ್ಪ ದೂರ ಹೆಜ್ಜೆ ಹಾಕಿದ ಮೇಲೆ, ಅದ್ಯಾಕೋ ಇದು ನಾನು ಬಂದ ದಾರಿಯಲ್ಲವೆಂದು ಅನ್ನಿಸತೊಡಗಿತ್ತು. ಅಂಗಡಿ ಹುಡುಕುವ ಭರದಲ್ಲಿ, ರೋಡು, ಕ್ರಾಸು ಎಂದು ನೋಡದೆ, ಸುಮ್ಮನೇ ಅಂದಾಜಿನಲ್ಲಿ ಹೊರಟಿದ್ದರಿಂದ, ಈಗ ವಾಪಸು ಹೋಗುತ್ತಿರುವ ದಾರಿ ಸರಿಯೇ ತಪ್ಪೇ ಒಂದೂ ಗೊತ್ತಾಗಲಿಲ್ಲ. ಎಲ್ಲ ಮನೆಗಳೂ ಒಂದೇ ರೀತಿಯಲ್ಲಿದ್ದರಿಂದ, ಎಲ್ಲ ರಸ್ತೆಗಳೂ ಒಂದೇ ತರಹ ಕಾಣುತ್ತಿತ್ತು. ಎಲ್ಲಿಗೇ ಆಗಲಿ, ಒಂದತ್ತು ಸಲ ಹೋಗಿ ಬಂದರಷ್ಟೇ ದಾರಿ ಗೊತ್ತಾಗುತ್ತಿದ್ದ ನನಗೆ, ಈಗ ದಾರಿ ತಪ್ಪಿದ್ದೇನೆಂದು ಗೊತ್ತಾದ ಕೂಡಲೇ ಮೈ ಬೆವರಿದಂತಾಗಿ ಕಾಲು ನಡುಗತೊಡಗಿತ್ತು. ಊರಿನಲ್ಲಿ, ಎದುರಿಗೆ ಸಿಕ್ಕವರನ್ನೋ, ಇಲ್ಲವೇ ಯಾವುದಾದರೂ ಮನೆ ಹೊಕ್ಕು, " ಸ್ವಲ್ಪ ಅಡ್ರೆಸ್ ಹೇಳುತ್ತಿರಾ " ಎಂದು ಸಲೀಸಾಗಿ ಕೇಳುತ್ತಿದ್ದ ನನಗೆ, ಇಲ್ಲಿ ಒಬ್ಬರೂ ಎದುರು ಸಿಕ್ಕದಿದ್ದುದು, ಇನ್ನು ಕಂಡವರ ಮನೆ ಹೊಕ್ಕು ಅಡ್ರೆಸ್ ಕೇಳುವುದಂತೂ ದೂರದ ಮಾತಾಯಿತು! ಅಂತೂ ಧೈರ್ಯ ಮಾಡಿ, ಯಾವುದೇ ಕ್ರಾಸ್ ರೋಡು, ಎಲ್ಲಾದರೂ ಮೇನ್ ರೋಡಿಗೆ ಹೋಗೇ ಹೋಗುತ್ತದೆ ಎಂದು ಸಿಕ್ಕ ಸಿಕ್ಕ ಸ್ಟ್ರೀಟು, ಕ್ರಾಸುಗಳೆಲ್ಲವನ್ನೂ ಹೊಕ್ಕ ಮೇಲೆ ಮೇನ್ ರೋಡೇನೋ ಸಿಕ್ಕಿತು, ಆದರೆ ಅದು ನಾನು ಬಂದದ್ದಲ್ಲ!<br /><br />ಮೊಬೈಲನ್ನು ಮರೆತು ಕಾರಿನಲ್ಲೇ ಬಿಟ್ಟು ಬಂದಿದ್ದರಿಂದ, ಯಜಮಾನರಿಗೆ ಫೋನ್ ಮಾಡುವ ಹಾಗಿಲ್ಲ. ವಾಪಸ್ ಚಿಂಗೀ ಅಂಗಡಿಗೆ ಹೋಗಿ, ಅವಳಿಗೆ ಅಡ್ರೆಸ್ ಕೇಳಿದರಾಯ್ತು ಎಂದು ಕೊಂಡರೂ, ಮೇನ್ ರೋಡ್ ಹುಡುಕುವ ಭರದಲ್ಲಿ, ಈಗ ಚಿಂಗೀ ಅಂಗಡಿಯೂ ಮರೆತುಹೋಯಿತು. ಸುಮ್ಮನೇ ರಸ್ತೆಯಲ್ಲಿ ನಿಂತರೆ, ಕಾರಿನಲ್ಲಿ ಓಡಾಡುವರು ಏನೆಂದುಕೊಳ್ಳುತ್ತಾರೋ ಏನೋ , ತೆಪ್ಪಗೆ ಕಾರಿನಲ್ಲಿ ಕೂತಿದ್ದರೆ, ಈ ಅವಾಂತರವಿರುತ್ತಿತ್ತೇ? ತಪ್ಪೆಲ್ಲವೂ ನನ್ನದೇ ಆದ್ದರಿಂದ, ನನಗೆ ನಾನೇ ಬೈಯ್ದುಕೊಳ್ಳುತ್ತ ಹೊರಟಿದ್ದ ನನಗೆ, ದಾರಿಯ ಬದಿಯಲ್ಲಿ, ಕಳೆಯಂತೆ ಬೆಳೆದಿದ್ದ " <a href="http://en.wikipedia.org/wiki/Solanum_nigrum">ಗಣಕೆ ಸೊಪ್ಪ</a>" ನ್ನು ಕಂಡು, ಹೇಗೂ ದಾರಿ ತಪ್ಪಿ ಸುತ್ತುತ್ತಿದ್ದೇನೆ, ಇದನ್ಯಾಕೆ ಬಿಡಲಿ, ಎಂದು ಎಲೆಗಳನ್ನು ಆರಿಸಿ ಕಿತ್ತು ನನ್ನ ತರಕಾರಿ ಕವರಿಗೆ ಸೇರಿಸಿದೆ. <br /><br /><br />ಸಣ್ಣಗೆ ಮಳೆ ಬೇರೆ ಶುರುವಾಗತೊಡಗಿತ್ತು. ಈಗ ಯಾರನ್ನಾದರೂ ಅಡ್ರೆಸ್ ಕೇಳದೇ ವಿಧಿಯಿರಲಿಲ್ಲ. ದೂರದಲ್ಲಿ ಪೆಟ್ರೋಲ್ ಬಂಕೊಂದು ಕಂಡಿದ್ದರಿಂದ, ಅಲ್ಲಿಯೇ ಹೋಗಿ ಕೇಳೋಣವೆಂದು ಅತ್ತ ಜೋರು ಹೆಜ್ಜೆ ಹಾಕತೊಡಗಿದ್ದೆ. ಅಷ್ಟರಲ್ಲಿ ಹಿಂದೆ ದಾಪ್!ದಾಪ್! ಎಂದು ಯಾರೋ ಓಡಿ ಬರುತ್ತಿರುವ ಸದ್ದಾಗಿದ್ದರಿಂದ, ತಿರುಗಿದರೆ, ಯಾರೋ ಇಂಡಿಯನ್ ರನ್ನಿಂಗ್ ಮಾಡಿಕೊಂಡು ಬರುತ್ತಿದ್ದಾಳೆ! ಅವಳು ಹತ್ತಿರ ಬರುತ್ತಿದ್ದಂತೆ, ಅವಳಿಗೆ ಹಲ್ಲು ಕಿರಿದು ನಿಂತೆ. ಅವಳೋ, ನಿಲ್ಲದೇ, ನನ್ನ ಕವರಿನಲ್ಲಿದ್ದ ಗಣಕೆ ಸೊಪ್ಪಿನ ಕಡೆ ಕೈ ತೋರಿಸುತ್ತಾ.." ಡೋಂಟ್ ಈಟ್, ದಟೀಸ್ ಪಾಯಿಸನಸ್ " ಎಂದು ಮುಖ ಗಂಟಿಕ್ಕಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಾ ವದರಿ ಓಡಿಯೇ ಹೋದಳು. " ಇದೊಳ್ಳೆ ಕಥೆಯಾಯಿತಲ್ಲಾ, ನಾನು ನಕ್ಕರೆ ನಗುವುದಿರಲಿ, ನನ್ನ ಗಣಕೆ ಸೊಪ್ಪನ್ನು ವಿಷ ಎಂದು ಬೈಯ್ದಳಲ್ಲಾ, ಈ ರಂಭೆಗೇನು ಗೊತ್ತು? ಗಣಿಕೆ ಸೊಪ್ಪಿನ ಮಹಿಮೆ? ಜನ್ಮದಲ್ಲಿ ಒಮ್ಮೆಯಾದರೂ ತಿಂದಿದ್ದಾಳೊ ಇಲ್ಲವೋ? ಅಥವಾ ಇಲ್ಲಿಗೆ ಬಂದ ಮೇಲೆ ಇಂಡಿಯಾದ ಸೊಪ್ಪು ತರಕಾರಿಗಳೆಲ್ಲಾ ಅವಳಿಗೆ ವಿಷವೆನಿಸಿರಬೇಕು. ಬರ್ಗರ್, ಚೀಸು, ಮಣ್ಣು ಮಸಿ ಚೆನ್ನಾಗಿ ತಿಂದು ಈಗ ಮೈ ಕರಗಿಸಲು ರನ್ನಿಂಗ್ ಬೇರೆ! , ದೊಡ್ಡ ಮೇಧಾವಿ ತರ ಹೇಳಿಬಿಟ್ಟಳಲ್ಲಾ ...ಇವಳಿಗೆ ತೂಕ ಇಳಿಯದೇ ಇರಲಿ ಎಂದು ಶಾಪ ಕೊಟ್ಟು, ಇವಳು ಅಡ್ರೆಸ್ ಹೇಳದಿದ್ದರೆ, ಕತ್ತೆ ಬಾಲ...ಇವಳಲ್ಲದಿದ್ದರೆ ಇನ್ನೊಬ್ಬಳನ್ನು ನಿಲ್ಲಿಸಿ ಕೇಳಿದರಾಯ್ತು ಎಂದು ಸಿಟ್ಟಿನಿಂದಲೇ ಬೇಗ ಬೇಗ ಹೊರಟೆ. <br /><br />ಯಜಮಾನರೇನಾದರೂ ಟ್ರೇನಿಂಗ್ ಬೇಗ ಮುಗಿಯತಲ್ಲಾ ಎಂದು ಹೊರಬಂದರೆ ಹೇಗಿರುತ್ತದೆ?! ಕಾರ್ ಕೀ ನನ್ನ ಹತ್ತಿರವೇ ಇದೆ. ಕಾರಿನಲ್ಲಿ ನಾನಿಲ್ಲದನ್ನು ಕಂಡರೆ, ಹೊರಗೆ ಸುತ್ತಾಡಬೇಡವೆಂದರೂ ಎಲ್ಲೋ ಸುತ್ತಲು ಹೋಗಿದ್ದಾಳೆ ಎಂದು ಮೊಬೈಲಿಗೆ ರಿಂಗ್ ಕೊಟ್ಟರೇ, ಮೊಬೈಲು ಕಾರಿನಲ್ಲೇ ಇದೆ..! ಎಲ್ಲಿ ಹೋದಳಪ್ಪಾ, ಎಂದು ಒಂದತ್ತು ನಿಮಿಷ ಕಾಯುತ್ತಾರೆ... ಆಗ ಅವರಿಗೆ ಏನೇನು ಆಲೋಚನೆಗಳು ಬರಬಹುದು..ಎಂದು ಯೋಚಿಸುತ್ತಾ, ಅಂತಹ ಸ್ಥಿತಿಯಲ್ಲೂ ನಗು ಬಂತು. <br /><br /><br />ನನ್ನದೇ ಲೋಕದಲ್ಲಿ ಚಿಂತಿಸುತ್ತಾ ನಡೆಯುತ್ತಾ ನನಗೆ ಎದುರಿನಿಂದ ಬರುತಿದ್ದ ಬಿಳಿಯನೊಬ್ಬ " ನಮಸ್ತೇ" ಎಂದಿದ್ದನ್ನು ಕೇಳಿ, ಇವನೇನಾದರೂ ನನಗೆ ಮಾತನಾಡಿಸಿದನೇ? ಅಥವಾ ಯಾರಾದರೂ ಸಿಕ್ಕಿದರೆ ಅಡ್ರೆಸ್ ಕೇಳುತ್ತೇನೆಂದು ಹೋಗುತ್ತಿರುವ ನನಗೆ ಭ್ರಮೆಯೇ? ಇಲ್ಲ! ಬಿಳಿಯ ಎರಡೂ ಕೈ ಮುಗಿದು ನಿಂತಿದ್ದನ್ನು ಕಂಡು, ನಾನು ಬ್ಬೆಬ್ಬೆಬ್ಬೆ ಎಂದು ನಿಂತೆ. ನಿಜಕ್ಕೂ ನಂಬಲಾಗುತ್ತಿಲ್ಲ! ಸ್ವಚ್ಛ ಹಿಂದಿಯಲ್ಲಿ, ಮತ್ತೊಮ್ಮೆ, " ನಮಸ್ಕಾರ್! ಮೇರಾ ನಾಮ್ ಆಂಡ್ರ್ಯೂ. ತುಮಾರಾ ನಾಮ್ ಕ್ಯಾ ಹೈ " ಅಂದಾಗ ನನಗೆ ಸ್ವರ್ಗ ಮೂರು ಗೇಣು!. ಎರಡೂ ಕೈಲಿದ್ದ ಪ್ಲಾಸ್ಟಿಕ್ ಕವರುಗಳನ್ನು ಬಿಟ್ಟು, ನಾನೂ ಎರಡು ಕೈ ಜೋಡಿಸಿ, " ನಮಸ್ಕಾರ್ !" ಎಂದೆ. ಮೊನ್ನೆ ಮೊನ್ನೆ ತಾನೇ ಕೆಲವೊಂದು ಬ್ಲಾಗುಗಳಲ್ಲಿ " ಹಿಂದೀ ವಿರೋಧ"ದ ಬಗ್ಗೆ ಓದಿದ್ದ ನಾನು, ಇನ್ನು ಮೇಲೆ ನನಗೆ ಬರುವ ಅರಬರೆ ಹಿಂದಿಯನ್ನು ಇಲ್ಲಿರುವ ನಾರ್ತಿಗಳ ಜೊತೆ ಮಾತನಾಡಬಾರದು, ಅವರಿಗೆ ಕನ್ನಡ ಕಲಿಸ ಬೇಕೆಂದು ಯಜಮಾನರಿಗೂ ಹೇಳಿದ್ದೆ. ಈಗ ನಮ್ಮವನಲ್ಲದವನೊಬ್ಬ ನಮ್ಮ ಭಾಷೆಯನ್ನು ಕಲಿತು, ಮಾತನಾಡಿದ್ದನ್ನು ಕಂಡು ನಿಜಕ್ಕೂ ಖುಷಿಯಾಯಿತು. <br /><br /><br />ಆಂಡ್ರ್ಯೂ ಇಂಗ್ಲೆಂಡಿನವನಂತೆ. ಅವನ ಭಾರತೀಯ (ಕೇರಳ ಮೂಲದ) ಸ್ನೇಹಿತ ಹಿಂದಿ ಕಲಿಸಿದ್ದಂತೆ. " ಪರವಾಗಿಲ್ಲವೇ! ಮಲಯಾಳಿಗಳೂ ಹಿಂದಿ ಮಾತನಾಡುತ್ತಾರೆಯೇ?! ಬರೀ ಕನ್ನಡದವರಷ್ಟೇ ಕನ್ನಡ ಬಿಟ್ಟು ಉಳಿದೆಲ್ಲಾ ಭಾಷೆ ಮಾತನಾಡುತ್ತಾರೆಂದುಕೊಂಡಿದ್ದೆನೆಲ್ಲಾ! ಪರದೇಶದವನಿಗೆ ಇದ್ದ ಆರು ತಿಂಗಳಲ್ಲಿ ಹಿಂದಿ ಕಲಿಸಿದ್ದಾನಲ್ಲ" ಎಂದು ಸಂತೋಷವಾಯಿತು. ಬಹುಷಃ ಮಲಯಾಳಿ ಭಾಷೆ ಕಲಿಸಲೂ ಪ್ರಯತ್ನ ಪಟ್ಟಿದ್ದನೋ ಏನೋ! ನಮಗೇ ಆ ಭಾಷೆ ಕಲಿಯಲು ನಾಲಿಗೆ ತಿರುಗಲು ಕಷ್ಟ! (ನನಗಂತೂ ಕಡು ಕಷ್ಟ!) ಅದಕ್ಕೆ ಸುಲಭವೆಂದು ಇವನಿಗೆ ಹಿಂದಿ ಕಲಿಸಿದ್ದಾನೆನಿಸಿತು. ನಾನೂ ನನ್ನ ಗ್ರಾಮರ್ ಇಲ್ಲದ ಹಿಂದಿಯಲ್ಲಿ ಅವನೊಂದಿಗೆ ಸಂಭಾಷಣೆ ನಡೆಸಿದ್ದೆ. ಪೆಟ್ರೋಲು ಬಂಕು ಹತ್ತಿರ ಬರುತ್ತಲೇ, ಅವರಿವರನ್ನು ಅಡ್ರೆಸ್ ಕೇಳುವ ಬದಲು ಆಂಡ್ರ್ಯೂಗೇ ಕೇಳಿದರಾಯ್ತು...ಎಂದು ನಾನು ಅಡ್ರೆಸ್ ತಪ್ಪಿ ಹುಡುಕಾಡುತ್ತಿದ್ದುದನ್ನು ಅವನಿಗೆ ಸಂಕೋಚದಿಂದಲೇ ಹೇಳಿದೆ. ಅವನೋ ನನ್ನ ಮುಖವನ್ನೇ ಒಂದೆರಡು ಕ್ಷಣ ದಿಟ್ಟಿಸಿ, ನಾನು ನಡೆದು ಬಂದಿದ್ದ ದಿಕ್ಕಿಗೆ ಸಂಪೂರ್ಣ ವಿರುದ್ಧ ದಿಕ್ಕಿಗೆ ನಡೆಯಲು ಹೇಳಿದ್ದನ್ನು ಕಂಡು, ಭಯವೆನಿಸಿತ್ತು. ಏನೋ, ನಮ್ಮ ಭಾಷೆಯಲ್ಲಿ ಮಾತನಾಡಿದ್ದಕ್ಕೆ ನಾನು ಖುಷಿಯಾಗಿದ್ದನ್ನು, ಇವನೇನಾದರೂ ಅಪಾರ್ಥಮಾಡಿಕೊಂಡನೋ, ಅಥವಾ ನಿಜಕ್ಕೂ ನನಗೆ ಅಡ್ರೆಸ್ ಹೇಳುತ್ತಿದ್ದಾನೋ ಮತ್ತೆ ಗೊಂದಲ ಶುರುವಾಯಿತು. ನಾನು ಕೇಳಿದ ಅಡ್ರೆಸ್ಸಿಗೆ ನನ್ನನ್ನು ಬಿಟ್ಟು ಹೋಗುವುದಾಗಿ ಹೇಳಿದಾಗ, ಸರಿ ಹೇಗೂ ನಡೆದುಕೊಂಡು ತಾನೇ ಹೋಗುವುದು...ಏನಾಗುತ್ತದೋ ನೋಡಿಯೇ ಬಿಡೋಣವೆಂದು ಹೆಜ್ಜೆ ಹಾಕಿದೆ. ಅವನಿಗೆ ಬಾಲಿವುಡ್ ಸಿನೆಮಾಗಳು ಇಷ್ಟವೆಂದೂ, ಮದುವೆಯೆಂದರೆ ಎಲ್ಲರೂ ಹಾಗೆಯೇ ಮಾಡುತ್ತಾರೆಯೇ? ನಿನ್ನ ಗಂಡನೂ ಮದುವೆ ದಿನ ಕುದುರೆಯ ಮೇಲೆ ಕೂತು ಬಂದನೇ? ಎಂದೆಲ್ಲಾ ಕೇಳಿದ ಅವನ ಪ್ರಶ್ನೆಗಳಿಗೆ ಉತ್ತರಿಸುತ್ತಾ, ನಾನೂ " ನೀವುಗಳು ಅದು ಹೇಗೆ ಅಮ್ಮ, ಅಪ್ಪಂದಿರನ್ನು ರೆಸ್ಟ್ ಹೋಮಿಗೆ ಬಿಡುತ್ತೀರಾ? ಮಿಸ್ ಮಾಡುವುದಿಲ್ಲವೇ?" ಎಂದು ಕೇಳಿದ್ದಕ್ಕೆ, " ರೆಸ್ಟ್ ಹೋಮ್, ಮೊದಲು ವಯಸ್ಸಾದವರನ್ನು ನೋಡಿಕೊಳ್ಳುವವರಿದ್ದರೆ, ಅನುಕೂಲವಾಗಲೆಂದು ಸರ್ಕಾರ ರೆಸ್ಟ್ ಹೋಮುಗಳನ್ನು ಶುರು ಮಾಡಿದ್ದು, ಬರ ಬರುತ್ತಾ ಅದು ಹೀಗಾಗಿರುವುದು, ಎಲ್ಲವೂ ಶುಚಿಯಾಗಿ ನಡೆಸುತ್ತಾರೆಂದು ಇಲ್ಲ. ಕೆಲವೊಂದು ರೆಸ್ಟ್ ಹೋಮ್ ಗಳಲ್ಲಿ ವಯಸ್ಸಾದವರನ್ನು ಸರಿಯಾಗಿ ನೋಡಿಕೊಳ್ಳುವುದೇ ಇಲ್ಲ. ಆಗೆಲ್ಲಾ ರೆಸ್ಟ್ ಹೋಮಿನಲ್ಲಿರುವ ಅಪ್ಪ ಅಮ್ಮನನ್ನು ನೆನಸಿಕೊಂಡು ಬೇಜಾರಾಗುತ್ತದೆ" , ಎಂದ. <br /><br /><br />ಸುಮಾರು ಒಂದರ್ಧ ಗಂಟೆ ನಡೆದ ಮೇಲೆ, ನನಗೇ ಸ್ವಲ್ಪ ರೋಡಿನ ಗುರುತು ಹತ್ತಿತು. ಆಂಡ್ರ್ಯೂಗೆ ನಾನು ಹಿಂದಿಯಲ್ಲೇ ಮಾತನಾಡಿದ್ದು ಖುಷಿಯಾಯಿತಂತೆ! ನಾನು ಹೇಳಿದೆ, ನಾವು ಭಾರತೀಯರು, ಕಡಿಮೆಯೆಂದರೂ ಮೂರು, ನಾಲ್ಕು ಭಾಷೆ ಮಾತನಾಡುತ್ತೇವೆ ಎಂದು ಜಂಭ ಕೊಚ್ಚಿಕೊಂಡೆ! ನಮ್ಮ ಕಾರನ್ನು ಕಂಡ ಮೇಲೆ ಸ್ವಲ್ಪ ಉಸಿರು ಬಂದಂತಾಯಿತು. ಅವನಿಗೆ ಧನ್ಯವಾದ ಹೇಳಿ, ಬಿಡುವಿದ್ದರೆ, ಯಜಮಾನರು ಬರುವವರೆಗೂ ಇರು, ಪರಿಚಯಿಸುತ್ತೇನೆ, ಎಂದಿದ್ದಕ್ಕೆ ’ ಫಿರ್ ಮಿಲೆಂಗೇ" ಎಂದು ನಕ್ಕು ಹೊರಟ. <br /><br />ಅಬ್ಬಬ್ಬಾ ಎಂದರೆ ಒಂದೆರಡು ಗಂಟೆಗಳಷ್ಟೇ ಸುತ್ತಾಡಿದ್ದು, ಆದರೆ ದಾರಿ ತಪ್ಪಿಸಿಕೊಂಡಾಗ ಆದ ಗಾಬರಿ, ನಡುಕ ಮರೆಯಲಾರದಂತದು. ಅದೇ ವೇಳೆಗೆ ಆಂಡ್ರ್ಯೂ ತರದ ವ್ಯಕ್ತಿಯ ಪರಿಚಯವೂ ಮರೆಯಲಾಗದಂತದು. <br /><br /><br />ಕಾರಿನಲ್ಲಿ ಕೂತು ಮೆಲಕು ಹಾಕುತ್ತಿದ್ದ ನನಗೆ, ಯಾರೋ ಇಬ್ಬರು ಹೆಂಗಸರು, ನಮ್ಮ ಕಾರಿನ ಹತ್ತಿರ ಬಂದಿದ್ದನ್ನು ಕಂಡು ಗಾಜು ಕೆಳಗಿಳಿಸಿದೆ. ಒಬ್ಬಳು ಬಿಳಿ ಹೆಂಗಸು, ಮತ್ತೊಬ್ಬಳು ಫಿಜೀ ಇಂಡಿಯನ್ನು ಇರಬೇಕು. " ರಿವರ್ಸ್ ತೆಗೆದುಕೊಳ್ಳುವಾಗ, ನಿನ್ನ ಕಾರಿಗೆ ಸ್ವಲ್ಪ ತಾಗಿತು, ಆಗಿನಿಂದ ಇಲ್ಲೇ ಕಾಯುತ್ತಿದ್ದೆ, ಸಾರಿ...ಅದಕ್ಕೆ ಎಷ್ಟಾಗುತ್ತದೆ ಖರ್ಚು." ಎಂದು ಕೇಳಿದಾಗ, ಒಂದು ಕ್ಷಣ ಭಯವಾಯಿತು. ಇದು ಅನಿಲರ ಆಸ್ಪತ್ರೆಯ ಕಾರು. ಏನಾದರೂ ಹೆಚ್ಚು ಕಡಿಮೆಯಾದರೆ, ನಮ್ಮ ತಲೆಗೇ ಬರುತ್ತದೆ ಎಂದು ದಡಬಡಿಸಿ ಇಳಿದು ನೋಡಿದರೆ, ನಂಬರು ಪ್ಲೇಟಿನ ಮೇಲೆ ಎಲ್ಲೋ ಸ್ವಲ್ಪ ಕಂಡರೂ ಕಾಣದ ಹಾಗೆ ಸ್ವಲ್ಪ ಗೀಚಾಗಿತ್ತು. ಜೊತೆಯಲ್ಲಿದ್ದ ಫಿಜೀ ಇಂಡಿಯನ್ನಿಗೆ ನಾನು ಇಂಡಿಯನ್ನು ಎಂದು ಗೊತ್ತಾದ ಕೂಡಲೇ," ಅಷ್ಟೇನೂ ಕಾಣಿಸುವುದಿಲ್ಲ ಅಲ್ಲವೇ? ನಾವು ಹೇಳಿದ್ದಕ್ಕೆ ಗೊತ್ತಾಯಿತು.." ಎಂದಳು ಹಿಂದಿಯಲ್ಲಿ. ಅವಳ ಮಾತಿನ ಧೋರಣೆ ನೋಡಿ, " ಇದು ನನ್ನ ಕಾರಲ್ಲ, ಕೆಲಸದ ಕಾರು, ಏನಾದರೂ ಹೆಚ್ಚು ಕಡಿಮೆಯಾದರೆ ನಾವೇ ದಂಡ ತೆರಬೇಕು. ನನ್ನ ಕಾರಿದ್ದರೆ, ಹೋಗಲಿ ಬಿಡು ಅನ್ನಬಹುದಿತ್ತು" ಎಂದು ಸಿಡುಕಿದೆ. ಈಗ ತಾನೆ, ಒಬ್ಬ ಬಿಳಿಯ ನನಗೆ ಸಹಾಯ ನೀಡಿ ಹೋದ, ಈ ಫಿಜೀ ಇಂಡಿಯನ್ನು ಬಿಳೀ ಹೆಂಗಸಿನ ಪರವಾಗಿ ಮಾತನಾಡಿದ್ದು ಕಂಡು ಸಿಟ್ಟು ಬಂತು. ಆದರೂ ಬಿಳಿಯಳಿಗೆ ಏನನ್ನಿಸಿತೋ, ನನ್ನ ಮೊಬೈಲು ನಂಬರು ತೆಗೆದುಕೋ, ಅದೇನೇ ಖರ್ಚಿದ್ದರೂ ನಾನು ಕೊಡುತ್ತೇನೆ" ಎಂದಳು. " ಇರಲಿ ಬಿಡು, ಪರವಾಗಿಲ್ಲ" ಎಂದಿದಕ್ಕೆ, ಒಂದಷ್ಟು ಸಲ " ಥ್ಯಾಂಕ್ಸು...ಥ್ಯಾಂಕ್ಸು " ಹೇಳಿ ಹೋದಳು.<br /><br /><br />ಇಷ್ಟೆಲ್ಲಾ ನಡೆದರೂ, ಇನ್ನೂ ಯಜಮಾನರ ಸುಳಿವಿಲ್ಲದನ್ನು ಕಂಡು, ಬೇಗ ಮುಗಿಸಿ ಹೊರ ಬಂದು, ನನ್ನನ್ನು ಹುಡುಕುತ್ತಾ ಹೊರಟಿಲ್ಲವಷ್ಟೇ? ಎಂದು ಅವರ ಮೊಬೈಲಿಗೆ ರಿಂಗು ಕೊಟ್ಟೆ. ಕರೆಯನ್ನು ಮೊಟಕುಗೊಳಿಸಿದಾಗ, ಸರಿ ಇನ್ನೂ ಒಳಗಿದ್ದಾರೆ ಎಂದು ಸ್ವಲ್ಪ ಸಮಾಧಾನವಾಯಿತು. <br /><br />ಅವರಿಗೆ ಇದೆಲ್ಲಾ ಹೇಳುವುದೇ ಬೇಡ, ಸುಮ್ಮನೇ ಬೈಸಿಕೊಳ್ಳಬೇಕಾಗುತ್ತದೆ, ಯಾವಾಗಲಾದರೂ ಹೇಳಿದರಾಯಿತು ಎಂದು ಸುಮ್ಮನೆ ಕೂತೆ. ಹೊರಬಂದ ಯಜಮಾನರಿಗೆ ನಾನು ಕಾರಿನಲ್ಲೇ ಕೂತಿದನ್ನು ಕಂಡು ಖುಷಿಯಾಗಿ, "ಈಗ ಯಾವ ಕಡೆ ಹೊರಡೋಣ" ಎಂದರು. ನನಗೋ ದಾರಿ ತಪ್ಪಿ ನಡೆದದ್ದು, ಗಾಬರಿ, ಖುಷಿ ಎಲ್ಲವೂ ಸೇರಿ, ಶಾಪಿಂಗೂ ಬೇಡ, ಏನೂ ಬೇಡ ಅನ್ನಿಸಿತ್ತು. " ಎಲ್ಲಿಗೂ ಬೇಡ, ನನಗೆ ನಡೆದೂ ನಡೆದೂ ಸುಸ್ತು, ಎನಾದರೂ ತಿಂದು ಹೊರಡೋಣ, ನನಗೆ ಸಾಕಾಗಿದೆ" ಎಂದು ಬಿಟ್ಟೆ! ಅದೆಲ್ಲಿಗೆ ನಡೆದುಕೊಂಡು ಹೋಗಿದ್ದೆ? ಸುಸ್ತಾಗುವಷ್ಟು? ಎಲ್ಲೂ ಹೋಗಬೇಡ ಎಂದಿರಲಿಲ್ಲವೇ?" ಎಂದು ಯಜಮಾನರ ಪ್ರಶ್ನೆಗಳಿಗೆ, ತಟ್ಟನೇ ನನ್ನ ತಪ್ಪಿನರಿವಾಯಿತು. " ಇಲ್ಲೇ ಪಾರ್ಕಿನಲ್ಲಿ ಸುತ್ತುತ್ತಿದ್ದೆ, ನೀವು ನೋಡಿದರೆ ಬೇಗ ಬರುತ್ತೇನೆಂದು ಇಷ್ಟು ಲೇಟಾ ಬರುವುದು? ಎಷ್ಟೂ ಅಂತ ಒಬ್ಬಳೇ ಕಾರಿನಲ್ಲಿ ಕೂರುವುದು? ಇದೇ ಕಡೆ, ಇನ್ನೊಮ್ಮೆ ನಾನು ಬರುವುದಿಲ್ಲ.." ಎಂದು ನಾನು ಎಲ್ಲ ಸಿಟ್ಟನ್ನೂ ಯಜಮಾನರ ಮೇಲೆ ಹಾಕಿದೆ. " ಆಯ್ತು ..ಆಯ್ತು...ನಡೆದೂ ಸುಸ್ತಾಯಿತು ಎಂದೆಯಲ್ಲಾ, ಅದಕ್ಕೇ ಕೇಳಿದೆ" ಎಂದ ಯಜಮಾನರಿಗೆ ಉತ್ತರಿಸಿದರೆ, ಮತ್ತೆಲ್ಲಿ ನನ್ನ ಬಂಡವಾಳ ಹೊರಬೀಳುವುದೋ ಎಂದು ಸುಮ್ಮನೇ ಕೂತೆ. <br /><br /><br />ಶಾಪಿಂಗೇನೂ ಬೇಡ ಎಂದಿದ್ದರಿಂದ ಸೀದಾ ಮನೆ ದಾರಿ ಹಿಡಿದಿದ್ದೆವು. ಸಬ್ ವೇನಲ್ಲಿ ಏನಾದರೂ ತಿಂದು ಹೊರಡೋಣವೆಂದ ಯಜಮಾನರ ಮಾತಿಗೆ ತಲೆಯಾಡಿಸಿ ಕೆಳಗಿಳಿದೆ. ಯಜಮಾನರು ಮೆನು ಸೆಲೆಕ್ಟ್ ಮಾಡಲು ಹೋದ್ದರಿಂದ ನಾನು ಖಾಲಿಯಿದ್ದ ಕುರ್ಚಿಗಳ ಕಡೆ ನಡೆದಿದ್ದೆ. ಅಷ್ಟರಲ್ಲೇ ಯಾರೋ ಬಿಳೀ ಹೆಂಗಸೊಬ್ಬಳು ಕೈ ಬೀಸಿದ್ದರಿಂದ, ಇದ್ಯಾರು? ಎಂದು ನೋಡಿದರೆ, ಕಾರಿಗೆ ಗುದ್ದಿದವಳು! ಯಾರೋ ಗಂಡಸಿನ ಜೊತೆ ಕೂತು ತಿನ್ನುತ್ತಿದ್ದವಳು, ನನ್ನನ್ನು ಗುರುತು ಹಿಡಿದು ಕೈ ಬೀಸಿದ್ದಳು. ನಾನು ಕೈ ಬೀಸಿ, ಖಾಲಿಯಿದ್ದ ಕುರ್ಚಿಯನ್ನೆಳೆದು ಕೂತೆ. ತಿಂಡಿ ಟ್ರೇ ಹಿಡಿದು ಬಂದ ಯಜಮಾನರು " ಅದ್ಯಾರು ನಿನ್ನ ಫ್ರೆಂಡು? " ಎಂದಿದ್ದಕ್ಕೆ, ಏನೂ ಅಲೋಚಿಸದೆ, " ಅವಳಾ? ನಮ್ಮ ಕಾರಿಗೆ ಗುದ್ದಿದವಳು" ಎಂದು ಬಿಟ್ಟೆ. " ನಮ್ಮ ಕಾರಿಗೆ ಯಾವಾಗ ಗುದ್ದಿದ್ದರು? ಯಾವ ಕಾರು? ಅಷ್ಟಕ್ಕೂ ಮಧ್ಯಾಹ್ನ ನೀನೆಲ್ಲಿ ಹೋಗಿದ್ದೆ ನಿಜ ಹೇಳು" ಎಂದ ಯಜಮಾನರ ಪ್ರಶ್ನೆಗಳಿಗೆ " ಇನ್ನು ಸುಳ್ಳು ಹೇಳಿ ದಕ್ಕಿಸಿಕೊಳ್ಳಲು ಸಾಧ್ಯವಿಲ್ಲ" ಎಂದು ನಿರ್ಧರಿಸಿ, ನಡೆದ ಸಂಗತಿಯೆಲ್ಲವನ್ನೂ ಚಾಚೂ ತಪ್ಪದೆ ಹೇಳಿ ಬಿಟ್ಟೆ. ಯಜಮಾನರೂ ಏನೂ ಮಾತನಾಡದೆ ಸೀರಿಯಸ್ಸಾಗಿ ಸುಮ್ಮನೇ ತಿನ್ನುತ್ತಿದ್ದರು. ಅವರೇನೂ ಮಾತನಾಡದಿದ್ದರಿಂದ ಯಾಕೋ ಪರಿಸ್ಥಿತಿ ಗಂಭೀರವಾಗಿದೆ ಎಂದೆನಿಸಿ, " ನಾನು ಕಾರಿನಲ್ಲೇ ತಿನ್ನುತ್ತೇನೆ, ಈಗ ಹಸಿವಿಲ್ಲ" ಎಂದು ತಿಂಡಿ ಪ್ಯಾಕೆಟು ಹಿಡಿದು ಎದ್ದೆ. <br /><br /><br />ದಾರಿಯಲ್ಲಿ ಬರುವಾಗ ಏನೂ ಮಾತನಾಡದೆ ಕೇಳಿದ್ದಕ್ಕೆ ಬರೀ ’ ಹಾಂ....ಹೂಂ’ ಎನ್ನುತ್ತಿದ್ದರಿಂದ ಅವರಿಗೆ ಸಿಟ್ಟು ಬಂದಿದೆಯೆಂದು ಅರಿವಾಗಿ ನಾನು ತೆಪ್ಪಗಿದ್ದೆ. ಮನೆಗೆ ಬಂದು ಊಟ ಮಾಡುವಾಗಲೂ ಸುಮ್ಮನಿದ್ದವರು, " ಇನ್ಮೇಲೆ ನನ್ನ ಕೆಲಸವಿದ್ದಾಗ ನೀನು ಅಕ್ಲೆಂಡಿಗೆ ಬರುವುದು ಬೇಡ, ಹೀಗೆ ಏನಾದರೂ ಮಾಡಿ ಒಂದು ದಿನ ನನ್ನ ತಲೆಗೆ ತಂದು ಇಡುತ್ತೀಯಾ.." ಎಂದಾಗ ನನಗೂ ಸಿಟ್ಟು ಬಂತು. " ನನಗೇನು ದಾರಿ ಗೊತ್ತಾಗದಿದ್ದರೆ, ಬಾಯಿಲ್ಲವೇ? ಕೇಳಲು? ಯಾರೂ ಸಿಕ್ಕದಿದ್ದರಿಂದ ಇಷ್ಟೆಲ್ಲಾ ಆಗಿದ್ದು, ಎಲ್ಲಿಗೂ ಕರೆದುಕೊಂಡು ಹೋಗದಿದ್ದರೆ ಅಷ್ಟೇ ಹೋಯಿತು, ನಾನೇ ಹೋಗುತ್ತೇನೆ" ಎಂದೆ. " ಅದ್ಯಾರಿಗೆ ಹೆದರಿಸುತ್ತೀಯಾ? ಹೀಗೆ ಆಡುತ್ತಿರು, ನೀನೇ ಹಾಡುತ್ತಿರುತ್ತೀಯಲ್ಲಾ, " ಎಲ್ಲರಂತಹವನಲ್ಲಾ ನನ ಗಂಡಾ....ಎಲ್ಲು ಹೋಗದ ಹಾಂಗ ಮಾಡಿಟ್ಟಾ, ಕಾಲ್ಮುರಿದು ಬಿಟ್ಟಾ! " ಅಂತ ಹಾಗೆಯೇ ಕಾಲು ಮುರಿದು ಕೂರಿಸುತ್ತೇನೆಂದು" ತಮಾಷೆ ಮಾಡಿದರು. " ಈ ದೇಶದಲ್ಲಿ ಇವೆಲ್ಲಾ ಆಗದ ಮಾತುಗಳು, ನನ್ನ ಕಾಲಿನ ತಂಟೆಗೆ ಬಂದರೆ " ಡೊಮೆಸ್ಟಿಕ್ ವೈಯಲೆನ್ಸಿಗೆ" ದೂರು ಕೊಡುತ್ತೇನೆಂದು ನಾನೂ ನಗುನಗುತ್ತಲೇ ಹೆದರಿಸಿದೆ. <br /><br />ನಾಳೆ ಮತ್ತೆ ಆಕ್ಲೆಂಡಿಗೆ ಹೋಗಬೇಕಂತೆ. ಕಾರಿನಿಂದಿಳಿಯದಿದ್ದರೆ ಡಬಲ್ ಶಾಪಿಂಗ್ ಮಾಡಿಸುವುದಾಗಿ ಹೇಳಿದ್ದಾರೆ! ನಾನು ಬಲೇ ಖುಷಿಯಿಂದಲೇ " ಹೂಂ" ಅಂದಿದ್ದೇನೆ. ಯಾರಿಗೆ ಗೊತ್ತು ನಾಳೆ ಕಾರಿನಿಂದಿಳಿದು ಮತ್ತ್ಯಾವ ಕಡೆ ಹೋಗುತ್ತೇನೋ?;)<a href="http://en.wikipedia.org/wiki/Solanum_nigrum"></a><a href="http://en.wikipedia.org/wiki/Solanum_nigrum"></a>NilGirihttp://www.blogger.com/profile/05878649568367403490noreply@blogger.com8tag:blogger.com,1999:blog-6794037534272902548.post-31429721256013504132008-08-29T12:41:00.003+12:002008-08-29T12:52:04.552+12:00ಮರೆಯಲಾಗದ ಮಳೆ" <em>ಈ ವೀಕೆಂಡು ಎಲ್ಲಿಯೂ ಹೋಗುವ ಹಾಗಿಲ್ಲ, ಭಾರೀ ಮಳೆ ಬರುವ ಸಂಭವವೆಂದು ಎಲ್ಲ ಕಡೆಯೂ ವಾರ್ನಿಂಗ್ ಕೊಟ್ಟಿದ್ದಾರೆ, ಆದ್ದರಿಂದ ತೆಪ್ಪಗೆ ಮನೆಯಲ್ಲಿ ಇರೋಣ</em>" ಎಂದು ಯಜಮಾನರು ಇನ್ನೂ ಗುರುವಾರ ಇದ್ದಾಗಲೇ ಹೇಳಿದ್ದರು. ಇವರ ಭಾರೀ ಮಳೆ ಬರುತ್ತದೆನ್ನುವ ಮುನ್ಸೂಚನೆ, ನಂತರ ಮಳೆ, ಕಡೆಕಡೆಗೆ ತುಂತುರು ಹನಿಗಳ ಮಳೆಯೆಂದು ಸಾಬೀತಾಗುತ್ತಿದುದರಿಂದ ನಾನೇನೂ ನನ್ನ ವೀಕೆಂಡ್ ಕಾರ್ಯಕ್ರಮ ತಯಾರಿಸುವುದು ಬಿಡಲಿಲ್ಲ. <br /><br /><br />ಶುಕ್ರವಾರ ವಾತಾವರಣವದಲ್ಲಿ ಏನೂ ಬದಲಾವಣೆಯಾಗಿರದಿದ್ದರಿಂದ, " ನೋಡಿದಿರಾ! ಹೆಂಗೆ" ಎನ್ನುವಂತೆ ಹುಬ್ಬು ಹಾರಿಸಿದ್ದೆ. ಶುಕ್ರವಾರ ರಾತ್ರಿ ಸಿನೆಮಾ ನೋಡಿ, ಮನೆಯವರಿಗೆಲ್ಲಾ ಮಾತನಾಡಿ, ಮುಂಬಾಗಿಲನ್ನು ಮತ್ತೊಮ್ಮೆ ಭದ್ರಮಾಡಿ, ಮೇಲೆ ನೋಡಿದರೆ, ನಕ್ಷತ್ರಗಳ ರಾಶಿಯಲ್ಲಿ ಒಂದೂ ಮೋಡವಿಲ್ಲದಿದ್ದನ್ನು ಕಂಡು, ಇವರ " ಭಾರೀ ಮಳೆ" ಎಲ್ಲಿ ಹೋಯಿತೋ...ಎಂದೆನ್ನುಕೊಳ್ಳುತ್ತಲೇ ಮಲಗಿದ್ದೆ. ಶನಿವಾರ ಬೆಳಗಿನ ಜಾವ " ಜ್ಯೋಯ್......" ಎಂದು ಕಿವಿಯ ಹತ್ತಿರವೇ ಜೋರು ಸದ್ದಾಗುತಿದೆ ಎನಿಸಿ ಎಚ್ಚರವಾಯಿತು. ಮೊದಲು ಯಾವನೋ ಬೆಳಬೆಳಿಗ್ಗೆಯೋ lawn mow ಮಾಡುತ್ತಿರಬೇಕು, ಎಲ್ಲವೂ ನಿಶ್ಯಬ್ಧವಿರುವುದರಿಂದ ಸದ್ದು ತಲೆ ಮೇಲೆ ಬಡಿದಂತೆ ಕೇಳಿಸುತ್ತಿದೆ ಎಂದುಕೊಂಡು, ನಿದ್ದೆ ಹಾಳುಮಾಡಿದವನಿಗೆ ಶಾಪಕೊಟ್ಟು ಮತ್ತೆ ಮುಸುಕು ಬೀರಿದ್ದೆ. ಆದರೆ ಸ್ವಲ್ಪ ಹೊತ್ತಿನಲ್ಲಿ " ಭರ್ರ್..." ಎಂದು ಬೀಸಿದ ಗಾಳಿಗೆ ನಮ್ಮ ಮನೆಯೇ ಅಲುಗಾಡಿದಂತಾಗಿ ದಡಬಡಿಸಿ ಎದ್ದು ಬಂದರೆ, ಎಲ್ಲೆಲ್ಲೂ ಮಳೆ....ನೀರು...ಗಾಳಿ..! ಅಕ್ಕಪಕ್ಕದ ಮರಗಳೆಲ್ಲಾ ಬಾಗಿ ಬಾಗಿ ತೂಗುತ್ತಲಿವೆ, ಎಲ್ಲ ಕಡೆಗಳಿಂದಲೂ ಗಾಳಿ ತನ್ನ ಶಕ್ತಿ ಮೀರಿ ಬೀಸುತ್ತಲಿದೆ...ಒಟ್ಟಿನಲ್ಲಿ ಇವರು ಮೊದಲೇ ಕೊಟ್ಟಿದ್ದ ಮುನ್ಸೂಚನೆಯಂತೆ, ಆಸ್ಟ್ರೇಲಿಯಾ ಕಡೆಯಿಂದ ಬಂದ ದೊಡ್ಡ ಬಿರುಗಾಳಿ, ಮಳೆ ಸಮೇತ ನಮ್ಮನ್ನು ಕುಕ್ಕಿ ಕುಕ್ಕಿ ಅಪ್ಪಳಿಸುತ್ತಲಿದೆ! ಮಳೆ ಹೆಚ್ಚೋ, ಗಾಳಿ ಹೆಚ್ಚೋ ಒಂದೂ ತಿಳಿಯುತ್ತಿಲ್ಲ! ಮನೆಯೇ ನಡುಗುತ್ತಿದೆಯೇನೋ ಅನ್ನಿಸುತ್ತಿದೆ! ನೆನ್ನೆ ರಾತ್ರಿ ಶುಭ್ರವಾಗಿ ಹೊಳೆಯುತ್ತಿದ್ದ ಆಕಾಶ, ಈಗ ಮೋಡ ಕವಿದುಕೊಂಡು ಏನೂ ಕಾಣುತ್ತಿಲ್ಲ! ಮಳೆ, ಗಾಳಿಯ ಸದ್ದು ಬಿಟ್ಟರೆ ಮತ್ತೊಂದು ಸದ್ದಿಲ್ಲ! ಈ ಮಳೆ, ಗಾಳಿಗೆ ನೀರು ಒಳ ನುಗ್ಗಿದರೆ ದೇವರೆ ಗತಿ! ಮುಂದಿನ ವೆರಾಂಡವೆಲ್ಲವೂ ಟೈಲ್ಸ್ ಆದ್ದರಿಂದ ನೀರು ಒಳಬಂದರೂ ಹಿಂಡಿ ಹಿಂಡಿ ತೆಗೆಯಬಹುದಿದ್ದರಿಂದ ಅಷ್ಟು ಭಯವಿರಲಿಲ್ಲ, ಆದರೆ ಮಧ್ಯದ ಹಾಲಿನ ಗ್ಲಾಸ್ ಡೋರಿನ ಸಂದಿಯಿಂದ ನೀರು ಒಳನುಗ್ಗಿದರೆ, ಕಾರ್ಪೆಟ್ ಇರುವುದರಿಂದ ಒದ್ದೆಯಾದರೆ ಏನು ಮಾಡುವುದು? ಒಂದೂ ಹೊಳೆಯುತ್ತಿಲ್ಲ! ಅದೂ ಮಳೆ ಗಾಳಿ ಎರಡೂ ಪೂರ್ವದ ಕಡೆಯಿಂದಲೇ ಬರುತ್ತಿದ್ದುದರಿಂದ, ನಮ್ಮ ಮನೆಯೂ ಪೂರ್ವಾಕ್ಕೇ ಮುಖ ಮಾಡಿದ್ದರಿಂದ ಅಪಾಯವಂತೂ ಗ್ಯಾರಂಟಿಯಾಗಿದ್ದಿತು. <br /><br /><br />ಮನೆ ಮುಂದೆ ಅಲಂಕಾರವೆಂದು ಇಟ್ಟಿದ್ದ ಹೂಕುಂಡಗಳೆಲ್ಲವೂ ಉರುಳಿ ಹೋಗಿದ್ದವು. ಅಂತೂ ಶನಿವಾರ ಬೆಳಿಗ್ಗೆ ಬೇಗ ಎದ್ದು ಊರು ಸುತ್ತಲು ಹೋಗ ಬೇಕೆಂದಿದ್ದ ನನ್ನ ಪ್ಲಾನ್, ಎಲ್ಲೆಲ್ಲಿ ನೀರು ನುಗ್ಗುಬಹುದು ಎಂದು ಯೋಚಿಸಿ ಮುಂಜಾಗ್ರತೆಯಾಗಿ ಟವಲು, ಬಕೆಟುಗಳನ್ನು ಹಿಡಿದು ಕೂರುವಂತೆ ಮಾಡಿತ್ತು. ಒಮ್ಮೆ ಬೀಸಿದ ಗಾಳಿಗೆ ಮುಂಬಾಗಿಲ ಮೆಶ್ ಡೋರ್ ಕಿತ್ತುಕೊಂಡು ರಸ್ತೆಗೆ ಹಾರಿತು! ಹಿಂದೆಯೇ ಕೆಳಗಿನಿಂದ ಬೀಸಿದ ಜೋರು ಗಾಳಿಗೆ ಕಡಿಮೆಯೆಂದರೂ ಇಪ್ಪತ್ತು ಕೆಜಿಯಷ್ಟು ಭಾರವಿದ್ದ ಸಿಮೆಂಟ್ ಹೂ ಕುಂಡ ಮುಂಬಾಗಿಲ ಹತ್ತಿರ ಉರುಳಿ, ಸ್ವಲ್ಪದರಲ್ಲಿ ಗಾಜಿಗೆ ಬಡಿಯುವುದು ತಪ್ಪಿತು! ಅಲ್ಲಿಯವರೆಗೂ ಮಳೆಯ ಬಗ್ಗೆ ತಮಾಷೆ ಮಾಡಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಿದ್ದ ನಾವು ಈಗ ಗಂಭೀರವಾಗಿ ಯೋಚಿಸಬೇಕಿತ್ತು. ಮಳೆ ಹನಿಗಳು ಚಟಚಟನೆ ಮುಂಬಾಗಿಲ ಗ್ಲಾಸಿಗೆ ಬಡಿಯುತ್ತಿದ್ದಿದು ಬೇರೆ ಭಯತರಿಸಿತ್ತು. ರಸ್ತೆಯ ಅಕ್ಕಪಕ್ಕ ದೊಡ್ಡ ದೊಡ್ಡ ಪೈಪುಗಳಿದ್ದು ನೀರು ಹರಿದು ಹೋಗುವ ವ್ಯವಸ್ಥೆಯಿದ್ದರಿಂದ, ಮಳೆ ನೀರು ಹಿಂದಿನಿಂದ ಮನೆಗೆ ನುಗ್ಗುವ ಭಯವಿರಲಿಲ್ಲ. ಆದರೂ ಬಿಡದೇ ಸುರಿಯುತ್ತಿದ್ದ ಈ ಮಳೆಗೆ ಪೈಪುಗಳೆರಡೂ ತುಂಬಿ ಹರಿಯುತ್ತಿದ್ದು, ನಮ್ಮ ಮನೆಮುಂದೆಯೇ ಗೇಣಿನಷ್ಟು ನೀರು ನಿಲ್ಲುತ್ತಿದ್ದುದು ಸ್ವಲ್ಪ ಹೆದರಿಕೆಯುಂಟು ಮಾಡುತ್ತಿತ್ತು. <br /><br /><br />"<em> ಊರಿನಲ್ಲಿ ಮನೆ ಕೊಂಡಿದ್ದರೆ ಈ ಗತಿ ಬರುತ್ತಿತ್ತೇ? ಇಲ್ಲಿಂದ ವ್ಯೂ ಚೆನ್ನಾಗಿದೆ, ಹಾಗೆ...ಹೀಗೆ...ಎಂದೆಲ್ಲ ಕತೆ ಹೊಡೆದು ಈ ಮನೆ ಸೆಲೆಕ್ಟ್ ಮಾಡಿದೆಯೆಲ್ಲಾ..ಈಗ ವ್ಯೂ ನೋಡುತ್ತಾ ಕೂರು ...ಎಲ್ಲ ಕಡೆಯಿಂದಲೂ ಗಾಳಿ, ಮಳೆ ಮನೆಗೆ ಬಂದು ಬಡಿಯುತ್ತಿದೆ..ಈಗ ಸುಮ್ಮನೇ ಕಾಲು ಸುಟ್ಟ ಬೆಕ್ಕಿನ ತರ ಅಲ್ಲಿಗೂ ಇಲ್ಲಿಗೂ ತಿರುಗಾಡಿದರೇನು ಬಂತು?...ನಡೀ..ನಡೀ ಚಹಾ ಮಾಡು</em>" ಎಂದು ಯಜಮಾನರು ಗೊಣಗಾಟ ನಡೆಸಿದ್ದರು. ನೋಡು ನೋಡುತ್ತಿದ್ದಂತೆ ಮುಂದಿನ ಗಾಜಿನ ಡೋರಿನ ಅಡಿಯಿಂದ ನೀರು ಒಳಬರಹತ್ತಿತು! ಟವಲುಗಳನ್ನು ಅಡ್ಡ ಹಾಕಿ, ಒಂದು ಹಸಿಯಾದ ಕೂಡಲೇ ಮತ್ತೊಂದು ಹಾಕಿ, ಹಿಂಡಿ, ನೀರು ತಡೆಯುವ ವ್ಯರ್ಥ ಪ್ರಯತ್ನ ನಡೆಸಿದ್ದೆವು. ಅಂತೂ ನಮ್ಮಿಬ್ಬರ ಎಡಬಿಡದ ಈ ಕೆಲಸದಿಂದ, ಕಡಿಮೆಯೆಂದರೂ ಒಂದೈದು ಬಕೆಟ್ ನೀರನ್ನಾದರೂ ಹಿಂಡಿ ಹಿಂಡಿ ತಡೆದಿದ್ದರಿಂದಲೋ, ಅಥವಾ ಮಳೆಯೇ ಕಡಿಮೆಯಾಯಿತೋ ಏನೋ ನೀರು ಒಳಬರುವುದು ತಗ್ಗಿತು. ನಮ್ಮ ಮನೆಯಿಂದ ಸ್ವಲ್ಪ ಕೆಳಗಿನ ಮನೆಯವನ ಬೆಡ್ ರೂಮಿಗೆ ನೀರು ನುಗ್ಗಿದ್ದರಿಂದ ಅವರುಗಳು ಮರಳಿನ ಚೀಲಗಳನ್ನು ಅಡ್ಡಡ್ಡ ಜೋಡಿಸಿ, ನೀರು ತಡೆಯಲು ಯತ್ನಿಸುತ್ತಿದ್ದರು. <br /><br /><br />ನಮ್ಮ ಮನೆ ಊರಿನಿಂದ ಸ್ವಲ್ಪ ದೂರದಲ್ಲಿ, ಅದೂ ಬೆಟ್ಟದ ಮೇಲಿರುವುದರಿಂದ ನಾವೇ ಸ್ವಲ್ಪ ಸೇಫ್ ಅನ್ನುವ ಸ್ಥಿತಿಯಲ್ಲಿದ್ದೆವು. ಊರಿನಲ್ಲಿ ಹಲವೆಡೆ ಮನೆಗಳಿಗೆ ನೀರು ನುಗ್ಗಿತ್ತು, ಮ್ಯಾನ್ ಹೋಲುಗಳು ತುಂಬಿ ಹರಿಯತೊಡಗಿದ್ದವು. ಸಿ.ಬಿಡಿ.ಯಂತೂ ನೀರಿನಲ್ಲಿ ನಿಂತಂತೆ ಇತ್ತು! ಪುಣ್ಯಕ್ಕೆ ಕರೆಂಟು ಹೋಗಿರಲಿಲ್ಲ. ಗಾಳಿಯ ಆರ್ಭಟವೇ ಜೋರು! ಗಂಟೆಗೆ 120-150ಕಿ.ಮೀ ವೇಗದಲ್ಲಿ ಬೀಸುತ್ತಿದ್ದ ಗಾಳಿ, ತೆಕ್ಕೆಗೆ ಸಿಕ್ಕದ್ದನ್ನೆಲ್ಲಾ ತೂರಿಕೊಂಡು ಸಿಕ್ಕವರ ಮನೆಯ ಕಿಟಕಿ ಬಾಗಿಲುಗಳನ್ನು ನುಗ್ಗಿದ್ದವು. ಊರಿನಲ್ಲಿ ಕಂಬಗಳ ಮೇಲೆ ಮರಗಳು ಬಿದ್ದಿದ್ದರಿಂದ ಊರು ಪೂರಾ ನೀರುಮಯ, ಕತ್ತಲುಮಯ! ಟಿವಿಯಲ್ಲಂತೂ, ಯಾರೂ ರಸ್ತೆಗೆ ಹೋಗಬೇಡಿ, ನಿಮ್ಮ ನಿಮ್ಮ ಮನೆಯಲ್ಲಿಯೇ ಇರಿ, ಎಂದೆಲ್ಲಾ ವಾರ್ನಿಂಗ್ ಕೊಡುತ್ತಿದ್ದರು. ಮುನ್ನೆಚ್ಚರಿಕೆ ಕೊಟ್ಟಿದ್ದರೂ ಕೆಲ ಪ್ರತಿಷ್ಠೆಯ ಜನ ಲೆಕ್ಕಿಸದೆ ನದಿ ದಾಟಲು ಹೋಗಿದ್ದರಿಂದ ಕೊಚ್ಚಿ ಹೋದ ಅವರುಗಳನ್ನು ಹುಡುಕ ಬೇಕಾಯಿತು. ಅಂತೂ ಮಳೆ ನಿಂತ ಮೂರು ದಿನಗಳ ಮೇಲೆ ಅವರುಗಳ ಶವ ಪತ್ತೆಯಾಯಿತು. ಮನೆಯೇ ಉರುಳಿ ಬೀಳುತ್ತಿದ್ದರೆ ಜನ ಎಲ್ಲಿ ಹೋಗಬೇಕು? ರಸ್ತೆಗಳೇ ಕುಸಿದು ಬೀಳುತ್ತಿದ್ದವು. ಬೆಟ್ಟದ ಸಂದಿಗೊಂದಿಯೆಲ್ಲೆಲ್ಲಾ ಮನೆ ಕಟ್ಟಿ ಕೊಂಡಿರುವವರು ತಮ್ಮ ತಮ್ಮ ಮನೆಗಳು ಮಳೆ, ಗಾಳಿಗೆ ಮಣ್ಣು ಕುಸಿದು, ಜಾರಿ ಬೀಳುತ್ತಿದ್ದುದ್ದನ್ನು ಅಸಹಾಯಕರಾಗಿ ನೋಡುತ್ತಿದ್ದ ದೃಶ್ಯವಂತೂ ಮನಕಲಕುವಂತಿತ್ತು. ಇವರ ಹವಾಮಾನ ಮುನ್ನೆಚ್ಚರಿಕೆಯ ಬಗ್ಗೆ ಹಗುರವಾಗಿ ಮಾತನಾಡಿದ್ದ ನಾನೇ, " ಇವರ ಮಳೆಯೇನು ಲೆಕ್ಕ? ಹೋಗುವುದು...ಬರುವುದು ಕಾರಿನಲ್ಲಿ ತಾನೆ? ನಾವೇನು ಮಳೆಯಲ್ಲಿ ನೆನೆಯುತ್ತಾ ಹೋಗಬೇಕೇ?" ಎಂದೆಲ್ಲಾ ಹಿಂದಿನ ರಾತ್ರಿ ಯಜಮಾನರನ್ನು ಒಪ್ಪಿಸಿದ್ದು ನೆನಪಿಗೆ ಬಂದು, "ಸದ್ಯ! ನಾವು ಹೊರಗೆ ಹೋಗಲಿಲ್ಲವಲ್ಲ..ಹೋಗಿದ್ದರೆ ನಮಗೂ ಇದೇ ಗತಿಯಾಗುತ್ತಿತ್ತೋನೋ ಏನೋ?!" ಎಂದೆನ್ನಿಸಿದ್ದಂತೂ ನಿಜ.<br /><br /><br />ಹೆಚ್ಚು ಕಡಿಮೆ ಎರಡು ವರ್ಷಗಳಿಂದಲೂ ನಾನು ಇಲ್ಲಿದ್ದರೂ ಈ ಪರಿಯ ಮಳೆ ಗಾಳಿಯನ್ನಂತೂ ಕಂಡಿರಲಿಲ್ಲ. ಅದರಲ್ಲೂ ಇಲ್ಲಿನ ನೆಲಕ್ಕೆ, ಮಳೆ ಬರುವ ಮೊದಲು ಬೀಸುವ ಬಿಸಿಗಾಳಿ, ನಾಲ್ಕು ಹನಿ ಬಿದ್ದ ಕೂಡಲೇ ಸೂಸುವ ಮಣ್ಣ ಘಮ, ಯಾವುದೂ ಇರದಿದ್ದರಿಂದ, " ಏನು ಊರೋ...ಏನು ಮಳೆಯೋ.." ಎಂದು ಅನ್ನಿಸುತ್ತಿತ್ತು. ಮೈಸೂರಿನಲ್ಲಿದ್ದಾಗ.." ಎಲ್ಲೊ..ಆ ಕಡೆ ಮಳೆಯಾಗ್ತಿರಬೇಕು, ಅದಿಕ್ಕೆ ನಮಗೆ ತಣ್ಣಗೆ ಗಾಳಿ ಬೀಸುತ್ತಿದೆ.." ಎಂದೆಲ್ಲಾ ಮಾತನಾಡಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಿದ್ದ ನಮಗೆ, ಇಲ್ಲಿ ಬಂದ ಮೇಲೆ ಬೀಸೋ ಗಾಳಿಯೇ ತಣ್ಣಗಿರುವುದರಿಂದ ಇನ್ನು " ತಂಪು ಗಾಳಿ" ಎಲ್ಲಿಂದ ಬರಬೇಕು? ಊರಿನಲ್ಲಿ ಮಳೆ ಸುರಿದ ನಂತರ ಅಲ್ಲಲ್ಲಿ ನಿಲ್ಲುವ ಟೀ ಕಲರಿನ ನೀರು, ಬಟ್ಟೆಗೆ ಎಲ್ಲಾದರೂ ನೀರು ಸಿಡಿದರೆ ಎಂದು ಎಚ್ಚರಿಕೆಯಿಂದ, ಆ ಕಡೆ ಈ ಕಡೆ ನೋಡುತ್ತಾ, ಹೆಜ್ಜೆಯಿಡುತ್ತಿದ್ದ ನನಗೆ, ಇಲ್ಲಿ ಅದೆಷ್ಟೇ ದೊಡ್ಡ ಮಳೆ ಬಂದರೂ ಕ್ಷಣಾರ್ಧದಲ್ಲಿ ನೀರೆಲ್ಲವೂ ಹರಿದು ಹೋಗುವ ವ್ಯವಸ್ಥೆಯಿರುವುದರಿಂದ, "ಎಲ್ಲಿ ಬಿತ್ತು ಮಳೆ?" ಎಂದೆನಿಸುತ್ತಿತ್ತು. <br /><br /><br />ಅಂತೂ ಬೆಳಿಗ್ಗೆಯಿಂದ ಬಿಡದೆ ಸುರಿದ ಮಳೆ ಸಂಜೆಯಾಗುತ್ತಿದ್ದಂತೆ ನಮಗೆ ಕಡಿಮೆಯಾಗಿ ಆಕ್ಲೆಂಡಿನ ಕಡೆ ಹೋಯಿತು. ಅಲ್ಲೂ ಇವೇ ದೃಶ್ಯಗಳ ಪುನರಾವರ್ತನೆ! ಅಲ್ಲೂ ಕೆಲ ಮನೆಗಳು ಕುಸಿದವಂತೆ. ನಮ್ಮೆಲ್ಲರಿಗಿಂತ ಅತೀ ನಷ್ಟವನ್ನು ಅನುಭವಿಸಿದವರು Christchurchನವರು. ಗದ್ದೆಗಳೆಲ್ಲಾ ನೀರಿನಲ್ಲಿ ಮುಳುಗಿ ಹೋದವು, ಅದೆಷ್ಟೋ ಹಸು, ಕುರಿಗಳು ಕೊಚ್ಚಿಕೊಂಡು ಹೋದವು, ತೀವ್ರ ಚಳಿ ತಡೆಯಲಾರದೆ ಲೆಕ್ಕವಿಲ್ಲದಷ್ಟು ಕುರಿಮರಿಗಳು ಸತ್ತವು. ಮಿಲಿಯನ್ನುಗಟ್ಟಲೆ ಹಾನಿಯುಂಟು ಮಾಡಿದ ಮಳೆ-ಬಿರುಗಾಳಿ ಎರಡು ದಿನ ಇಡೀ ದೇಶವನ್ನು ನೆನೆಸಿ ತೊಪ್ಪೆಯಾಗಿಸಿತು. <br /><br /><br />ಊರಿಗೆ ಫೋನ್ ಮಾಡಿ ಇವೆಲ್ಲಾ ಹೇಳಿ ಅವರಿಗೆ ಇನ್ನೂ ಗಾಬರಿ ಪಡಿಸಬೇಡ ಎಂದು ಯಜಮಾನರು ತಾಕೀತು ಮಾಡಿದ್ದರೂ, ಎರಡು ದಿನಗಳ ನಂತರ ಮನೆಗೆ ಫೋನ್ ಮಾಡಿದ್ದೆ. " ಯಾಕೆ ಶನಿವಾರ, ಭಾನುವಾರ ಫೋನ್ ಮಾಡ್ಲಿಲ್ಲ?" ಎಂದ ನಮ್ಮಮ್ಮನಿಗೆ " ನಮಗೆ ಸಿಕ್ಕಾಪಟ್ಟೆ ಮಳೆ ಗೊತ್ತಾ?...ಎಷ್ಟು ಕಷ್ಟ ಆಯ್ತು ಗೊತ್ತಾ..." ಎಂದು ನಾನು ಹೇಳುತ್ತಿದ್ದರೆ, ನಮ್ಮಮ್ಮ..." ಅಯ್ಯೋ....ನಮಗೂ ಮೊನ್ನೆಯಿಂದ ಹಿಡಿದ ಮಳೆ ಬಿಟ್ಟೇ ಇಲ್ಲಾ ಕಣೇ! ಬೆಳಿಗ್ಗೆಯೆಲ್ಲಾ ಬಿಸಿಲು, ಸಂಜೆಯಾಗ್ತಾ ಆಗ್ತಾ ಮಳೆ ಶುರುವಾಗುತ್ತೆ, ನೆನ್ನೆ ಅಣ್ಣ ಛತ್ರಿ ಹಿಡ್ಕೊಂಡು ಹೋಗಿದ್ರೂ ನೆನಕ್ಕೊಂಡು ಬಂದ್ರು " ಎಂದು ಅವರು ತಣ್ಣಗೆ ಹೇಳಿದ್ದು ಕೇಳಿ, ಅವರಿಗೆ ಮೈಸೂರಿನ ಮಳೆಯೇ ದೊಡ್ಡದಿರುವಾಗ ಈ ಮಳೆಯ ಬಗ್ಗೆ ಹೇಳಿ ಏನೂ ಉಪಯೋಗವಿಲ್ಲ ಎನಿಸಿ, " ಹೌದಾ..ಆಮೇಲೆ...?" ಎಂದು ಅವರ ಪುರಾಣವನ್ನೇ ಕೇಳಿದೆ.NilGirihttp://www.blogger.com/profile/05878649568367403490noreply@blogger.com11tag:blogger.com,1999:blog-6794037534272902548.post-59302874033264756282008-07-17T23:16:00.003+12:002008-07-18T09:00:08.896+12:00ಸ್ವಯಂಕೃತಾಪರಾಧ!ನನಗಿರುವ ಅನೇಕ ದುರಭಾಸ್ಯಗಳಲ್ಲಿ ಅತ್ಯಂತ ಕೆಟ್ಟ ಅಭ್ಯಾಸವೆಂದರೆ ಕೈಗೆ ಏನನ್ನು ಕೊಟ್ಟರೂ ಅದನ್ನು ಕೆಳಗೆ ಬೀಳಿಸಿಯೇ ತೆಗೆದುಕೊಳ್ಳುವುದು. ಚಿಕ್ಕವಳಿದ್ದಾಗಲಂತೂ ನಮ್ಮಮ್ಮನ ಹತ್ತಿರ ಬೈಸಿಕೊಂಡಿದ್ದು ಲೆಕ್ಕವಿಲ್ಲ. ಕೈಗೆ ತಿಂಡಿ ಕೊಟ್ಟರೂ ಬೀಳಿಸಿ ಕೊಂಡೇ ತಿನ್ನುತ್ತಿದ್ದಿದ್ದು. ಅದೇನೋ ನನ್ನ ಕೈಗೆ ಏನು ಕೊಟ್ಟರೂ ಅದು ನಿಲ್ಲುವುದಿಲ್ಲ, ಎಷ್ಟೇ ಜಾಗರೂಕಳಾಗಿದ್ದರೂ ಅದು ಹ್ಯಾಗೋ ಪಟಕ್ಕನೇ ಕೆಳಗೆ ಬಿದ್ದೇ ಬಿಡುತ್ತಿತ್ತು.<br /><br />ನನ್ನ ಈ ಅಭ್ಯಾಸದಿಂದ ಯಾರಿಗೇನೂ ಲಾಭವಾಗದಿದ್ದರೂ ನಮ್ಮ ನಾಯಿಗೆ ಮಾತ್ರ ಸಿಕ್ಕಾಪಟ್ಟೆ ಲಾಭವಾಗುತ್ತಿತ್ತು. ನಮ್ಮಮ್ಮ ಎಲ್ಲರ ಕೈಗೂ ತಿಂಡಿ ಕೊಟ್ಟರೆ, ಎಲ್ಲರೂ ಚೂರೂ ಚೆಲ್ಲದೆ, ಬೀಳಿಸದೆ ನೇರವಾಗಿ ಬಾಯಿಗೆ ಹಾಕಿಕೊಂಡು, ಅಲ್ಲಿಂದಲೂ ಬೀಳದಂತೆ ಕೈ ಅಡ್ಡವಾಗಿಟ್ಟುಕೊಂಡು ತಿಂದು ಮುಗಿಸಿದರೆ, ನಾನು. ನಮ್ಮಮ್ಮ ಕೈಗೆ ಕೊಡುವುದೇ ತಡ. ಕೆಳಗೆ ಬೀಳಿಸಿಕೊಂಡಿರುತ್ತಿದ್ದೆ. ಬಗ್ಗಿ ಎತ್ತಿಕೊಳ್ಳುವ ಮೊದಲೇ ನಮ್ಮ ಟೈಗರ್ ಬಾಯಿ ಹಾಕಿ ಬಿಡುತ್ತಿತ್ತು. <br /><br /><br />ಎರಡು ಕತ್ತೆ ವಯಸ್ಸಾದರೂ ನನ್ನ ಈ ಅಭ್ಯಾಸ ಮಾತ್ರ ಹೋಗಲಿಲ್ಲ. ಮದುವೆಯಾದ ಮೇಲೆ ನಮ್ಮವರಿಗೆ ನನ್ನ ಈ ದುರಭ್ಯಾಸ ತಿಳಿದಿದ್ದರಿಂದ ( ಮೊದಲ ಭೇಟಿಯಲ್ಲಿ ಅವರಿತ್ತ ಹೂವಿನ ಬೊಕೆ ಸಹ ಕೆಳಗೆ ಬೀಳಿಸಿಯೇ ಎತ್ತಿಕೊಂಡಿದ್ದೆ) ನನ್ನ ಕೈಗೆ ಏನನ್ನೂ ದಾಟಿಸುತ್ತಿರಲಿಲ್ಲ.<br /><br /><br />ಎಲ್ಲವನ್ನು ಬೀಳಿಸುತ್ತೇನೆ ಎಂದಲ್ಲಾ, ನಾನೇ ಕೈಗೆತ್ತಿಕೊಳ್ಳುವಾಗ ಹುಷಾರಾಗಿಯೇ ತೆಗೆದುಕೊಳ್ಳುತ್ತೇನೆ. ತಟ್ಟೆ ಲೋಟಗಳನ್ನು ನನ್ನ ಕೈಯಾರೆ ಬೀಳಿಸಿಲ್ಲ, ಆದರೆ ಯಾರಾದರೂ ಹಿಡಿದು ಕೋ ಎಂದು ಕೊಟ್ಟರೆ ಮಾತ್ರ...ಢಂ!<br /><br /><br />ಶಾಪಿಂಗಿಗೆ ಹೊರಟರೆ ನನ್ನದೇನಿದ್ದರೂ ಯಾವ್ಯಾವುದು ಸಾಮಾನು ಬೇಕೆಂದು ಲಿಸ್ಟ್ ನೋಡುತ್ತಾ ಕೈ ಗಾಡಿಯನ್ನು ದೂಡುವ ಕೆಲಸ ಅಷ್ಟೇ. ನಾನೇನೂ ಬೀಳುಸುವದಿಲ್ಲವಾದರೂ ಯಜಮಾನರು ಯಾಕೋ ರಿಸ್ಕ್ ತೆಗೆದುಕೊಳ್ಳುವುದು ಬೇಡ ಅಂದಿದ್ದರಿಂದ, ನನ್ನದೇನಿದ್ದರೂ ಬೋರ್ಡ್ ಓದುವ ಕೆಲಸ ಅಷ್ಟೇ. <br /><br /><br />ಒಮ್ಮೆ ಡಿವಿಡಿ ಪ್ಲೇಯರ್ ಗಳ ಸೇಲ್ ಹಾಕಿದ್ದರು. ಒಂದೆರಡು ತೆಗೆದುಕೊಂಡು ಇಡೋಣ, ಊರಿಗೆ ಹೋದಾಗ ಯಾರಿಗಾದರೂ ಕೊಡಬಹುದಲ್ಲಾ ಎಂದು ಇಬ್ಬರೂ ಹೊರಟೆವು. ಸಿಕ್ಕಾಪಟ್ಟೆ ರಶ್ಯಿನ ಮಧ್ಯೆ ಎರಡು ಪ್ಲೇಯರ್ ಗಳ ಬಾಕ್ಸ್ ಹಿಡಿದುಕೊಂಡು ದುಡ್ಡು ಕೊಡಲು ಕ್ಯೂ ನಿಂತಿದ್ದೆವು. ಕೌಂಟರಿನ ರಂಭೆ, ಯಜಮಾನರು ಕಾರ್ಡು ಉಜ್ಜುತ್ತಾ ನಿಂತಿದ್ದರಿಂದ, ಪಕ್ಕದಲ್ಲೇ ಇದ್ದ ನನ್ನ ಕೈಗೆ ಪ್ಯಾಕೆಟ್ ಕೊಡಲು ಬಂದಳು. ನಾನೋ ಬಲೇ ಸಂತೋಷದಿಂದ ಎರಡೂ ಕೈ ಚಾಚಿ ಈಸಿಕೊಳ್ಳಲು ಹೋದೆ. ಯಜಮಾನರು ಕಾರ್ಡ್ ಉಜ್ಜುವುದನ್ನೂ ಬಿಟ್ಟು ಮುಂದಾಗಬಹುದಾದ ಅನಾಹುತವನ್ನು ತಪ್ಪಿಸಲು ಅವರೇ ಕೈ ಚಾಚಿದರು. ಆದರೇನು ರಂಭೆ ನನ್ನ ಕೈಗೆ ಪ್ಯಾಕೆಟ್ ಕೊಡಲು ಬಾಗಿದ್ದರಿಂದ, ನಾನೂ ಈಸಿಕೊಳ್ಳಲು ಕೈ ನೀಡಿದ್ದರಿಂದ ಪ್ಯಾಕೆಟ್ ಅವಳ ಕೈಯಿಂದ ಜಾರಿ ನನ್ನ ಕೈಗೆ ಬರುವ ಬದಲು ದಡ್ ಎಂದು ಕೆಳಗೆ ಬಿತ್ತು. ಅವಾಕ್ಕಾದ ಕೌಂಟರಿನ ಹುಡುಗಿ ಕೂಡಲೇ ಸಾರಿ ಸಾರಿ ಎಂದಿದ್ದರಿಂದ, ಸದ್ಯ ನನ್ನ ತಪ್ಪಿಲ್ಲವಲ್ಲ ಎಂದು ನಿಂತೆ. ಯಜಮಾನರು ನನ್ನತ್ತ ಅರ್ಥಗರ್ಭಿತ ನೋಟ ಬೀರಿದರು. ಆ ಹುಡುಗಿ ಏನಂದು ಕೊಂಡಳೊ ಏನೋ, ಆ ಪ್ಯಾಕಿನ ಮೇಲೆ ಡ್ಯಾಮೇಜ್ ಎಂದು ಬರೆದು, ಬೇರೆಯೇ ಎರಡು ಡಿವಿಡಿ ಪ್ಲೇಯರ್ ಗಳನ್ನು ಚಕಾಚಕಾ ಎಂದು ಪ್ಯಾಕ್ ಮಾಡಿ ಯಜಮಾನರ ಕೈಗೆ ಕೊಟ್ಟಳು. " ಅಯ್ಯೋ ನಂಗೆ ಗ್ರೇ ಕಲರ್ ಬೇಡ, ಎರಡೂ ಬ್ಲ್ಯಾಕ್ ಕಲರ್ ಬೇಕು " ಎಂದು ನಾನು ವದರಲು ಶುರು ಮಾಡಿದೆ. " ಸುಮ್ಮನೆ ಇರು, ಅವಳು ಇಷ್ಟು ಕೊಟ್ಟಿದ್ದೇ ಹೆಚ್ಚು, ಎಲ್ಲಾ ನಿನ್ನಿಂದಲೇ. ಸುಮ್ಮನೆ ಇರೋದು ಬಿಟ್ಟು ಕೈ ಯಾಕೆ ಚಾಚಬೇಕಿತ್ತು?' ನೀನ್ಯಾಕೆ ಕೈ ನೀಡಲು ಹೋದೆ? ನೀನೇ ಬೀಳಿಸಿದ್ದು, ಪಾಪ ಆ ಹುಡುಗಿಗೇನು ಗೊತ್ತು ನಿನ್ನ ಕೈಗುಣ" ಎಂದು ಹೊರಗೆ ಬಂದಕೂಡಲೇ ಜೋರು ಮಾಡಿದ್ದರಿಂದ, " ನಂದೇನು ತಪ್ಪಿಲ್ಲ, ಅವಳಿಗೂ ನನ್ನ ತರಹವೇ ಎಲ್ಲವನ್ನೂ ಬೀಳಿಸಿಯೇ ಕೊಟ್ಟು ಅಭ್ಯಾಸವಿರಬೇಕು " ಎಂದು ತಪ್ಪೆಲ್ಲವನ್ನೂ ಅವಳ ಮೇಲೆ ಹಾಕಿ ಗೊಣಗಿಕೊಂಡು ಹೊರಟಿದ್ದೆ. <br /><br />ನನ್ನ ಈ ದುರಭ್ಯಾಸದಿಂದ ಅಲ್ಲಲ್ಲಿ ಚಿಕ್ಕ ಪುಟ್ಟ ಅನಾಹುತಗಳು ಆಗುತ್ತಲೇ ಇದ್ದವು. <br /><br /><br />ಮನೆಗೆ ಹೊಸ ಫರ್ನೀಚರ್ ಗಳನ್ನು ಕೊಂಡಿದ್ದರಿಂದ ಎಲ್ಲವನ್ನೂ ಎಳೆದು ಜೋಡಿಸಿ, ಅದು ಅಲ್ಲಿ ಸರಿಯಿಲ್ಲ, ಇದು ಇಲ್ಲಿ ಸರಿಯಲ್ಲ, ಇದು ಸ್ಟಡೀ ರೂಮಿಗೆ ಸರಿ, ಎಂದೆಲ್ಲಾ ಸಾಮಾನುಗಳನ್ನು ಎಳೆದು, ಸರಿಸಿ, ಜೋಡಿಸಿ ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದೆವು. ಕಂಪ್ಯೂಟರಿಗೆಂದೇ ಹೊಸ ಟೇಬಲ್ ಕೊಂಡಿದ್ದರಿಂದ, ಅಲ್ಲಿಯೇ ಲ್ಯಾಪ್ ಟಾಪ್ ಇಟ್ಟುಕೊಂಡು ನಿನ್ನ ಘನಂದಾರಿ ಕೆಲಸ ಮಾಡು, ಎಲ್ಲೆಂದರಲ್ಲಿ ಇಡಬೇಡ ಎಂದು ಯಜಮಾನರು ಹೇಳಿದ್ದರಿಂದ ಆಗಲಿ ಎಂದು ತಲೆಯಾಡಿಸಿದ್ದೆ. ಚಾಟ್ ಮಾಡುವಾಗ ಮಧ್ಯೆ ಮಧ್ಯೆ ಅದ್ಯಾರು ಓಡಾಡುತ್ತಾರೆ ಎಂದು ಲ್ಯಾಪ್ ಟಾಪನ್ನು ಕಿಚನ್ ಟೇಬಲಿನ ಮೇಲೆ ಇಟ್ಟುಕೊಳ್ಳುತ್ತಿದ್ದೆ ಒಮ್ಮೆಮ್ಮೆ ಒಗ್ಗರಣೆಯೋ, ಮತ್ತೇನೋ ಹಾರುತ್ತಿರುತ್ತಿದುದರಿಂದ ಯಜಮಾನರು, " ನಿನ್ನ ಅಡಿಗೆ ಲೇಟಾದರೂ ಚಿಂತೆಯಿಲ್ಲ, ನಿನ್ನ ಫ್ರೆಂಡ್ಸ್ ಜೊತೆ ಮಾತು ಮುಗಿಸಿಯೇ ಅಡಿಗೆ ಮಾಡು, ಕೀ ಬೋರ್ಡ್ ಗಳಿಗೆಲ್ಲಾ ಎಣ್ಣೆ ಹಾರಿಸಿ ನೀನು ಎರಡೆರಡು ಕೆಲಸ ಒಟ್ಟಿಗೆ ಮಾಡುವುದು ಬೇಡ ಎಂದಿದ್ದರೂ ಅವರಿಲ್ಲದಾಗ ಲ್ಯಾಪ್ ಟಾಪನ್ನು ಕಿಚನ್ ಟೇಬಲಿನ ಮೇಲೆಯೇ ಇಟ್ಟುಕೊಳ್ಳುತ್ತಿದ್ದೆ. ಈಗ ಲ್ಯಾಪ್ ಟಾಪಿಗಾಗಿಯೇ ಕಂಪ್ಯೂಟರ್ ಟೇಬಲ್ ತಂದಿದ್ದರಿಂದ, ನಾನೂ ಉತ್ಸಾಹಿತಳಾಗಿಯೇ ಅವರಿಗೆ ಸಹಾಯ ಮಾಡಲು ನಿಂತಿದ್ದೆ. ಪ್ರಿಂಟರ್, ಸ್ಕ್ಯಾನರ್, ವೈಟ್ ಪೇಪರುಗಳು, ಸ್ಕೆಚ್ ಪೆನ್ನುಗಳು ಹೀಗೆ ಎಲ್ಲವನ್ನೂ ನೀಟಾಗಿ ಜೋಡಿಸಿ, ಲ್ಯಾಪ್ ಟಾಪನ್ನು ಪ್ರತಿಷ್ಠಾಪಿಸಿದೆವು. ಒಂದೆಡೆ ರ್ಯಾಕಿನಲ್ಲಿ ಅವರ ಮೆಡಿಕಲ್ ಪುಸ್ತಕಗಳು, ಇನ್ನೊಂದೆಡೆ ನನ್ನ ಕನ್ನಡ ಪುಸ್ತಕಗಳು ಎಲ್ಲವನ್ನೂ ನೀಟಾಗಿ ಜೋಡಿಸಿ ಆನಂದ ಪಡುತ್ತಿರುವಾಗಲೇ ಯಜಮಾನರಿಗೆ ಅದ್ಯಾಕೋ ಲ್ಯಾಪ್ ಟಾಪು ಸರಿಯಾಗಿ ಕೂತಿಲ್ಲ ಅನ್ನಿಸಿತೋ ಎನೋ, " ಇದನ್ನು ಸ್ವಲ್ಪ ಹಾಗೆ ಹಿಡಿದು ಕೊಂಡಿರು, ನಾನು ಈ ವೈರುಗಳೆಲ್ಲವನ್ನೂ ಸರಿಯಾಗಿ ಹಿಂದೆ ಜೋಡಿಸುತ್ತೇನೆ ಎಂದು ಲ್ಯಾಪ್ ಟಾಪನ್ನು ಅನಾಮತ್ತಾಗಿ ಎತ್ತಿ ನನ್ನ ಕೈಗೆ ಕೊಟ್ಟರು. ನಾನೆಷ್ಟೇ ಹುಷಾರಾಗಿ ಹಿಡಿದುಕೊಳ್ಳಬೇಕೆಂದು ಎರಡೂ ಕೈಯಿಂದ ಹಿಡಿದುಕೊಳ್ಳಲು ಕೈ ನೀಡಿದ್ದರೂ ಲ್ಯಾಪ್ ಟಾಪ್ ಕೆಳಗೆ ಬಿದ್ದೇ ಬಿಟ್ಟಿತು. <br /><br /><br />ಯಜಮಾನರು ಏನನ್ನೂ ಹೇಳದೆ, ನಿನ್ನ ಕೈಗೆ ಕೊಟ್ಟಿದ್ದು ನನ್ನದೇ ತಪ್ಪು ಎಂದು ಲ್ಯಾಪ್ ಟಾಪನ್ನು ಸರಿಯಿದೇಯೋ ನೋಡೋಣವೆಂದು ಆನ್ ಮಾಡಿದರು. ನಾನು ನಿಂತಲ್ಲಿಯೇ ಎಲ್ಲ ದೇವರಿಗೂ ಅಡ್ಡಬಿದ್ದು ತೆಂಗಿನಕಾಯಿ ಒಡೆದು, ದೇವರೇ ಲ್ಯಾಪ್ ಟಾಪಿಗೆ ಏನೂ ಆಗದಿದ್ದರೆ ಸಾಕಪ್ಪ ಎಂದು ಬೇಡಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಿದ್ದೆ. ಆನ್ ಆದ ಸ್ವಲ್ಪ ಹೊತ್ತಿಗೇ ಅದ್ಯಾಕೋ ಗರ್ರ್ ಎಂದು ಸದ್ದು ಮಾಡತೊಡಗಿ ಆಫ್ ಆಯಿತು. ಮುಗಿಯಿತು ನನ್ನ ಕಥೆ ಎಂದು ಕೊಂಡು ಸುಮ್ಮನೇ ನಿಂತೆ. ಯಜಮಾನರು ಏನೇ ಸರ್ಕಸ್ ಮಾಡಿದರೂ ಆನ್ ಆಗುತ್ತಿದ್ದ ಲ್ಯಾಪ್ ಟಾಪ್ ಸ್ವಲ್ಪ ಹೊತ್ತಿಗೆ ಕರ್ರೂ ಎಂದು ಸದ್ದು ಮಾಡುತ್ತಾ ಹ್ಯಾಂಗ್ ಆಗುತ್ತಿತ್ತು. ಇನ್ನು ರಿಪೇರಿ ಮಾಡುವುದು ವೀಕೆಂಡಿನಲ್ಲೇ ಎಂದು ಯಜಮಾನರು ಘೋಷಿಸಿದ್ದರಿಂದ ಅಲ್ಲಿಯವರೆಗೂ ನಾನೇಗೆ ಇರುವುದು? ಚಾಟಿಂಗ್ ಇರಲಿ, ಮನೆಗೆ ಫೋನ್ ಮಾಡುವುದು ಹೇಗೆ, ನನ್ನ ಬಂಧು ಬಳಗದವರನ್ನು ವಿಚಾರಿಸುವುದು ಹೇಗೆ? ನನ್ನ ಬ್ಲಾಗನ್ನು ಅಪ್ ಡೇಟ್ ಮಾಡುವುದು ಯಾವಾಗ ಎಂದೆಲ್ಲಾ ಪ್ರಶ್ನೆಗಳಿಗೆ ಉತ್ತರ, " ನೀನು ಬೀಳಿಸಿದ್ದರಿಂದಲೇ ಆಗಿದ್ದು, ಈಗಂತೂ ರಿಪೇರಿ ಮಾಡಲು ಟೈಮ್ ಇಲ್ಲ" ಎಂದಿದ್ದರಿಂದ ತಪ್ಪು ನನ್ನದೇ ಆದ್ದರಿಂದ ಸುಮ್ಮನಾದೆ. ಮೊದಲಿದ್ದ ಹಳೇ ಕಂಪ್ಯೂಟರನ್ನು, ಲ್ಯಾಪ್ ಟಾಪ್ ಇರುವಾಗ ಮತ್ತೊಂದು ಯಾಕೆ ಎಂದು ಯಾರಿಗೋ ದಾನ ಮಾಡಿದ್ದರಿಂದ, ನನ್ನ ಕಾಲು ಕೈ ಮುರಿದು ಕೂರಿಸಿದಂತೆ ಆಗಿತ್ತು.<br /><br />ಯಜಮಾನರಿಗೆ ವೀಕೆಂಡಿನಲ್ಲಿ ಅಂಬ್ಯುಲೆನ್ಸ್ ಕೆಲಸವಿರುತ್ತಿದ್ದುದರಿಂದ, ಲ್ಯಾಪ್ ಟಾಪಿಗೆ ಏನಾಗಿದೆ ಎಂದು ನೋಡಲು ಸಮಯವೇ ಸಿಕ್ಕಿರಲಿಲ್ಲ. ಅವರ ಪ್ರೆಸೆಂಟೇಷನ್ನುಗಳು, ಕಾನ್ಫರೆನ್ಸುಗಳು, ಊರಿಂದೂರಿಗೆ ಹೋಗಲೇ ಬೇಕಿದ್ದ ಮೀಟಿಂಗುಗಳು, ಇವೆಲ್ಲಾ ಸಾಲದೇ ಆಸ್ಟ್ರೇಲಿಯಾದಿಂದ ಬಂದಿದ್ದ ಇವರ ಗೆಳೆಯರು ಒಂದು ವಾರ ನಮ್ಮ ಮನೆಯಲ್ಲಿಯೇ ಇದ್ದುದರಿಂದ ನನ್ನನ್ನೂ ನನ್ನ ಲ್ಯಾಪ್ ಟಾಪಿನ ಗೋಳನ್ನು ಕೇಳುವವರಿಲ್ಲವಾದರು. <br /><br /><br />ಕಡೆಗೊಂದು ದಿನ ಲ್ಯಾಪ್ ಟಾಪನ್ನು ರಿಪೇರಿ ಮಾಡಲು ಕೂತರು. ಕರ್ರ್ ಎನ್ನುವ ಶಬ್ಧ ಬಿಟ್ಟರೆ ಮತ್ತೇನೂ ಮಾಡುತ್ತಿರಲಿಲ್ಲವಾದ್ದರಿಂದ, ಬಹುಷಃ ಹಾರ್ಡ್ ಡಿಸ್ಕಿಗೇನಾದರೂ ಆಯಿತೇನೋ ಎಂದುಕೊಂಡು ಅದನ್ನು ಬಿಚ್ಚಿ, ಅವರ ಸ್ನೇಹಿತರ ಲ್ಯಾಪ್ ಟಾಪಿಗೆ ಜೋಡಿಸಿ ನೋಡಿದಾಗ ಅಲ್ಲೂ ಕರ್ರ್ ಅನ್ನತೊಡಗಿತು. ಬೇರೆ ಹಾರ್ಡ್ ಡಿಸ್ಕ್ ಹಾಕಿದರೆ ತೆಪ್ಪಗೆ ಕೆಲಸ ಮಾಡುತ್ತಿದುದರಿಂದ ಹಾರ್ಡ್ ಡಿಸ್ಕ್ ಹೋಗಿದೆ ಎಂದು ತೀರ್ಮಾನಕ್ಕೆ ಇವರೂ ಇವರ ಗೆಳೆಯರೂ ಬಂದರು. ಬೇರೆ ಹಾರ್ಡ್ ಡಿಸ್ಕ್ ಹಾಕುವುದೇನು ದೊಡ್ಡ ಕೆಲಸವಲ್ಲದಿದ್ದರೂ ಇದರಲ್ಲಿ ಸೇವ್ ಆಗಿದ್ದವುಗಳನ್ನು ತೆಗೆಯುವುದು ಹೇಗೆ ಎನ್ನುವುದು ದೊಡ್ಡ ಪ್ರಶ್ನೆಯಾಯಿತು. ಕಡೆಗೆ ಗೂಗಲ್ ಮಾಡಿ ಏನಾದರೂ ಸಲಹೆ ಸಿಗಬಹುದೇನೋ ಎಂದು ನೋಡಿದರೆ, ಯಾರೋ ಪುಣ್ಯಾತ್ಮ, ಹಾರ್ಡ್ ಡಿಸ್ಕನ್ನು ಮೂರು-ನಾಲಕ್ಕು ಗಂಟೆ freezerನಲ್ಲಿಟ್ಟು ನಂತರ ಚೆಕ್ ಮಾಡಲು ತಿಳಿಸಿದ್ದ. ಅಂತೆಯೇ ಮಾಡಿದಾಗ, ಲ್ಯಾಪ್ ಟಾಪ್ ನಿಜಕ್ಕೂ ಯಾವ ಸದ್ದು ಹೊರಡಿಸದೇ ಆನ್ ಆಯಿತು. ಕೂಡಲೇ ಅದರಲ್ಲಿದ್ದ ಎಲ್ಲಾ ಫೈಲುಗಳನ್ನು ಬೇರೆ ಹಾರ್ಡ್ ಡಿಸ್ಕಿಗೆ ಕಾಪಿ ಮಾಡಿದರು. ಸದ್ಯ ಅಂತೂ ನನ್ನ ಲ್ಯಾಪ್ ಟಾಪ್ ಸರಿ ಹೋಯಿತಲ್ಲಾ ಎಂಬ ಸಂತಸ ಬಹಳ ಕಾಲ ಉಳಿಯಲಿಲ್ಲ. ಕೇವಲ ಒಂದು ದಿನ ಕೆಲಸ ಮಾಡಿದ ನನ್ನ ಲ್ಯಾಪ್ ಟಾಪ್ ಮತ್ತೆ ಗೋಗರೆಯಲು ಶುರು ಮಾಡಿತು. ಈ ಸಲ ಹಾರ್ಡ್ ಡಿಸ್ಕನ್ನು ಒಂದಿನ ಪೂರ್ತಿ freezerನಲ್ಲಿ ಇಟ್ಟು ನೋಡಿದರೂ ಕರ್ರ್ ಅನ್ನುವುದು ಬಿಡಲಿಲ್ಲ. ಸರಿ ಇದರ ಆಯಸ್ಸು ಮುಗಿದಿರಬೇಕು ಎಂದು ಅದರ ಆಸೆ ಬಿಟ್ಟೆವು.<br /><br />ಲ್ಯಾಪ್ ಟಾಪಿಗೆ ಬೇರೆ ಹಾರ್ಡ್ ಡಿಸ್ಕ್ ಹಾಕಿದ ಮೇಲೆ ಸರಿಯಾಯಿತು. ಮೊದಲಿದ್ದ 40ಜಿಬಿಗೆ ಬದಲಾಗಿ 160ಜಿಬಿ ಹಾರ್ಡ್ ಡಿಸ್ಕ್ ಹಾಕಿಸಿದ್ದರಿಂದ ಮೊದಲಿಗಿಂತ ಜಾಸ್ತಿ ಆನ್ಲೈನ್ ಸಿನೆಮಾಗಳನ್ನು ನೋಡಿ, ಇಷ್ಟವಾದವುಗಳನ್ನು ಕಾಪಿಮಾಡಿಟ್ಟುಕೊಳ್ಳಬಹುದು. ಒಟ್ಟಿನಲ್ಲಿ ಆದುದೆಲ್ಲಾ ಒಳ್ಳೆಯದಕ್ಕೆ ಅಂದುಕೊಂಡಿದ್ದರಿಂದ ಹೊಸ ಹುರುಪು ಬಂದಂತಾಗಿ ಅದೇ ಖುಷಿಯ ಮೇಲೆ ಬ್ಲಾಗು ಕುಟ್ಟುತ್ತಿದ್ದೇನೆ.NilGirihttp://www.blogger.com/profile/05878649568367403490noreply@blogger.com9tag:blogger.com,1999:blog-6794037534272902548.post-23090495465707376982008-06-11T23:01:00.002+12:002008-06-11T23:09:30.864+12:00ನೆಗಡಿ ಎಂಬ ಮಹಾರೋಗ!ನಮ್ಮೂರಿಗೆ ಎಂತದೋ ಪ್ಲೂ ಬರಬಹುದು, ಅದಕ್ಕಾಗಿ ಎಲ್ಲರೂ ವ್ಯಾಕ್ಸೀನ್ ಹಾಕಿಸಿಕೊಳ್ಳಿ ಎಂದು ಎಲ್ಲಾ ಕಡೆ ಬರೆಸಿಹಾಕಿದ್ದರು. ಮೊದಲೇ ಇಂಜಕ್ಷನ್, ಮಾತ್ರೆ ಎಂದರೆ ಮಾರು ದೂರು ಓಡುವ ನಾನು, " <em>ಹೇ, ಇದೆಲ್ಲಾ, ನಾನಿರೋ ಕಡೆ ಬರೋ ಹೊತ್ತಿಗೆ ನೋಡಿಕೊಳ್ಳೋಣ...." </em>ಎಂದು, ಯಜಮಾನರು ಎಷ್ಟು ಹೇಳಿದರೂ ಇಂಜಕ್ಷನ್ ತೆಗೆದುಕೊಳ್ಳಲಿಲ್ಲ. ಅದೂ ಅಲ್ಲದೆ, ಆ ಪ್ಲೂ ಊರು ಬಿಟ್ಟು, ಬೆಟ್ಟ ಹತ್ತಿ ನಾನಿರೋ ಮನೆಗೆ ಬರುತ್ತಾ? ನಿಮಗಾದ್ರೆ ಯಾರದ್ರೂ ಒಬ್ಬರಿಗೆ ಬಂದರೆ ಆಯ್ತು, ಉಳಿದವರಿಗೆಲ್ಲಾ ಹಂಚುತ್ತೀರಾ, ಅದಕ್ಕೆ ಮೊದಲು ಬಂದು ನಿಮಗೆಲ್ಲಾ ಇಂಜಕ್ಷನ್ ಕೊಟ್ಟು ಹೋಗಿರೋದು ಎಂದು ನಕ್ಕಿದ್ದೆ. ಯಜಮಾನರು ಅದ್ಯಾಕೋ ಬಲವಂತ ಮಾಡದೆ ಸುಮ್ಮನಿದ್ದರು.<br /><br />ಸ್ನೇಹಿತರ ಯಾರದೇ ಮನೆಗೆ ಫೋನ್ ಮಾಡಿದರೂ ಎಲ್ಲರೂ ನೆಗಡಿ, ಜ್ವರ ಎಂದು ನರಳಾಡುತ್ತಿದ್ದರಿಂದ ನಾನು ಮಾತ್ರ ಆರಾಮವಾಗಿ " <em>ಓಹೋ ..ಹೌದಾ...ಪಾಪ ಬಿಡಿ, ನೆಗಡಿ ಅಂದ್ರೇ ದೊಡ್ಡ ರೋಗನೇ, ನೀವು ವ್ಯಾಕ್ಸೀನ್ ತೆಗೆದುಕೊಂಡಿಲ್ವಾ?" </em>ಎಂದು ನನ್ನ ಪಾಂಡಿತ್ಯ ಮೆರೆಯುತ್ತಿದ್ದೆ. <br /><br />ಯಜಮಾನರಿಗೆ ಅದೇನೋ ಕೆಲಸದ ನಿಮಿತ್ತ ಆಕ್ಲೆಂಡಿಗೆ ಹೊರಡುವುದಿತ್ತು, ಬಸವನ ಹಿಂದೆ ಬಾಲದಂತೆ ನಾನೂ ಹೊರಟೆ. ಅವರ ಕೆಲಸ ಮುಗಿಯುವವರೆಗೂ ಕೈಗೆ ಕ್ರೆಡಿಟ್ ಕಾರ್ಡ್ ಕೊಟ್ಟು ನನ್ನನ್ನು ಶಾಪಿಂಗ್ ಮಾಲಿನಲ್ಲಿ ಬಿಟ್ಟು ಹೊರಟಿದ್ದರು. ಅಲ್ಲೆ ಮೇಲೆ ಕೆಳಗೆ ಸುತ್ತಾಡಿ, ಕಣ್ಣಿಗೆ " ಚಂದ" ಎನಿಸಿದ ಎರಡು ಸ್ವೆಟರ್ ( ಚೆನ್ನಾಗಿಲ್ಲವಂತೆ, ಗಾಳಿ ಒಳಗೆ ನುಗ್ಗುತ್ತಂತೆ ಹಾಕ್ಕೊಂಡ್ರೆ)ತೆಗೆದುಕೊಂಡು ಸಂಜೆ ವರೆಗೆ ಟೈಮ್ ಪಾಸ್ ಮಾಡಿದೆ. ಊಟವಂತೂ ನನ್ನ ಫೇವರಿಟ್ ಸಬ್-ವೇ ಇದ್ದಿತಲ್ಲ :D. ಸಂಜೆ ವಾಪಸ್ ಊರಿಗೆ ಹೊರಡಲು ಕಾರ್ ಹತ್ತುವ ಮುನ್ನ ಅದ್ಯಾಕೋ ಮೂಗು ತುರುಸಿದಂತೆ, ಒಂದೇ ಸಮನೆ ಅಕ್ಷೀ ಗಳು ಶುರುವಾದವು. ನೀವೇನೇ ಹೇಳಿ, ಒಂದು ನಾಕು ಮನೆಗೆ ಕೇಳುವ ಹಾಗೆ ಅಕ್ಷೀ ಮಾಡಿದರೆ ನನಗೆ ಸಮಾಧಾನ! ಕೆಲವರು ಬೆಕ್ಕು ಸೀನಿದಂತೆ " ಕೊಸಕ್ " ಎಂದು ಸುಮ್ಮನಾಗುತ್ತಾರೆ, ಅದು ಹೇಗೆ ಅವರಿಗೆ ಅಷ್ಟಕ್ಕೇ ಸಮಾಧಾನವಾಗುತ್ತದೋ ಗೊತ್ತಿಲ್ಲ. ಕಾರು ಊರು ಬಿಟ್ಟರೂ ನನ್ನ ಅಕ್ಷೀಗಳು ಮಾತ್ರ ನಿಲ್ಲಲಿಲ್ಲ. " <em>ಎಲ್ಲಾ ಕಡೆ ಯಾಕೆ ಸುತ್ತಬೇಕಿತ್ತು? ಸುಮ್ಮನೆ ಒಂದರ್ಧ ಗಂಟೆ ಆದ ಮೇಲೆ ಕಾರಲ್ಲಿ ಕೂರಕ್ಕೆ ಆಗ್ತಾ ಇರಲಿಲ್ವಾ? ನೋಡು ಈಗ..." </em>ಎಂದು ಯಜಮಾನರು ಶುರು ಹಚ್ಚಿಕೊಂಡರು. ಒಂದೆರಡು ಅಕ್ಷೀಗಳು ಬಂದರೆ ಏನೀಗ? ..." ಎಂದು ಹೇಳುವಷ್ಟರಲ್ಲೇ ನಾಲ್ಕು ಆಕ್ಷೀ...." <br /><br />ಅಂತೂ ಇಂತೂ ಕಣ್ಣು ಮೂಗಿನಲ್ಲಿ ಗಂಗಾ ಭವಾನಿ ಹರಿಸಿಕೊಂಡು ಊರು ಸೇರುವಷ್ಟರಲ್ಲಿ ಸಾಕಾಗಿತ್ತು. ಬಿಸಿ ಬಿಸಿ ಕಾಫಿ ಕುಡಿದರೂ ನನ್ನ ನೆಗಡಿ ನಿಲ್ಲಲಿಲ್ಲ. ರಾತ್ರಿ ಅಷ್ಟರಲ್ಲಿ, ಸಣ್ಣಗೆ ಜ್ವರ! <br /><br />" <em>ನಂಗೇನೂ ಫ್ಲೂ ಅಲ್ಲಾ, ಸ್ವಲ್ಪ ನೆಗಡಿ ಅಷ್ಟೇ </em>" ಎಂದು ನನಗೆ ನಾನೇ ಸಮಾಧಾನ ಮಾಡಿಕೊಂಡರೂ ಜ್ವರ ಮಾತ್ರ ಬಿಡದೇ ಏರುತ್ತಲೇ ಹೋಗಿತ್ತು. ನೆಗಡಿಗೇನೂ ಔಷಧಿಯೇ ಇಲ್ಲ. ನೆಗಡಿಗೆ ಔಷಧಿ ತೆಗೆದುಕೊಂಡರೆ, ಒಂದು ವಾರ ಬೇಕಂತೆ, ಹಾಗೇ ಬಿಟ್ಟರೆ ಏಳು ದಿನ!! ಊರಿನಿಂದ ಅಮ್ಮ ಹೇಳಿದ ಎಲ್ಲಾ ಕಷಾಯಗಳೂ ಆದುವು. ನಮ್ಮಪ್ಪನಂತೂ ಸೀಮೆ ಬದನೇಕಾಯಿ ಬೆಳೆಸಿದ್ದೀಯಾ ಅಂತ ಅದನ್ನೇ ವಾರವೀಡಿ ಯಾಕೆ ತಿಂದೆ? ಮೊದಲೇ ಅದು ಶೀತ...ಅದಕ್ಕೆ ನಿಂಗೆ ನೆಗಡಿ " ಅವರೂ ಅಲ್ಲಿಂದ ಉಪದೇಶ. ಯಾರೇನೇ ಹೇಳಿದರೂ ಜಪ್ಪಯ್ಯ ಅಂದರೂ ನುಂಗದಿದ್ದ ಮಾತ್ರೆಗಳನ್ನು ಕಷ್ಟಪಟ್ಟು ನಾನು ನುಂಗಿದ್ದರೂ..ಜ್ವರ ಮತ್ತು ನೆಗಡಿ ನನ್ನನ್ನು ಬಿಟ್ಟು ಹೋಗಲಿಲ್ಲ. <br /><br />ಸ್ನೇಹಿತರ ಮನೆಯವರು ಫೋನ್ ಮಾಡಿ, " <em>ಶಾಪಿಂಗ್ ಅಂತ ಹೋಗಿ ಜ್ವರ ತೆಗೆದುಕೊಂಡು ಬಂದ್ರಾ </em>" ಎಂದು ರೇಗಿಸತೊಡಗಿದ್ದರು. <br /><br />ನೆಗಡಿ ಶುರುವಾದ ಮೊದಲೆರಡು ದಿನ ಚಪಾತಿಗೆ ಸ್ವಲ್ಪ ಉಪ್ಪಾಗಿದ್ದಿದ್ದಕ್ಕೆ, ಯಜಮಾನರು ಬೇಕೆಂದೇ, " <em>ಚಪಾತಿ ಮಾಡುವಾಗ, ಟಿಶ್ಯೂ ಇಟ್ಕೊಂಡಿದ್ದಾ?"</em> ಎಂದು ರೇಗಿಸಿದ್ದರಿಂದ, ಸಿಟ್ಟಿಗೆದ್ದ ನಾನು ಅಡಿಗೆ ಮನೆಗೆ ಕಾಲಿಟ್ಟರಲಿಲ್ಲ. ಅಡಿಗೆ ಕೆಲಸವೆಲ್ಲವೂ ಅವರದೇ.<br /><br />" <em>ಹಟ ಮಾಡದೇ ನಡೀ, ನಾಳೆ ಡಾಕ್ಟರ್ ಹತ್ತಿರ ಅಪಾಯಿಂಟ್ ಮೆಂಟ್ ತೆಗೆದುಕೊಂಡಿದ್ದೇನೆಂದು </em>" ಯಜಮಾನರು ಹೇಳಿದ ಕೂಡಲೇ ಇಂಜಕ್ಷನ್ ನೆನೆಸಿಕೊಂಡು ಮೈ ಬೆವರಿದಂತೆ " <em>ಹೇ..ಜ್ವರ ಬಿಡೋತರ ಇದೆ..ಸುಮ್ಮನೇ ಯಾಕೆ ಡಾಕ್ಟರ್ </em>" ಎಂದೆ. ಆದರೇನು, ನನಗೆ ನೆಗಡಿ, ಜ್ವರ ಬಂದಾಗಿಲಿನಿಂದ ಹೆಚ್ಚು ಕಡಿಮೆ ಹುಚ್ಚು ಹಿಡಿದವಳಂತೆ ಎಲ್ಲದಕ್ಕೂ ಯಜಮಾನರ ಮೇಲೆ ಕೋಪಮಾಡಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಿದ್ದ ನನ್ನನ್ನು ನೋಡಿ ಅವರಿಗೂ ಸಾಕಾಗಿತ್ತೇನೋ! " <em>ನಿನ್ನ ಮಾತೆಲ್ಲಾ ಸಾಕು, ನಾಳೆ ಬೆಳಿಗ್ಗೆ ಹತ್ತಕ್ಕೆ ರೆಡಿ ಇರು, ಹೋಗೋಣ </em>" ಎಂದಿದ್ದರಿಂದ ಪಿಟ್ ಎನ್ನದೇ ಸುಮ್ಮನಾದೆ.<br /><br />ಜ್ವರ ಬಡಪೆಟ್ಟಿಗೆ ಬಿಡದಿರುವುದನ್ನು ಕಂಡ ನಾನು ಡಾಕ್ಟರ ಬಳಿ ಹೋಗಲು ಮನಸು ಮಾಡಲೇ ಬೇಕಾಗಿದ್ದಿತು. ಯಜಮಾನರು ಡಾಕ್ಟರ್ ಆಗಿದ್ದರೂ ನನಗೆ ಜಿ.ಪಿ.ಯೇ ಔಷಧಿ ಬರೆಯಬೇಕಿದ್ದರಿಂದ ಸವಾರಿ ಕ್ಲಿನಿಕ್ಕಿಗೆ ಹೊರಟಿತು. <br /><br />ನನ್ನನ್ನೊಂದಷ್ಟು ಹೊತ್ತು ಕಾಯಿಸಿ, ಅಂತೂ ಒಳಗೆ ಕರೆದ ಡಾಕ್ಟರಮ್ಮನಿಗೆ " <em>ಕೋಲ್ಡ್, ಫೀವರ್...." </em>ಅಂತ ಶುರು ಮಾಡಿದೆ. ಅಷ್ಟರಲ್ಲಿ ಯಜಮಾನರು ಡಾಕ್ಟರು ಎಂದು ಗೊತ್ತಾಗಿದ್ದರಿಂದ, ಡಾಕ್ಟರಮ್ಮ ನನ್ನನ್ನು ವಿಚಾರಿಸುವುದನ್ನು ನಿಲ್ಲಿಸಿ, ಡಾಕ್ಟರನ್ನು ವಿಚಾರಿಸತೊಡಗಿದರು. ಕಡೆಗೆ ಎಲ್ಲಾ ಸುತ್ತಿ, ಆ ಡಾಕ್ಟರಮ್ಮನಿಗೆ ಇವರ ಕೊಲೀಗ್ ಗೊತ್ತು ಎಂಬಲ್ಲಿಗೆ ಬಂದು ನಿಂತಿತು. ಡಾಕ್ಟರಮ್ಮ, ತನ್ನ ವೆಸ್ಟ್ ಜರ್ಮನಿಯ ಅನುಭವ ಶುರುಮಾಡಿದರೆ, ಇವರು ಇಲ್ಲಿಯ ಮತ್ತು ಊರಿನ ಆಸ್ಪತ್ರೆಯ ವಾತಾವರಣವನ್ನು ಹೋಲಿಸಿ ಮಾತನಾಡಲು ಶುರುಮಾಡಿದರು. ನಾನು ಸುಮ್ಮನೇ ಮಿಕಿಮಿಕಿ ಎಂದು ಅವರಾಡುವ ಮಾತಗಳನ್ನು ಕೇಳಿಸಿಕೊಂಡು ಕೂತಿದ್ದೆ. ಅಂತೂ ಅವರ ಮಾತುಗಳಿಗೆ ವಿರಾಮ ಕೊಟ್ಟು ನನ್ನ ಕಣ್ಣು, ಮೂಗು, ಗಂಟಲು ಎಲ್ಲವನ್ನೂ ಚೆಕ್ ಮಾಡಿ, ಯಾವುದಕ್ಕೂ ರಕ್ತ ಪರೀಕ್ಷೆ ಮಾಡಿಸಿಬಿಡು ಎಂದು ಯಜಮಾನರಿಗೆ ಹೇಳಿ, ಮತ್ತೆ ಇಬ್ಬರೂ ತಮ್ಮ ತಮ್ಮ ಪ್ರವರ ಶುರುಹಚ್ಚಿಕೊಂಡರು. <br /><br />" <em>ವ್ಯಾಕ್ಸೀನ್ ತೆಗೆದುಕೊಂಡೆಯಾ</em> " ಎಂದ ಡಾಕ್ಟರಮ್ಮನನ್ನು ನನಗೆ ಕೇಳಲಿಲ್ಲವೇನೋ ಎಂಬಂತೆ ತೂಕ ನೋಡಿಕೊಳ್ಳಲು ಎದ್ದು ಹೋದೆ. ಇವರೋ ಸಿಕ್ಕಿದ್ದೇ ಎಂಬಂತೆ ನನ್ನನ್ನೊಂದಷ್ಟು ಆಡಿಕೊಂಡು, ಇಂಜಕ್ಷನ್ ಮತ್ತು ಮಾತ್ರೆಗಳ ಬಗ್ಗೆ ನನಗಿರುವ ಹೆದರಿಕೆಯನ್ನು ಇನ್ನೊಂದಷ್ಟು ಒಗ್ಗರಣೆ ಮಾಡಿ ಹೇಳಿ ಇಬ್ಬರೂ ನಕ್ಕರು.<br /><br /><br />ಮರುದಿನವೇ ನನ್ನ ರಿಪೋರ್ಟ್ ಎಲ್ಲವೂ " <em>ಸರಿಯಾಗಿದೆ</em>" ಎಂದು ಬಂದಿದೆ ಎಂದು ಡಾಕ್ಟರಮ್ಮ ಫೋನ್ ಮಾಡಿ ಹೇಳಿದರು. ವೈದ್ಯರ ಮತ್ತು ಉಪಾಧ್ಯಾಯರ ಫೀಸನ್ನು ಬಾಕಿ ಇಟ್ಟುಕೊಳ್ಳಬಾರದು ಎಂದು ಎಲ್ಲೋ ಓದಿದ ನೆನಪು. ಇಲ್ಲದಿದ್ದರೆ ಓದಿದ್ದು ಮರೆತು ಹೋಗುತ್ತದಂತೆ, ರೋಗ ವಾಪಸ್ಸು ಬರುತ್ತದಂತೆ! ಅಂತೂ ಒಂದು ವಾರ ನನ್ನನ್ನು ಸಾಕ್ ಸಾಕು ಮಾಡಿದ ನೆಗಡಿ ಜ್ವರಗಳು ಡಾಕ್ಟರಮ್ಮನಿಗೆ ಅವರ ಕಂತು ಕಟ್ಟಿದ ಮೇಲೆಯೇ ನನ್ನ ಬಿಟ್ಟವು. <br /><br /><br />(ಬ್ಲಾಗು ಯಾಕೆ ಅಪ್ ಡೇಟ್ ಮಾಡಿಲ್ಲವೆಂದು " ವಿಚಾರಿಸಿದ" ಗೆಳೆಯರಿಗೆ ನನ್ನ ಈ ಪುರಾಣವು :)NilGirihttp://www.blogger.com/profile/05878649568367403490noreply@blogger.com9tag:blogger.com,1999:blog-6794037534272902548.post-15700270815635467362008-05-15T22:33:00.002+12:002008-05-15T22:44:01.364+12:00ನಾ ಕಂಡ ವಿಭಿನ್ನ ಸಂಸ್ಕೃತಿಈ ವಾರ, ಹೋದ ವಾರ ಎಲ್ಲವೂ ಮಳೆ ಬಿಡದೆ ಸುರಿದಿದ್ದರಿಂದ ಎಲ್ಲೂ ಹೊರಗೆ ಹೋಗದೆ ಮನೆಯಲ್ಲೇ ಇದ್ದೆವು. ಎದುರು ಮನೆಯಲ್ಲಿ ಏನೋ ಜೋರಾಗಿ ಪಾರ್ಟಿ ನಡೆಸಿದ್ದರಿಂದ ಸಹಜವಾಗಿ ನನ್ನ ಕಣ್ಣು, ಕಿವಿ ಅತ್ತಕಡೆಗೇ ಇದ್ದವು.<br /><br /><br />ಯಜಮಾನರು ಈ ಊರಿಗೆ ಬಂದಾಗ ನಾನಿನ್ನೂ ಅಮ್ಮನ ಮನೆಯಲ್ಲೇ ಕವಳ ಕತ್ತರಿಸಿಕೊಂಡಿದ್ದೆ. ಅವರು ಮೊದಲು ಬಂದು ಮನೆ ನೋಡಿ ಸೆಟ್ ಮಾಡಿದ ಮೇಲೆ ಬರುವ ಯೋಚನೆ ಹಾಕಿದ್ದರಿಂದ, ಅವರಿಗೂ ಮನೆ ಅಷ್ಟು ಬೇಗನೆ ಸಿಕ್ಕಲಿಲ್ಲವಾದ್ದರಿಂದ ಆರಾಮವಾಗಿ ಅಮ್ಮನ ಮನೆಯಲ್ಲಿ ಇದ್ದೆ. ಮನೆ ಸಿಗುವವರೆಗೂ ಯಜಮಾನರು ಸ್ನೇಹಿತರ ಮನೆಯಲ್ಲಿದ್ದರು. ಕಡೆಕಡೆಗೆ ನೀನು ಬಂದು ಬಿಡು, ಒಟ್ಟಿಗೆ ಮನೆ ಹುಡುಕಿದರಾಯಿತು, ಆಮೇಲೆ " ಅದು ಹೀಗಿದೆ, ಹಾಗಿದೆ.." ಅನ್ನುತ್ತೀಯಾ, ನೀನು ಬಂದ ಮೇಲೆ ಮನೆ ಹುಡುಕುವ ವಿಚಾರ ಎಂದಿದ್ದರಿಂದ ಊರಿನಿಂದ ಹೊರಟೆ.<br /><br /><br />ಈ ಊರಿನಲ್ಲಿ ಬಿಸಿಲೊಂದೇ ಅಗ್ಗ. ಆದ್ದರಿಂದ ಉಳಿದವುಗಳೆಲ್ಲಾ ತುಟ್ಟಿ. ಮೊದಲೊಂದು ವಾರ ಮನೆಗಳ ಬೇಟೆ. ಮರದ ಮನೆಗಳ ಸಹವಾಸ ಸಾಕಾದ್ದರಿಂದ ಅವುಗಳ ತಂಟೆಗೇ ಹೋಗಲಿಲ್ಲ. ಅಂತೂ ಹುಡುಕಿ ಹುಡುಕಿ ಒಂದು ಮನೆ ಸೆಲೆಕ್ಟ್ ಮಾಡಿದೆವು. ಊರಿಗೆ ಹೋಗುವ ಮೊದಲು ಸ್ನೇಹಿತರ ಮನೆಯಲ್ಲಿ ನಮ್ಮ ಸಾಮಾನುಗಳನ್ನು ಇಟ್ಟಿದ್ದರಿಂದ, ಎಲ್ಲವನ್ನೂ ತರಿಸಿದೆವು. <br /><br /><br />ಬಂದ ಒಂದೆರಡು ದಿನ ಅಡಿಗೆ ಮಾಡುವ ಕೆಲಸವೇ ಇರಲಿಲ್ಲ. ದಿನಕ್ಕೆ ಒಬ್ಬೊಬ್ಬರು ಊಟಕ್ಕೆ, ತಿಂಡಿಗೆ ಎಂದು ಕರೆಯುತ್ತಿದ್ದರಿಂದ ನಾನೂ ಮನೆ ಸಾಮಾನುಗಳನ್ನು ಜೋಡಿಸುವ ಕೆಲಸಕ್ಕೆ ಹೋಗಿರಲಿಲ್ಲ. <br /><br /><br />ಎಂದಿನಂತೆ ಯಜಮಾನರು ಕೆಲಸಕ್ಕೆ ಹೊರಟ ಮೇಲೆ, ಸಾಮಾನುಗಳನ್ನು ಜೋಡಿಸಿದರಾಯಿತು ಎಂದು ಕೂತೆ. ಎಲ್ಲಿಂದ ಶುರು ಮಾಡಲಿ ಎಂದು ಯೋಚಿಸುತ್ತಿದ್ದಂತೆ ಬಾಗಿಲನ್ನು ಯಾರೋ ಮೆಲ್ಲಗೆ ಕಟ ಕಟಾಯಿಸಿದ ಸದ್ದು ಕೇಳಿತು. ನಮ್ಮ ಮನೆಗೆ ಈ ಹೊತ್ತಿನಲ್ಲಿ ಯಾರು ಬರುತ್ತಾರೆ?? ಅಥವಾ ಯಜಮಾನರು ಏನಾದರೂ ಮರೆತು ವಾಪಸ್ಸ್ ಬಂದರೇನೋ ಅಂದುಕೊಂಡರೆ, ಕಾರ್ ನ ಸದ್ದೇ ಆಗಿಲ್ಲವಲ್ಲ....ಮೊದಲೇ ಇದು " ಗ್ಯಾಂಗ್ ಗಳ ಏರಿಯಾ...ಅಲ್ಲಿ ಯಾಕೆ ಮನೆ ಮಾಡಲು ಹೋದಿರಿ...ಹುಷಾರಾಗಿರಿ ಎಂದೆಲ್ಲಾ ಇವರ ಸ್ನೇಹಿತರು ಹೆದರಿಸಿದ್ದು ನೆನಪಿಗೆ ಬಂತು. ಮತ್ತೆ ಬಾಗಿಲು ಕುಟ್ಟಿದ ಸದ್ದು ಕೇಳಿಬಂತು. ಮೆಲ್ಲಗೆ ಅಡಿಗೆ ಮನೆಯಿಂದ ಇಣುಕಿದರೆ ಯಾರೋ ಇಬ್ಬರು ನಿಂತಿದ್ದು ಕಾಣಿಸಿತು, ನೋಡಲು ಗ್ಯಾಂಗ್ ಲೀಡರ್ ಗಳ ತರವೇನೂ ಕಾಣಿಸಲಿಲ್ಲವಾದ್ದರಿಂದ, ಯಜಮಾನರ ಎಚ್ಚರಿಕೆಯ ಮಾತನ್ನೂ ತಳ್ಳಿ, ಮುಂದಿನ ಬಾಗಿಲನ್ನು ತೆಗೆದೆ.<br /><br /><br />ಒಬ್ಬ ದಡಿಯ ಗಂಡಸು, ಒಂದು ಚಿಕ್ಕ ಪುಟಾಣಿ ಹೆಂಗಸು ಹಲ್ಲು ಕಿರಿದು ನಿಂತಿದ್ದರು. ನಾನು ಹಲ್ಲು ಬಿಡುತ್ತಾ " ಯಾರಪ್ಪ ಇವರು...ಮೊದಲಿದ್ದ ಮನೆಯವರ ಪರಿಚಯದವರೇನೋ?" ಹಾಗಿದ್ದರೆ ನನ್ನನ್ನು ನೋಡಿದ ಮೇಲೆ " ಸಾರಿ" ಅನ್ನಬೇಕಿತ್ತಲ್ಲ....ಅಂದುಕೊಂಡೇ " ಯೆಸ್" ಎಂದೆ.<br /><br />ಇಬ್ಬರೂ ನಮ್ಮ ಎದುರಿನ ಮನೆ ಕಡೆ ಕೈ ತೋರಿಸಿ, ಅದು ತಮ್ಮ ಮನೆಯೆಂದು, ನಾನು ಹೊಸದಾಗಿ ಬಂದಿದ್ದರಿಂದ ನನ್ನನ್ನು ಅ ಪರಿಚಯ ಮಾಡಿಕೊಳ್ಳಲು ಬಂದವರೆಂದು ತಿಳಿಯಿತು.<br /><br /><br />ನಾನು ಈ ಮನೆ ನೋಡಿದಷ್ಟೇ. ಅಕ್ಕ ಪಕ್ಕ, ಎದುರು ಮನೆಯಲ್ಲಿ ಎಂಥಹ ಜನರಿರುತ್ತಾರೋ ಎಂದು ತಲೆಕೆಡಿಸಿಕೊಂಡಿರಲಿಲ್ಲ.<br /><br /><br />" ಹಲ್ಲೋ....ಹೌ ಆರ್ ಯು...." ಎಂದು ಇಬ್ಬರೂ ಕೈ ಮುಂದು ಮಾಡಿದರು. ನೋಡಿದರೆ ಗಂಡಸು ಆರೇನು ಏಳು ಅಡಿ ಇರಬೇಕು, ಇನ್ನೊಂದು ಪುಟಾಣಿ ಹೆಂಗಸು, ಬಹುಶಃ ಮಗಳಿರಬೇಕು ಅಂದುಕೊಂಡು....ನಾನೂ " ಹಲ್ಲೋ..." ಎಂದು ಹಲ್ಲುಕಿರಿದೆ.<br /><br /><br />" ಆರ್ ಯು ಆಲ್ ರೈಟ್" ಎಂದ ದಡಿಯ...<br /><br />ನಾನೂ " ಫೈನ್...ಫೈನ್..ಥ್ಯಾಂಕ್ಸ್" ಎಂದೆ. ಮನೆ ಒಳಗೇ ಕರೆಯಲೋ ಬೇಡವೋ?? ಮನೆ ನೋಡಿದರೆ ಎಲ್ಲಾ ಸಾಮಾನು ಕಿತ್ತಾಡಿ ಇಟ್ಟಿದ್ದೇನೆ...ಎಂದು ಕೊಳ್ಳುತ್ತಲೇ ಅವರ ಮುಖ ನೋಡಿದರೆ, ಇಬ್ಬರೂ ಹಲ್ಲು ಕಿರಿಯುತ್ತಲೇ ಇದ್ದಾರೆ!<br /><br /><br />ನಾನೂ ಆದದ್ದು ಆಗಲಿ, ಹೆಚ್ಚು ಕಡಿಮೆಯಾಗಿ ಇವರೇನಾದರೂ ಗ್ಯಾಂಗ್ ಕಡೆಯವರಾಗಿದ್ದರೆ, ಹೇಗಿದ್ದರೂ ರೂಮಿನ ಕಿಟಕಿ ದೊಡ್ಡದಿದೆ, ಹೊರಗೆ ಓಡಬಹುದು..ಎಂದೆಲ್ಲಾ ಧೈರ್ಯ ಹೇಳಿಕೊಂಡು...<br /><br /><br />" ಕಮ್...ಕಮ್...ಪ್ಲೀಸ್ ಕಮಾನ್ ಇನ್." ಎಂದೆ.<br /><br /><br />" ಥ್ಯಾಂಕ್ಸ್..." ಎಂದು ಅಲ್ಲೇ ನಿಂತರು.<br /><br /><br />ಒಳಗೆ ಇಣುಕಿ ನೋಡಿದ್ದರಿಂದ ಇಬ್ಬರಿಗೂ ಅರಿವಾಗಿರಬೇಕು...ಈ ಹೆಣ್ಣು ಇನ್ನೂ ಮನೆ ಜೋಡಿಸಿಲ್ಲಾ ಎಂದು....<br /><br /><br />ನನಗೆ ಇವರು ಯಾಕೆ ಬಂದಿದ್ದಾರೆ? ಕೇಳಿಯೇ ಬಿಡೋಣ ಎಂದುಕೊಳ್ಳುತ್ತಿರುವಾಗಲೇ-<br />ಅವನೇ " ಯುವರ್ ನೇಮ್ " ಅಂದ.<br /><br />ನಾನೂ ಹಲ್ಲು ಕಿರಿಯುತ್ತಾ, ಒಂದು ನಾಕು ಸಲ ಹೆಸರು ಹೇಳಿದ ಮೇಲೆ ಅವರಿಗೆ ಗೊತ್ತಾಯಿತು. <br /><br />ನನಗೆ ಇನ್ನೂ ಇವರಿಬ್ಬರ ಸಂಬಂಧ ಗೊಂದಲಮಯವಾಗಿತ್ತು. ಮಗಳೂ ಅಲ್ಲಾ, ಹತ್ತಿರದಿಂದ ನೋಡಿದರೆ ಹೆಂಗಸಿಗೆ ವಯಸ್ಸಾದಂತೆ ಕಾಣಿಸುತ್ತದೆ. ಗಂಡ ಹೆಂಡಿರಾ???!! ಭಗವಂತಾ ಎಲ್ಲಿಂದ ಜೋಡಿ ಮಾಡಿದೆ ಇವರಿಬ್ಬರಿಗೆ?! ಅವನ ಮುಖ ನೋಡಲು ಇವಳು ಒಂದು ನಾಕು ಅಡಿ ದೂರ ನಿಂತು ಮುಖ ಎತ್ತಿ ನೋಡಬೇಕು!<br /><br /><br />ಬಿಡುವಾದಾಗ ಟೀ ಬರಲು ಆಮಂತ್ರಣ ನೀಡಿ, ಇಬ್ಬರೂ ಬಾಯ್ ಎಂದು ಕೈ ಬೀಸಿ ಏನಾದರೂ ಸಹಾಯ ಬೇಕಿದ್ದರೆ ಕೇಳು ಎಂದು ಹೊರಟರು.<br /><br /><br />ನಾನು ಹೆಚ್ಚು ಮಾತನಾಡಲು ಹೋಗುತ್ತಿರಲಿಲ್ಲವಾದ್ದರಿಂದ, ಯಾವಾಗಲೋ ಹೊರಗೆ ಕಂಡರೆ ಬರೀ " ಹಾಯ್ ..ಹಲೋ" ಗಳಲ್ಲೇ ಮಾತು ಮುಗಿಸುತ್ತಿದ್ದೆವು. ಅದರೂ ನನಗೆ ಒಳಗೊಳಗೇ ಕುತೂಹಲ! ಇವರಿಬ್ಬರೇ ಯಾಕಿದ್ದಾರೆ? ಮಕ್ಕಳೆಲ್ಲಿ? ಒಮ್ಮೆ ಮಾತನಾಡುವಾಗ ಮಗಳು ಇದೇ ಊರಿನಲ್ಲಿದ್ದಾಳೆಂದು ಹೇಳಿದ್ದರು. ಆದರೆ ಒಮ್ಮೆಯೂ ಅವರ ಮಗಳನ್ನು ನಾನು ನೋಡಿರಲಿಲ್ಲ.<br /><br /><br />ಒಮ್ಮೆ ಯಾವುದೋ ಕೆಲಸದಲ್ಲಿದ್ದಾಗ, ಮನೆ ಮುಂದೆ ಕಾರ್ ಒಂದೇ ಸಮನೆ ಹಾರನ್ ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದುದನ್ನು ಕಂಡು ಹಾಗೆ ಇಣುಕಿದೆ. ಮನೆ ಮುಂದೆ ಕಾರ್ ನಿಲ್ಲಿಸಿ ಒಂದು ಹೆಣ್ಣು ಟೈಟ್ ಪ್ಯಾಂಟ್, ಟೀ ಶರ್ಟ್ ಧಾರಿ, ಜೊತೆಗೆ ಮತ್ತೊಂದು ದಢೂತಿ ಹೆಣ್ಣು ಇಬ್ಬರೂ ಎದುರು ಮನೆ ಕಡೆ ಕೈ ಬೀಸಿ ಹಾರನ್ ಮಾಡುತ್ತ ಹೊರಡುತ್ತಿದ್ದರು. ಯಾರೋ ಗೆಳತಿಯರೇನೋ ಅಂದುಕೊಂಡು ಸುಮ್ಮನಾದೆ. ಅದೇ ಸಂಜೆ ಮತ್ತೆ ಅವರಿಬ್ಬರೂ ಎದುರು ಮನೆಗೆ ಬಂದಿದ್ದರಿಂದ, ಓಹೋ ಯಾರೋ ಅತಿಥಿಗಳೇನೋ ಅಂದುಕೊಂಡು ಯಜಮಾನರಿಗೆ.." ಯಾರೋ ಏನೋ...ಇಷ್ಟು ದಿನ ಬರದವರು, ಇವತ್ತು ಬೆಳಗ್ಗಿನಿಂದ ಇಲ್ಲೇ ಇದ್ದಾರೆ, ಈಗ ನೋಡಿದರೆ ಇಲ್ಲೇ ಉಳಿದುಕೊಂಡಿದ್ದಾರೆ, ಯಾರೋ ಹತ್ತಿರದವರೇ ಇರಬೇಕು..." ಎಂದೆಲ್ಲಾ ತಲೆ ಕೊರೆದಿದ್ದರಿಂದ ಅವರಿಗೂ ಸಾಕಾಗಿ..." ನಿಂದೊಳ್ಳೆ ಕತೆ, ಯಾರು ಯಾರ ಮನೆಗೆ ಬಂದರೇನು? ಸುಮ್ಮನಿದ್ದರಾಗದೇ??" ಎಂದು ರೇಗಿದ್ದರಿಂದ ಸುಮ್ಮಗಾದೆ. ಆದರೂ ಒಳಗೊಳಗೇ ಕುತೂಹಲ. ಬಂದವರು ಇನ್ನೂ ನಾಲ್ಕು ದಿನವಿದ್ದುದರಿಂದ ನನ್ನ ಕುತೂಹಲ ತಡೆಯಲಾರದಾಯಿತು. ನಮ್ಮ ಮನೆಗೆ ಯಾರೇ ಬರಲಿ, ಇವರಿಬ್ಬರೂ ಎದುರು ಸಿಕ್ಕರೆ ಪರಿಚಯ ಮಾಡಿಕೊಡುತ್ತಿದ್ದೆನಾದುದರಿಂದ, ಇವರು ಯಾರೆಂದು ಹೇಗೂ ಹೇಳುತ್ತಾರೆ ಎಂದುಕೊಂಡೇ ಸುಮ್ಮನಿದ್ದೆ. ಆದರೇನು ಮನೆಯಿಂದ ಗಂಡ ಹೆಂಡತಿ ಇಬ್ಬರೂ ಹೊರಬಂದಿಲ್ಲ. ಈ ಇಬ್ಬರು ಹೆಂಗಸರೇ ಹೊರಗೆ ಹೋಗುವುದು ಬರುವುದು...ಹೊರಡುವ ಮೊದಲು ಕಿವಿ ಕಿತ್ತುಹೋಗುವಂತೆ ಹಾರನ್ ಮಾಡುವುದನ್ನು ನೋಡಿ ನೋಡಿ ನನಗೂ ಸಾಕಾಗಿತ್ತು. <br /><br /><br />ಒಮ್ಮೆ ಪೋಸ್ಟ್ ತೆಗೆದುಕೊಳ್ಳಲು ಹೊರಗೆ ಬಂದಾಗ, ಪೋಷ್ಟಪ್ಪನಿಗೆ ನಮ್ಮ ಕೈತೋಟದ ಟೊಮೋಟೋ, ಸೌತೆಕಾಯಿ ಕೊಟ್ಟಿದ್ದರಿಂದ ಅವನೂ ನನ್ನ ನೋಡಿದಾಗಲೆಲ್ಲ, ಊಟ ತಿಂಡಿಯ ಬಗ್ಗೆ ವಿಚಾರಿಸುತ್ತಿರುತ್ತಾನೆ. ಊರಿನಿಂದ ಕಾಗದ ಬಂದರೆ, ಜೋಪಾನವಾಗಿ ಡಬ್ಬಕ್ಕೆ ಹಾಕದೆ ಮನೆಗೆ ಬಂದು ಕೊಡುತ್ತಾನೆ. ಅವತ್ತೇ ಊರಿನಿಂದ ಕೆಲವು ಕನ್ನಡ ಸಿನೆಮಾಗಳ ಡಿವಿಡಿ ಕಳಿಸಿದ್ದರು. ಮನೆ ಬಾಗಿಲ ಹತ್ತಿರ ಬಂದು, ನನ್ನ ಸಹಿ ತೆಗೆದುಕೊಂಡು ನಿಮ್ಮ ದೇಶದವರ ಬಳಿ ಸಿಕ್ಕಾಪಟ್ಟೆ ದುಡ್ಡಿರಬೇಕು, ಎಂದು ಐ.ಪಿ.ಲ್ ಕ್ರಿಕೆಟ್ ಬಗ್ಗೆ ಮಾತನಾಡಲು ಶುರು ಮಾಡಿದ. ನನಗೆ ಆ ಟಾಪಿಕ್ ಬಿಟ್ಟು ಬೇರೆ ಮಾತಾಡು ಎಂದಿದ್ದರಿಂದ ನಗುತ್ತ, ಹೊರಟ. ಎದುರು ಮನೆಯಿಂದ ಆ ಟೈಟ್ ಪ್ಯಾಂಟುಧಾರಿಯೂ ಹೊರಗೆ ಬಂದು ಪೋಸ್ಟ್ ವಿಚಾರಿಸುತ್ತಿದ್ದವಳು, ನನ್ನನ್ನು ಕಂಡವಳೇ ನಕ್ಕು ಕೈ ಮುಂದೆ ಮಾಡಿ ಹಾಯ್ ಹೆಲೋ ಹೇಳಿ ಅವರ ಮಗಳೆಂದು ಪರಿಚಯ ಮಾಡಿಕೊಂಡು ಮನೆಯೊಳಗೆ ಹೊರಟು ಹೋದಳು. ಅಂತೂ ನನ್ನ ಕುತೂಹಲಕ್ಕೊಂದು ವಿರಾಮ ಬಿತ್ತು. ಆ ದಢೂತಿ ಹೆಣ್ಣು ಅಷ್ಟರಲ್ಲಿ ಹೊರಗೆ ಬಂದಿದ್ದರಿಂದ ಇವಳು, ಅವಳ ಕತ್ತು ಬಳಸಿ ಮನೆಕಡೆ ತಿರುಗಿದ್ದರಿಂದ ನಾನೂ ಸುಮ್ಮನೆ ಒಳಗೆಬಂದೆ. ಚಿಕ್ಕವರಿದ್ದಾಗ ನಾವೂ ಹೀಗೆ ಫ್ರೆಂಡ್ಸ್ ಕತ್ತು ಕತ್ತು ಹಿಡಿದುಕೊಂಡು ಹೋಗುತ್ತಿದ್ದಿದು ನೆನಪಿಗೆ ಬಂದಿತು. ಬಹಳ ಕ್ಲೋಸ್ ಫ್ರೆಂಡ್ಸ್ ಇರಬಹುದು ಅದಕ್ಕೆ ಇಷ್ಟು ಅನ್ಯೋನ್ಯತೆ ಅಂದುಕೊಂಡು ಸುಮ್ಮನಾದೆ. <br /><br /><br />ಊರಿನಲ್ಲಿ ಹೆಚ್ಚು ಕಡಿಮೆ ಕಾಲೇಜು ಓದುವವರೆಗೂ ನಾವು ಒಬ್ಬರ ಮೇಲೊಬ್ಬರ ಹೆಗಲ ಮೇಲೆ ಕೈ ಹಾಕಿಕೊಂಡು ಹೋಗುತ್ತಿದ್ದೆವು. ಇಲ್ಲಿ ಹಾಗೆಲ್ಲ ಓಡಾಡುವ ಹುಡುಗ ಹುಡುಗಿಯರನ್ನು ಕಂಡಿದ್ದೇ ಇಲ್ಲ. ಯಜಮಾನರೊಡನೆ ಒಮ್ಮೆ ಆಕ್ಲೆಂಡ್ ಯೂನಿವರ್ಸಿಟಿಗೆ ಹೋಗಿದ್ದಾಗ ಅಲ್ಲಿ ಹುಡುಗಿಯರು ಮಾರು ದೂರ ಕೂತು ಮಾತನಾಡುವ, ಹ್ಹ..ಹ್ಹಾ...ಎಂದು ಜೋರಾಗಿ ನಕ್ಕು ಸಿಗರೇಟು ಎಳೆಯುವವರನ್ನು ಕಂಡಿದ್ದೇನೆಯೇ ಹೊರತು, ನಮ್ಮಗಳ ತರ ಕುತ್ತಿಗೆಗೆ ಜೋತು ಬಿದ್ದು, ಅಕ್ಕ ಪಕ್ಕ ಕೂತು ನೋಟ್ಸ್ ಕಾಪಿಮಾಡುವವರನ್ನಾಗಲೀ, ಜಡೆ ಎಳೆದು ರೇಗಿಸುವವರನ್ನಾಗಲೀ ಕಾಣದ್ದರಿಂದ ಒಂತರಾ ಭಣಭಣ ಅನ್ನಿಸುತ್ತಿತ್ತು. ಹಬ್ಬದ ಮರುದಿನ ಹೊಸ ಡ್ರೆಸ್ ಹಾಕ್ಕೊಂಡು ಹೋಗಿ, ಅದರ ಬಗ್ಗೆ ಎಲ್ಲರ( ಹುಡುಗರ :D) ಕಮೆಂಟುಗಳನ್ನು ಕೇಳಿ, ನಾವೂ ಹೇಳಿ, ಗೆಳತಿಯರ ದುಪ್ಪಟಾಗಳನ್ನು ನಾವೂ ಹೊದ್ದುಕೊಂಡು ನಮಗೆ ಕಲರ್ ಸೂಟ್ ಆಗುತ್ತದೋ ಇಲ್ಲವೋ ಎಂದೆಲ್ಲಾ ಸಂಭ್ರಮ ಪಡುತ್ತಿದ್ದೆವು. ನಮ್ಮೊಂದಿಗಿದ್ದ ಗೆಳತಿಗೆ ಓದುವಾಗಲೇ ಮದುವೆಯಾದ್ದರಿಂದ, ಅವಳು ದಿನವೂ ಸೀರೆಯುಟ್ಟು ಬರುತ್ತಿದ್ದಳು. ಕ್ಲಾಸಿನಲ್ಲಿ ಪಕ್ಕ ಕೂತು ಅವಳ ಸೆರಗಿನ ತುದಿಯನ್ನು ಹಿಡಿದು, ನಾವೂ ನಿರಿಗೆ ಹಿಡಿಯಲು ಅಭ್ಯಾಸ ಮಾಡಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಿದ್ದಿದು, ಅವಳು " ಹಾಗಲ್ಲ ಕಣ್ರೇ...." ಎಂದು ಸೀನಿಯರ್ ಗತ್ತಿನಲ್ಲಿ ನಮಗೆಲ್ಲಾ ಹೇಳಿಕೊಡುತ್ತಿದ್ದದು...ಎಷ್ಟು ಚೆನ್ನಾಗಿತ್ತು. ಇಲ್ಲಿ ಒಂದೇ ರೀತಿಯ ಬಣ್ಣಗೆಟ್ಟ ಪ್ಯಾಂಟು, ಟೀ ಶರ್ಟ್ ಧಾರಿಗಳನ್ನೆಲ್ಲಾ ನೋಡುವಾಗ ನನ್ನ ಕಾಲೇಜು ದಿನಗಳು ನೆನಪಿಗೆ ಬಂತು.<br /><br /><br />ಮರುದಿನ ಇಬ್ಬರೂ ಫ್ರೆಂಡ್ಸೂ ಮಾಮೂಲಿ ಬೀದಿಗೆಲ್ಲಾ ಕೇಳುವಂತೆ ಹಾರನ್ ಮಾಡಿಕೊಂಡು ಹೊರಟಿದ್ದನ್ನು ನೋಡಿ, " ಓಹೋ ಅವರವರ ಮನೆಗೆ ಹೋದರೇನೋ" ಅಂದುಕೊಂಡು ಸುಮ್ಮನಾದೆ. ಸಂಜೆ ವಾಕಿಂಗ್ ಮುಗಿಸಿ ಬರುತ್ತಿದ್ದಾಗ ಗೇಟಿನ ಹತ್ತಿರವೇ ಸಿಕ್ಕ ದಂಪತಿಗಳು, ಮಗಳೂ ಮತ್ತು ಅವಳ ಗೆಳತಿಯೂ ಬಂದಿದ್ದರಿಂದ ಸಮಯ ಹೋಗಿದ್ದೇ ಗೊತ್ತಾಗಲಿಲ್ಲ, ಮಗಳು ತುಂಬಾ ಬುದ್ಧಿವಂತಳೆಂದೂ ಹೊಗಳಿಕೊಂಡರು. ಏನು ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದಾಳೆ ಮಗಳು ಎಂಬ ನನ್ನ ಪ್ರಶ್ನೆಗೆ, ಅವಳು ' ಇಂಟೀರಿಯರ್ ಡಿಸೈನರ್" ಆಗಿ ಕೆಲಸ ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದಾಳೆಂದೂ ಮತ್ತೊಮ್ಮೆ ಮಗಳನ್ನು ಮೆಚ್ಚಿಕೊಂಡು ಹೋದರು. <br /><br /><br />ಇದಾದ ಎರಡು ದಿನಕ್ಕೆ, ಮತ್ತೆ ಮಗಳೂ, ಅವಳ ಫ್ರೆಂಡೂ ಮನೆಗೆ ಬಂದರು. ಇದೇನು ಇಷ್ಟು ಕ್ಲೋಸ್ ಫ್ರೆಂಡ್ಸಾ? ಅಂದುಕೊಂಡು ಸುಮ್ಮನಾದೆ. ಅರ್ಧಗಂಟೆಯೊಳಗೇ ಬಾಗಿಲು ತಟ್ಟಿದ ಸದ್ದಾಗಿದ್ದರಿಂದ ತೆಗೆದು ನೋಡಿದರೆ, ಅಪ್ಪನೂ ಹಿಂದೆ ಮುಖವನ್ನು ಹಿಂಡಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಾ ಮಗಳೂ ನಿಂತಿದ್ದರು. ಮಗಳ ಕೈಗೆ ಉಗುರುಸುತ್ತಾಗಿದೆ, ಅದಕ್ಕೆ ಯಾವ " ಆಂಟಿಬಯಾಟಿಕ್ಸ್" ಹಾಕಬೇಕೆಂದು ಯಜಮಾನರಿಗೆ ಕೇಳಲು ಬಂದಿದ್ದರು. ಈಗಾಗಲೇ ಯಾವುದೋ ಮಾತ್ರೆ ತೆಗೆದುಕೊಳ್ಳುತ್ತಿರುವುದಾಗಿ ಮಗಳು ಹೇಳಿದಳು. ಯಾವುದು ಮಾತ್ರೆಯೆಂದು ಇವರು ಕೇಳಿದ್ದರಿಂದ ಹೆಸರು ತನಗೆ ನೆನಪಿಲ್ಲವೆಂದೂ ತನ್ನ ಪಾರ್ಟನರ್ ಗೆ ಕೇಳಿಬರುವನೆಂದು ಹೋದಳು. ಅವಳ ಮಾತ್ರೆಯ ಬಗ್ಗೆ ಇವರು ಹೇಳಿ ಕಳಿಸಿದ ನಂತರ, ನಾನು ಕೇಳಿದೆ.." ಪಾರ್ಟನರ್ ಅನ್ನುತ್ತಾಳಲ್ಲಾ, ಪರವಾಗಿಲ್ಲವೇ, ಇಷ್ಟು ಚಿಕ್ಕ ವಯಸ್ಸಿಗೆ ಬಿಸಿನೆಸ್ ಮಾಡುತ್ತಾಳಲ್ಲ.." ಎಂದು ಉದ್ಗರಿಸಿದೆ. ಅವರೋ, " ನಿನ್ನ ಕಾಮರ್ಸ್ ಪಾಠದ " ಪಾರ್ಟನರ್" ಅಲ್ಲಾ....ಇವರ ಪ್ರಕಾರ, ಮದುವೆಯಾಗದೆ ಒಟ್ಟಿಗೆ ಇರುವ ಬಾಯ್ ಫ್ರೆಂಡ್/ಗರ್ಲ್ ಫ್ರೆಂಡ್ಸ್ ಗೆ ಪಾರ್ಟನರ್ ಗಳೆಂದು ಹೇಳಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಾರೆ " ಅಂದರು. " ಹಾಗಿದ್ದರೆ, ಅವಳೊಡನೆ ಇದ್ದ ದಢೂತಿ ಹೆಣ್ಣು ಇವಳ ಪಾರ್ಟನರ್ರಾ??". ಎಲ್ಲೋ ಓದಿದ್ದು, ಕೇಳಿದ್ದಷ್ಟೇ ಇವರುಗಳ ಬಗ್ಗೆ." ಛೆ! ಇರಲಾರದು...ಅಥವಾ ಇದ್ದರೂ ಇರಬಹುದು...ಇವಳ ವೇಷ, ಅವಳು ಕೂದಲು ಕತ್ತರಿಸಿಕೊಂಡ ರೀತಿ ಎಲ್ಲವನ್ನೂ ಮೊದಲು ನೋಡಿದ್ದರೂ ಇವತ್ತು ಬೇರೆಯೇ ತರ ಯೋಚಿಸಿದಾಗ..." ಇದ್ಯಾವ ಸೀಮೆಯಪ್ಪಾ" ಎನಿಸಿದಂತೂ ನಿಜ. <br /><br /><br />ದಂಪತಿಗಳು, ಯಾಕೆ ನನ್ನ ಮುಖ ತಪ್ಪಿಸುತ್ತಿದ್ದರೆಂದು ನಿಧಾನವಾಗಿ ಹೊಳೆಯತೊಡಗಿತು. ದಂಪತಿಗಳು ಒಬ್ಬಳೇ ಮಗಳೆಂದು, ಮದುವೆಯಾದರೆ ಜೊತೆಯಲ್ಲೇ ಇರುತ್ತಾಳೆಂದು ಅವಳಿಗೆಂದೇ ಈ ಮನೆಕಟ್ಟಿಕೊಂಡಿರುವುದಾಗಿ ಒಮ್ಮೆ ಹೇಳಿದ್ದು ನೆನಪಿಗೆ ಬಂತು. ಆದರೂ ಅವರಿಬ್ಬರು ಆ ದಢೂತಿ ಹೆಣ್ಣನ್ನು ತಮ್ಮ ಮಗಳ ಗೆಳತಿಯೆಂದು ಹೇಳಿದ್ದರಿಂದ, ಮಗಳ ಆಯ್ಕೆ ಬಗ್ಗೆ ಅವರಿಗೆ ಅಸಮಾಧಾನ ಇರುವುದಂತೂ ಖಚಿತಗೊಂಡಿತು. ಮಗಳ ಮೇಲೆ ಅದೇನೇನು ಆಸೆಗಳನ್ನಿಟ್ಟುಕೊಂಡಿದ್ದರೋ, ಮಗಳು-ಅಳಿಯ ಎಂಬ ಮಾತೇ ಬರುವುದಿಲ್ಲವಲ್ಲ! ತಮ್ಮ ನಂತರ ಅಳಿಯ ಚೆನ್ನಾಗಿ ನೋಡಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಾನೆಂದು ನೆಮ್ಮದಿ ಪಡುವ ಹಾಗೂ ಇಲ್ಲ. ಮಗಳ ಈ ರೀತಿಯ ಸಂಬಂಧ ನಮಗೆ ತಿಳಿಯುವುದು ಬೇಡ ಎಂದುಕೊಂಡಿದ್ದರೋ ಏನೋ...(ಕೆಲವೊಮ್ಮೆ ಮಾತಿಗೆ ಬಂದಾಗ ಇಬ್ಬರೂ ಇಲ್ಲಿನ " ಕಿವಿ" ಸಂಸ್ಕೃತಿಯನ್ನು ಟೀಕಿಸುತ್ತಿದ್ದಿದು ಯಾಕೆಂದು ಹೊಳೆಯಿತು)<br /><br /><br />ಇಲ್ಲಿ ಈ ರೀತಿಯ ಜೀವನ ಹೊಸದಲ್ಲವಾದ್ದರಿಂದ, ನನಗೇನೂ ಆಗಬೇಕಿರಲಿಲ್ಲ. ಆದರೂ ಪ್ರಕೃತಿ ಗಂಡು- ಹೆಣ್ಣು ಎಂದು ಸೃಷ್ಟಿಸಿರುವಾಗ ಪ್ರಕೃತಿಯ ವಿರುದ್ಧ ಹೋಗುವ ಕೆಲವರ ಪ್ರಯತ್ನ ನಿಜಕ್ಕೂ ನನ್ನ ಊಹೆಗೆ ಮೀರಿದ್ದು. ಪ್ರಾಣಿ ಪಕ್ಷಿಗಳಲ್ಲಿ ಈ ರೀತಿಯ " ಗೇ" ಮತ್ತು " ಲೆಸ್ಬಿಯನ್" ಸಂಬಂಧ ಇದೆಯೋ ಇಲ್ಲವೋ ಗೊತ್ತಿಲ್ಲ. ಹೆಣ್ಣು ಹೆಣ್ಣುಗಳೇ, ಗಂಡು ಗಂಡುಗಳೇ ವಿವಾಹವಾಗುವುದು, ಕೆಲವು ದೇಶಗಳು ( ನ್ಯೂಝಿಲೆಂಡ್ ಸಹಾ) ಆ ರೀತಿಯ ವಿವಾಹಗಳನ್ನು ಮಾನ್ಯ ಮಾಡುತ್ತವೆ ಕೂಡ. ಆದರೂ ಪ್ರಕೃತಿ ಸಹಜವಾದ ಕಾಮನೆಗಳನ್ನು ತಣಿಸಿಕೊಳ್ಳಲು ಇವರುಗಳು ಮೊರೆಹೋಗುವ ವಿಧಾನಗಳನ್ನು ತಿಳಿದರೆ, ಇವರುಗಳು ಹೀಗೆ ವಿವಾಹವಾಗಿ ಕಡಿದು ಕಟ್ಟೆಹಾಕುವುದಾದರೂ ಏನನ್ನು ಅನ್ನಿಸುತ್ತದೆ. <br /><br /><br />ವಾರಾಂತ್ಯದಲ್ಲಿ ಹೊರಗೆಲ್ಲೂ ಹೋಗಲಿಕ್ಕಾಗದೇ ಸುಮ್ಮನೇ ಮಳೆ ನೋಡುತ್ತಿದ್ದ ನನಗೆ ಎದುರು ಮನೆಯವರು ನಡೆಸುತ್ತಿದ್ದ ಪಾರ್ಟಿಯಿಂದ ಒಮ್ಮೆಲೇ ಹೊಮ್ಮಿದ ಕರ್ಕಶ ಹಾಡಿನ ಸದ್ದಿಗೆ ನನ್ನ ಯೋಚನಾಸರಣಿ ನಿಲ್ಲಿಸಿ ಎದ್ದೆ.NilGirihttp://www.blogger.com/profile/05878649568367403490noreply@blogger.com6tag:blogger.com,1999:blog-6794037534272902548.post-5879565856469680322008-05-04T13:49:00.003+12:002008-05-04T13:59:19.530+12:00ನಮ್ ಬ್ಲಾಗಿಗೆ ಒಂದೊರ್ಷ!ನಮ್ಮ್ ಬ್ಲಾಗೂದೂ ಹ್ಯಾಪೀ ಬರ್ತ್ ಡೇ! ದಿನ? ನಂಗೂ ಗೊತ್ತಿಲ್ಲ.. ಎಲ್ಲರ ಬ್ಲಾಗುಗಳನ್ನು ಓದುವಾಗ ಎಲ್ಲರದೂ ಹೆಚ್ಚು ಕಡಿಮೆ " ಹುಟ್ಟುಹಬ್ಬದ್ದೇ" ವಿಷಯಗಳನ್ನು ನೋಡಿ, " ಅರೆ ನಮ್ ದ್ಯಾವಾಗ ಬರ್ತ್ ಡೇ" ಅನ್ಕೊಂಡು ನೋಡಿದ್ರೆ ಈ ತಿಂಗಳೇ!<br /><br /><br />ಬ್ಲಾಗು ಅಂದ್ರೇನು ಅಂತ ಗೊತ್ತಿಲ್ಲದೇ ಇಲ್ಲದ ದಿನಗಳಲ್ಲಿ, ಬೆನ್ನು ತಟ್ಟಿ " ನೀವು ಬರೀರಿ ಮೇಡಂ" ಅಂತ ಏಣಿಯೇ ಇಲ್ಲದೆ ಹತ್ತಿಸಿದ್ದರಿಂದ ನೋಡಿಯೇ ಬಿಡುವ ಒಂದು ಕೈ ಅಂತ ಶುರು ಮಾಡಿ, ನಾಕೂವರೆ ಸಾವಿರ ಚಿಲ್ಲರೆ ಹಿಟ್ಟುಗಳನ್ನು ( ಅದೇನೋ ವೈರಸ್ಸುಗಳೂ ಜಾಸ್ತಿ ನಂಗೆ ) ತಿಂದಿದ್ದು ನನ್ನ ಮಟ್ಟಿಗೆ ದೊಡ್ಡ ಸಾಧನೆಯೇ. <br /><br /><br />ಏನು ಬರೆಯೋದಪ್ಪಾ ಅಂತ ಯೋಚನೆ ಮಾಡಿ, ಕಡೆಗೆ ಮೊಟ್ಟ ಮೊದಲನೇ ಬಾರಿಗೆ " <em><strong>ಕುಡ್ಕನ್ ಗೋಳು</strong></em>" ಅಂತ ಪದ್ಯ ಬರೆದು, ಅದನ್ನೇ ಬ್ಲಾಗಿನಲ್ಲೇ ಹಾಕಿಕೊಂಡು, ನಂತರ ಹೀಗೆ ಬರೆದು ಬಿಡುತ್ತೇನೆ ಅಂತ ಶುರು ಮಾಡಿ ನಂತರ ಬರೆದದ್ದೇ " <em><strong>ಮಳೆ</strong></em>" ನನ್ನ ಅನುಭವ ಕವನ :D. ಆಮೇಲೆ ಒಂದಷ್ಟು " ಜೋಕ್ಸು" ಗಳನ್ನು ಅಲ್ಲಿ ಇಲ್ಲಿ ಕದ್ದು ಹಾಕ್ಕೊಂಡು ಕ್ಯಾಸೆಟ್ ಜೋಕ್ಸ್ ಕೇಳಿದಂತೆ, ಮನಸು ಬೋರಾದಾಗ ಓದಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಿದ್ದೆ. <br /><br /><br />ನಂತರ ಸ್ನೇಹಿತರೆಲ್ಲರೂ ನಿಮ್ಮ ನ್ಯೂಝಿಲೆಂಡ್ ಅನುಭವಗಳನ್ನೇ ಬರೆಯಿರಿ, ನೀವು ಏನೇನು ನೋಡಿದರಿ ಅದನ್ನೇ ಬ್ಲಾಗಿನಲ್ಲಿ ಹಾಕಿ ಎಂದು ಭಯಂಕರ ಸಲಹೆ ಕೊಟ್ಟಿದ್ದರಿಂದ ವಾರಕ್ಕೊಂದಾವರ್ತಿಯಾದರೂ ಯಜಮಾನರೊಂದಿಗೆ ಊರು ಸುತ್ತಲು ಹೊರಟು, ಅಲ್ಲಿ ನೋಡಿದ, ತಿಳಿದ ವಿಷಯಗಳನ್ನೇ ಇಲ್ಲಿ ಕುಟ್ಟಲು ಶುರು ಮಾಡಿದೆ. <br /><br /><br />ಪ್ರೀತಿಯಿಂದ ತಿದ್ದಿದ, ನೋಡಿದ, ಖುಷಿಪಟ್ಟು ಬೆನ್ನು ತಟ್ಟಿದ ಆತ್ಮೀಯ ಗೆಳೆಯ/ಗೆಳತಿಯರೆಲ್ಲರಿಗೂ ವಂದನೆಗಳು. ಹೀಗೆ ನನ್ನ ಕೊರೆತವನ್ನು ಸಹಿಸಿಕೊಳ್ಳುತ್ತೀರೆಂದು ನಂಬುತ್ತಾ.......<strong>aNILGIRIja</strong>.NilGirihttp://www.blogger.com/profile/05878649568367403490noreply@blogger.com11tag:blogger.com,1999:blog-6794037534272902548.post-42113968611307719912008-04-28T19:40:00.012+12:002008-04-28T20:02:49.116+12:00ಬಾನಂಗಳದಲ್ಲಿ ಟ್ರಾಫಿಕ್!ಸ್ನೇಹಿತರ ತಂಗಿ ಊರಿಗೆ ವಾಪಸ್ ಹೊರಟಿದ್ದರು. ನಮ್ಮೂರಿನಲ್ಲಿ ಅಂತರಾಷ್ಟ್ರೀಯ ವಿಮಾನ ನಿಲ್ದಾಣ ಇಲ್ಲದಿರುವುದರಿಂದ ಆಕ್ಲೆಂಡಿಗೆ ನಾವೂ ಅವರಿಗೆ ಬೀಳ್ಕೊಡಲು ( ಚಾಕೊಲೇಟ್, ಮೊಬೈಲುಗಳನ್ನು ಮೈಸೂರಿಗೆ ಒಯ್ಯಲು ಅವರು ಒಪ್ಪಿದ್ದರಿಂದ :D) ಹೊರಟಿದ್ದೆವು.<br /><br /><br />ವಿಮಾನ ನಿಲ್ದಾಣದಲ್ಲಿ ಕಣ್ ಮನ ತಣಿಸುವ, ನಮ್ಮವರ ಪರ್ಸು ಹಗುರ ಮಾಡುವ ಅನೇಕ ಶಾಪಿಂಗ್ ಸೆಂಟರುಗಳಿರುವುದರಿಂದ, ನಾನೂ ಸ್ನೇಹಿತರು ಇಬ್ಬರೂ ಕೂಡಿ ಮಾಸ್ಟರ್ ಪ್ಲಾನ್ ಹಾಕಿದ್ದೆವು. ತಂಗಿಯ ಚೆಕ್-ಇನ್, ಮಣ್ಣು ಮಸಿಗಳೆಲ್ಲ ಮುಗಿದು ನಮಗೆ ಕೈ ಬೀಸಿ ಹೋದ ತಕ್ಷಣ, " <em>ನಡಿ, ನಡಿ...ಬೇಗ ಲುಕ್ ಔಟ್ ಪಾಯಿಂಟ್ ಗೆ ಹೋಗೋಣ....ಥಾಯ್ ವಿಮಾನಕ್ಕೆ ಅಲ್ಲಿಂದ ಟಾಟಾ ಮಾಡೋಣ..." </em>ಎಂದು ನಮ್ಮ ಪ್ಲಾನಿನ ಸುಳಿವು ಹತ್ತಿದವರಂತೆ ಇಬ್ಬರ ಗಂಡಂದಿರೂ ನಮ್ಮನ್ನು ಹೊರಡಿಸಿಯೇ ಬಿಟ್ಟರು. ಮನೆ ಬಿಟ್ಟಾಗಿನಿಂದ ಏರ್ ಪೋರ್ಟ್ ಲ್ಲಿ ಶಾಪಿಂಗ್ ಮಾಡಬೇಕೆಂದು ಕೊಂಡಿದ್ದ ನಮ್ಮ ಪ್ಲಾನ್ ಎಲ್ಲವೂ ಫ್ಲಾಪ್ ಆಯಿತು. ನಾನು ಮುಖ ಊದಿಸಿಕೊಂಡೇ ಹೊರಟೆ. <br /><br /><br />ತಂಗಿಯ ವಿಮಾನ ಹೊರಡುವವರೆಗೂ ಇಲ್ಲೇ ಕೂತರಾಯಿತು ಎಂದು ಅವರ ಅಕ್ಕ ಕಡೆಯ ಪ್ರಯತ್ನ ಮಾಡೇ ಬಿಡೋಣವೆಂದು ಹೇಳಿದರು. ನಾನೂ " ಹೂಂ" ಎಂದು ಕೂರಲು ಜಾಗ ಹುಡುಕ ತೊಡಗಿದೆ. ಕೂಡಲೇ ಇಬ್ಬರೂ ಗಂಡಸರು..." <em>ಬೇಡ ಬೇಡ ಲುಕ್ ಔಟ್ ಪಾಯಿಂಟ್ ಗೇ ಹೋಗೋಣ...ಅಲ್ಲಾದರೇ ಪ್ಲೇನು ಇನ್ನೂ ಚೆನ್ನಾಗಿ ಕಾಣುತ್ತದೆ..."</em> ಎಂದು ನಮಗೆ ಸಿಗಬಹುದಾಗಿದ್ದ ಕಡೇ ಅವಕಾಶವನ್ನೂ ಬಿಡಲಿಲ್ಲ. ಮತ್ತೇನು ಮಾಡುವುದೆಂದು ಇಬ್ಬರೂ ಹೊರಟೆವು. ಲುಕ್ ಔಟ್ ಪಾಯಿಂಟಿಗೆ ಅಲ್ಲಿಂದ ಎರಡು ಕಿಲೋಮೀಟರುಗಳಷ್ಟೇ. <br /><br /><br />ಲುಕ್ ಔಟ್ ಪಾಯಿಂಟಿನಲ್ಲಿ ಏರೋ ಪ್ಲೇನುಗಳು ಹಾರುವ, ಹಾಗೂ ಇಳಿಯುವ ದೃಶ್ಯ ತುಂಬಾ ಚೆನ್ನಾಗಿ ಕಾಣುತ್ತದೆ. ಅಲ್ಲಿ ನಿಂತರೆ, ವಿಮಾನಗಳು ಇಳಿಯುವ, ಹಾರುವ ಸುಂದರ ದೃಶ್ಯ ಹತ್ತಿರದಿಂದ ನೋಡಬಹುದು. ಬಗೆಬಗೆಯ ಬಣ್ಣ ಬಣ್ಣದ, ಒಂದೊಂದು ದೇಶದ ವಿಮಾನ ಒಂದೊಂದು ಕಲರ್!<br /><br /><br /><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhCdDmyL5JBZ6ak6_UI92sxh_-xSWt3nKoKGB8YLX0RAn6h5Q_hxq3amGZHxhyphenhyphenEjbkBqzP0v4613NcZw7At2FhPAYCtv4KgYUEG6sY7l5t8aUw_9BgADB0trx1C6EUfSYNXxXUAi00G3k-c/s1600-h/AT1.JPG"><img style="float:left; margin:0 10px 10px 0;cursor:pointer; cursor:hand;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhCdDmyL5JBZ6ak6_UI92sxh_-xSWt3nKoKGB8YLX0RAn6h5Q_hxq3amGZHxhyphenhyphenEjbkBqzP0v4613NcZw7At2FhPAYCtv4KgYUEG6sY7l5t8aUw_9BgADB0trx1C6EUfSYNXxXUAi00G3k-c/s320/AT1.JPG" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5194199254639231410" /></a><br /><br />ನಾವು ಬಂದು ಕೂರುತ್ತಿದ್ದಂತೆ ಗಗನಕ್ಕೆ ಚಿಮ್ಮಿದ " ಏರ್ ನ್ಯೂಝಿಲೆಂಡ್" ಪುಟಾಣಿ ವಿಮಾನ...ಇಲ್ಲೇ ಹತ್ತಿರದ ಊರಿಗೆ ಹೊರಟಿರುವುದು. <br /><br /><br /><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjN_adikuQQYMt-Rf-b6JxhrmhoSOeJ0FKcljyOfr0V5CpeEF4KdIeBubkm4l_chYFQ2MIICvibphOpA1oCHpJVenizh2KE_rkuIXE0ryXDi2uqd6hKKtN_9hUwXjWw0OOD5UMJV1VKIie_/s1600-h/AT2.JPG"><img style="float:left; margin:0 10px 10px 0;cursor:pointer; cursor:hand;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjN_adikuQQYMt-Rf-b6JxhrmhoSOeJ0FKcljyOfr0V5CpeEF4KdIeBubkm4l_chYFQ2MIICvibphOpA1oCHpJVenizh2KE_rkuIXE0ryXDi2uqd6hKKtN_9hUwXjWw0OOD5UMJV1VKIie_/s320/AT2.JPG" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5194199473682563522" /></a><br /><br /><br />ಏರ್ ನ್ಯೂಝಿಲೆಂಡ್ ಹಾರಿದಂತೆ, ಅದಕ್ಕಾಗಿಯೇ ಕಾಯುತ್ತಿದ್ದು ಧರೆಗಿಳಿದ ದೊಡ್ಡ ವಿಮಾನ "ಏರ್ ಪೆಸಿಫಿಕ್ ". <br /><br /><br />ಏರ್ ಪೆಸಿಫಿಕ್ ಇಳಿಯುವುದನ್ನೇ ಕಾಯುತ್ತಿದ್ದು, ಗಗನಕ್ಕೆ ಹಾರಿತು ಮತ್ತೊಂದು ಪುಟಾಣಿ ಏರ್ ನ್ಯೂಝಿಲೆಂಡ್. ಒಂದು ಇಳಿದರೆ ನಾಲಕ್ಕು ಇಂತಹ ಪುಟಾಣಿಗಳು ಹಾರುತ್ತಿದ್ದವು.<br /><br /><br /><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhH9SXNKd5bfvPkY9s7CU3wpL1PkPQpPqlfO-PhJoMaJGLjaUQtbQy1euSkFprZOcPrFpgfe0JSEuX4m-IRyiJaELKms9jXVLUbBk4Rm-DbEDHgDUMgzchS9zXeC9T8PoJEJej4SlaynLpC/s1600-h/AT3.JPG"><img style="float:left; margin:0 10px 10px 0;cursor:pointer; cursor:hand;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhH9SXNKd5bfvPkY9s7CU3wpL1PkPQpPqlfO-PhJoMaJGLjaUQtbQy1euSkFprZOcPrFpgfe0JSEuX4m-IRyiJaELKms9jXVLUbBk4Rm-DbEDHgDUMgzchS9zXeC9T8PoJEJej4SlaynLpC/s320/AT3.JPG" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5194199692725895634" /></a><br /><br />ಏರ್ ನ್ಯೂಝಿಲೆಂಡಿನ ವಿಮಾನ ನೆಲಕ್ಕಿಳಿದು ನಿಲ್ಲಲು ಜಾಗ ಹುಡುಕುತ್ತಿದ್ದಂತೆ, ಹೊರಡಲು ರೆಡಿಯಾದ ಕಾಂಟಾಸ್, ಹಿನ್ನೆಲೆಯಲ್ಲಿ ಲೈಟ್ ಹಾಕಿಕೊಂಡು ಇಳಿಯುತ್ತಿರುವ ಎಮಿರೇಟ್ಸ್! <br /><br /><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiyBFhOnhuelm1wNLWksO9ty0rgPc87VO5WX9j0kqM993CsYoePBW1tFjWgMLghSAbDPOn9PzY2lSBclkzyZdDKtoyDA_J_6pUXYRr5hsfODtIrdtmyCltKy4r5KJItDmFmvYZTtKtUD8rT/s1600-h/AT4.JPG"><img style="float:left; margin:0 10px 10px 0;cursor:pointer; cursor:hand;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiyBFhOnhuelm1wNLWksO9ty0rgPc87VO5WX9j0kqM993CsYoePBW1tFjWgMLghSAbDPOn9PzY2lSBclkzyZdDKtoyDA_J_6pUXYRr5hsfODtIrdtmyCltKy4r5KJItDmFmvYZTtKtUD8rT/s320/AT4.JPG" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5194199937539031522" /></a><br /><br /><br /><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiV4GoOmWPW8g1cvLn4TTwFa1qNlB4SeIUvHg386QmmV0a5dcCEOplvVfCzfh1hjSLW2pJ8SPwAb5HKyCzDPPC3_VNqoCB1BtYA9wbsIJKJHAWWcUHlX0H2Np9f8PEINtFEIPEB4RM4CA5n/s1600-h/AT5.JPG"><img style="float:left; margin:0 10px 10px 0;cursor:pointer; cursor:hand;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiV4GoOmWPW8g1cvLn4TTwFa1qNlB4SeIUvHg386QmmV0a5dcCEOplvVfCzfh1hjSLW2pJ8SPwAb5HKyCzDPPC3_VNqoCB1BtYA9wbsIJKJHAWWcUHlX0H2Np9f8PEINtFEIPEB4RM4CA5n/s320/AT5.JPG" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5194200208121971186" /></a><br /><br /><br /><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgAXcoYLcjgGo0JoErPE25OAtS-evFyzbRI3rhvqTewHkZPQcWN64ETUyOhjOmDr6C8SLJsJY19wNKPP-9xhYQ-NL4KaIBgiu6lkCLYH4mPWTDQ1d5gfVgmU2G898WLhxjg8L6xKJlL8S8B/s1600-h/AT6.JPG"><img style="float:left; margin:0 10px 10px 0;cursor:pointer; cursor:hand;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgAXcoYLcjgGo0JoErPE25OAtS-evFyzbRI3rhvqTewHkZPQcWN64ETUyOhjOmDr6C8SLJsJY19wNKPP-9xhYQ-NL4KaIBgiu6lkCLYH4mPWTDQ1d5gfVgmU2G898WLhxjg8L6xKJlL8S8B/s320/AT6.JPG" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5194200461525041666" /></a><br /><br /><br />ಒಂದರ ಹಿಂದೆ ಒಂದರಂತೆ ಆಕಾಶಕ್ಕೆ ಹಾರಿದ ಕ್ಯಾಥೇ ಪೆಸಿಫಿಕ್, ಮಲೇಶಿಯನ್ ಏರ್ ಲೈನ್ಸ್, ಕಾಂಟಾಸ್!<br /><br /><br /><br /><br /><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiddKF6styO-6Kn2-OcD16NvqKz106v3gvl5M553ueckXqbpwUXHbYcY5c1cgbqIqJUw2cq7SzO6a7fswo-9B8r668MkGVb0zRONeU8F-JN0G5Nz6z9houooDWE6kC4YRI88S5ux4-hOoL8/s1600-h/AT7.JPG"><img style="float:left; margin:0 10px 10px 0;cursor:pointer; cursor:hand;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiddKF6styO-6Kn2-OcD16NvqKz106v3gvl5M553ueckXqbpwUXHbYcY5c1cgbqIqJUw2cq7SzO6a7fswo-9B8r668MkGVb0zRONeU8F-JN0G5Nz6z9houooDWE6kC4YRI88S5ux4-hOoL8/s320/AT7.JPG" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5194200732107981330" /></a><br /><br /><br /><br />ಎಲ್ಲರಿಗೂ ಕೂತಲ್ಲೇ ಟಾಟಾ ಮಾಡಿ ಮುಗಿಸಿದರೂ ಥಾಯ್ ನ ಸುಳಿವೇ ಇಲ್ಲ...ಒಂದು ಗಂಟೆಗೆ ಹೊರಡುತ್ತದೆಂದು ಹೇಳಿದ್ದರಲ್ಲ, ಎಂದು ಅಂದುಕೊಳ್ಳುತ್ತಿರುವಾಗಲೇ ಹೊರಬಂದ ಥಾಯ್ ಏರ್ ವೇಸ್. <br /><br /><br /><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiEeoX0wp2iwOC0TR8PEr2RIfP5BU7hp5QFpin-bAVJnIhDBzu5RfdGd9sNI2wP992lcstwhgGPZz4UU9dF49LKCXkogUNMlBQZ0sBSzshO9zePlA-vDvwrHg5RuJqHjWHjMafnFQXljgNh/s1600-h/AT8.JPG"><img style="float:left; margin:0 10px 10px 0;cursor:pointer; cursor:hand;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiEeoX0wp2iwOC0TR8PEr2RIfP5BU7hp5QFpin-bAVJnIhDBzu5RfdGd9sNI2wP992lcstwhgGPZz4UU9dF49LKCXkogUNMlBQZ0sBSzshO9zePlA-vDvwrHg5RuJqHjWHjMafnFQXljgNh/s320/AT8.JPG" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5194200981216084514" /></a><br /><br />ಎಲ್ಲ ವಿಮಾನಗಳು ಹೊರಟ ನಂತರ ಕಡೆಗೆ ಹೊರಟ ಥಾಯ್ ಏರ್ ವೇಸ್. <br /><br /><br />ವಿಮಾನ ಕಣ್ಮರೆಯಾಗುವವರೆಗೂ ನೋಡಿ ಹೊರಡಲು ಅಣಿಯಾದೆವು. ನಮ್ಮ ಕೋಪಗಳನ್ನು ಶಮನಗೊಳಿಸಲೆಂದೋ ಏನೋ, ಊಟ ಮಾಡಲು ಶಾಪಿಂಗ್ ಮಾಲುಗಳಿಗೆ ಹೋಗೋಣವೆಂದರು. ಒಳಗೇ ಖುಷಿಯಾದರೂ ತೋರಗೊಡಬಾರದೆಂದು," <em>ಎಂಥದ್ದೂ ಬೇಕಿಲ್ಲ, ನಡೆಯಿರಿ ವಾಪಸು ಮನೆಗೆ ಹೋಗಿ ಊಟ ಮಾಡಿದರಾಯಿತು..." </em>ಎಂದು ಒಣ ಜಂಭ ತೋರಿದೆವು. <br /><br /><br />ಕಡೆಗೆ ಸೆಂಟ್ ಲೂಕ್ಸ್ ಶಾಪಿಂಗ್ ಮಾಲ್ ನ ಇಂಡಿಯನ್ ರೆಸ್ಟೋರೆಂಟಿನಲ್ಲಿ ಊಟ ಮಾಡಿ, ಒಂದೆರಡು ಬಣ್ಣಗೆಟ್ಟ ( ನಮ್ಮವರ ಭಾಷೆಯಲ್ಲಿ) ಇಯರ್ ರಿಂಗ್ ಗಳನ್ನು ತೆಗೆದುಕೊಂಡು, ಮನೆ ದಾರಿ ಹಿಡಿದೆವು. " <em>ಇಲ್ಲಿಗಿಂತ, ಇಂಡಿಯಾದಲ್ಲೇ ಚೆನ್ನಾಗಿರುವುದು ಸಿಗುವುದಿಲ್ಲವೆ? ಇಲ್ಲಿ ಸಿಗುವ 9 ಕ್ಯಾರೆಟ್ ಚಿನ್ನಾಭರಣಗಳನ್ನು ನೋಡಿದರೆ, ನಮ್ಮ ಫ್ಯಾನ್ಸಿ ಸ್ಟೋರಿನ ಗೋಲ್ಡ್ ಕವರಿಂಗೇ ಎಷ್ಟೋ ಝಗಮಗ ಅನ್ನುತ್ತವೆ...ಅದೂ ಅಲ್ಲದೇ ಇಲ್ಲಿ ಸಿಗುವುದೆಲ್ಲವೂ ಮೇಡ್ ಇನ್ ಚೈನಾಗಳೇ...ಅದನ್ನೇನು ಶಾಪಿಂಗ್ ಮಾಡುವುದು..."</em> ಎಂದು ಉದ್ದಕೂ ಭಾಷಣ ಬಿಗಿದುಕೊಂಡೇ ಬಂದರು. ನಮಗೇನು ಇವೇನು ಗೊತ್ತಿಲ್ಲದಿಲ್ಲ, ಅಂದರೂ ಹೋದಲ್ಲಿ ಬಂದಲ್ಲಿ ಶಾಪಿಂಗ್ ಮಾಡಿಲ್ಲವೆಂದರೆ ನಮ್ಮ ಜನ್ಮ ಸಾರ್ಥಕವಾಗುವುದಾದರೂ ಹೇಗೆ ;-).NilGirihttp://www.blogger.com/profile/05878649568367403490noreply@blogger.com4tag:blogger.com,1999:blog-6794037534272902548.post-18505055467454946862008-04-21T18:37:00.005+12:002008-04-22T08:56:16.863+12:00Cape Reinga - ಕೇಪ್ ರಿಯಾಂಗ<em>ಕಾವಕವ</em>ದಿಂದ ನಮ್ಮ ಪ್ರಯಾಣ ಮುಂದುವರೆದದ್ದು <em>90 ಮೈಲಿ ಬೀಚ್ </em>ಗೆ. <br /><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj5MbYZ3SGnA_ag_undxQFAhDmAS8BclEGoaws1RiMGqB_6Qol_MeGmIlS_EWNpRAkbmIEytgC_qtDt2aD13cbQYa10ZzFXJXGxGNZ-bwMH95rgIQ7BgPyWsssbtnmAWMi8oJyLHb89LHJV/s1600-h/cr.JPG"><img style="float:left; margin:0 10px 10px 0;cursor:pointer; cursor:hand;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj5MbYZ3SGnA_ag_undxQFAhDmAS8BclEGoaws1RiMGqB_6Qol_MeGmIlS_EWNpRAkbmIEytgC_qtDt2aD13cbQYa10ZzFXJXGxGNZ-bwMH95rgIQ7BgPyWsssbtnmAWMi8oJyLHb89LHJV/s320/cr.JPG" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5191587569544893026" /></a><br /><br /><br /><br />4 x 4 ಜೀಪಿದ್ರೆ ಬೀಚ್ ಮೇಲೆ ಜುಂ ಅಂತ ಹೋಗ್ಬೋದು. ಇಲ್ಲದಿದ್ದರೆ, ಮರಳಲ್ಲಿ ಕಾರು ಹೂತು ಹೋಗಿ, ಆ ಕಡೆಯಿಂದ ಅಲೆಗಳ ಬಡಿತಕ್ಕೆ ಕಾರು ಕೊಚ್ಚಿ ಹೋಗಲೂ ಬಹುದು. ಆದ್ದರಿಂದ ಮೊದಲೇ ಎಚ್ಚರಿಕೆ ಬೋರ್ಡ್ ಹಾಕಿದ್ದಾರೆ. ಕೆಲವು ಟೂರ್ ಬಸ್ ಗಳು ಬೀಚಿನ ಮೇಲೆ ಕರೆದೊಯ್ಯುತ್ತಾರೆ. <br /><br /><br /><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgIPrBAp2W58HcY39MuZ40Qiy6azLK26WIpWA4KdmqYxjt93jzninMSGhcFOQUwL1V6iWcOkGjmsJsngHe7BkqPLtZ79HH5d2-38zNMqy_4zHLPYO2FEz8l7VCg463Ggg-wAAIOp1joT2Hh/s1600-h/cr1.JPG"><img style="float:left; margin:0 10px 10px 0;cursor:pointer; cursor:hand;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgIPrBAp2W58HcY39MuZ40Qiy6azLK26WIpWA4KdmqYxjt93jzninMSGhcFOQUwL1V6iWcOkGjmsJsngHe7BkqPLtZ79HH5d2-38zNMqy_4zHLPYO2FEz8l7VCg463Ggg-wAAIOp1joT2Hh/s320/cr1.JPG" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5191587900257374834" /></a><br /><br /><br />90 ಮೈಲ್ ಬೀಚಿನಿಂದ ನಮ್ಮ ಪ್ರಯಾಣ " <em><strong>ಕೇಪ್ ರಿಯಾಂಗ </strong></em>" ಎನ್ನುವ ನ್ಯೂಜಿಲೆಂಡಿನ ತುತ್ತ ತುದಿಗೆ. ಇಲ್ಲಿಗೆ ನ್ಯೂಜಿಲೆಂಡಿನ ಉತ್ತರ ಭೂಭಾಗ ಕೊನೆಗೊಳ್ಳುತ್ತದೆ. ಭರ್ರೆಂದು ಬೀಸುವ ಗಾಳಿಗೆ ಹಾರಿ ನೀರಿಗೆ ಬೀಳುತ್ತೇವೇನೋ ಅನ್ನಿಸುತ್ತದೆ. ಇಲ್ಲಿಂದ ಆತ್ಮಗಳು ಮುಕ್ತಿಯನ್ನು ಹೊಂದುತ್ತವೆ ಎಂದು ಇಲ್ಲಿನ ಮೌರಿಜನರ ನಂಬಿಕೆಯಂತೆ. ಇದ್ದರೂ ಇರಬಹುದು ಬರ್ರೋ ಎಂದು ಬೀಸುವ ಗಾಳಿಗೆ ಸಿಕ್ಕಿದರೆ ತರಗೆಲೆಗಳಂತೆ ಹಾರಿಹೋಗುತ್ತೇವೇನೋ ಅನ್ನಿಸುತ್ತಿತ್ತು. <br /><br /><br /><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgYpuLSiQ5-DSwyGpup02xKZ_l3xF3eIJZC1DmkP5Msd1WTaJJ3ihyphenhyphenDrM8HNMi0oB13PI9WaV-wF6f-2TefBJUWdwNBv441Dl-TNE7Kg1EUfWvqV6DdQ4Hl3scPAjUfugzCHj83JmYsutQS/s1600-h/cr2.JPG"><img style="float:left; margin:0 10px 10px 0;cursor:pointer; cursor:hand;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgYpuLSiQ5-DSwyGpup02xKZ_l3xF3eIJZC1DmkP5Msd1WTaJJ3ihyphenhyphenDrM8HNMi0oB13PI9WaV-wF6f-2TefBJUWdwNBv441Dl-TNE7Kg1EUfWvqV6DdQ4Hl3scPAjUfugzCHj83JmYsutQS/s320/cr2.JPG" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5191588312574235266" /></a><br /><br /><br /><br /><br />ಇಲ್ಲಿ ಟಾಸ್ಮೆನ್ ಸಮುದ್ರ ಬಂದು ಪೆಸಿಫಿಕ್ ಸಾಗರದಲ್ಲಿ ಲೀನವಾಗುತ್ತದೆ. ನೀರಿನ ರಭಸ ಹೆಚ್ಚಂತೆ ಇಲ್ಲಿ. ಗಾಳಿ ಮತ್ತು ನೀರುಗಳೆರಡು ಸ್ಪರ್ಧೆಗೆ ಬಿದ್ದವರಂತೆ ಆರ್ಭಟಿಸುತ್ತವೆ.<br /><br /><br /><br /><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi_tr4Zn8ApjSPfhN6kBi8DU8FowYgg8MSeeawIio-mE0UWgYTunOBtxGjBK33sG2EEP5j4Se2VMDAfi9xnzf_eBL3AG4_lUJraPUvMbqSF_4wnHPJVvKywlXHT3ve7EAl_lAOM_AHmDtZP/s1600-h/cr9.JPG"><img style="float:left; margin:0 10px 10px 0;cursor:pointer; cursor:hand;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi_tr4Zn8ApjSPfhN6kBi8DU8FowYgg8MSeeawIio-mE0UWgYTunOBtxGjBK33sG2EEP5j4Se2VMDAfi9xnzf_eBL3AG4_lUJraPUvMbqSF_4wnHPJVvKywlXHT3ve7EAl_lAOM_AHmDtZP/s320/cr9.JPG" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5191588789315605154" /></a><br /><br /><br />ಕೇಪ್ ರಿಯಾಂಗದಲ್ಲಿರುವ ಸುಂದರ ಲೈಟ್ ಹೌಸನ್ನು ಎತ್ತಲು ಶ್ರಮಪಟ್ಟಿರುವುದು :D. ನಾನು ಹೀಗೆ " <em>ನಿಂತಿದ್ದನ್ನು</em> ' ನೋಡಿ, ಇನ್ನೂ ಕೆಲವರು " ಮೇಲಿನಿಂದ ಅಮುಕಿದಂತೆ, ಎರಡೂ ಕೈಗಳಲ್ಲಿ ಹೂವು ಹಿಡಿದಂತೆ, ಮತ್ತೊಬ್ಬ ರಂಭೆ, ತುದಿಬೆರಳಿನಿಂದ ಅಮುಕಿದಂತೆ"ನಿಂತು, ನನ್ನನ್ನು ಕಾಪಿಚೆಟ್ ಮಾಡಿದರು. <br /><br /><br /><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhWLtL9o-WT6IntzrWJ4DoGrWVsJep0_RVFBM3YZEqTUesUpV-dgMmYDFLy8Kh1A7LJfHCJmnC4-PzooRgoZQJXWSXQWwI66xDjO2D6lTP8v7Iz5O-j0Y3d1mAeTIPA5jrNUYPXXxZOFoiV/s1600-h/cr6.JPG"><img style="float:left; margin:0 10px 10px 0;cursor:pointer; cursor:hand;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhWLtL9o-WT6IntzrWJ4DoGrWVsJep0_RVFBM3YZEqTUesUpV-dgMmYDFLy8Kh1A7LJfHCJmnC4-PzooRgoZQJXWSXQWwI66xDjO2D6lTP8v7Iz5O-j0Y3d1mAeTIPA5jrNUYPXXxZOFoiV/s320/cr6.JPG" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5191589021243839154" /></a><br /><br /><br /><br />ಕೇಪ್ ರಿಯಾಂಗದ ಲೈಟ್ ಹೌಸನ್ನು ಎತ್ತಿದ ಸಾಹಸ ಮಾಡಿದ ನಂತರ ನಮ್ಮ ಪ್ರಯಾಣ ನ್ಯೂಜೆಲೆಂಡಿನಲ್ಲಿ ಅತೀ ದೊಡ್ಡದಾದ "<em><strong>ಮರಳುದಿಣ್ಣೆಗಳ</strong></em>" ಕಡೆಗೆ. ನೋಡಿದಾಗ " ಅಯ್ಯೋ ಇಷ್ಟೇಯೇ..." ಅನ್ನಿಸಿ ಏರಲು ಶುರುಮಾಡಿದೆವು. ಆದರೇನು..ಎಷ್ಟು ಏರಿದರೂ ಕೊನೆಯೇ ಸಿಗುತ್ತಲಿಲ್ಲ...ಒಂದು ಗುಡ್ಡ ಏರಿದ ನಂತರ ಮತ್ತೊಂದು ಅದಕ್ಕೆ ಅಂಟಿಕೊಂಡಂತೆ! ನಮ್ಮ ಸ್ನೇಹಿತರ ಮನೆಯವರೆಲ್ಲರೂ ಸೋಲೊಪ್ಪಿಕೊಂಡು ಅರ್ಧಕ್ಕೇ ಕೂತುಬಿಟ್ಟರು. ಸ್ನೇಹಿತರ ತಂಗಿ, ತೆಳ್ಳಗೆ ಬಳಬಳುಕುತ್ತ ಇದ್ದುದರಿಂದಲೇ ಏನೋ ಸಲೀಸಾಗಿ ಏರತೊಡಗಿದರು. ನನಗಂತೊ ಇದು ಮರ್ಯಾದೆಯ ಪ್ರಶ್ನೆಯಾಗಿದ್ದಿತು. " ಮನೆಯಲ್ಲೇ ಕೂತು ತೂಕ ಹೆಚ್ಚುಮಾಡಿಕೊಂಡಿದ್ದೀಯಾ, ಅದಕ್ಕೆ ಇಷ್ಟು ಏದುಸಿರು " ಎಂದು ಯಜಮಾನರು ಹಂಗಿಸಿದ್ದರಿಂದ ಛಲ ಬಿಡದೇ ಉಸ್ಸ್ ಉಸ್ಸ್ ಅನ್ನುತ್ತಲೇ ಏರಿದೆ. <br /><br /><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh2xucKJXC5TttDxhG8UjZzJncHc1xfxqeF8s86h8EI6uXVJSeRe0lcGTVT9SInRll-e8gZtMMUYAlPXb3hMHNERgQwkK9guQ16-s1D9-S-3WSQLxTzPqX-ydp4FL7fIVc4ohjlVx4PiXk4/s1600-h/cr7.JPG"><img style="float:left; margin:0 10px 10px 0;cursor:pointer; cursor:hand;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh2xucKJXC5TttDxhG8UjZzJncHc1xfxqeF8s86h8EI6uXVJSeRe0lcGTVT9SInRll-e8gZtMMUYAlPXb3hMHNERgQwkK9guQ16-s1D9-S-3WSQLxTzPqX-ydp4FL7fIVc4ohjlVx4PiXk4/s320/cr7.JPG" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5191589266056975042" /></a><br /><br /><br />ಮರಳದಿಣ್ಣೆಯ ತುದಿಗೆ ಏರಿ ನಿಂತಾಗ ಕಂಡ ದೃಶ್ಯ. ಯಾವ ದಿಕ್ಕಿಗೆ ನೋಡಿದರೂ ಮರಳು...ಮರಳು. ಕ್ಷಣಕ್ಕೊಮ್ಮೆ ಬೀಸುವ ಗಾಳಿ ನಮ್ಮ ಕಣ್ಣು ಮೂಗಿಗೆ ಮರಳು ತುಂಬಿದಲ್ಲದೇ ಹೆಜ್ಜೆ ಗುರುತುಗಳನ್ನೇ ಅಳಿಸುತ್ತಿತ್ತು. ಬೀಚಿನಲ್ಲಿ ನಿಂತು ಬರೀ ನೀರು, ಆಕಾಶ ನೋಡಿದ್ದ ನನಗೆ ಇದೊಂದು ವಿನೂತನ ಅನುಭವ. ಸಾಗರದಷ್ಟೇ ಅಗಾಧವಾಗಿ ಮರಳು ಹರಡಿಕೊಂಡು, ಸಾಗರದ ಪಕ್ಕ ಮರುಭೂಮಿ ಇದೆಯೇನೋ ಅನ್ನಿಸುತ್ತದೆ. <br /><br />ಹತ್ತುವಾಗ ಇದ್ದ ಏದುಸಿರು, ಇಳಿದು ಕೆಳಗೆ ಹರಿಯುವ ನೀರಿನಲ್ಲಿ ಕಾಲಿಟ್ಟಾಗ ಹಾಯ್ ಎನ್ನಿಸಿ, ದಣಿವೆಲ್ಲಾ ಹಾರಿಹೋದಂತಾಯಿತು.<br /><br />ಬೆಟ್ಟದ ಬುಡದಿಂದ ಕಾರು ನಿಲ್ಲಿಸಿದ ಸ್ಥಳಕ್ಕೆ ಪದ ಹೇಳುತಿದ್ದ ಕಾಲುಗಳನ್ನು ಎಳೆದುಕೊಂಡು ಬಂದು ಕಾರಿನಲ್ಲಿ ಕುಕ್ಕರಿಸಿ ನಮ್ಮ ನಮ್ಮ ಗೂಡು ಸೇರಿಕೊಂಡೆವು.NilGirihttp://www.blogger.com/profile/05878649568367403490noreply@blogger.com7tag:blogger.com,1999:blog-6794037534272902548.post-74219559992970525222008-04-15T11:14:00.009+12:002008-04-15T18:39:24.957+12:00KAWAKAWA ಊರಿನ ವಿಶೇಷಗಳು.ಸ್ನೇಹಿತರ ಮನೆಗೆ ಊರಿನಿಂದ ಅವರ ತಂಗಿ ಬಂದಿದ್ದರು. ನ್ಯೂಜಿಲೆಂಡಿನ ದಕ್ಷಿಣ ಭೂ ಭಾಗವನ್ನು ನೋಡಿದ್ದಾಗಿತ್ತು, ಇನ್ನು ಉತ್ತರ ಭಾಗವನ್ನು ನೋಡಲು ಹೊರಟಿದ್ದರು. ನಾವು ಅವರ ಜೊತೆ ಹೊರಟಿದ್ದೆವು. ದಾರಿಯಲ್ಲಿ " <em><strong>ಕಾವಕವ</strong></em> " ಎಂಬ ಈ ಊರು ಸಿಕ್ಕಿತು. 'ಕಾವಕವ' ಎಂದರೆ, <em>Maori</em> ಅವರ ಒಂದು ಔಷಧಿಯುಕ್ತ ಗಿಡ. ಇಲ್ಲಿ ಈ ಗಿಡಗಳು ಹೆಚ್ಚಾಗಿ ಸಿಗುತ್ತಿದ್ದರಿಂದ ಊರಿಗೆ ಇದೇ ಹೆಸರಿಟ್ಟಿದ್ದಾರೆ. ಬರೀ ಗಿಡ,ಮರ, ಬೀಚು ಇಷ್ಟೇ ನೋಡಿ, ಕಡೆ ಕಡೆಗೆ ಅವರಿಗೆ..." ಏನಕ್ಕಾ...ನ್ಯೂಜಿಲೆಂಡ್ ಅಂದರೆ ಎಲ್ಲಾ ಊರು ಒಂದೇ ತರ ಅನ್ನಿಸುತ್ತದೆ, ಯಾವ ಊರಿಗೆ ಹೋದರೂ ಅದೇ ತರಹದ ಬೀಚು, ಗಿಡ, ಮರ, ಬೆಟ್ಟ, ಗುಡ್ಡ ..." ಅಂದಿದ್ದರಿಂದ ಈ ಊರಿನಲ್ಲಿ ನಿಲ್ಲಿಸಿ, " ನೋಡು ತಂಗಿ...ಇಡೀ ನ್ಯೂಜಿಲೆಂಡಿನಲ್ಲಿರದ ವಿಶೇಷ ಈ ಊರಿನಲ್ಲಿದೆ" ಎಂದು ತೋರಿಸಿದೆವು. ಅಂತಾದ್ದೇನು ವಿಶೇಷ ಅನ್ನುತ್ತೀರಾ? ಬನ್ನಿ ನಿಮಗೂ ತೋರಿಸುತ್ತೇನೆ.<br /><br /><br /><br /><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjY3bEnIgLqLbSZbkLNAAWM-ohfAIIGPMoIbOTZY0h275MM4baM-xemEs0LClP7y74LsFFNr_dJBz17S7tFpUhboiGA8oTTDRe5Ta1eAlYB9MLyAm6Zrnln0UDCv-DeojdnB6KaMo_0-ig7/s1600-h/k1.JPG"><img style="float:left; margin:0 10px 10px 0;cursor:pointer; cursor:hand;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjY3bEnIgLqLbSZbkLNAAWM-ohfAIIGPMoIbOTZY0h275MM4baM-xemEs0LClP7y74LsFFNr_dJBz17S7tFpUhboiGA8oTTDRe5Ta1eAlYB9MLyAm6Zrnln0UDCv-DeojdnB6KaMo_0-ig7/s320/k1.JPG" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5189244142149307250" /></a><br /><br />ಇದೇನು ನಮ್ಮ ಪಾಪಕರ್ಮಗಳನ್ನು ಕಳೆದುಕೊಳ್ಳಲು ಕಟ್ಟಿರುವ ದೇವಾಲಯ ಅಂದು ಕೊಂಡಿರಾ? ಅಲ್ಲಾ....ನಮ್ಮ ದೈನಿಕ ಕರ್ಮಗಳನ್ನು ಕಳೆದುಕೊಳ್ಳಲು ಕಟ್ಟಿರುವುದು! ಇದು ವಿಶ್ವ ವಿಖ್ಯಾತವಂತೆ! ಇದರ ವಿನ್ಯಾಸವನ್ನು ನೋಡಲು ದೇಶ ವಿದೇಶಗಳಿಂದ ಜನ ಬರುತ್ತಾರಂತೆ! ಒಟ್ಟಿನಲ್ಲಿ ಈ ಊರೇ ಇದಕ್ಕೆ ಫೇಮಸ್! ಇದರ ಮುಂದೆ ಒಂದೆರಡು ತಾಸು ನಿಂತರೆ ನಿಮ್ಮ ಫೋಟೋ ಬೇರೆ ಬೇರೆ ದೇಶಗಳಿಂದ ಬಂದ ಪ್ರವಾಸಿಗರ ಕ್ಯಾಮೆರಾದಲ್ಲಿ ಸೆರೆಹಿಡಿಯಲ್ಪಡುತ್ತದಂತೆ! . ಯಾಕೆಂದರೆ ಅಷ್ಟು ಜನ ಪ್ರವಾಸಿಗರು ಇದನ್ನು ನೋಡಲು ಬರುತ್ತಾರೆ.<br /><br /><br /><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEheIE7339c8L1okOz1sX0Wz1Unimj2bMD-0nT3dve4q1tNNwyEMJxWqmJjUAqMDDVJ0sfmi0G6jlAAN0SkVKB56ME885KGDFqOcX-KNFftAp2qgMA4SBqBV_59eFhNjo4Y00JhCkfrja9Ji/s1600-h/k2.JPG"><img style="float:left; margin:0 10px 10px 0;cursor:pointer; cursor:hand;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEheIE7339c8L1okOz1sX0Wz1Unimj2bMD-0nT3dve4q1tNNwyEMJxWqmJjUAqMDDVJ0sfmi0G6jlAAN0SkVKB56ME885KGDFqOcX-KNFftAp2qgMA4SBqBV_59eFhNjo4Y00JhCkfrja9Ji/s320/k2.JPG" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5189244704790023042" /></a><br /><br /><br /><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgSJD3oTW3xG52cbWz1Irjg1xndJBfWRzUTfMpa7sWRHf2dg9YnjOL8mhR0M9_U-sU5P6BeAae0ebWS9qVWPHdRDy-Z1gY-Yxc21E9zFPCYwjh64fK9OfwtryvZKAHISWTbcVyymSRHAioq/s1600-h/k3.JPG"><img style="float:left; margin:0 10px 10px 0;cursor:pointer; cursor:hand;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgSJD3oTW3xG52cbWz1Irjg1xndJBfWRzUTfMpa7sWRHf2dg9YnjOL8mhR0M9_U-sU5P6BeAae0ebWS9qVWPHdRDy-Z1gY-Yxc21E9zFPCYwjh64fK9OfwtryvZKAHISWTbcVyymSRHAioq/s320/k3.JPG" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5189245031207537554" /></a><br /><br /><br /><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgx5XzxllqL8kqaqYdcsYSW51Zp0Xc_SRpT9TVboHh6Me2LL5zexwAI4_EScP5SWxLoLEnd0y-UXjr9XG0NIaIDqgpjHQBm-6VzdNmcXYT22ZSM8Ce4SxrYV-S3hq1nFSuvZbVX1BzK3Tj4/s1600-h/k4.JPG"><img style="float:left; margin:0 10px 10px 0;cursor:pointer; cursor:hand;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgx5XzxllqL8kqaqYdcsYSW51Zp0Xc_SRpT9TVboHh6Me2LL5zexwAI4_EScP5SWxLoLEnd0y-UXjr9XG0NIaIDqgpjHQBm-6VzdNmcXYT22ZSM8Ce4SxrYV-S3hq1nFSuvZbVX1BzK3Tj4/s320/k4.JPG" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5189245237365967778" /></a><br /><br /><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiwyPyAUxdjm4nYWyshyphenhyphenxdi883P8boKhRro-i92somiWC9rACD4jKAM-c_kmPwReOd1hff3ounjDlVaw4O1ddnN-2GAEaY4noZP2NrNaMf57iNVd4qFurTKY0ULotWn5ZDealcT_R7L9Hpy/s1600-h/k5.JPG"><img style="float:left; margin:0 10px 10px 0;cursor:pointer; cursor:hand;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiwyPyAUxdjm4nYWyshyphenhyphenxdi883P8boKhRro-i92somiWC9rACD4jKAM-c_kmPwReOd1hff3ounjDlVaw4O1ddnN-2GAEaY4noZP2NrNaMf57iNVd4qFurTKY0ULotWn5ZDealcT_R7L9Hpy/s320/k5.JPG" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5189245456409299890" /></a><br /><br /><br /><br /><br /> ಇದೊಂದು ಸಾರ್ವಜನಿಕ ಶೌಚಾಲಯ! ಈ ಊರಿನ ಕೌನ್ಸಿಲ್ ಸಾರ್ವಜನಿಕ ಶೌಚಾಲಯಗಳನ್ನು ನವೀಕರಿಸಬೇಕೆಂದಿದ್ದಾಗ ಈ ಪುಣ್ಯಾತ್ಮ ಬಂದು ಇದನ್ನು ವಿನ್ಯಾಸಗೊಳಿಸಿದನಂತೆ. ಇದರ ಒಳಾಂಗಣ ಅಲಂಕಾರವೆಲ್ಲವೂ ಇಲ್ಲಿನ ಕಾಲೇಜು ವಿದ್ಯಾರ್ಥಿಗಳದು. ಏನಪ್ಪಾ ಇದರ ವಿಶೇಷ ಎಂದರೆ, ಇದರ ಕಟ್ಟಡವನ್ನು ಕಟ್ಟಿರುವಾತ ದೊಡ್ಡ ಶಿಲ್ಪಿ <em><strong> Frederick Hundertwasser </strong></em>ಅವನ ಜೀವನದ ಕಡೆಯ ಕಾಲವನ್ನು ಕಳೆಯಲು ಇಲ್ಲಿಗೆ ಬಂದನಂತೆ. ಈ ಊರಿನ ಅಂದ ಚಂದ ನೋಡಿ ಮನಸೋತು ಕಡೆಗೆ ಈ ಊರಿಗೆ ಏನಾದರೂ ಒಳ್ಳೆಯದು ಮಾಡಬೇಕೆಂದುಕೊಂಡು ಈ ಶೌಚಾಲಯವನ್ನು ಕಟ್ಟಿದನಂತೆ. ಇದನ್ನು ಕಟ್ಟಿರುವುದು, ಆಧಾರ ಕೊಟ್ಟಿರುವುದು, ಎಲ್ಲವೂ ಬಳಸಿದ ವೈನ್ ಬಾಟಲ್ ಗಳು. ಇದಕ್ಕೆ ಬಳಸಿರುವ ಪರಾರ್ಥಗಳೆಲ್ಲವೂ ಒಮ್ಮೆ ಬಳಸಿದವುಗಳು. <br /><br /><br /><br />ಒಮ್ಮೆ ಯಾರೋ ತುಂಟ ಹುಡುಗರು ಒಂದೆರಡು ಬಾಟಲ್ ಗಳನ್ನು ಇದರಿಂದ ತೆಗೆದಿದ್ದರಂತೆ. ಮತ್ತೆ ವೈನ್ ಬಾಟಲ್ ಗಳನ್ನು ಅದೇ ಜಾಗಕ್ಕೆ ಕೂಡಿಸಿದ್ದಾರೆ.<br /><br /><br /><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjeK-8FLpY4amKbmjN136UD4uwX9nsysSbAWPwQ2hBwolU7jlxkRYar8vMkKTxOOQOKYqP05NG7YV5tRekaAwzhpbw1KSviGbHt6VOIpx-IK15fNkfZsqGSMGU5JMEeRnBxt45W4j0yiiLi/s1600-h/k6.JPG"><img style="float:left; margin:0 10px 10px 0;cursor:pointer; cursor:hand;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjeK-8FLpY4amKbmjN136UD4uwX9nsysSbAWPwQ2hBwolU7jlxkRYar8vMkKTxOOQOKYqP05NG7YV5tRekaAwzhpbw1KSviGbHt6VOIpx-IK15fNkfZsqGSMGU5JMEeRnBxt45W4j0yiiLi/s320/k6.JPG" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5189245714107337666" /></a><br /><br /><br />ಈ ಊರಿನ ಮತ್ತೊಂದು ವಿಶೇಷ ಏನಪ್ಪಾ ಅಂದ್ರೆ, ಊರಿನ ಮಧ್ಯದಲ್ಲೇ ರೈಲ್ವೇ ಲೈನು ಹಾಕಿದ್ದಾರೆ. ತಾಸಿಗೊಮ್ಮೆ ಗೂಡ್ಸ್ ರೈಲು ರಸ್ತೆಯ ಮಧ್ಯದಲ್ಲೇ ಹಾದು ಹೋಗುತ್ತದೆ. ಇಡೀ ನ್ಯೂಜಿಲೆಂಡಿನಲ್ಲಿ ಈ ರೀತಿ ಇರುವುದು ಇದೊಂದೇ ಊರಿನಲ್ಲಿ. <br /><br /><br /><br /><br />ನಮ್ಮ ಹುಡುಗಿ ಈ ಊರಿನ ಶೌಚಾಲಯ ನೋಡಿ ಅದೆಷ್ಟು ಇಂಪ್ರೆಸ್ ಆಗಿ ಬಿಟ್ಟಳೆಂದರೆ, ವಾಪಸ್ಸು ಹೋದ ಮೇಲೆ ಅವಳ ಸ್ನೇಹಿತರಿಗೆ ಗೆಸ್ ಮಾಡಲು ಕೇಳುತ್ತಾಳಂತೆ! ನಿಮಗೇನಾದರೂ ಈ ಚಿತ್ರ fwd ಮೇಲ್ ಬಂದರೆ ತಕ್ಷಣ ಉತ್ತರಿಸಲು ಮರೆಯದಿರಿ.NilGirihttp://www.blogger.com/profile/05878649568367403490noreply@blogger.com5tag:blogger.com,1999:blog-6794037534272902548.post-24831768605224312442008-04-06T23:16:00.004+12:002008-04-06T23:28:16.560+12:00ಡೇ ಲೈಟ್ ಸೇವಿಂಗೂ ನನ್ನ ಡೇ ಸೇವಿಂಗೂಇವತ್ತು ಬೆಳಿಗ್ಗೆ ಏಳಲೇ ಬೋರ್...ಭಾನುವಾರ ಬೇರೆ ಯಾರಾದರೂ ಬೇಗ ಎದ್ದರೆ ಅಪಚಾರವಲ್ಲವೇ..ಆದರೂ ಯಜಮಾನರು ವೀಕೆಂಡ್ಸ್ ಬಿಡುವಾದಾಗ ( ಹವಾಮಾನ ಹದಗೆಟ್ಟಾಗ :D) ಸೇಂಟ್ ಜಾನ್ ಗೆ ಸ್ವಯಂಸೇವಕ " ಅಂಬುಲೆನ್ಸ್ ಆಫೀಸರ್" ಅಗಿ ಕೆಲಸ ಮಾಡುತ್ತಿರುತ್ತಾರೆ. ನೆನ್ನೆಯೇ ಸೇಂಟ್ ಜಾನ್ ನವರು ಫೋನ್ ಮಾಡಿ ಇವತ್ತು ಬೆಳಿಗ್ಗೆ 8ಗಂಟೆಗೆ ಬರಬೇಕಿಂದಿದ್ದರಿಂದ ಭಾನುವಾರವಾದರೂ ಬೆಳಿಗ್ಗೆ ಏಳಲೇ ಬೇಕಾಗಿತ್ತು. ನಿಮ್ಮ ವಾಲೆಂಟರಿ ಕೆಲಸವೂ ಸಾಕು, ನಾನು ಬೆಳಗಾಗೆದ್ದು ( ಅದೂ ಭಾನುವಾರ ) ರೆಡಿ ಮಾಡುವುದು ಸಾಕು...ಈ ಚಳಿಯಲ್ಲಿ ಬೇಗ ಏಳುವ ಕರ್ಮ ನಂದು...ಹಾಗೆ ಹೀಗೆ ಗೊಣಗಿಕೊಂಡೇ ಎದ್ದೆ.<br /><br />ಲಂಚ್ ಕೊಡುತ್ತೇವೆ ಎಂದರೂ ಅವರ ಪ್ರಕಾರ ಕೋಳಿ ಮೊಟ್ಟೆ, ಮೀನು ಎಲ್ಲವೂ ವೆಜಿಟೇರಿಯನ್ನೇ! ಆದ್ದರಿಂದ ಎಲ್ಲಿಗೇ ಹೋಗಲಿ ಮನೆಯಿಂದಲೇ ಡಬ್ಬಿ ಕಟ್ಟಿಬಿಡುತ್ತೇನೆ. ಇವತ್ತು ಅದಿಕ್ಕೆಯೇ ನನ್ನ ಗೊಣಗಾಟ. ತಿಂಡಿಯ ಚಿಂತೆಯೇನೋ ಇರಲಿಲ್ಲ. ಯಜಮಾನರಿಗೆ ಬೆಳಿಗ್ಗೆ ಬ್ರೆಡ್, ಟೀ ಕೊಟ್ಟರೆ ಮುಗಿಯಿತು. ಅನಂದವಾಗಿ ತಿಂದು ಹೊರಡುತ್ತಾರೆ. ಮಧ್ಯಾಹ್ನದ್ದೆ ಯೋಚನೆಯಿತ್ತು...ಏನು ಮಾಡುವುದು ಎಂದು ಹಲ್ಲುಜ್ಜಿ, ಮುಖ ತೊಳೆದು ಕನ್ನಡಿಯಲ್ಲಿ ನೋಡಿಕೊಂಡು ನನಗೇ ನಾನೇ " ಅಯ್ಯೋ, ಭಾನುವಾರ ಬೇಗ ಎದ್ದಿದ್ದಕ್ಕೆ ಕಣ್ಣೆಲ್ಲಾ ಕೆಂಪಗೆ ಊದಿಕೊಂಡಿವೆ, ನಿದ್ದೆ ಸಾಲಲೇ ಇಲ್ಲ..." ಅಂದುಕೊಳ್ಳುತ್ತಲೇ ಸಡನ್ ತಲೆಯ ಮೇಲೆ ಲೈಟ್ ಹೊತ್ತಿತು..." ಅರೇ ಇವತ್ತು ಡೇ ಲೈಟ್ ಸೇವಿಂಗ್ ಕೊನೆ! ಅಂದರೆ ಈಗಿನ್ನೂ ಆರೂವರೆ!" ಯಜಮಾನರು ಆಗಲೇ ಟೀ ಮಾಡಲು ಇಟ್ಟಿದ್ದರು. <br /><br /><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgQc4gBRoCNbxtxY0wr-XMY01sYDqNQOGFMBvKT96nt_LmMMDJxlyt6dJIO3yLcfFxWvSqtwd6EhHVPo-awZ2TxUDa8VeCasVAFlTeIYphCBzBKzs6SReRp54fGkGnvn_ieeDqCCTwdb6Kq/s1600-h/DTS.jpg"><img style="display:block; margin:0px auto 10px; text-align:center;cursor:pointer; cursor:hand;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgQc4gBRoCNbxtxY0wr-XMY01sYDqNQOGFMBvKT96nt_LmMMDJxlyt6dJIO3yLcfFxWvSqtwd6EhHVPo-awZ2TxUDa8VeCasVAFlTeIYphCBzBKzs6SReRp54fGkGnvn_ieeDqCCTwdb6Kq/s320/DTS.jpg" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5186091695762663058" /></a><br /><br /><br /><br />ಅವರೂ ಗಮನಿಸಿರಲಿಲ್ಲ, " ಹೋ ಹೌದಲ್ಲ! ಹಾಗಿದ್ದರೂ ಈಗಿನ್ನೂ ಆರೂವರೆ, ನಿಧಾನಕ್ಕೆ ತಯಾರಾದರಾಯಿತು...ನೀನು ತಿಂಡಿಯೇ ಮಾಡಿಬಿಡು, ಇವತ್ತು ಬ್ರೆಡ್ ಬೇಡ ಎಂದು ಉದಾರತನ ತೋರಿದರು. ಮತ್ತೇನು ಮಾಡುವುದು ಹೇಗಿದ್ದರೂ ಅವಲಕ್ಕಿ ಇದೆ, ಅದನ್ನೇ ಅಲಂಕರಿಸಿದರಾಯಿತು ಎಂದು ಅವಲಕ್ಕಿ ಒಗ್ಗರಣೆ ಮಾಡಿ ಅದನ್ನೇ ಡಬ್ಬಿಗೆ ಮೊಸರು, ಸಲಾಡ್ ಜೊತೆ ಕಟ್ಟಿದೆ.<br /><br /><br />ಮೊದಲು ನನಗೆ ಇಲ್ಲಿ ಬಂದಾಗ, ಇವರ ಒಂದು ಗಂಟೆ ಹಿಂದೆ ಹಾಕುವ, ಒಂದು ಗಂಟೆ ಮುಂದೆ ಹಾಕುವ ರೀತಿಯೇ ಗೊತ್ತಿರಲಿಲ್ಲ. ನಮ್ಮಲ್ಲಂತೂ ಈ ಗೊಂದಲವೇ ಇರಲಿಲ್ಲ. ಇಲ್ಲಿನವರು ಬೇಸಿಗೆಯಲ್ಲಿ ಒಂದು ಗಂಟೆ ಮುಂದೆ ಹಾಕುವುದು, ಚಳಿಗಾಲದಲ್ಲಿ ಒಂದು ಗಂಟೆ ಹಿಂದೆ ಹಾಕುವುದು ನೋಡಿ, ಹೇಗಪ್ಪಾ ಇವರ ಲೆಕ್ಕಾಚಾರ ಎನಿಸುತ್ತಿತ್ತು. ನಾವೇನೋ ಗಡಿಯಾರ ನೋಡಿ ಸಮಯ ತಿಳಿಯುತ್ತೇವೆ, ಈ ಹಕ್ಕಿಗಳು ಹೇಗೆ? ಅವೂ ಬೇಗ ಗೂಡಿಗೆ ಮರಳುತ್ತವೆಯೇ? ಒಂದು ಗಂಟೆ ಬೇಗ ಬರಬೇಕೆಂದು ಅವಕ್ಕೆ ಹೇಗೆ ಗೊತ್ತಾಗುತ್ತದೆ? ಹೂವುಗಳು ಸಂಜೆಯಾದಂತೆಲ್ಲಾ ಮುದುಡುವುದನ್ನು ಕಂಡಿದ್ದ ನನಗೆ, ಇವತ್ತಿನಿಂದ ಒಂದು ಗಂಟೆ ಬೇಗ, ಅಥವಾ ಲೇಟಾಗಿ ಮುದುಡಿಕೊಳ್ಳುತ್ತವೆಯೇ ಎಂದೆಲ್ಲಾ ತಲೆಕೆಡಿಸಿಕೊಂಡಿದ್ದ ನನಗೆ, ಆಮೇಲೆ ಗೊತ್ತಾಯಿತು. ಇದೆಲ್ಲಾ ನಮ್ಮ ಲೆಕ್ಕಕ್ಕಷ್ಟೇ. ಬೇಸಿಗೆಯಲ್ಲಿ ನಮಗೆ ರಾತ್ರಿ ಹತ್ತಾದರೂ ಇನ್ನೂ ಸಂಜೆ ಆರರ ಬಿಸಿಲಿನಂತೆ ಬೆಳಕಿರುತ್ತದೆ. ಇನ್ನು ಸಂಜೆ ಆರುಗಂಟೆಯಂತೂ ಮಧ್ಯಾಹ್ನದ ಬಿಸಿಲಿನಂತೆ ಮುಖಕ್ಕೆ ರಾಚುತ್ತಿರುತ್ತದೆ. ಆದರೆ ಈ ಹಕ್ಕಿಗಳಾಗಲಿ, ಹೂವುಗಳಾಗಲಿ ಯಾವುದೇ ಸೇವಿಂಗ್ ಗಳಿಗೆ ತಲೆಕೆಡಿಸಿಕೊಂಡಿಲ್ಲ. ಸೂರ್ಯನ ಬಿಸಿಲಿನಲ್ಲಿ ನಗುನಗುವ ಬಗೆಬಗೆಯ ಡೈಸಿಗಳು, ಸಂಜೆ ಆರಾಗುತ್ತಿದ್ದಂತೆ ಎಷ್ಟೆ ಬೆಳಕಿದ್ದರೂ ಎಲ್ಲವೂ ಮುದುಡಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಿದ್ದವು. ಹಕ್ಕಿಗಳು ತಮ್ಮ ತಮ್ಮ ಗೂಡಿಗೆ ಮರಳಿ ಬಂದು, ವೈರಿನ ಮೇಲೆ ಉದ್ದಕ್ಕೂ ಕೂತು ಒಳ್ಳೆ ನರ್ಸರಿ ಮಕ್ಕಳ ಶಾಲೆಯಂತೆ ಗಿಜಿಗಿಜಿ ಎಂದು ಗಲಾಟೆಮಾಡುತ್ತಿದ್ದವು. <br /><br /><br />ಹಾಗಿದ್ದರೆ ಈ ಸೇವಿಂಗ್ ಗಳು ನಮಗೆ ಮಾತ್ರ! . ಬೇಸಿಗೆಯಲ್ಲಿ ಹೆಚ್ಚು ಬೆಳಕಿರುವುದರಿಂದ ಕಡಿಮೆ ವಿದ್ಯುಚ್ಛಕ್ತಿಯನ್ನು ಬಳಸುತ್ತೇವಂತೆ. ವಾರಾಂತ್ಯದ ದಿನಗಳು ಉದ್ದವಿವೆಯಲ್ಲ ಎಂದು ಖುಷಿಯೆನಿಸುತ್ತದೆ. ಊರಿಂದೂರಿಗೆ ಪ್ರಯಾಣ ಮಾಡುವಾಗ ಗಂಟೆ ಹತ್ತಾಗಿದ್ದರೂ " ನೈಟ್ ಜರ್ನಿ" ಎಂದು ಭಯಪಡಬೇಕಿರುವುದಿಲ್ಲ. ಲೇಟಾಗಿ ಕತ್ತಲಾಗುವುದರಿಂದ ಆರಾಮವಾಗಿ ಊರೆಲ್ಲಾ ಸುತ್ತಬಹುದು. ಪ್ರಪಂಚದ ಅನೇಕ ದೇಶಗಳು ಈ " ಡೇ ಲೈಟ್ ಸೇವಿಂಗ್ಸ್ ಪದ್ಧತಿಯನ್ನು ಅನುಸರಿಸುತ್ತವೆ. <br /><br /><br /><br />ನಮ್ಮಲ್ಲಿ ಡೇ ಲೈಟ್ ಸೇವಿಂಗ್ಸ್ 30 ಸೆಪ್ಟಂಬರ್ 2007 ಇಂದ 6 ಏಪ್ರಿಲ್ 2008ಗೆ ಕೊನೆಗೊಂಡಿತು, ಮುಂದಿನ ಡೇ ಲೈಟ್ ಸೇವಿಂಗ್ 29 ಸೆಪ್ಟಂಬರ್ ರಿಂದ 5 ಏಪ್ರಿಲ್ 2009 ಅಂತೆ.<br /><br />ಇವತ್ತಿನಿಂದ ಅಂದರೆ ಏಪ್ರಿಲ್ 6ರ ಬೆಳಿಗ್ಗೆಯಿಂದ ನಾವು ಒಂದು ಗಂಟೆ ಹಿಂದೆ! ನಮ್ಮ ನಮ್ಮ ಗಡಿಯಾರಗಳನ್ನು ಒಂದು ಗಂಟೆ ಹಿಂದೆ ಹಾಕಿದೆವು.NilGirihttp://www.blogger.com/profile/05878649568367403490noreply@blogger.com8tag:blogger.com,1999:blog-6794037534272902548.post-16031189477971928132008-03-30T22:15:00.012+13:002008-03-30T22:52:38.424+13:00ನ್ಯೂಜಿಲೆಂಡಿನ ಶರಣ ಸಾಹಿತ್ಯ ಸಮ್ಮೇಳನದ ಝಲಕುಗಳು<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgzF1cT1eFcbep6xuGwqquP8xGM-VpUfNWakHJC3VJFgzku3-cJ_HfWJ-SamY75Gqx3WvupOmlhSNXrQnCUX73SNnypDBUxyZNSOEKW3vt0eAAaHSNQSjBVhcdZw1AYeSSxat5ixdN23-ip/s1600-h/bs2.JPG"><img style="display:block; margin:0px auto 10px; text-align:center;cursor:pointer; cursor:hand;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgzF1cT1eFcbep6xuGwqquP8xGM-VpUfNWakHJC3VJFgzku3-cJ_HfWJ-SamY75Gqx3WvupOmlhSNXrQnCUX73SNnypDBUxyZNSOEKW3vt0eAAaHSNQSjBVhcdZw1AYeSSxat5ixdN23-ip/s320/bs2.JPG" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5183465847247169138" /></a><br /><br />ನಮ್ಮಲ್ಲಿ " ಗುಡ್ ಫ್ರೈಡೇ" ಮತ್ತು " ಈಸ್ಟರ್ ಮನ್ ಡೇ" ಎರಡು ಹಬ್ಬಗಳಿಗೂ ರಜೆ ಕೊಟ್ಟಿದ್ದರಿಂದ, ಒಟ್ಟಿಗೆ 4 ದಿನಗಳ ರಜೆ ಸಿಕ್ಕಿದ ಹಾಗಾಗಿತ್ತು. ಭಾನುವಾರ ಆಕ್ಲೆಂಡಿಗೆ ಹೋಗುವ ಕಾರ್ಯಕ್ರಮ ಮೊದಲೇ ಫಿಕ್ಸ್ ಆಗಿದ್ದಿತು. ಮಳೆ ಬರುವ ಸಂಭವವೆಂದು ವಾರದ ಮೊದಲೇ ಸಾರಿದ್ದರಿಂದ ( ಮಳೆ ಬರಲಿಲ್ಲ :D) ಇಲ್ಲೇ ಸುತ್ತ ಮುತ್ತ ಹೋದರಾಯಿತು. ಅಷ್ಟಕ್ಕೂ ರಜೆ ಬಂದಾಗಲೆಲ್ಲ ಹೊರಗೆ ಹೋಗಲೇ ಬೇಕೇ? ಮನೆಯಲ್ಲೇ ಆರಾಮವಾಗಿ ಇರಬಹುದು ಎಂದೆಲ್ಲಾ ಯಜಮಾನರ ಮಾತುಗಳಿಗೆ.." ಹೌದು ಹೌದು..." ಎಂದು ಸುಮ್ಮನೆ ಗೋಣಾಡಿಸುತ್ತಿದ್ದೆ ಅಷ್ಟೇ.<br /><br />" ಬಸವ ಸಮಿತಿ"ಯವರು ವರ್ಷಕ್ಕೆ ಒಮ್ಮೆ ಬರುವ " ಬಸವ ಜಯಂತಿ" ಮತ್ತು ಎರಡು ವರ್ಷಕ್ಕೊಮ್ಮೆ " ಶರಣ ಸಮ್ಮೇಳನವನ್ನು" ನಡೆಸುತ್ತಾರಂತೆ. ಈ ವರ್ಷ ಆಕ್ಲೆಂಡಿನಲ್ಲಿ. ಪ್ರಪಂಚದ ಎಲ್ಲಾ ಕಡೆಗಳಿಂದಲೂ ಜನ ಬಂದಿದ್ದರು. ಬರಲಾರದವರು ಮೆಸೇಜು ಕಳಿಸಿದ್ದರಂತೆ. ಅಲ್ಲಿದ್ದ ನಮ್ಮ ಕೆಲವೇ ಸ್ನೇಹಿತರ ಪೈಕಿ ಆತ್ಮೀಯರಾದವರೊಬ್ಬರು ಬರಲೇಬೇಕೆಂದು ಆಗ್ರಹಪಡಿಸಿದ್ದರಿಂದ ಬೆಳಿಗ್ಗೆಯೇ ಊರು ಬಿಟ್ಟೆವು.<br /><br />ಬೆಳಿಗ್ಗೆ ಹೋದ ಕೂಡಲೇ ಬಿಸಿ ಬಿಸಿ ಉಪ್ಪಿಟ್ಟು, ಕೇಸರೀಬಾತ್ ಮತ್ತು ಕಾಫಿ ಸರಬರಾಜು ಆಯಿತು. ಎಲ್ಲರ ಮುಖದಲ್ಲೂ ಮದುವೆ ಮನೆಯ ಸಂಭ್ರಮ! ಸರಬರ ರೇಷ್ಮೆ ಸೀರೆಗಳ ಓಡಾಟ...ಗಂಡಸರನೇಕರು ಪಂಚೆ, ಜುಬ್ಬಾ! ಒಟ್ಟಿನಲ್ಲಿ ಮೈಸೂರಿಗೋ ಬೆಂಗಳೂರಿಗೋ ಬಂದಿದ್ದೇನೆಂಬ ಅನುಭವ!<br /><br /><br />ಮೈಸೂರಿನಿಂದ ಜೆ.ಎಸ್.ಎಸ್. ಸ್ವಾಮೀಜಿಗಳು ಮತ್ತು ಎಡೆಯೂರು ಸಂಸ್ಥಾನಮಠದಿಂದ ತೋಂಟದ ಸಿದ್ಧಗಂಗಾ ಸ್ವಾಮೀಜಿಗಳು ಬಂದಿದ್ದರು. <br /><br />ಮುಕ್ಕಾಲು ಜನ ಗೊತ್ತಿದ್ದವರೇ! ಎಲ್ಲರೂ ಅವರವರ ಕೆಲಸದಲ್ಲಿ ಓಡಾಡಿಕೊಂಡಿದ್ದರಿಂದ, ಬಿಸಿ ಬಿಸಿ ತಿಂಡಿಯಿಂದ ಹೊಟ್ಟೆಯೂ ತುಂಬಿದ್ದರಿಂದ ನಾನೇ ಮುಂದೆ ಹೋಗಿ ಕುಳಿತೆ. <br /><br /><br /><br /><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiD5kjqa9Czy2OkrjxnLyYozF38945AbTMM-kPZ3NhL6lhwCethtm5-iuobnzSwc2fGd5B5Mw1GAEeiwC4B30A5vCnwoI_64BRqBUI9KYeuNDxyC9i2k_rS5UcTNxga2nH4pw7KKfVXdwr4/s1600-h/bs4.JPG"><img style="float:left; margin:0 10px 10px 0;cursor:pointer; cursor:hand;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiD5kjqa9Czy2OkrjxnLyYozF38945AbTMM-kPZ3NhL6lhwCethtm5-iuobnzSwc2fGd5B5Mw1GAEeiwC4B30A5vCnwoI_64BRqBUI9KYeuNDxyC9i2k_rS5UcTNxga2nH4pw7KKfVXdwr4/s320/bs4.JPG" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5183466444247623298" /></a><br /><br /><br />ನಮಗೆ ಸ್ಕೂಲಿನಲ್ಲಿದ್ದಾಗ ವಚನಗಳನ್ನು ಓದಿದಷ್ಟೇ ನೆನಪು. " ಕಳಬೇಡ ಕೊಲಬೇಡ......" "ಲೋಕದ ಡೊಂಕ ನೀವೇಕೆ ತಿದ್ದುವಿರಿ...." ಹೀಗೆ ಒಂದೆರಡು ಬಾಯಿಪಾಠ ಮಾಡಿದಷ್ಟೇ. ವೇದಿಕೆಯ ಮೇಲಿದ್ದವರು ಲೀಲಾಜಾಲವಾಗಿ ವಚನಗಳನ್ನು ಉದ್ಧರಿಸುತ್ತಿದ್ದರು. <br /><br /><br /><br /><br /><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjMcPv996wo2L5UuqnNLPVf2LopZsT7FGd4kTBIevWPLyB7bus3spGH2bp0Nat2ACjrEaFK9swF4c_uoA414o7NtDULshWdSrGgmfbhcVbwppjI6S3MmnIomGAjUaaQHqz6mBfhDN2YxCtO/s1600-h/bs3.JPG"><img style="float:left; margin:0 10px 10px 0;cursor:pointer; cursor:hand;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjMcPv996wo2L5UuqnNLPVf2LopZsT7FGd4kTBIevWPLyB7bus3spGH2bp0Nat2ACjrEaFK9swF4c_uoA414o7NtDULshWdSrGgmfbhcVbwppjI6S3MmnIomGAjUaaQHqz6mBfhDN2YxCtO/s320/bs3.JPG" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5183463326101366258" /></a><br /><br /><br />ಪೂಜ್ಯ ಸ್ವಾಮೀಜಿಗಳವರಿಂದ <em><strong>Light of Devotion </strong></em>ಪುಸ್ತಕ ಬಿಡುಗಡೆ ಕಾರ್ಯಕ್ರಮವೂ ಇತ್ತು. ನಂತರ ಅಲ್ಲೇ ಪುಸ್ತಕ ಮಾರಾಟದ ವ್ಯವಸ್ಥೆಯನ್ನೂ ಸಮಿತಿಯವರು ಆಯೋಜಿಸಿದ್ದರು. ನಾವೂ ಒಂದು ಪುಸ್ತಕ ಖರೀದಿಸಿ, ಅಲ್ಲೇ ಸ್ವಾಮಿಜಿಗಳವರಿಂದ ಹಸ್ತಾಕ್ಷರ ಪಡೆದುಕೊಂಡೆವು. ಈ ಪುಸ್ತಕದಲ್ಲಿ ಪ್ರೊ. ಚಂದ್ರಶೇಖರಯ್ಯ ಅವರು, 101 ವಚನಗಳನ್ನು ಇಂಗ್ಲೀಷಿಗೆ ಅನುವಾದಿಸಿದ್ದಾರೆ. ಭಾಷೆಯ ತೊಡಕಾಗಬಾರದೆಂದು ಕನ್ನಡದಲ್ಲಿ ಮತ್ತು ಇಂಗ್ಲೀಷಿನಲ್ಲಿ ವಚನಗಳ ಅರ್ಥವನ್ನು ವಿವರಿಸಿದ್ದಾರೆ. ಪುಸ್ತಕದ ಲೇಖಕರಿಗೆ ವೀಸಾ ಸಿಗಲಿಲ್ಲವಾದ್ದರಿಂದ ಪುಸ್ತಕದ ಪ್ರಕಾಶಕರಷ್ಟೇ ಹಾಜರಿದ್ದರು.<br /><br /><br /><br /><br /><br /><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEicCEPqVSnYrZCPN7NjmpMYvRY3kn5zqlBZie95SnNkEbS1aTQVDamsZo6mRd7t_h4qradNfaenEpK6xsgJbtXtdJC8-CWljvLHDkgngMqb7H4sgWSYcO7NnMt3ERQ3Zjx27jFVNoJo61vd/s1600-h/bs6.JPG"><img style="float:left; margin:0 10px 10px 0;cursor:pointer; cursor:hand;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEicCEPqVSnYrZCPN7NjmpMYvRY3kn5zqlBZie95SnNkEbS1aTQVDamsZo6mRd7t_h4qradNfaenEpK6xsgJbtXtdJC8-CWljvLHDkgngMqb7H4sgWSYcO7NnMt3ERQ3Zjx27jFVNoJo61vd/s320/bs6.JPG" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5183463704058488322" /></a><br /><br /><br />Ethnic Affairs Minister, ಕ್ರಿಸ್ ಕಾರ್ಟರ್ ಮುಖ್ಯ ಅತಿಥಿಗಳಲ್ಲೊಬ್ಬರು. ನಮ್ಮಲ್ಲಿ ಮಿನಿಸ್ಟರ್ ಗಳು ಬರುತ್ತಾರೆಂದರೆ, ಅವರ ಹಿಂಬಾಲಕರು, ಸೆಕ್ಯೂರಿಟಿಯಂತೆಲ್ಲಾ ಬಡಬಡಿಸುವ ಪೊಲೀಸರನ್ನು ಕಂಡಿದ್ದ ನನಗೆ, ಕ್ರಿಸ್ ಕಾರ್ಟರ್ ಕೈ ಬೀಸಿಕೊಂಡು, ಯಾವ ಬಾಜಾ ಬಜಂತ್ರಿಗಳೂ ಇಲ್ಲದೆ, ಬಂದು ಹೂವಿನ ಹಾರ ಹಾಕಿಸಿಕೊಂಡು, ಭಾಷಣ ಮಾಡಿದ್ದನ್ನು ನೋಡಿ ಸೋಜಿಗ! <br /><br /><br /><br /><br /><br /><br /><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjZUBQAPmmRo9m7BDtEUjaJOoQy0LohHmHMD9a8XqEsEE-Y9llv_7qUkeRYLp41sbHgllJ8F_K49HCsE_iSK_uMGLPT-wCuZUAawAxFf01GV5yIgMRjXYRFCTib5BLZ6cn9qzcu4vBJCYTx/s1600-h/bs7.JPG"><img style="float:left; margin:0 10px 10px 0;cursor:pointer; cursor:hand;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjZUBQAPmmRo9m7BDtEUjaJOoQy0LohHmHMD9a8XqEsEE-Y9llv_7qUkeRYLp41sbHgllJ8F_K49HCsE_iSK_uMGLPT-wCuZUAawAxFf01GV5yIgMRjXYRFCTib5BLZ6cn9qzcu4vBJCYTx/s320/bs7.JPG" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5183464009001166354" /></a><br /><br /><br /><br />ಭಾರತ, ಅಸ್ಟ್ರೇಲಿಯಾದಿಂದ ಬಂದ ಬಸವ ಸಮಿತಿಯ ಸದಸ್ಯರುಗಳು ಒಂದೊಂದು ವಿಷಯದ ಮೇಲೆ ತಮ್ಮ ತಮ್ಮ ಅಭಿಪ್ರಾಯಗಳನ್ನು ಚರ್ಚಿಸಿದರು. ಕಡೆಗೆ ಪ್ರಶ್ನೋತ್ತರ ಕಾರ್ಯಕ್ರಮವೂ ಇದ್ದಿತು.<br /><br /><br /><br /><br /><br /><br /><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj7YsYwnkcH8xcOEPpnph8GpzEX9VB9XPXuxv6B6pzYdZwfgdOIVc7PRvLWFHNloTHIqRSYSySRxVtrllwvLhqa6frMUP_VzJ8LkdlUQ63YBaqCpQNtnBFXd-hlLAo21HH7a-GpWZHObSTD/s1600-h/bs8.JPG"><img style="float:left; margin:0 10px 10px 0;cursor:pointer; cursor:hand;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj7YsYwnkcH8xcOEPpnph8GpzEX9VB9XPXuxv6B6pzYdZwfgdOIVc7PRvLWFHNloTHIqRSYSySRxVtrllwvLhqa6frMUP_VzJ8LkdlUQ63YBaqCpQNtnBFXd-hlLAo21HH7a-GpWZHObSTD/s320/bs8.JPG" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5183464301058942498" /></a><br /><br /><br /><br />ಮಕ್ಕಳಿಗೆ ಬಸವ ಸಮಿತಿಯಿಂದ ಆಯೋಜಿಸಿದ್ದ " ರಂಗೋಲಿ ಸ್ಪರ್ಧೆಯಲ್ಲಿ" ಭಾಗವಹಿಸಿದ್ದ ಮಕ್ಕಳು ಬಿಡಿಸಿದ್ದ ರಂಗುರಂಗಿನ ರಂಗೋಲಿಗಳು.<br /><br /><br /><br /><br /><br /><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi5VMYAZtrJhfSory46JlJ_ULFt1DBtQuf__hStMZV1JH3QFz7R4LvkWWsk9mRhMFI9356zldkyjGgSaxQ6AMwR85raUfH1mmnFkF8aO0tBQFm59lg4GuZYEERt2IosBUCaaHehwspYXpja/s1600-h/bs9.JPG"><img style="float:left; margin:0 10px 10px 0;cursor:pointer; cursor:hand;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi5VMYAZtrJhfSory46JlJ_ULFt1DBtQuf__hStMZV1JH3QFz7R4LvkWWsk9mRhMFI9356zldkyjGgSaxQ6AMwR85raUfH1mmnFkF8aO0tBQFm59lg4GuZYEERt2IosBUCaaHehwspYXpja/s320/bs9.JPG" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5183464593116718642" /></a><br /><br /><br /><br />ಸಂಜೆ, ಸಾಂಸ್ಕೃತಿಕ ಕಾರ್ಯಕ್ರಮಗಳಿದ್ದವು. ಮೊದಲಿಗೆ ನ್ಯೂಜಿಲೆಂಡಿನ ಮಕ್ಕಳು ವಚನವನ್ನು ಸುಶ್ರಾವ್ಯವಾಗಿ ಹಾಡಿದರು. <br /><br /><br /><br /><br /><br /><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEimThUmemPOFAkDD9n-XTRerbwcwDgLJRtkCoTb0sAGnd5ApkDAwS3IizDHcgrYToEmiEfVcDaE3Ytn4C4Tlfw2A151B-ywL45C9Rv0rASoZGtq1rd-61w-ulET8wH2oPP_hmXGrCHqbUnp/s1600-h/bs10.JPG"><img style="float:left; margin:0 10px 10px 0;cursor:pointer; cursor:hand;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEimThUmemPOFAkDD9n-XTRerbwcwDgLJRtkCoTb0sAGnd5ApkDAwS3IizDHcgrYToEmiEfVcDaE3Ytn4C4Tlfw2A151B-ywL45C9Rv0rASoZGtq1rd-61w-ulET8wH2oPP_hmXGrCHqbUnp/s320/bs10.JPG" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5183464842224821826" /></a><br /><br /><br /><br />ನಂತರ, ಆಸ್ಟ್ರೇಲಿಯಾ ಸದಸ್ಯರುಗಳು ವಚನವನ್ನು " ದೋಣಿ ಸಾಗಲಿ, ಮುಂದೆ ಹೋಗಲಿ " ಟ್ಯೂನ್ ನಲ್ಲಿ ಹಾಡಿದರು. <br /><br /><br /><br /><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEic9j20A_Myxk3daTJDcErsoTQYH-4KiWtPeTPulXL8CRZVEvl9-Pv7JN40MDOGTW5tS6smy3D8QcV1F_dKZ2UvLB0WnEgk8uARIr2NhO7hDRXWMQcRT-UAEJlNZY0dIPHb9zaTsSzTSFjw/s1600-h/bs11.JPG"><img style="float:left; margin:0 10px 10px 0;cursor:pointer; cursor:hand;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEic9j20A_Myxk3daTJDcErsoTQYH-4KiWtPeTPulXL8CRZVEvl9-Pv7JN40MDOGTW5tS6smy3D8QcV1F_dKZ2UvLB0WnEgk8uARIr2NhO7hDRXWMQcRT-UAEJlNZY0dIPHb9zaTsSzTSFjw/s320/bs11.JPG" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5183465121397696082" /></a><br /><br /><br />ಹಾಡಿನ ನಂತರ, ತನ್ನ ಈಸ್ಟರ್ ರಜೆಯ ಮಧ್ಯೆ ಬಿಡುವು ಮಾಡಿಕೊಂಡು ಬಂದ ನಮ್ಮ ರಕ್ಷಣಾ ಮಂತ್ರಿ, Phil Geoff. ಕೈಯಲ್ಲಿ ಯಾವುದೇ ಪೇಪರ್ ಹಿಡಿದುಕೊಳ್ಳದೇ " ಕಳಬೇಡ, ಕೊಲಬೇಡ..." ಎಂಬ ವಚನದ ಸಾಲುಗಳನ್ನು ಯೇಸು ಕ್ರಿಸ್ತನ Ten Commandments ಗೆ ಹೋಲಿಸಿ ಪಟಪಟನೆ ಭಾಷಣ ಮಾಡಿದರು. ಭಾಷಣದ ಮಧ್ಯೆ " ಬಸವೇಶ್ವರ, ವಚನಗಳು, ಬಸವಣ್ಣ " ಕನ್ನಡ ಪದಗಳನ್ನು ಅವರದೇ ಶೈಲಿಯಲ್ಲಿ ಹೇಳಿದುದು ನಿಜಕ್ಕೂ ಸಂತಸವಾಯಿತು.<br /><br /><br /><br /><br /><br /><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj5isDoN8YMk5BGZMCXfT-1llnVEWqw5A5sSOqhzpwHzLVqqcgktRu7RRmhcMTSKaOhna-iElVfXkLikMJYuCpmmbH7bkaejrwUZXXn9Tmcy3_7HRlbs9I0a5_0YRRg30M9VVtsQF0mn9NS/s1600-h/bs12.JPG"><img style="float:left; margin:0 10px 10px 0;cursor:pointer; cursor:hand;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj5isDoN8YMk5BGZMCXfT-1llnVEWqw5A5sSOqhzpwHzLVqqcgktRu7RRmhcMTSKaOhna-iElVfXkLikMJYuCpmmbH7bkaejrwUZXXn9Tmcy3_7HRlbs9I0a5_0YRRg30M9VVtsQF0mn9NS/s320/bs12.JPG" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5183465434930308706" /></a><br /><br /><br /><br />ನ್ಯೂಜಿಲೆಂಡ್ ಸದಸ್ಯರುಗಳಿಂದ " ಆಯ್ದಕ್ಕಿ ಮಾರಯ್ಯ" ನಾಟಕದ ಒಂದು ದೃಶ್ಯ.<br /><br /><br /><br />ಕಾರ್ಯಕ್ರಮಗಳೆಲ್ಲವೂ ಚೆನ್ನಾಗಿದ್ದುದರಿಂದ ಸಮಯ ಹೋದದ್ದೆ ಗೊತ್ತಾಗಿರಲಿಲ್ಲ. ಆದರೆ ನಾವು ಊರಿಗೆ ವಾಪಸ್ಸಾಗಬೇಕಾದ್ದರಿಂದ ಮನಸ್ಸಿಲ್ಲದಿದ್ದರೂ ರಾತ್ರಿ ಒಂಭತ್ತಕ್ಕೆ ಎದ್ದು ಹೊರಟೆವು.NilGirihttp://www.blogger.com/profile/05878649568367403490noreply@blogger.com8tag:blogger.com,1999:blog-6794037534272902548.post-74521807101998230212008-03-17T16:32:00.035+13:002008-03-20T11:44:10.647+13:00Kauri Museumಕಳೆದ ವಾರವೆಲ್ಲವೂ ' ಸುಡುವ ಬಿಸಿಲೆಂದು ಹೇಳಿ, ವಾರವಿಡೀ ಬಿಡದೆ ಮಳೆ ಸುರಿದಿತ್ತು. ಈ ವಾರವಾದರೂ ಎಲ್ಲಾದರೂ ಹೋಗೋಣವೆಂದು ಯಜಮಾನರ ತಲೆ ತಿನ್ನುತ್ತಿದ್ದೆ. " ನೀನು ವೆದರ್ ರಿಪೋರ್ಟ್ ' ನೋಡಿರು, ಬಿಸಿಲಿದ್ದರೆ ಹೊರಗೆ ಹೋಗೋಣವೆಂದು ಆಶ್ವಾಸನೆಯಿತ್ತರು. ಇಲ್ಲಿನವರು ಹೆಚ್ಚು ಕಡಿಮೆ ನಮ್ಮ ಊರಿನವರ ' ಹವಾಮಾನ ವರದಿ" ಯಂತೆ! ಶನಿವಾರ, ಭಾನುವಾರ ಧಾರಾಕಾರ ಮಳೆ ಎಂದು ಹೇಳಿ, ಶುಕ್ರವಾರದ ಹೊತ್ತಿಗೆ ' ಅಲ್ಲಲ್ಲಿ ಮಳೆ ಬೀಳುವ ಸಂಭವ ಹೇಳಿದ್ದರು. ಅಂತೂ ಶನಿವಾರ ಬೆಳಿಗ್ಗೆ ಮಳೆಯೂ ಇಲ್ಲ, ಬಿಸಿಲೂ ಇಲ್ಲ...ಬರೀ ಮೋಡವೆಂದು ಹೇಳಿ ಕೈ ತೊಳೆದುಕೊಂಡಿದ್ದರು.<br /><br /><br />ಶನಿವಾರ ಬೆಳಿಗ್ಗೆ, ಈ ಮೋಡದಲ್ಲಿ ಹೊರಗೆಲ್ಲಿ ಹೋಗುವುದು? ಇಲ್ಲೇ ಹತ್ತಿರದ ಊರು Matakohe ಅಲ್ಲಿರುವ ಮ್ಯೂಸಿಯಂ ಪ್ರಪಂಚದಲ್ಲೆ ಹೆಸರುವಾಸಿಯಂತೆ. ತುಂಬಾ ಚೆನ್ನಾಗಿದೆಯಂತೆ, ಎಂತೆಲ್ಲಾ ಉಬ್ಬಿಸಿದ್ದರು. ನಿಜ ಹೇಳಬೇಕೆಂದರೆ ನನಗೆ ಈ ಮ್ಯೂಸಿಯಂಗಳನ್ನು ನೋಡಲು ಸ್ವಲ್ಪವೂ ಇಷ್ಟವಿಲ್ಲ. ಮ್ಯೂಸಿಯಂಗಳ ಒಳಹೊಕ್ಕರೆ ನನಗೆ ಆ ಕಾಲದ ವಾಸನೆಯೇ ಬರುತ್ತದೆನೋ ಅನ್ನಿಸುತ್ತದೆ. ಸುಮ್ಮನೆ ಆ ಚಿತ್ರಗಳ ಮುಂದೆ ನಿಂತು ಮೆಲುಕು ಹಾಕುವುದು ನನಗೆ ಬೋರ್! " ಮ್ಯೂಸಿಯಂಗಾ? ನಾನು ಬರುವುದಿಲ್ಲ...ಸುತ್ತ ಮುತ್ತಲೂ ಅಷ್ಟು ಚೆನ್ನಾಗಿರುವ ಬೀಚುಗಳಿರುವಾಗ ಎಲ್ಲಾ ಬಿಟ್ಟು ಮ್ಯೂಸಿಯಂಗೆ ಯಾಕೆ?" ಅಂದೆ. " ಈ ಮೋಡದಲ್ಲಿ ಬೀಚು ಚೆನ್ನಾಗಿರುವುದಿಲ್ಲ...ಮಳೆ ಬಂದರೂ ಬರಬಹುದು...ಹೋಗೋಣವೆಂದರೆ ಮ್ಯೂಸಿಯಂ ಇಲ್ಲದಿದ್ದರೆ ಬೇಡ " ಅಂದು ಕಡ್ಡಿ ಮುರಿದಂತೆ ಅಂದಿದ್ದರಿಂದ ಗೊಣಗಿಕೊಂಡೇ ಹೊರಟೆ.<br /><br /><br /><br />ಬೆಳಿಗ್ಗೆ ಟಿಕೇಟ್ ತೆಗೆದುಕೊಂಡು ಸಂಜೆವರೆಗೆ ಎಷ್ಟು ಸಲ ಬೇಕಾದರೂ ಹೊರಗೆ ಹೋಗಿ ಒಳಬರಬಹುದು ಎಂದಳು ಒಬ್ಬಳು ಬಿಳಿ ರಂಭೆ! ಅಷ್ಟು ಹೊತ್ತಿನವರೆಗೆ ಅದ್ಯಾರು ನೋಡುತ್ತರೆಂದು ಕೊಂಡರೂ ಅವಳಿಗೆ ತಲೆ ಅಲ್ಲಾಡಿಸಿ ಒಳಹೊಕ್ಕೆವು. ಮ್ಯೂಸಿಯಂ ಒಳಹೊಕ್ಕಾಗ ಆದ ಅನುಭವವೇ ಬೇರೆ! ಇಲ್ಲಿ ಒಂದು ಮಾತು ಹೇಳಬೇಕು. ನಮ್ಮಲ್ಲಿ ಕಾಪಾಡಿಕೊಳ್ಳಬೇಕಾದ ಎಷ್ಟೊಂದು ಅಮೂಲ್ಯವಾದ ವಸ್ತುಗಳಿದ್ದರೂ ಕಾಪಾಡಿಕೊಳ್ಳಲು ಬರುವುದಿಲ್ಲವೇನೋ ಅನ್ನಿಸುತ್ತದೆ. ಇವರು ಒಂದು " ಮರ" ಕ್ಕಾಗಿಯೇ ಮ್ಯೂಸಿಯಂ ಮಾಡಿದ್ದಾರೆ. <br /><br /><br />ಇಲ್ಲಿ ಮೊದಲು " ಕೌರಿ " ಮರಗಳಿದ್ದವಂತೆ. ಆ ಮರಗಳು ಬಹು ಕಾಲ ಬಾಳಿಕೆ ಬರುತ್ತಿತ್ತಂತೆ. ಆ ಮರದ ಗಮ್ ನಿಂದ ಅನೇಕ ವಸ್ತುಗಳನ್ನು ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದರಂತೆ. ಮರದಿಂದ ದೋಣಿ ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದರಂತೆ. ಕಾಲ ಬದಲಾದಂತೆ, ಮರಗಳ ಸಂಖ್ಯೆಯೂ ಕಡಿಮೆಯಾಗುತ್ತ ಬಂದಿತಂತೆ. ಕೂಡಲೇ ಸರ್ಕಾರ ಕೌರಿ ಮರವನ್ನು ಉಳಿಸಲು ಮುಂದಾಗಿ, ಯಾರೂ ಕೌರಿ ಮರ ಕಡಿಯಬಾರದೆಂದು ಹೇಳಿ, ಆ ಮರಗಳ ರಕ್ಷಣೆ ಮಾಡುತ್ತಿದೆಯಂತೆ. ಈಗ ಯಾರೂ ಆ ಮರಗಳನ್ನು ಕಡಿಯುವಂತಿಲ್ಲ. ನಮ್ಮ ಹಿತ್ತಲಿನಲ್ಲೇ ಕೌರಿ ಮರವಿದ್ದರೂ ಅದು ಸರ್ಕಾರಕ್ಕೆ ಸೇರಿದ್ದು. ಕೌರಿ ಗಿಡ ತಂದು ನೆಡಬಹುದು. ಗಿಡ ದೊಡ್ದದಾಗಿ ಮರವಾಗುವುದು ಬಹಳ ನಿಧಾನವಂತೆ. ಗಿಡವೇನಾದರೂ ಸತ್ತರೆ, ಅದರ ಜಾಗಕ್ಕೆ ಮತ್ತೊಂದು ಕೌರಿ ಗಿಡ ತಂದು ಹಾಕಲೇ ಬೇಕಂತೆ. <br /><br />ಕೌರಿ ಮರದಿಂದ ತುಂಬಾ ಸುಂದರವಾದ ವಸ್ತುಗಳನ್ನು ಮಾಡಿದ್ದಾರೆ. ಮೊದಲೇ ಹೇಳಿದಂತೆ ರೇಟು ಮರದೆತ್ತರ! <br /><br /><br />ಬನ್ನಿ, ಮ್ಯೂಸಿಯಂಗೆ ಒಂದು ಸುತ್ತು ಹೊಡೆಸುತ್ತೇನೆ.<br /><br /><br /><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjACtWXPGcSo7jOMl8SYrnJ4eeypOlYA5xB93UtQCrqYIu96MOMXYKdbhNAVBcmvR_kHzIEfr1FFJ3eXq2YNRTmrONUb8v9emDDcux95qVSdiMAXvS0g8bm1caC05In_Qaet54IvQAhTqGt/s1600-h/km7.JPG"><img style="float:left; margin:0 10px 10px 0;cursor:pointer; cursor:hand;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjACtWXPGcSo7jOMl8SYrnJ4eeypOlYA5xB93UtQCrqYIu96MOMXYKdbhNAVBcmvR_kHzIEfr1FFJ3eXq2YNRTmrONUb8v9emDDcux95qVSdiMAXvS0g8bm1caC05In_Qaet54IvQAhTqGt/s320/km7.JPG" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5178549635436623762" /></a><br /><br />ಕೌರಿ ಗಿಡ. ಇದು ಬೆಳೆಯುವುದು ನಿಧಾನವಂತೆ. ಆದರೆ ಕಡಿಮೆಯೆಂದರೂ 100 ವರ್ಷ ಹಿಡಿದು 2000 ವರ್ಷಗಳ ವರೆಗೂ ಬದುಕುತ್ತವೆ. ಈ ಮರ ಬಹಳ ಗಟ್ಟಿಮುಟ್ಟಾಗಿರುವುದರಿಂದ, ಇದರಿಂದ ಕೆತ್ತನೆ ಸಾಮಾನುಗಳು, ಮನೆ - ದೋಣಿ ಕಟ್ಟಲು ಉಪಯೋಗಿಸುತ್ತಾರೆ. <br /><br /><br /><br /><br /><br /><br /><br /><br /><br /><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgmaStrY8Bdp2evn94g0YCvNmVKoEU2eoIWN3Yw_dun_z_r6vE7piIDzmpP2qJkg_Ik05Mt-dEIQuElyiklC6nbD4yHSKZag9_nmdaygrVVDw_gYStHM8NLIR4xBP-ZmaBj46P4g7sdT17Z/s1600-h/km3.JPG"><img style="float:left; margin:0 10px 10px 0;cursor:pointer; cursor:hand;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgmaStrY8Bdp2evn94g0YCvNmVKoEU2eoIWN3Yw_dun_z_r6vE7piIDzmpP2qJkg_Ik05Mt-dEIQuElyiklC6nbD4yHSKZag9_nmdaygrVVDw_gYStHM8NLIR4xBP-ZmaBj46P4g7sdT17Z/s320/km3.JPG" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5178550125062895522" /></a><br /><br /><br /><br />ಕೌರಿ ಮರದ ಗಮ್ (ಅಂಟಿ)ನಿಂದ ಏನೇನು ಮಾಡಬಹುದೆಂದು ವಿವರಿಸಿದ್ದಾರೆ. ಭಾರತಕ್ಕೂ ರಫ್ತು ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದರಂತೆ! <br /><br /><br /><br /><br /><br /><br /><br /><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgNzVdug_OBWw0_d_N7TICaU8mWxvWflEu9osdu1E8E_FjIaj76AGQhN5yAIAThO2L80dXDaZOYiENklabhh3U6M6JV9pTj1x4aHnMYbcms7zUftM4b4W4XGQ7KJHXKPMffdtuE_YlipSPH/s1600-h/km1.JPG"><img style="float:left; margin:0 10px 10px 0;cursor:pointer; cursor:hand;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgNzVdug_OBWw0_d_N7TICaU8mWxvWflEu9osdu1E8E_FjIaj76AGQhN5yAIAThO2L80dXDaZOYiENklabhh3U6M6JV9pTj1x4aHnMYbcms7zUftM4b4W4XGQ7KJHXKPMffdtuE_YlipSPH/s320/km1.JPG" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5178550309746489266" /></a><br /><br /><br /><br /><br /><br /><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjSIiXTXlPVpEW1sz9h9LCl0s9EAXnWhvMDMcxiTFNymup3bf6Chb1d4hbwzxSbRCoIi5GQYoFnXOAlPp7i6-Oz3syrLPMCT0VrV14cz-ggCIBlAfaRQlvypXb9x3FIbPTAcy0IhhvNM6jO/s1600-h/km2.JPG"><img style="float:left; margin:0 10px 10px 0;cursor:pointer; cursor:hand;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjSIiXTXlPVpEW1sz9h9LCl0s9EAXnWhvMDMcxiTFNymup3bf6Chb1d4hbwzxSbRCoIi5GQYoFnXOAlPp7i6-Oz3syrLPMCT0VrV14cz-ggCIBlAfaRQlvypXb9x3FIbPTAcy0IhhvNM6jO/s320/km2.JPG" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5178550567444527042" /></a><br /><br /><br />ಎಷ್ಟೋ ಸಾವಿರ ವರ್ಷಗಳ ಹಿಂದಿನ ಹುಳುಗಳು ಮತ್ತು ಜೇಡ! ಕೌರಿ ಮರದ ಅಂಟಿನಲ್ಲಿ ಸಿಕ್ಕಿಬಿದ್ದಿವೆ!.<br /><br /><br /><br /><br /><br /><br /><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjidjeWT2JQyKdKo2NyP0eAo8hoxFEMfBXCA3Y9oRiz_4aWGCHxUy0vRxvqZZQax9r3cMeqWuRKDChNYxSvVD4Oe6BvevndF8IbCb0LwKZfT9HA83jxqYTQjYdaKR34OhGDujwaegL2VJ4l/s1600-h/km4.JPG"><img style="float:left; margin:0 10px 10px 0;cursor:pointer; cursor:hand;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjidjeWT2JQyKdKo2NyP0eAo8hoxFEMfBXCA3Y9oRiz_4aWGCHxUy0vRxvqZZQax9r3cMeqWuRKDChNYxSvVD4Oe6BvevndF8IbCb0LwKZfT9HA83jxqYTQjYdaKR34OhGDujwaegL2VJ4l/s320/km4.JPG" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5178550765013022674" /></a><br /><br /><br /><br />ಕೌರಿ ಮರವನ್ನು ಕಡಿದುರುಳಿಸಿ ಅದನ್ನು ತುಂಡು ತುಂಡುಗಳನ್ನಾಗಿ ಮಾಡಿ ಕಾಡಿನಿಂದ ಸಾಗಿಸುವುದೇ ಒಂದು ದೊಡ್ಡ ಕೆಲಸವಂತೆ. ಎತ್ತುಗಳನ್ನು ಹೀಗೆ ಮರದ ತುಂಡಿಗೆ ಕಟ್ಟಿ ಎಳೆಸುತ್ತಿದ್ದರಂತೆ. ಆಗಿನ ಕಾಲದ ಕಬ್ಬಿಣದ ಚೈನುಗಳನ್ನು ಇನ್ನೂ ಇಟ್ಟಿದ್ದಾರೆ. <br /><br /><br /><br /><br /><br /><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhEvCbN-jW2PpcB9FElN4sZj-ipM5w4dESFrV9y5c2BBwTGsfvdMtUEqb4uXHbYTTjkmE84BxHUocJlt_EOdeD4ztmUUdKLKec0a-eFYxc23pHKGxB8wNPGVg0BzJCv9wdYVvsvCJIEGzLT/s1600-h/km6.JPG"><img style="float:left; margin:0 10px 10px 0;cursor:pointer; cursor:hand;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhEvCbN-jW2PpcB9FElN4sZj-ipM5w4dESFrV9y5c2BBwTGsfvdMtUEqb4uXHbYTTjkmE84BxHUocJlt_EOdeD4ztmUUdKLKec0a-eFYxc23pHKGxB8wNPGVg0BzJCv9wdYVvsvCJIEGzLT/s320/km6.JPG" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5178550971171452898" /></a><br /><br /><br />ಕೌರಿ ಮರಕ್ಕೆ ರೆಂಬೆಗಳು ತುತ್ತತುದಿಯಲ್ಲಿರುವುದರಿಂದ ಮರ ಹತ್ತಲು ಕಷ್ಟವಂತೆ. ಮರದ ಸುತ್ತಲೂ ಕಬ್ಬಿಣದ ತಂತಿಗಳನ್ನು ಹೀಗೆ ಸುತ್ತಿ, ನೇತಾಡಿಕೊಂಡು ಮರದ ಅಂಟನ್ನು ಸಂಗ್ರಹಿಸಿತ್ತಿದ್ದರೆಂಬುದನ್ನು ಅಲ್ಲಲ್ಲಿ ಮರದ ಪ್ರತಿಕೃತಿಗಳನ್ನು ಮಾಡಿ ನಿಲ್ಲಿಸಿದ್ದಾರೆ. ತಟ್ಟನೆ ನೋಡಿದರೆ ಜೀವಂತ ಮನುಷ್ಯರೇ ನೇತಾಡುತ್ತಿದ್ದಾರೇನೋ ಅನ್ನಿಸುತ್ತದೆ. <br /><br /><br /><br /><br /><br /><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgVjQBiU3L34s2GzTGI_-RbmbYhTV-qNE_pHcGOA1A2jGJBFXE_tNGNrjc560A5fRaXnIRcIfn32OlgRMUhBf87IVa8ovTp0HZfr4iQA9EvPupJNRGFOi8PxAJVyxeXQ6SxuxuQzoDtWJKV/s1600-h/km8.JPG"><img style="float:left; margin:0 10px 10px 0;cursor:pointer; cursor:hand;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgVjQBiU3L34s2GzTGI_-RbmbYhTV-qNE_pHcGOA1A2jGJBFXE_tNGNrjc560A5fRaXnIRcIfn32OlgRMUhBf87IVa8ovTp0HZfr4iQA9EvPupJNRGFOi8PxAJVyxeXQ6SxuxuQzoDtWJKV/s320/km8.JPG" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5178551254639294450" /></a><br /><br /><br /><br />ಕೌರಿ ಮರದ ಅಂಟಿನಿಂದ ತಯಾರಾದ ಕೆಲವು ಸುಂದರ ಕೃತಿಗಳಲ್ಲಿ ಈ ಕಿವಿ ಹಕ್ಕಿ-ಮರಿಯೂ ಒಂದು. ಎಷ್ಟು ವರ್ಷಗಳ ಹಿಂದಿನದೋ ಗೊತ್ತಿಲ್ಲ!<br /><br /><br /><br /><br /><br /><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjw0UJWaYrZqe_Htk9B-lEJjQxpimu7JxzI-RKwAsNhVFHflM67H3b4rAvZX1e2PzhksRMCDq2KwNIkKu84QEMmyQS3lWasyVMf8VJT8DdhMffhabcuabKp_0D4fCwfLFaTI-XZ3m0H-xF8/s1600-h/km9.JPG"><img style="float:left; margin:0 10px 10px 0;cursor:pointer; cursor:hand;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjw0UJWaYrZqe_Htk9B-lEJjQxpimu7JxzI-RKwAsNhVFHflM67H3b4rAvZX1e2PzhksRMCDq2KwNIkKu84QEMmyQS3lWasyVMf8VJT8DdhMffhabcuabKp_0D4fCwfLFaTI-XZ3m0H-xF8/s320/km9.JPG" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5178551439322888194" /></a><br /><br /><br /><br />ಎಷ್ಟೋ ಕೌರಿ ಮರಗಳು ಭೂಕಂಪ ಮತ್ತಿತರ ವಿಕೋಪಗಳಿಗೆ ಸಿಕ್ಕಿ ಭೂಮಿಯಲ್ಲಿ ಹುದುಗಿ ಹೋಗಿವೆಯಂತೆ. ನೆಲವನ್ನು ಅಗೆದು, ಕುಟ್ಟಿ ಮರದ ಅಂಟನ್ನು ಸಂಗ್ರಹಿಸುತ್ತಿದ್ದರೆಂಬುದನ್ನು ಈ ಪ್ರತಿಕೃತಿಗಳಲ್ಲಿ ತಿಳಿಸುತ್ತಾರೆ. ಆಗಿನ ಕಾಲದ ಅವರ ಬೂಟುಗಳು, ಗುದ್ದಲಿ, ಸಲಾಕೆಗಳನ್ನು ಇಟ್ಟಿದ್ದಾರೆ. ನಾವು ಇವರ ಮುಂದೆ ನಿಂತರೆ, ' ಹಾಯ್! ಹಲೋ " ಕೂಡಾ ಹೇಳುತ್ತಾರೆ. <br /><br /><br /><br /><br /><br /><br /><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh31kwN_vOwEIQtQz5G5PbyE_kqo1zu_PMhUI38bQKM6PoCVY5obc_Jg1RfnEJ6opeNDr3eJimo5bPXb351j81NgW-GpPQxQfdDYOx520ENLLVjAXroZFsDStBGiH05NjW0Rsgg7KeLEZOg/s1600-h/km10.JPG"><img style="float:left; margin:0 10px 10px 0;cursor:pointer; cursor:hand;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh31kwN_vOwEIQtQz5G5PbyE_kqo1zu_PMhUI38bQKM6PoCVY5obc_Jg1RfnEJ6opeNDr3eJimo5bPXb351j81NgW-GpPQxQfdDYOx520ENLLVjAXroZFsDStBGiH05NjW0Rsgg7KeLEZOg/s320/km10.JPG" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5178551602531645458" /></a><br /><br /><br /><br />ಕೌರಿ ಮರದ ಒಂದು ತುಂಡು. ಅಂದಾಜು ನೂರು ಅಡಿಗಳಷ್ಟು ಉದ್ದ ಬೆಳೆಯುತ್ತದೆ ಅಂತೆ. ಇದರ ಮುಂದೆ ನಾವು ನಿಂತರೆ, ನಾವು ಏನೇನೂ ಅಲ್ಲ ಅನ್ನಿಸುತ್ತದೆ. ಆದರೆ ಮನುಷ್ಯನ ಆಸೆಗೆ ಮಿತಿಯೇ? ಎಷ್ಟೇ ದೊಡ್ಡದಿರಲಿ, ತನಗೆ ಬೇಕಾದಂತೆ ಕತ್ತರಿಸಿ ಉಪಯೋಗಿಸಿಕೊಳ್ಳಬಲ್ಲ! <br /><br /><br /><br /><br /><br /><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj-uo0pTOF6oETjm6rIhuNMFMNLGHs70CmUwv800m0ms3e2maK6LtpZZNeFuEG9BedCpq4nzTRGpmr5FqORTIyHOSL8ympb2CREc0WTsT1KH2fBO2GOCbiYxPwt2C-LCAJm0L2l9EY6Xe4C/s1600-h/km5.JPG"><img style="float:left; margin:0 10px 10px 0;cursor:pointer; cursor:hand;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj-uo0pTOF6oETjm6rIhuNMFMNLGHs70CmUwv800m0ms3e2maK6LtpZZNeFuEG9BedCpq4nzTRGpmr5FqORTIyHOSL8ympb2CREc0WTsT1KH2fBO2GOCbiYxPwt2C-LCAJm0L2l9EY6Xe4C/s320/km5.JPG" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5178552315496216610" /></a><br /><br /><br /><br /><br /><br /><br />ಈ ಮರದ ಆಯಸ್ಸನ್ನು ಹೀಗೆ ಗುರುತಿಸಿದ್ದಾರೆ. ಇದನ್ನು ನೋಡಿದರೆ ಈ ಮರಗಳು ಅದೆಷ್ಟು ವರ್ಷ ಬದುಕುತ್ತವೆಂಬುದು ನಮಗೊಂದು ಅಂದಾಜಾಗುತ್ತದೆ ಅಲ್ಲವೇ.<br /><br /><br /><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhpe3qWtCwCtgpBpVt2s6dCKfm1U_snI5RNwAoq0qgm6B6_mbrhLXo0BWIaOn7yi70jtEKcgx_biWFm4dr_gY081Kod8KAJssNI4eyxs0jiVfNrZB78kAaD8Y-DynIAw9W3O63CeJNtRnXR/s1600-h/kt.JPG"><img style="float:left; margin:0 10px 10px 0;cursor:pointer; cursor:hand;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhpe3qWtCwCtgpBpVt2s6dCKfm1U_snI5RNwAoq0qgm6B6_mbrhLXo0BWIaOn7yi70jtEKcgx_biWFm4dr_gY081Kod8KAJssNI4eyxs0jiVfNrZB78kAaD8Y-DynIAw9W3O63CeJNtRnXR/s320/kt.JPG" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5179581234011530706" /></a><br /><br /><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjrnQCiMi_ZO6Vv5LW1eaS8eQPWjfLeNT6t9lmzAT1beWKuSGvSBlhfhhbpxTyXhipRKKCVsqyRMCfDU0hZBPnxPfYt9Cg4fm9M0C77u9CnxxQI9p34Hjyy0s-2UqwEaKdj_sH-X1HH_pMC/s1600-h/kt1.JPG"><img style="float:left; margin:0 10px 10px 0;cursor:pointer; cursor:hand;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjrnQCiMi_ZO6Vv5LW1eaS8eQPWjfLeNT6t9lmzAT1beWKuSGvSBlhfhhbpxTyXhipRKKCVsqyRMCfDU0hZBPnxPfYt9Cg4fm9M0C77u9CnxxQI9p34Hjyy0s-2UqwEaKdj_sH-X1HH_pMC/s320/kt1.JPG" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5179584704345105890" /></a><br /><br /><br /><br /><br /><br /><br /><br /><br /><br /><br />ಇದೊಂದು ಜೀವಂತ ಕೌರಿ ಮರ. "<strong>Tane Mahuta </strong>" ಎಂದು ಹೆಸರು. Largest living Kauri tree in NZ ante! 2000 ವರ್ಷಗಳ ಹಿಂದಿನದು. ಇನ್ನೂ ಬೆಳೆಯುತ್ತಿದೆಯಂತೆ. ಸುತ್ತ ಮುತ್ತಲಿರುವ ಮರಗಳೆಲ್ಲವೂ ಇದರ ಮುಂದೆ ಸಣ್ಣವೆನಿಸುತ್ತವೆ. <br /><br /><br /><br /><br /><br /><br />ಮ್ಯೂಸಿಯಂನಲ್ಲಿ ಸುತ್ತಾಡಿ ಸಮಯ ಹೋದದ್ದೇ ತಿಳಿಯಲಿಲ್ಲ. ರಂಭೆ ಮತ್ತೊಮ್ಮೆ ಬಂದು ಇನ್ನು ಹದಿನೈದು ನಿಮಿಷಗಳಲ್ಲಿ ಮ್ಯೂಸಿಯಂ ಮುಚ್ಚುವ ಸಮಯವಾಗುತ್ತದೆ ಎಂದು ಹೇಳಿದಾಗಲೇ ನಾವೆಷ್ಟು ಹೊತ್ತು ಮ್ಯೂಸಿಯಂ ನೋಡಿದೆವೆಂದು ತಿಳಿಯಿತು.NilGirihttp://www.blogger.com/profile/05878649568367403490noreply@blogger.com8tag:blogger.com,1999:blog-6794037534272902548.post-64140923059824649972008-03-10T14:47:00.010+13:002008-03-13T16:15:14.997+13:00ರಂಗೋಲಿ - 2ಮೊದಲಿನಿಂದಲೂ ನನಗೆ ಚುಕ್ಕಿ ರಂಗೋಲಿಗಳಿಗಿಂತ, ಚುಕ್ಕಿ ಸೇರಿಸದ ಈ " ಸುತ್ತಿ ಬಳಸುವ" ರಂಗೋಲಿಗಳೇ ಇಷ್ಟ!<br /><br /><br />ಅಕ್ಕ- ಪಕ್ಕದ ಮನೆಯವರು ರಂಗೋಲಿ ಯಾವುದು ಬಿಟ್ಟಿದ್ದಾರೆ ಎಂದು ಕಣ್ಣಂಚಿನಲ್ಲೇ ನೋಡಿಕೊಂಡಿರುತ್ತಿದ್ದೆ. ಎಲ್ಲರೂ ಹೆಚ್ಚು ಕಡಿಮೆ ಚುಕ್ಕಿ ರಂಗೋಲಿಗಳೇ! ನೋಡಿದ ಕೂಡಲೇ " ಈ ರಂಗೋಲಿ ಎಷ್ಟರಿಂದ ಎಷ್ಟು ಚುಕ್ಕಿ" ಎಂದು ಗೊತ್ತಾಗಿ ಬಿಡುತ್ತಿತ್ತು. ನನ್ನ ತರಹ ಸುತ್ತಿಬಳಸುವ ರಂಗೋಲಿಗಳನ್ನು ಬಿಡುವುದಿಲ್ಲವಲ್ಲ, ಬಿಡುತ್ತೇವೆಂದರೂ ಬರಬೇಕಲ್ಲ! ಎಂದು ಕೊಂಡು ಒಳಗೊಳಗೇ ಖುಶಿ. <br /><br /><br />ಊರಿನಲ್ಲಿ ಪಕ್ಕದ ಮನೆ ಹುಡುಗಿ, ನಾನು ಬಿಡುವ ರಂಗೋಲಿಗಳನ್ನು ನೋಡಿ, ತಾನೂ ದಿನಕ್ಕೊಂದು ಬಿಡಲು ಶುರು ಮಾಡಿದ್ದಳು. ಅವಳ ರಂಗೋಲಿಗಳೆಲ್ಲವೂ ಚುಕ್ಕಿಯವು. ಅವಳು ಬಿಡುವ ರಂಗೋಲಿಗಳು ನನಗೆ ಗೊತ್ತೆಂದು ತೋರಿಸಿಕೊಳ್ಳಲು ಅವಳು ಬಿಟ್ಟ ರಂಗೋಲಿಯನ್ನೇ ನಾನೂ ಮನೆಯ ಮುಂದೆ ಬಿಡುತ್ತಿದ್ದೆ. ಅವಳಿಗೂ ಗೊತ್ತಾಗಿ ನಾನು ಬಿಡುವ ರಂಗೋಲಿಗಳನ್ನೇ ತಾನೂ ಅವರ ಮನೆ ಮುಂದೆ ಬಿಡಲು ಶುರುಮಾಡಿದ್ದಳು. ನಾನು ಬೇಕಂತಲೇ ಚುಕ್ಕಿಗಳನ್ನು ಕಾಣದ ಹಾಗೆ ಗೆರೆ ಸೇರಿಸಿಯೋ, ಇಲ್ಲವೇ ಸುಮ್ಮನೆ ರಂಗೋಲಿ ಬಿಟ್ಟಾದ ಮೇಲೆ " ಡಿಸೈನ್" ತರಹವೆಂದೋ ಎಕ್ಸ್ಟ್ರಾ ಚುಕ್ಕಿ ಇಟ್ಟುಬಿಡುತ್ತಿದ್ದೆ :D ನನ್ನದೂ ಅವಳದೂ ಮಾತಿಲ್ಲ ಕಥೆಯಿಲ್ಲ! ಕೇವಲ ರಂಗೋಲಿಯಲ್ಲೇ ನಮ್ಮಿಬ್ಬರ ಸಂಭಾಷಣೆ. <br /><br /><br />ಒಮ್ಮೊಮ್ಮೆ ಸ್ಪರ್ಧೆಗೆ ಬಿದ್ದವಳಂತೆ ಒಂದೆರಡು ಸುತ್ತಿ ಬಳಸುವ ರಂಗೋಲಿಗಳನ್ನು ಬಿಡಹತ್ತಿದಳು. ನಾನು ಸುಮ್ಮನಿರುತ್ತೇನೆಯೇ??! ನಮ್ಮಮ್ಮನ ರಂಗೋಲಿ ಪುಸ್ತಕ ನೋಡಿಕೊಂಡು ಬಿಡ ಹತ್ತಿದೆ!, ಅವಳಿಗೆ ಹೇಗೆ ಗೊತ್ತಾಗಬೇಕು ಆ ಹಳೆ ಕಾಲದ ಸುತ್ತಿ ಬಳಸುವ ರಂಗೋಲಿಗಳು??!! <br /><br />ಸುತ್ತಿ ಬಳಸುವ ರಂಗೋಲಿಗಳು ನೋಡಿದಾಗ ಕಷ್ಟವೆನಿಸಿದರೂ, ಬಿಡಲು ಕೈ ಹಚ್ಚಿದರೆ " ಅಯ್ಯೋ ಇಷ್ಟೇನಾ" ಅನ್ನಿಸುತ್ತದೆ. ನೋಡಿ ಈ ರಂಗೋಲಿಗಳು ಅದೆಷ್ಟು ಸುಲಭ ಅಲ್ಲವೆ?! <br /><br /><br /><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhbYK_sRjyG6qSnBU0UqUY1WqYy8Obw6_-0cX84-oxyvQtEpN5M_E3LcnMQzfjNVfmjWsEGiQ2F0wR4p-617iPha-wnuyAz8AdYqbTBJgIshFT9k9hYaqAj06kV2vTk1-iwN3Z2iVP0SSMU/s1600-h/sr1.JPG"><img style="float:left; margin:0 10px 10px 0;cursor:pointer; cursor:hand;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhbYK_sRjyG6qSnBU0UqUY1WqYy8Obw6_-0cX84-oxyvQtEpN5M_E3LcnMQzfjNVfmjWsEGiQ2F0wR4p-617iPha-wnuyAz8AdYqbTBJgIshFT9k9hYaqAj06kV2vTk1-iwN3Z2iVP0SSMU/s320/sr1.JPG" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5175938608853268274" /></a><br /><br /><br /><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEifh3eEzGX__22z3cfb9pZFd_v1qvuvhoZF4UkeS-PzRCJyIvtTn5YECW5b6ytnINZDvTzUruGUZBF8PdLoZYxOYZ9hI7wYl41suiaVy3ZaVGPgAxPftTcq6dbejelxaYt3Ja4qZn5u23EE/s1600-h/sr2.JPG"><img style="float:left; margin:0 10px 10px 0;cursor:pointer; cursor:hand;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEifh3eEzGX__22z3cfb9pZFd_v1qvuvhoZF4UkeS-PzRCJyIvtTn5YECW5b6ytnINZDvTzUruGUZBF8PdLoZYxOYZ9hI7wYl41suiaVy3ZaVGPgAxPftTcq6dbejelxaYt3Ja4qZn5u23EE/s320/sr2.JPG" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5175939021170128706" /></a><br /><br /><br /><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi70ngcBsBBEdZqfhyphenhyphen3VFZpxg91XCixIhOLCEYCjDV5MfJKcTzBs-rnJdcVI3b6hyphenhyphenwNx5tTd6CGUZqaSqgsNuotNJJ73XgrZA-aOwpZ9ofiUycDs8umlbDljvG6LsXNr5Xwi7ItUSZbddbH/s1600-h/sr3.JPG"><img style="float:left; margin:0 10px 10px 0;cursor:pointer; cursor:hand;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi70ngcBsBBEdZqfhyphenhyphen3VFZpxg91XCixIhOLCEYCjDV5MfJKcTzBs-rnJdcVI3b6hyphenhyphenwNx5tTd6CGUZqaSqgsNuotNJJ73XgrZA-aOwpZ9ofiUycDs8umlbDljvG6LsXNr5Xwi7ItUSZbddbH/s320/sr3.JPG" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5175939369062479698" /></a><br /><br /><br /><br /><br /><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj_S73ytKVehrssfmlMcbGlpOpPIa2vbRHJe9H0qL5ENqIr3Zu-4ik50wDLx3RH7iLlylZs9h4d8RqH7LPtPUH8ytKBLW8j5s1q6VgHrtjp3cB5OSXXKYeW2zGuKycnPD0zhwJzs8Cw5lMq/s1600-h/sr4.JPG"><img style="float:left; margin:0 10px 10px 0;cursor:pointer; cursor:hand;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj_S73ytKVehrssfmlMcbGlpOpPIa2vbRHJe9H0qL5ENqIr3Zu-4ik50wDLx3RH7iLlylZs9h4d8RqH7LPtPUH8ytKBLW8j5s1q6VgHrtjp3cB5OSXXKYeW2zGuKycnPD0zhwJzs8Cw5lMq/s320/sr4.JPG" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5175939759904503650" /></a><br /><br /><br /><br /><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEicnMKjKZxKUiIoFYKraq57RzPl8aiCn7EohU3w3VGDKPSBwjCxJwpUznA_4-VcT_B4wuIAJ6WMOofL6SBgEepy29oyhKNWeGzNMvea_STUHCJJGBg5z7_abQyTdJAG_ZUHX_zP6yDRAzqD/s1600-h/sr5.JPG"><img style="float:left; margin:0 10px 10px 0;cursor:pointer; cursor:hand;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEicnMKjKZxKUiIoFYKraq57RzPl8aiCn7EohU3w3VGDKPSBwjCxJwpUznA_4-VcT_B4wuIAJ6WMOofL6SBgEepy29oyhKNWeGzNMvea_STUHCJJGBg5z7_abQyTdJAG_ZUHX_zP6yDRAzqD/s320/sr5.JPG" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5175940137861625714" /></a><br /><br /><br /><br /><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiSanLw2WfhuypEFXzff4GPrhesO2C3nnA2j7OXnhqBxBBfyK-EwmwhWG-tUMvjHYeEQSH-cvp3cNiy7grGyV5Nle2Fr6xdJKsuqc6-khdJGOcJF8i-59Ae0iLrOllW4bWUclx3Y9ViR3mH/s1600-h/sr6.JPG"><img style="float:left; margin:0 10px 10px 0;cursor:pointer; cursor:hand;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiSanLw2WfhuypEFXzff4GPrhesO2C3nnA2j7OXnhqBxBBfyK-EwmwhWG-tUMvjHYeEQSH-cvp3cNiy7grGyV5Nle2Fr6xdJKsuqc6-khdJGOcJF8i-59Ae0iLrOllW4bWUclx3Y9ViR3mH/s320/sr6.JPG" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5175940511523780482" /></a><br /><br /><br /><br /><br /><br /><br /><br /><br /><br /><br />ಎಲ್ಲಾ ರಂಗೋಲಿಗಳಿಗೂ ಒಂದೇ ತರಹ ಚುಕ್ಕಿಗಳು, ಆದರೆ ಸುತ್ತಿ ಬಳಸುವ ವಿಧಾನ ಸ್ವಲ್ಪ ಬೇರೆಯಷ್ಟೇ.<a href="http://nil-giri.blogspot.com"></a>NilGirihttp://www.blogger.com/profile/05878649568367403490noreply@blogger.com10tag:blogger.com,1999:blog-6794037534272902548.post-75494928113725152182008-03-04T16:40:00.008+13:002008-03-04T16:52:56.596+13:00ಸೂರ್ಯೋದಯ - 2ಮೊನ್ನೆ ಯಜಮಾನರು ಕಾರ್ಯನಿಮಿತ್ತ ಪರವೂರಿಗೆ ಹೊರಟಿದ್ದರು, ಎಂದಿನಂತೆ ಕ್ಯಾಮರ ಕೈಗೆ ಕೊಟ್ಟು ಕಳಿಸಿದ್ದೆ. " ಕ್ಯಾಮರ ಯಾಕೆ? ಅಲ್ಲಿ ನನಗೇನೂ ಊರು ಸುತ್ತಲು ಕರೆದಿಲ್ಲ, ಬೆಳಿಗ್ಗೆ ಹೋಗಿ ಕೂತರೆ, ಇನ್ನು ಸಂಜೆಯೇ ಬರುವುದು, ಇಲ್ಲಿಗಿಂತ ಆ ಊರಿನಲ್ಲಿ ಚಳಿ, ಮಳೆ ಜಾಸ್ತಿ, ಕ್ಯಾಮೆರ ಬೇಡ!" ಎಂದು ಅವರ ವಾದ. ಕಡೆಗೆ ಅಂತೂ ಒಪ್ಪಿಸಿ ಕೈಗೆ ಕೊಟ್ಟು ಕಳಿಸಿದ್ದೆ. <br /><br /><br />ಎರಡು ದಿನಗಳ ಕೆಲಸ ಮುಗಿಸಿ ಬಂದ ಅವರು ಕ್ಯಾಮೆರಾ ಕೈಗೆ ಕೊಡುತ್ತಾ, ನೋಡು " ಎಷ್ಟು ಸುಂದರ ಹುಡುಗಿಯರ ಫೋಟೋ ತೆಗೆದುಕೊಂಡು ಬಂದಿದ್ದೇನೆ...ಇನ್ನೊಮ್ಮೆ ನೀನು ಊರಿಗೆ ಹೋಗುತ್ತೀಯಾ ಅಂದರೆ ನಾನೇನೂ ನಿನಗೆ ಬಲವಂತ ಮಾಡುವುದಿಲ್ಲ! ಅವರಲ್ಲಿ ಯಾರಾದರೂ ಒಬ್ಬರನ್ನು ಕಟ್ಟಿಕೊಳ್ಳುತ್ತೇನೆ" ಎಂದರು. ಎಲ್ಲವೂ ಹೇಳುವಷ್ಟು ಸುಲಭವಾಗಿ ಬಿಟ್ಟಿದ್ದರೆ, ಅಲ್ಲವೆ?! " ಆಯ್ತು ಕರೆ ತನ್ನಿ, ನನಗೂ ಅಡಿಗೆ ಕೆಲಸ, ಮನೆ ಕೆಲಸ ಮಾಡಿ ಮಾಡಿ ಸಾಕಾಗಿದೆ, ಬಂದವಳ ಹತ್ತಿರ ನಾನು ಕೆಲಸ ತೆಗೆಸುತ್ತೇನೆ " ಎಂದು ಹಾಸ್ಯ ಮಾಡುತ್ತ ಫೋಟೋಗಳನ್ನು ನನ್ನ ಕಂಪ್ಯೂಟರಿಗೆ ಏರಿಸಿದೆ. ಫೋಟೋಗಳು ನೋಡಿ ಶಾಕ್! ನೀವೇ ನೋಡಿ :)<br /><br /><br /><br /><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhhyvcB1N4Cohvrlm2yQKo1ZVObjz-pwZkLbbLl0Px7NiBUj56lal6Ou6wrvs089vSjfWmNyGamnPiY_aVroStDW7dwTup_v1dds6jxwYqdTDxlECOce3aeAEULC_K0Aek7J4m397X_wBYS/s1600-h/sr1.JPG"><img style="float:left; margin:0 10px 10px 0;cursor:pointer; cursor:hand;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhhyvcB1N4Cohvrlm2yQKo1ZVObjz-pwZkLbbLl0Px7NiBUj56lal6Ou6wrvs089vSjfWmNyGamnPiY_aVroStDW7dwTup_v1dds6jxwYqdTDxlECOce3aeAEULC_K0Aek7J4m397X_wBYS/s320/sr1.JPG" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5173727173710581330" /></a><br /><br /><br /><br /><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg8ouWugi4M5mlEts-bB-MhWVU0Q4hlz6HvjkM-7Nxdthb58Czx-Sp8VAN7fUpboti6YpdRMUwoKh5XvkQ4YkcO4tyBQ3z_dA4obLE9_EOi27D_uU0Dw83AvfTigL-GaBMidmNg8Xnm4gHO/s1600-h/sr2.JPG"><img style="float:left; margin:0 10px 10px 0;cursor:pointer; cursor:hand;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg8ouWugi4M5mlEts-bB-MhWVU0Q4hlz6HvjkM-7Nxdthb58Czx-Sp8VAN7fUpboti6YpdRMUwoKh5XvkQ4YkcO4tyBQ3z_dA4obLE9_EOi27D_uU0Dw83AvfTigL-GaBMidmNg8Xnm4gHO/s320/sr2.JPG" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5173727508718030434" /></a><br /><br /><br /><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgpDOh7PyarJSHfxdFCzBsAgLXA8E0FFCyutx2ClBFOKi_NkN1OKUTgIwViyPFU28Z_9lz0FqBFrlSxuY4uQR2iHtq3qqLxpSpK1Uyyk8AF7Gl3XXNSegybWumhN7Av8fUnxv00ROHeS6FF/s1600-h/sr3.JPG"><img style="float:left; margin:0 10px 10px 0;cursor:pointer; cursor:hand;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgpDOh7PyarJSHfxdFCzBsAgLXA8E0FFCyutx2ClBFOKi_NkN1OKUTgIwViyPFU28Z_9lz0FqBFrlSxuY4uQR2iHtq3qqLxpSpK1Uyyk8AF7Gl3XXNSegybWumhN7Av8fUnxv00ROHeS6FF/s320/sr3.JPG" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5173728075653713522" /></a><br /><br /><br /><br /><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg6jGMzupGASbHJmo0nqB7MDPWG4GfAbzNRhIPwFa1xVKO9Gl3g1t7onvp-DmjOyiOy_fnQS3GjyI9HStIqZXV_TlWDYIQgD1FLGgqkMgYR4J14-w1-54VOkHeuzRGYQ1PXrAnC679K9U2F/s1600-h/sr4.JPG"><img style="float:left; margin:0 10px 10px 0;cursor:pointer; cursor:hand;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg6jGMzupGASbHJmo0nqB7MDPWG4GfAbzNRhIPwFa1xVKO9Gl3g1t7onvp-DmjOyiOy_fnQS3GjyI9HStIqZXV_TlWDYIQgD1FLGgqkMgYR4J14-w1-54VOkHeuzRGYQ1PXrAnC679K9U2F/s320/sr4.JPG" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5173728453610835586" /></a><br /><br /><br /><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiw9N9Cu4MnlUmYO-Fq5pkR02he5nEdbM7CDM6Wf2vPC6yAYcPF8AyQps13kKerPDrj2YdRFe24ATC7BxPr-z3cTjPl0Iet9hc248waits1Js1dNc6cTJnJKuzXJhSLLyd0BEXDwUKzrXOx/s1600-h/sr5.JPG"><img style="float:left; margin:0 10px 10px 0;cursor:pointer; cursor:hand;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiw9N9Cu4MnlUmYO-Fq5pkR02he5nEdbM7CDM6Wf2vPC6yAYcPF8AyQps13kKerPDrj2YdRFe24ATC7BxPr-z3cTjPl0Iet9hc248waits1Js1dNc6cTJnJKuzXJhSLLyd0BEXDwUKzrXOx/s320/sr5.JPG" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5173728676949134994" /></a><br /><br /><br /><br /><br /><br /><br /><br /><br /><br /><br /><br /><br /><strong>ನಮ್ಮ ಊರಿನ ಮೇಲಿಂದ ಕಂಡು ಬಂದ ಸೂರ್ಯೋದಯ! ನನಗೆ ಬಣ್ಣಿಸಲು ಬರುವುದಿಲ್ಲವಾದ್ದರಿಂದ ನೀವೇ ಊಹಿಸಿಕೊಳ್ಳಿ :) </strong>NilGirihttp://www.blogger.com/profile/05878649568367403490noreply@blogger.com13tag:blogger.com,1999:blog-6794037534272902548.post-87020292134496918392008-02-27T13:57:00.008+13:002008-02-27T21:57:32.686+13:00ಕಾಮನಬಿಲ್ಲುಕಾಮನಬಿಲ್ಲನ್ನು ಕಂಡರೆ ಖುಷಿಪಡದವರಾರು??! ಚಿಕ್ಕವರಿದ್ದಾಗ ಕಾಮನಬಿಲ್ಲನ್ನು ಕಂಡರೆ, " ಹೋ, ಕಾಗೆಗೂ ನರಿಗೂ ಮದ್ವೆ!"ಎಂದು ಕುಣಿದಾಡುತ್ತಿದ್ದೆವು. ಅದು ಯಾಕೆ ಕಾಗೆಗೂ ನರಿಗೂ ಮದುವೆ ಮಾಡಿಸುತ್ತಿದ್ದೆವೋ ದೇವರಿಗೇ ಗೊತ್ತು! ಮಳೆ ನಿಂತು ತಟ್ಟನೆ ಬೀಳುವ ಬಿಸಿಲಿಗೆ ಮೂಡುವ ಕಾಮನಬಿಲ್ಲನ್ನು ನೋಡಿಯೇ ಖುಷಿಪಡಬೇಕು.<br /><br /><br />ಮೊನ್ನೆ ಬಿಡದೆ ನಾಲ್ಕು ದಿನ ಸುರಿದ ಮಳೆ ನಿಂತಾಗ, " ಅಬ್ಬಾ, ಸಾಕಪ್ಪಾ ಸಾಕು ಈ ಮಳೆ ಎನ್ನಿಸಿತು. ಮಳೆ, ಗಾಳಿಗೆ ನನ್ನ ತೋಟವೆಲ್ಲಾ ನೆಂದು ತೊಪ್ಪೆಯಾಗಿ, ಆಸರೆಗೆ ಕೊಟ್ಟಿದ್ದ ಕೋಲುಗಳೇ ನೆಲಕಚ್ಚಿದ್ದವು. ಪುಣ್ಯಕ್ಕೆ ಹೆಚ್ಚಿನ ಹಾನಿಯಾಗಲಿಲ್ಲವಾದರೂ, ಇನ್ನೂ ಬೀಳುತ್ತಿದ್ದ ತುಂತುರು ಹನಿಯಲ್ಲೇ, ಮುಂಜಾಗ್ರತೆಯಾಗಿ ಮತ್ತಷ್ಟು ಕೋಲು ನೆಟ್ಟು, ದಾರ ಕಟ್ಟಿ, ಬೇಲಿಯನ್ನು ಬಂದೋಬಸ್ತು ಮಾಡಿದೆವು. <br /><br /><br />ಇಲ್ಲಿ ಯಾವಾಗ ಮಳೆ ಬೀಳುತ್ತದೋ, ಯಾವಾಗ ಬಿಸಿಲು ಬರುತ್ತದೋ ನನಗಂತೂ ಇಷ್ಟು ದಿನಕ್ಕೂ ಗೊತ್ತಾಗಿಲ್ಲ. ಮೊನ್ನೆ ಮಳೆ ನಿಂತ ತಕ್ಷಣ ಬಿದ್ದ ಬಿಸಿಲಿಗೆ ಮೂಡಿದ ಕಾಮನಬಿಲ್ಲನ್ನು ಸೆರೆ ಹಿಡಿಯಲು ಒಂದು ಸಣ್ಣ ಪ್ರಯತ್ನ.<br /><br /><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg59adaYjE0lDKk7a71JTWzcMhkTIYrKE28h-O5ZEoIEGmNLKbs7COSoCEmPcCTHORc5uVvAx11zVvNFJjP4WtmnMnjQ0Zf4O-Q-KMKS3b5z4C9mIjdlHF5JTdZ67uPdft8B107fjDTeWQs/s1600-h/rb2.JPG"><img style="float:left; margin:0 10px 10px 0;cursor:pointer; cursor:hand;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg59adaYjE0lDKk7a71JTWzcMhkTIYrKE28h-O5ZEoIEGmNLKbs7COSoCEmPcCTHORc5uVvAx11zVvNFJjP4WtmnMnjQ0Zf4O-Q-KMKS3b5z4C9mIjdlHF5JTdZ67uPdft8B107fjDTeWQs/s320/rb2.JPG" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5171458654387843346" /></a><br /><br /><br /><br /><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgQeStW8pxHfmbTo7dqYppldzaWPF-Y_wsD7PWjzjWEnvPx8HMIwLdYc-sqtgNN6_sIQzjCyqKA_WOrQKWbxvJLa6xsw2l-yIH3p47FKepkDdmJsEDSexxtNqIjVW3jGQcFc7HiV6kkbDOJ/s1600-h/rb3.JPG"><img style="float:left; margin:0 10px 10px 0;cursor:pointer; cursor:hand;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgQeStW8pxHfmbTo7dqYppldzaWPF-Y_wsD7PWjzjWEnvPx8HMIwLdYc-sqtgNN6_sIQzjCyqKA_WOrQKWbxvJLa6xsw2l-yIH3p47FKepkDdmJsEDSexxtNqIjVW3jGQcFc7HiV6kkbDOJ/s320/rb3.JPG" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5171458976510390562" /></a><br /><br /><br /><br /><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgsGPN5o_XThMCW4v-EyjoVZ1f4Mz7WWC69FXTr3Sx5Zk4lXmSIqTAgudL-vvVmIqNVJPhYmxuuscC9rp7tcKIaV2aEjBtLwh56WFWBPgohZJNsp9cDgMm4t3D4hse8sGH0tPPlLFGrtt5e/s1600-h/rb6.JPG"><img style="float:left; margin:0 10px 10px 0;cursor:pointer; cursor:hand;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgsGPN5o_XThMCW4v-EyjoVZ1f4Mz7WWC69FXTr3Sx5Zk4lXmSIqTAgudL-vvVmIqNVJPhYmxuuscC9rp7tcKIaV2aEjBtLwh56WFWBPgohZJNsp9cDgMm4t3D4hse8sGH0tPPlLFGrtt5e/s320/rb6.JPG" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5171459337287643442" /></a><br /><br /><br /><br /><br /><br /><br /><br /><br /><br /><br /><br /><br /><br /><br /><br /><br /><br /><em><strong>" ಕಾಮನಬಿಲ್ಲು ಕಮಾನು ಕಟ್ಟಿದೆ<br /><br />ಮೋಡದ ನಾಡಿನ ಬಾಗಿಲಿಗೆ<br /><br />ಬಣ್ಣಗಳೇಳನು ತೋರಣ ಮಾಡಿದೆ<br /><br />ಕಂದನ ಕಣ್ಣಿಗೆ ಚಂದನ ಮಾಡಿದೆ<br /><br />ಹಣ್ಣಿನ ಹೂವಿನ ಹೊನ್ನನು ಕೂಡಿದೆ<br /><br />ಮಕ್ಕಳಿಗೋಕುಳಿ ಆಟವನಾಡಿದೆ<br /><br />ತೆಂಗಿನ ತೋಟದ ಬುಡದಲಿ ಮೂಡಿದೆ<br /><br />ಭೂಮಿಗೆ ಬಾನಿಗೆ ಸೇತುವೆ ಮಾಡಿದೆ."<br /><br /><br /></strong></em><br /><br />ಎಂಬ ಪದ್ಯದ ಸಾಲುಗಳು ನನ್ನ ಮಟ್ಟಿಗಂತೂ ನಮ್ಮ ಮನೆ ಬಾಗಿಲಿಗೆ ಕಟ್ಟಿರುವಂತೆ ಕಾಣಿಸುತ್ತದೆ :)NilGirihttp://www.blogger.com/profile/05878649568367403490noreply@blogger.com17tag:blogger.com,1999:blog-6794037534272902548.post-56267492663718608172008-02-21T14:07:00.011+13:002008-02-21T14:40:12.851+13:00ಸೂರ್ಯೋದಯಸೂರ್ಯೋದಯವೆಂದರೆ, ನಾವು ಚಿಕ್ಕವರಿದ್ದಾಗ ಎರಡು ಬೆಟ್ಟಗಳ ನಡುವೆ ಸೂರ್ಯನನ್ನು ಬಿಡಿಸಿ, ಮೇಲೆ ಒಂದೆರಡು ಹಕ್ಕಿ, ಪಕ್ಕದಲ್ಲಿ ಒಂದು ದೊಡ್ಡ ಮರ, ಬೆಟ್ಟದ ಕೆಳಗೆ ನದಿ, ಅದರ ಮೇಲೊಂದು ಪುಟ್ಟ ದೋಣಿ! ಇಷ್ಟೇ ಚಿತ್ರ ಬಿಡಿಸಲು ಬರುತ್ತಿದ್ದದ್ದು. ನಿಜ ಹೇಳಬೇಕೆಂದರೆ, ಸೂರ್ಯೋದಯವನ್ನು ಹುಟ್ಟಿದಾಗಿನಿಂದ ನೋಡೇ ಇರಲಿಲ್ಲ :). <br /><br /><br />ಬೆಳಗಾಗೆದ್ದು ಮುಖ ತೊಳೆದು, ಅಡಿಗೆಮನೆ ಬಾಗಿಲು ಕಾಯುತಿದ್ದು, ಕಾಫಿ ಕುಡಿದ ಮೇಲೆಯೇ ಮುಂದಿನ ಕೆಲಸ. ಒಮ್ಮೊಮ್ಮೆ ಅಮ್ಮ, " ಬಾಗಿಲು ತೊಳೆದು ಬಾರೆ, ಕಾಫಿ ಬೆರಿಸಿರುತ್ತೇನೆ" ಎಂದರೂ ಅಲ್ಲಾಡುತ್ತಿರಲಿಲ್ಲ. ಸೂರ್ಯೋದಯವನ್ನು ನೋಡುತ್ತೇನೆಂದರೂ ಕಾಣಿಸುವುದೆಲ್ಲಿಂದ?? ಅಕ್ಕ ಪಕ್ಕದಲ್ಲೆಲ್ಲಾ ನಮ್ಮ ಮನೆಗಿಂತಲೂ ದೊಡ್ಡ ದೊಡ್ಡ ಮನೆಗಳು, ಸದ್ಯ ಮನೆ ಮೇಲೆ ನಿಂತರೆ ಚಾಮುಂಡಿ ಬೆಟ್ಟ ಮಾತ್ರ ಕಾಣಿಸುತ್ತಿತ್ತು, ಈಗ ಅದಕ್ಕೂ ತಡೆ ಒಡ್ಡುವ ರೀತಿಯಲ್ಲಿ ಮನೆಗಳು ತಲೆ ಎತ್ತುತ್ತಿವೆ. ಅತ್ತೆ ಮನೆಯಲ್ಲೂ ಹೆಚ್ಚು ಕಡಿಮೆ ಇದೇ ಪದ್ಧತಿ ಮುಂದುವರೆಯಿತು. ಒಂದೇ ವ್ಯತ್ಯಾಸವೆಂದರೆ ಇಲ್ಲಿ ಟೀ! <br /><br />ಈ ಮನೆಗೆ ಬಂದ ಮೊದಲ ದಿನವೇ ಸೂರ್ಯೋದಯದ ದರ್ಶನವಾಯಿತು. <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgGG_Rw1WRt4k9vccy4_-JSWfLWba0beyG_LutG-BK8sEACPxk3-je711V8q9hOCGqcbMWH9WQ_4sWYGpJ3POcLhObHq3tEcHu1KVLl9yaZLNg9M_m29T-uzVXNK0n4pfoCQNFLBQj0aQCj/s1600-h/sun1.JPG"><img style="float:left; margin:0 10px 10px 0;cursor:pointer; cursor:hand;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgGG_Rw1WRt4k9vccy4_-JSWfLWba0beyG_LutG-BK8sEACPxk3-je711V8q9hOCGqcbMWH9WQ_4sWYGpJ3POcLhObHq3tEcHu1KVLl9yaZLNg9M_m29T-uzVXNK0n4pfoCQNFLBQj0aQCj/s320/sun1.JPG" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5169239509210509426" /></a><br /><br /><br /><br /><br /><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhgV-wvMxfTMJibh-oAE5aZ4EC2LIUtyoxVZBCAl29N7d5TDGqmKJmRQ0vJC21RxrMB4TzEEuNP4lAlirie7AakCKAoEIZ7W2SJIp5fsYV1OPRHcjlbCbeYPmiUVhn3fYHA1pO0kirCxQV3/s1600-h/sun2.JPG"><img style="float:left; margin:0 10px 10px 0;cursor:pointer; cursor:hand;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhgV-wvMxfTMJibh-oAE5aZ4EC2LIUtyoxVZBCAl29N7d5TDGqmKJmRQ0vJC21RxrMB4TzEEuNP4lAlirie7AakCKAoEIZ7W2SJIp5fsYV1OPRHcjlbCbeYPmiUVhn3fYHA1pO0kirCxQV3/s320/sun2.JPG" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5169239766908547202" /></a><br /><br /><br /><br /><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhMHtsowfqUp2ut0p8oa_3F45_Ai3hK1QhMtyaepkA-lLnWebavSsw-cKbHv75WfK5IP4zLJPWZS8SGmsN5DRcwQ9oJ5w5QXA6SY1TESr_aoSqzUd1DIV5ybF3gNSx60vFKnqVKm0dw0dPk/s1600-h/sun3.JPG"><img style="float:left; margin:0 10px 10px 0;cursor:pointer; cursor:hand;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhMHtsowfqUp2ut0p8oa_3F45_Ai3hK1QhMtyaepkA-lLnWebavSsw-cKbHv75WfK5IP4zLJPWZS8SGmsN5DRcwQ9oJ5w5QXA6SY1TESr_aoSqzUd1DIV5ybF3gNSx60vFKnqVKm0dw0dPk/s320/sun3.JPG" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5169240011721683090" /></a><br /><br /><br /><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhogcXl-7ahw2DXFfxcWA6_wwhDOK2py8w9cB-Tc4nTDF_eyZ3oaaSGl-1rUb18be4x2Kl_F83-hQFn7w6VWekIc87io6dbS7RYH1PeHTyWSnqp2Sn8v2Js58c711WECKOUrw8pZspgNXc4/s1600-h/sun4.JPG"><img style="float:left; margin:0 10px 10px 0;cursor:pointer; cursor:hand;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhogcXl-7ahw2DXFfxcWA6_wwhDOK2py8w9cB-Tc4nTDF_eyZ3oaaSGl-1rUb18be4x2Kl_F83-hQFn7w6VWekIc87io6dbS7RYH1PeHTyWSnqp2Sn8v2Js58c711WECKOUrw8pZspgNXc4/s320/sun4.JPG" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5169240213585146018" /></a><br /><br /><br /><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg3IRzqPlMCY-UuUqgCSqkQ7A6fUB_IkQWhcM3NgSbHNtQDqDZV9mV2o-e9zEhEiLmWjQU-z-PMKicywwZWotBVDcfruCpfpMloBHsPwQ94YWhF0NZSYRO14hm1wvW1TOeTiDgnV9l6IJGj/s1600-h/sun5.JPG"><img style="float:left; margin:0 10px 10px 0;cursor:pointer; cursor:hand;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg3IRzqPlMCY-UuUqgCSqkQ7A6fUB_IkQWhcM3NgSbHNtQDqDZV9mV2o-e9zEhEiLmWjQU-z-PMKicywwZWotBVDcfruCpfpMloBHsPwQ94YWhF0NZSYRO14hm1wvW1TOeTiDgnV9l6IJGj/s320/sun5.JPG" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5169240445513380018" /></a><br /><br /><br /><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi6jeYsW9eotKnI5lkUc-RP9fNA7Qm6umqNd-uxj_VrY_f2RzzTbH39Cdso0bVtm52-xUNjGZRcoO_0wJWNQFXdeZcyYX4iRxuyXVzN2DlErjqyCN_yKxPDDbD8SwprnTpabfyood6tBmiC/s1600-h/sun6.JPG"><img style="float:left; margin:0 10px 10px 0;cursor:pointer; cursor:hand;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi6jeYsW9eotKnI5lkUc-RP9fNA7Qm6umqNd-uxj_VrY_f2RzzTbH39Cdso0bVtm52-xUNjGZRcoO_0wJWNQFXdeZcyYX4iRxuyXVzN2DlErjqyCN_yKxPDDbD8SwprnTpabfyood6tBmiC/s320/sun6.JPG" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5169240703211417794" /></a><br /><br /><br /><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgFNe9WshCSSmrC563c06t5uey8PTOrSoVVaAqgHg68ZH48QE97rH3buMRFLa4a0Lri11V_AhRhl_rq3gSWUY1Jk_2alY3UVoFNz1X0hiIdsAwl6pZIjecFNyhE_Mqs5EDpGI8kQbXGRjhi/s1600-h/sun7.JPG"><img style="float:left; margin:0 10px 10px 0;cursor:pointer; cursor:hand;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgFNe9WshCSSmrC563c06t5uey8PTOrSoVVaAqgHg68ZH48QE97rH3buMRFLa4a0Lri11V_AhRhl_rq3gSWUY1Jk_2alY3UVoFNz1X0hiIdsAwl6pZIjecFNyhE_Mqs5EDpGI8kQbXGRjhi/s320/sun7.JPG" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5169240905074880722" /></a><br /><br /><br /><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhfnihJMkRFAX2sMMWwJnwULwyzwgNTrdv5RGLqazY_hBaUmMk9wKREn1vFCpsZAijyJTrQjMZN6J6xHRyAkXjoDdGmzxwrH_TsNn1AVUTHI9i4cRy790co9uWT9QarXwiPga9e7cNADns-/s1600-h/sun8.JPG"><img style="float:left; margin:0 10px 10px 0;cursor:pointer; cursor:hand;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhfnihJMkRFAX2sMMWwJnwULwyzwgNTrdv5RGLqazY_hBaUmMk9wKREn1vFCpsZAijyJTrQjMZN6J6xHRyAkXjoDdGmzxwrH_TsNn1AVUTHI9i4cRy790co9uWT9QarXwiPga9e7cNADns-/s320/sun8.JPG" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5169241141298082018" /></a><br /><br /><br /><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg8PlJp_iMlhi-LGlzDll4jKibwLImfQAFUB2zTU0ieBQJbnq8lp_ykyQh96dRFLk-JcAzE-zhFx_2Ve8-NHI71cQiyd6E9uLXbgf7WYzDZjHC9sBHs9qaVQCj1r44EzWa3uhfCZ8xWCZ_s/s1600-h/sun9.JPG"><img style="float:left; margin:0 10px 10px 0;cursor:pointer; cursor:hand;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg8PlJp_iMlhi-LGlzDll4jKibwLImfQAFUB2zTU0ieBQJbnq8lp_ykyQh96dRFLk-JcAzE-zhFx_2Ve8-NHI71cQiyd6E9uLXbgf7WYzDZjHC9sBHs9qaVQCj1r44EzWa3uhfCZ8xWCZ_s/s320/sun9.JPG" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5169241343161544946" /></a><br /><br /><br /><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEimeDquz7qSgrQJUAouHJJ7hvgjCKN34Tj8sDlMw9WlV-jYa3vzFKCwIojQHTFBG-N_DAMGCRh9WdCkHyruNRK1DO4_GOVmTvZWsgWLph27JCPS1S2q8yF5l7-Sj4vvbpt6MxA7vBnE6CO9/s1600-h/sun10.JPG"><img style="float:left; margin:0 10px 10px 0;cursor:pointer; cursor:hand;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEimeDquz7qSgrQJUAouHJJ7hvgjCKN34Tj8sDlMw9WlV-jYa3vzFKCwIojQHTFBG-N_DAMGCRh9WdCkHyruNRK1DO4_GOVmTvZWsgWLph27JCPS1S2q8yF5l7-Sj4vvbpt6MxA7vBnE6CO9/s320/sun10.JPG" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5169241635219321090" /></a><br /><br /><br /><br /><br /><br /><br /><br /><br /> ಈಗ ನಿಜಕ್ಕೂ " <em><strong>ಸೂರ್ಯವಂಶಜಳೇ</strong></em>" ಆಗಿದ್ದೇನೆ. ದಿನವೂ ಸೂರ್ಯೋದಯವನ್ನು ನೋಡುತ್ತಿದ್ದರೂ, ದಿನ ದಿನಕ್ಕೂ ಸೂರ್ಯ ಬೇರೆಯೇ ತರ ಹುಟ್ಟುತ್ತಾನೇನೋ ಅನ್ನಿಸುತ್ತದೆ. ಯಾರಾದರೂ ಕವಿಗಳಿದ್ದರೆ ಒಂದು ಸುಂದರ ಕವಿತೆಯನ್ನೇ ಬರೆಯುತ್ತಿದ್ದರೇನೋ ಅನ್ನಿಸುತ್ತದೆ. ಸುಮ್ಮನೇ ಹುಟ್ಟುವ ಸೂರ್ಯನ್ನು ನೋಡುತ್ತಾ ಕೂರಬೇಕು ಅನ್ನಿಸುತ್ತದೆ. ಯಾರೋ ಗೆಳೆಯರು, <br />" ಸೂರ್ಯೋದಯ, ಚಂದ್ರೋದಯ ದೇವರ ದಯ ಕಾಣೋ" ಎಂಬ ಕವಿವಾಣಿಯನ್ನು, ಕವಿಯೇನು ಹೊಸದಾಗಿ ಹೇಳಿದ ಎಂದು ಪ್ರಶ್ನೆ ಮಾಡಿದುದು ನೆನಪಿಗೆ ಬರುತ್ತದೆ. ಅವರಿಗೆ ತೋರಿಸಬೇಕು ಈ ಸೂರ್ಯೋದಯವನ್ನು ಅನ್ನಿಸುತ್ತದೆ.NilGirihttp://www.blogger.com/profile/05878649568367403490noreply@blogger.com8tag:blogger.com,1999:blog-6794037534272902548.post-42697247864221838362008-02-15T11:56:00.027+13:002008-02-15T19:39:34.788+13:00ನಮ್ಮ ಕೈ ತೋಟಹುಟ್ಟಿದಾಗಿನಿಂದ ತರಕಾರಿಗಳ ಬಗ್ಗೆ ತಲೆ ಕೆಡಿಸಿಕೊಳ್ಳದೆ, ಅಮ್ಮ ಮಾಡಿ ಹಾಕುತ್ತಿದ್ದ ತರಕಾರಿಗಳಿಗೆಲ್ಲಾ ಒಂದೊಂದು ಹೆಸರಿಟ್ಟು " ನನಗಿದು ಬೇಡ, ಅದನ್ಯಾರದರೂ ಮನುಷ್ಯರು ತಿನ್ನುತ್ತಾರೆಯೇ.??" ಎಂದೆಲ್ಲಾ ಕಥೆ ಹೊಡೆಯುತ್ತಿದ್ದ ನನಗೆ New Zealand ಗೆ ಬಂದ ಮೇಲೆ ತರಕಾರಿಗಳ ಬೆಲೆ ಅರಿವಾಯಿತು.<br /><br />ಮೊದಲಿದ್ದ Invercargill ನಲ್ಲಿ ಆಲೂಗೆಡ್ಡೆ, ಎಲೆಕೋಸು ಎರಡೇ ತರಕಾರಿಗಳು! ಇವತ್ತು ಆಲೂಗೆಡ್ಡೆ, ನಾಳೆ ಕ್ಯಾಬೇಜು...ಇವತ್ತು ಕ್ಯಾಬೇಜು...ನಾಳೆ ಆಲೂಗೆಡ್ಡೆ! ಹೀಗೆ ದಿನ ತಳ್ಳಬೇಕಾದ ಸ್ಥಿತಿ. ಯಾವಾಗಲೋ ಒಮ್ಮೆ ಪಾಲಾಕ್ ಸೊಪ್ಪಿನ ದರ್ಶನ. frozen ಸಿಗುತ್ತಿತ್ತಾದರೂ ತಾಜಾ ತರಕಾರಿ ತಿಂದು ಅಭ್ಯಾಸವಾಗಿದ್ದ ನನಗೆ ಅದೇಕೋ ಇಷ್ಟವಿಲ್ಲ. ಏನೂ ಸಿಗದಿದ್ದಾಗ ಅದೇ ಗತಿ! ಅದು ಬೇರೆ ವಿಷಯ.<br /><br />Invercargil ನಿಂದ Auckland ಗೆ ಬಂದ ಮೇಲೆ, ಅಲ್ಲಿ ವಾರಕ್ಕೆ ಒಮ್ಮೆ veggie ಮಾರುಕಟ್ಟೆಯಲ್ಲಿ ನಮ್ಮ ತರಕಾರಿಗಳನ್ನು ಕಂಡು ಸ್ವರ್ಗಕ್ಕೆ ಮೂರೇ ಗೇಣು! ಕ್ಯಾಬೇಜು, ಆಲೂಗೆಡ್ಡೆಗಳನ್ನು ಮುಟ್ಟಲೇ ಬಾರದು ಎಂದು ನಿರ್ಧರಿಸಿಬಿಟ್ಟೆ. ಅಲ್ಲಿಯವರೆಗೂ ಊರಿನಲ್ಲಿ ಹೀರೇಕಾಯಿ, ಸೋರೆಕಾಯಿ, ಬದನೇಕಾಯಿ, ಮೂಲಂಗಿ ಎಂದರೆ ಒಂದೊಂದು ಹೆಸರಿಟ್ಟು ಅದನ್ನೆಲ್ಲಾ ಮನುಷ್ಯರು ತಿನ್ನಲು ಸಾದ್ಯವೇ ಇಲ್ಲಾ ಎಂದು ಅರಚುತ್ತಿದ್ದವಳು, ಇಲ್ಲಿ ಅವನ್ನೆಲ್ಲಾ ಕಂಡು, ಚಕಾರವೆತ್ತದೆ ಬ್ಯಾಗು ತುಂಬಿಸುಕೊಳ್ಳತೊಡಗಿದೆ. Auckland ನ ನೀರಿನ ಋಣ ಸ್ವಲ್ಪ ದಿನ ಮಾತ್ರವೇ. ನಂತರ Whangarei ಗೆ ಬಂದ ಮೇಲೆ, ಇಲ್ಲೂ veggie ಮಾರುಕಟ್ಟೆ ನಡೆಯುತ್ತಿತ್ತಾದ್ದಾರೂ ರೇಟು ಸೂಪರ್ ಮಾರ್ಕೆಟ್ಟಿನದೇ! ಅಕ್ಲೆಂಡಿನಷ್ಟು ತರಾವರಿ ತರಕಾರಿಗಳೂ ಇಲ್ಲ! ಕಡೆಗೆ ನಾನೇ ಯಾಕೆ ಮನೆ ಸುತ್ತ ಮುತ್ತ ಬೆಳೆದುಕೊಳ್ಳಬಾರದು? ಹೇಗೂ ಮನೆ ಸುತ್ತ ಜಾಗವಿದೆ, ಸ್ವಲ್ಪ ಜಾಗ ಹಸನು ಮಾಡಿದರೆ ಈ ಬೇಸಿಗೆಯಲ್ಲೇ ಏನೂ ಬೆಳೆಯದಿದ್ದರೂ ಒಂದಷ್ಟು ಕೊತ್ತಂಬರಿ, ಹಸಿಮೆಣಸಿನಕಾಯಿಯನ್ನಾದರೂ ಬೆಳೆಯಬಹುದಲ್ಲಾ..ಎಂದೆಲ್ಲಾ ಪ್ಲಾನ್ ಮಾಡಿ ಯಜಮಾನರ ಕೈಗೆ ಗುದ್ದಲಿ ಕೊಟ್ಟು ಶುರು ಮಾಡಿಸಿಯೇ ಬಿಟ್ಟೆ!.<br /><br />ಬನ್ನಿ ನಮ್ಮ ಮನೆಯ ಕೈತೋಟವನ್ನು ನೋಡಿ. ಇಡೀ ವರ್ಷವೆಲ್ಲ ತರಕಾರಿ ಸಿಗದಿದ್ದರೂ ಯೋಚನೆಯಿಲ್ಲ, ಬೀನ್ಸ್, ಕ್ಯಾರೆಟ್, ಬೀಟ್ ರೂಟ್, ಪಾಲಾಕ್, ಹಸಿಮೆಣಸಿನಕಾಯಿ ಎಲ್ಲವನ್ನೂ ಬೆಳೆದುಕೊಂಡು ನಾನೇ freeze ಮಾಡಿ ಇಟ್ಟುಕೊಂಡಿದ್ದೇನೆ. ಯಾವ ಗೊಬ್ಬರವೂ ಇಲ್ಲ! " ಸ್ಪ್ರೇ ಫ್ರೀ" ಹುಳಗಳನ್ನು ಕಂಡಲ್ಲಿ ಹತ್ಯೆ ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದರಿಂದ ಅವುಗಳ ಕಾಟ ಕಡಿಮೆಯೇ. ಅಕ್ಕಿ-ಬೇಳೆ ತೊಳೆದ ನೀರು, ತರಕಾರಿ-ಹಣ್ಣುಗಳ ಸಿಪ್ಪೆ, ಇವೇ ನನ್ನ ಗಿಡಕ್ಕೆ ಗೊಬ್ಬರ! ಊರಿನಿಂದ ಅಮ್ಮ ಬೆಳ್ಳುಳ್ಳಿ ಜಜ್ಜಿ ನೀರಿನಲ್ಲಿ ಕಲಸಿ ಗಿಡಕ್ಕೆ ಹಾಕಿದರೆ ಹುಳ ಬರುವುದಿಲ್ಲವೆಂದು ಹೇಳಿದ್ದರಿಂದ, ಎಲ್ಲಾ ಗಿಡಕ್ಕೂ <br />" ಬೆಳ್ಳುಳ್ಳಿ ಸ್ಪ್ರೇ ". <br /><br />ಆದರೂ ಯಾಕೋ ಕರಿಬೇವಿನ ಗಿಡ ನನಗೆ ಒಲಿಯಲಿಲ್ಲ. ಮನೆಯೊಳಗೆ ಇಟ್ಟುಕೊಂಡು ಸಾಕಿ ಸಲಹಿದರೂ ಬದುಕಲಿಲ್ಲ. ಆದರೂ ಬಿಡುವುದಿಲ್ಲ, ಮುಂದಿನ ವರ್ಷದೊಳಗೆ ಹೇಗಾದರೂ ಬದುಕಿಸುವ ಛಲ ನನ್ನದು. <br /><br />ಬನ್ನಿ ನಮ್ಮ ಕೈತೋಟದ ಪರಿಚಯ ಮಾಡಿಕೊಡುತ್ತೇನೆ. <br /><br /><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi2BJkdwvunB2ZyxI9zeP8FhpSoE9ES87pUZhR0RuwkYCm5iDFGd7bNBmbj3il2uCPiYRYZGcA2JTo1UaS5WL-q2dn7u2VKwz8IKNBXQDZ-trTsMDBmX8OFAq2hNVdc9R2n2VY5qzQaX11p/s1600-h/silverbeet.JPG"><img style="float:left; margin:0 10px 10px 0;cursor:pointer; cursor:hand;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi2BJkdwvunB2ZyxI9zeP8FhpSoE9ES87pUZhR0RuwkYCm5iDFGd7bNBmbj3il2uCPiYRYZGcA2JTo1UaS5WL-q2dn7u2VKwz8IKNBXQDZ-trTsMDBmX8OFAq2hNVdc9R2n2VY5qzQaX11p/s320/silverbeet.JPG" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5166976902547416994" /></a> <em><strong>ಸಿಲ್ವರ್ ಬೀಟ್ </strong></em>: ಕಬ್ಬಿಣಾಂಶ ಹೆಚ್ಚು ಇದೆಯಂತೆ. ಬೇಳೆ ಜೊತೆ, ಮತ್ತು ಇದರದೇ ಪಲ್ಯ ಚೆನ್ನಾಗಿರುತ್ತದೆ. ಸಿಲ್ವರ್ ಬೀಟ್ ಮತ್ತು ಆಲೂಗೆಡ್ಡೆ ನನ್ನ ಫೇವರಿಟ್ ಕಾಂಬಿನೇಷನ್ :)<br /><br /><br /><br /><br /><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjgenx-M-_fu29m5uoh59U1POPH4LcWIhyshUSWrvuZDQ9AEGNjHIq0wSnM7xVFZ5X_ev7mVZTNnKoomitZ-s1pdjt5O0Qz8-mdsjdcbeIrZphraakb234KVkvbLvjGRG_cEDeqXhxTBEQ4/s1600-h/menthya.JPG"><img style="float:left; margin:0 10px 10px 0;cursor:pointer; cursor:hand;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjgenx-M-_fu29m5uoh59U1POPH4LcWIhyshUSWrvuZDQ9AEGNjHIq0wSnM7xVFZ5X_ev7mVZTNnKoomitZ-s1pdjt5O0Qz8-mdsjdcbeIrZphraakb234KVkvbLvjGRG_cEDeqXhxTBEQ4/s320/menthya.JPG" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5166977860325124018" /></a> <em><strong>ಮೆಂತ್ಯಸೊಪ್ಪು</strong></em>: ಮೆಂತ್ಯಸೊಪ್ಪಿನ ಬಗ್ಗೆ ಹೇಳುವುದೇ ಬೇಡ! ಮೆಂತ್ಯಸೊಪ್ಪಿನ ಹುಳಿ, ಅನ್ನಕ್ಕೆ ಮೆಂತ್ಯಸೊಪ್ಪಿನ ಒಗ್ಗರಣೆ, ಚಪಾತಿ ಹಿಟ್ಟಿಗೆ ಮೆಂತ್ಯ, ಹಸಿಮೆಣಸಿನಕಾಯಿ, ಶುಂಠಿ, ರುಬ್ಬಿ ಸೇರಿಸಿ ಚಪಾತಿ ಮಾಡಿದರೆ ಪಲ್ಯ ಇಲ್ಲದಿದ್ದರೂ ಮೊಸರಿನ ಜೊತೆ ಸಕತ್ ನಡೆಯುತ್ತದೆ!<br /><br /><br /><br /><br /><br /><br /><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhxyAqqd2Ts8Qa7nr8_fF0F3c9u3ZplipsZcDskYYgv6ExOZO1lUtJu2al65WbILl2hM9bPWvEeygzO_l9T02mxDqejMjNYsVZtSS639KwBBoTmn5B9dLeTo9acmAUck0H9oW-k79OCOKXX/s1600-h/kottambari+salu.JPG"><img style="float:left; margin:0 10px 10px 0;cursor:pointer; cursor:hand;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhxyAqqd2Ts8Qa7nr8_fF0F3c9u3ZplipsZcDskYYgv6ExOZO1lUtJu2al65WbILl2hM9bPWvEeygzO_l9T02mxDqejMjNYsVZtSS639KwBBoTmn5B9dLeTo9acmAUck0H9oW-k79OCOKXX/s320/kottambari+salu.JPG" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5166978384311134146" /></a> <em><strong>ಕೊತ್ತಂಬರಿ ಸೊಪ್ಪು</strong></em>: ಕೊತ್ತಂಬರಿ ಬೀಜಗಳನ್ನು ಉದುರಿಸಿ 10 - 15 ದಿನಗಳ ನಂತರ ಕಣ್ಣುಬಿಡುತ್ತಿವೆ! ಪಲ್ಯ, ಹುಳಿ, ಸಾಂಬಾರಿಗೆ ಕೊತ್ತಂಬರಿ ಇಲ್ಲದಿದ್ದರೇ ನಡೆಯುವುದೇ??! <br /><br /><br /><br /><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi4LCYfIqkUDlHHpqIgnMNMZczANT93tx3s5EuPCL0QraSUv-IOrSTjDqXw_9U874UvbCscdUJSIQ-Ks4qXA07aIJeRbmogaATCX5KAUUV3p-BDrdqJ3PtiEa71wovifpfRQm-qNKQpnS-N/s1600-h/pudina.JPG"><img style="float:left; margin:0 10px 10px 0;cursor:pointer; cursor:hand;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi4LCYfIqkUDlHHpqIgnMNMZczANT93tx3s5EuPCL0QraSUv-IOrSTjDqXw_9U874UvbCscdUJSIQ-Ks4qXA07aIJeRbmogaATCX5KAUUV3p-BDrdqJ3PtiEa71wovifpfRQm-qNKQpnS-N/s320/pudina.JPG" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5166978938361915346" /></a> <em><strong>ಪುದೀನ</strong></em>: ಪುದೀನ ಚಟ್ನಿ, ಪಲಾವ್ ಗೆ ಪುದೀನದ ಒಂದೆರಡು ಎಲೆಗಳನ್ನು ಹಾಕಿದರೆ ಅದರ ಗಮವೇ ಬೇರೆ! ಪಲಾವ್, ಮಸಾಲೆವಡೆ, ಬೇಳೆ ಸಾರಿಗೆ ಎಲ್ಲದಕ್ಕೂ ಎರಡು ಪುದೀನ ಎಲೆ ಹಾಕುವುದು ನನ್ನ ಶೈಲಿ :)<br /><br /><br /><br /><br /><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgWfNX8KqvHov9ykp4Dv2lquwzt2nzIk2z4Wh1jv-baARw6kFf5YGAUGX4XuofDkHa-yc2g8jHS5zu_Ey13Msry8azFlSHsqeet3HgHJ69bBsfShJrz19jBU8yMvc0aRGpU-GkiyQdMroiJ/s1600-h/parsley.JPG"><img style="float:left; margin:0 10px 10px 0;cursor:pointer; cursor:hand;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgWfNX8KqvHov9ykp4Dv2lquwzt2nzIk2z4Wh1jv-baARw6kFf5YGAUGX4XuofDkHa-yc2g8jHS5zu_Ey13Msry8azFlSHsqeet3HgHJ69bBsfShJrz19jBU8yMvc0aRGpU-GkiyQdMroiJ/s320/parsley.JPG" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5166979526772434914" /></a> <em><strong> ಪಾರ್ಸ್ಲೀ</strong></em>: ಇಲ್ಲಿ ಹೇರಳವಾಗಿ ಬೆಳೆಸುತ್ತಾರೆ. ಕೊತ್ತಂಬರಿಯ ಬದಲು ಹಾಕಿದರೂ ನಡೆಯುತ್ತದೆ. ಸಲಾಡ್ ನ ಜೊತೆ ಪಾರ್ಸ್ಲೀಯನ್ನು ಹಸಿ ತಿನ್ನಬಹುದು.<br /><br /><br /><br /><br /><br /><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjK1YSah9FghFX3tDnm-I7bSAAoEZ55WwXhom8m2VkT6R30ILDz7_MQePeH3FQz-QZKehaGhpQW_CLYjJWoTdjWcAljJ28zC4-zi4N0OEsby-FSqy2M8k8AP1cOwFI_LmJ04F5O-Tu9mCm-/s1600-h/kottambari.JPG"><img style="float:left; margin:0 10px 10px 0;cursor:pointer; cursor:hand;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjK1YSah9FghFX3tDnm-I7bSAAoEZ55WwXhom8m2VkT6R30ILDz7_MQePeH3FQz-QZKehaGhpQW_CLYjJWoTdjWcAljJ28zC4-zi4N0OEsby-FSqy2M8k8AP1cOwFI_LmJ04F5O-Tu9mCm-/s320/kottambari.JPG" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5166979947679229938" /></a> <em><strong>ಕೊತ್ತಂಬರಿ</strong></em>: ಕೊತ್ತಂಬರಿ ಬೀಜಗಳನ್ನು ಹಾಕಿ ಮೊಳಕೆ ಬರಿಸಿ ನೆಡುತ್ತಿದ್ದ ನನಗೆ, ಮಾರುಕಟ್ಟೆಯಲ್ಲಿ ಕೊತ್ತಂಬರಿಗಿಡ ಕಂಡು, ಕೊಂಡು ತಂದು ನೆಟ್ಟಿದ್ದೇನೆ. <br /><br /><br /><br /><br /><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhsLUr2jKRqs2ySW7TEqGiWqo8sLH8elRjoDDgELks8xn7rnZgQ9Y-JyAm5yhb-XMQVkGfDVm9-lCfrqjtPlsx1pFlOFOhGTUd1mGcY4S19cJc2Ialuhow_pBwY57VXYLbGvHY6jxApv7IH/s1600-h/capcicam.JPG"><img style="float:left; margin:0 10px 10px 0;cursor:pointer; cursor:hand;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhsLUr2jKRqs2ySW7TEqGiWqo8sLH8elRjoDDgELks8xn7rnZgQ9Y-JyAm5yhb-XMQVkGfDVm9-lCfrqjtPlsx1pFlOFOhGTUd1mGcY4S19cJc2Ialuhow_pBwY57VXYLbGvHY6jxApv7IH/s320/capcicam.JPG" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5166980841032427522" /></a> <em><strong>ದಪ್ಪಮೆಣಸಿನಕಾಯಿ</strong></em>: ಇದು ದೊಡ್ದದಾದ ನಂತರ ಕೆಂಪು ಕಲರ್ ಬರುತ್ತದಂತೆ! ಗಿಡ ತಂದು ನೆಟ್ಟಿದ್ದು, ಇನ್ನೂ ದೊಡ್ಡದಾಗಬೇಕು. ಆಲೂ ಜೊತೆ ಪಲ್ಯ, ಇಲ್ಲವೇ ಬೋಂಡ ಮಾಡಿ ಹೊಡೆಯಬಹುದು! <br /><br /><br /><br /><br /><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgd-7w2_Idi1hY9hlvQUP3KZW9GGQXXSv5gltXS6uT7lF4W55SVlQCynnlJVFcsOX6zgK6WdTXPeAoxIy4Xvfp9YT69Me1OyAmKU23pC10HevMPOgyQcGotxTLNPGVmSZpFEhMo_SGHiv6u/s1600-h/dappamenasinakai.JPG"><img style="float:left; margin:0 10px 10px 0;cursor:pointer; cursor:hand;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgd-7w2_Idi1hY9hlvQUP3KZW9GGQXXSv5gltXS6uT7lF4W55SVlQCynnlJVFcsOX6zgK6WdTXPeAoxIy4Xvfp9YT69Me1OyAmKU23pC10HevMPOgyQcGotxTLNPGVmSZpFEhMo_SGHiv6u/s320/dappamenasinakai.JPG" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5166981395083208722" /></a> <em><strong>ಹಸಿಮೆಣಸಿನಕಾಯಿ</strong></em>: ತಂದು ನೆಟ್ಟದ್ದು ಒಂದೇ ಪುಟಾಣಿ ಗಿಡ. ಈಗ ಗಿಡದ ತುಂಬಾ ಕಾಯಿಗಳು. <br /><br /><br /><br /><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh1WodH4Zfx2q6dFsyNviiojKQHUupQi5QYOpsUhkY2y6qLCVlmEFJyvlRXeWdt4buVoJJjlMNwRb80opcYHav0-d7m846soDRg8zCjjK_8MvPAnhXQ1IXk0Uubse1NB4IGNFgzi7Bt5wcL/s1600-h/bayleaves.JPG"><img style="float:left; margin:0 10px 10px 0;cursor:pointer; cursor:hand;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh1WodH4Zfx2q6dFsyNviiojKQHUupQi5QYOpsUhkY2y6qLCVlmEFJyvlRXeWdt4buVoJJjlMNwRb80opcYHav0-d7m846soDRg8zCjjK_8MvPAnhXQ1IXk0Uubse1NB4IGNFgzi7Bt5wcL/s320/bayleaves.JPG" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5166981880414513186" /></a> <em><strong>ಪಲಾವ್ ಎಲೆ</strong></em>: bayleaves ಗೆ ನಾವು ಪಲಾವ್ ಎಲೆ ಎನ್ನುತ್ತೇವೆ. ಇದಕ್ಕೆ ಸರಿಯಾದ ಹೆಸರು ನನಗೆ ಗೊತ್ತಿಲ್ಲ :) ಅಂಗಡಿಗಳಲ್ಲಿ ಒಣಗಿಸಿದ ಪಲಾವ್ ಎಲೆಗಳು ಸಿಗುತ್ತವೆ. ನಾನಿನ್ನೂ ಒಣಗಿಸಲು ಶುರು ಮಾಡಿಲ್ಲ! ಸದ್ಯಕ್ಕೆ ಹಸಿ ಎಲೆಗಳನ್ನೇ ಪಲಾವ್/ಭಾತ್ ಗೆ ಉಪಯೋಗಿಸುತ್ತಿದ್ದೇನೆ. <br /><br /><br /><br /><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhWpwxMN55p-0Aoe3-ytG6J3xQCqoN7Auc3yFf0cPmLfc3qK19UMBdbyxpo2ZDL6GDTtjpfOkEzlU1G7Qzd-HH_rXfrc7ywD_LOJ_XzVgxzloii9ih8OVNhx6I1gWxtbZME0p1fZr5q83YC/s1600-h/gherkin.JPG"><img style="float:left; margin:0 10px 10px 0;cursor:pointer; cursor:hand;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhWpwxMN55p-0Aoe3-ytG6J3xQCqoN7Auc3yFf0cPmLfc3qK19UMBdbyxpo2ZDL6GDTtjpfOkEzlU1G7Qzd-HH_rXfrc7ywD_LOJ_XzVgxzloii9ih8OVNhx6I1gWxtbZME0p1fZr5q83YC/s320/gherkin.JPG" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5166982374335752242" /></a> <em><strong>ಸೌತೆಕಾಯಿ</strong></em>: ಸೌತೆಕಾಯಿತರವೇ ಆದರೆ ಆಕಾರ ಚಿಕ್ಕದು. ಸರಿಯಾದ ಪದ ನನಗೆ ಗೊತ್ತಿಲ್ಲ. ಹೇಗಿರುತ್ತದೋ ಏನೋ ಎಂದು ಸಣ್ಣ ಗಿಡ ತಂದು ನೆಟ್ಟಿದ್ದು, ಇಡೀ ಬೇಲಿಯನ್ನು ಆವರಿಸಿ ಬೆಳೆದಿದೆ. ಇದರಿಂದ ಪಲ್ಯ, ಮಜ್ಜಿಗೆ ಹುಳಿ, ಬಟಾಣಿ ಮತ್ತು ಗರ್ಕಿನ್ ಭಾತ್ ಸಹ ಮಾಡಬಹುದೆಂದು ತಿಳಿಸಿಕೊಟ್ಟವರು ಶುಭಾ ಮತ್ತು ಸಂಗೀತ ಅವರು. ಕಾಯಿಗಳನ್ನು ಕಿತ್ತು ಎಲ್ಲರಿಗೂ ಹಂಚಿ, ಇನ್ನೇನು ಗಿಡವನ್ನೇ ಕೀಳೋಣವೆನ್ನುವಷ್ಟರಲ್ಲಿ ಮತ್ತೊಂದು ಕಾಯಿ! <br /><br /><br /><br /><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgvJw1oi3PHn7MGP2PGpjG8RZY0YZZSDsylrvlzrzvs4UosAjR9AbunFpdcu7PCd6_POe7rdbvYUTwf6jlG0OsVbokpHsJWFecHgFBd3Gw7grEVVY_SNwGwM5p85A8e-2FkfLtWa76kJ1pD/s1600-h/tomato+n+beans+gida.JPG"><img style="float:left; margin:0 10px 10px 0;cursor:pointer; cursor:hand;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgvJw1oi3PHn7MGP2PGpjG8RZY0YZZSDsylrvlzrzvs4UosAjR9AbunFpdcu7PCd6_POe7rdbvYUTwf6jlG0OsVbokpHsJWFecHgFBd3Gw7grEVVY_SNwGwM5p85A8e-2FkfLtWa76kJ1pD/s320/tomato+n+beans+gida.JPG" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5166982898321762370" /></a> <em><strong>ಟೊಮೋಟೋ ಮತ್ತು ಬೀನ್ಸ್</strong></em>: ಇಲ್ಲಿಯ ಗಾಳಿಗೆ ಎಲ್ಲವೂ ಟೊಂಕ ಮುರಿದುಕೊಂಡು ಬೀಳುತ್ತಿದ್ದರಿಂದ ಈ ಗಿಡಗಳಿಗೆ ಕಡ್ಡಿಯ ಆಧಾರವನ್ನು ಕೊಟ್ಟಿದ್ದಾರೆ ಯಜಮಾನರು.<br /><br /><br /><br /><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEizjUOdkQgb8oMGXPvzk0Tizm4TONu7gnxXwWJW2iLLbj74_L7AEKL2ghSE7CocsetSRA5L3kIGlSzPpsWC_l_SXcoVKrHSCyl8trSODEVGgc30FSep9pPDvXkx3TIJ87teLAjvk9K6bP-q/s1600-h/beetroot+n+carrot.JPG"><img style="float:left; margin:0 10px 10px 0;cursor:pointer; cursor:hand;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEizjUOdkQgb8oMGXPvzk0Tizm4TONu7gnxXwWJW2iLLbj74_L7AEKL2ghSE7CocsetSRA5L3kIGlSzPpsWC_l_SXcoVKrHSCyl8trSODEVGgc30FSep9pPDvXkx3TIJ87teLAjvk9K6bP-q/s320/beetroot+n+carrot.JPG" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5166983353588295762" /></a> <em><strong>ಬೀಟ್ ರೂಟ್ ಮತ್ತು ಕ್ಯಾರೆಟ್</strong></em>: ಎರಡನೆಯ ಬೆಳೆಗೆ ತಂದು ನೆಟ್ಟ ಗಿಡಗಳು. ಇನ್ನೂ ಚಿಕ್ಕವು. ಇನ್ನೊಂದು 15 ದಿನಕ್ಕೆ ಬೀಟ್ ರೂಟ್ ಮತ್ತು ಕ್ಯಾರೆಟ್ ರೆಡಿ. <br /><br /><br /><br /><br /><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiqTLva1fdlLtYqY3LK2Ghq6NyPLrYSV_51e2R36r5QT7qjcl3JiLjx_QsFk3rNii0mhmh7rGiG-9yXCzswuFrTXepJxwdzCZ9gwDRZTut5s9o3rDERMJLQXEg1QNN2qdpVN7lX_8_JVeDT/s1600-h/ele+beans.JPG"><img style="float:left; margin:0 10px 10px 0;cursor:pointer; cursor:hand;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiqTLva1fdlLtYqY3LK2Ghq6NyPLrYSV_51e2R36r5QT7qjcl3JiLjx_QsFk3rNii0mhmh7rGiG-9yXCzswuFrTXepJxwdzCZ9gwDRZTut5s9o3rDERMJLQXEg1QNN2qdpVN7lX_8_JVeDT/s320/ele+beans.JPG" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5166983856099469410" /></a> <em><strong>Dwarf beans</strong></em>: ಗಿಡದ ಬುಡದಲ್ಲಿ ಬಿಡುತ್ತವೆ. ಬಳ್ಳಿಯಂತೆ ಹಬ್ಬುವುದಿಲ್ಲ. ಆದರೆ ಮುಂದಿನ ಸಲ ಈ ಬೀನ್ಸ್ ತರಬಾರದೆಂದು ತೀರ್ಮಾನಿಸಿದ್ದೇನೆ. ಗಿಡದ ಬುಡದಲ್ಲಿ ಬಿಡುವುದರಿಂದ ಮಣ್ಣಿನ ಜೊತೆ ಸೇರಿ ಬೇಗ ಹಾಳಾಗುತ್ತಿವೆ. <br /><br /><br /><br /><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg6o9leRSRGeOUmlssY_8r4NGoahhmfTiRuI-9_j6wsRCin4LAiTzCgWzoohjrPgW4HE3Emwe9BLUVQRqAih0zEmbSM4E4Rbxjn8LrB8Tdqivx3zuh8zAk3wYVjNv-Kz7R-keWXQUeSMhyH/s1600-h/gidada+tumba+hasimensinkai.JPG"><img style="float:left; margin:0 10px 10px 0;cursor:pointer; cursor:hand;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg6o9leRSRGeOUmlssY_8r4NGoahhmfTiRuI-9_j6wsRCin4LAiTzCgWzoohjrPgW4HE3Emwe9BLUVQRqAih0zEmbSM4E4Rbxjn8LrB8Tdqivx3zuh8zAk3wYVjNv-Kz7R-keWXQUeSMhyH/s320/gidada+tumba+hasimensinkai.JPG" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5166984264121362546" /></a> ಈ ಗಿಡದಲ್ಲಿ ಹಸಿಮೆಣಸಿನಕಾಯಿ ಅಲ್ಲೆ ಒಣಗಲು ಬಿಟ್ಟಿದ್ದೇನೆ. ಈಗ ನನಗೆ ಕೆಂಪು ಸಾರು ಮಾಡಲು ಕೆಂಪು ಮೆಣಸಿನಕಾಯಿ! <br /><br /><br /><br /><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgkikefjJ2PPGYD8_5wpUf3u5vXvZ4ZHtsHnM-tq2aZcYMdJiSL17RH0vFfBdHcfLmiPTvhyphenhyphenyBbVrCKMR1jcVvoQ_8gph0dUEPB4gPsXnoAC3AO5VONQzdH6Z-6zktmKtbL1xIQO3ty2n9K/s1600-h/hasimenasinakai.JPG"><img style="float:left; margin:0 10px 10px 0;cursor:pointer; cursor:hand;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgkikefjJ2PPGYD8_5wpUf3u5vXvZ4ZHtsHnM-tq2aZcYMdJiSL17RH0vFfBdHcfLmiPTvhyphenhyphenyBbVrCKMR1jcVvoQ_8gph0dUEPB4gPsXnoAC3AO5VONQzdH6Z-6zktmKtbL1xIQO3ty2n9K/s320/hasimenasinakai.JPG" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5166984839646980226" /></a> ಎಳೆ ಹಸಿಮೆಣಸಿನಕಾಯಿಗಳು. ಇನ್ನೂ ಬಲಿತಿಲ್ಲ. ಗಿಡ ಇನ್ನೂ ಬೆಳೆಯುತ್ತಿದೆ. <br /><br /><br /><br /><br /><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjQlINwiM4h1faJxYcNSU1uRWTtvGQk_h2XZkjn7gNVNUcrf8h7FUuEmcaN7vjJUQOJwS_x6XFfgCEXUTLG_GrazxBU3rBDk1-ZTM24d1awErFYDPrZ5njAzBUlR-535yQ2USWgFx_1cxiw/s1600-h/badanekai.JPG"><img style="float:left; margin:0 10px 10px 0;cursor:pointer; cursor:hand;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjQlINwiM4h1faJxYcNSU1uRWTtvGQk_h2XZkjn7gNVNUcrf8h7FUuEmcaN7vjJUQOJwS_x6XFfgCEXUTLG_GrazxBU3rBDk1-ZTM24d1awErFYDPrZ5njAzBUlR-535yQ2USWgFx_1cxiw/s320/badanekai.JPG" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5166985243373906066" /></a> <em><strong> ಬದನೇಕಾಯಿ</strong></em>: ಇದಕ್ಕೆ ಯಜಮಾನರ ಆರೈಕೆ ಬಹಳ. ಅವರ ಫೇವರಿಟ್ ತರಕಾರಿ. ಇನ್ನೂ ಹೂವು ಬಿಟ್ಟಿಲ್ಲ, ಗಿಡ ಮಾತ್ರ ಎಲೆಗಳನ್ನು ಅರಳಿಸಿಕೊಂಡು ನಗುತ್ತಿದೆ. <br /><br /><br /><br /><br /><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi7XndiJN-zR2MvC_Nncz1yU7bYMXF2LGw8GKlYHaCPzyUrly0y4TtfOtjVgDR4jmShIVLVKUrmuHPIaBvetobMWg1J_u8KYG6VNACkGVYMNPz03jOCcCQM9IUzM2tjTY-4xqwkxNfr4pan/s1600-h/D.mensinkai.JPG"><img style="float:left; margin:0 10px 10px 0;cursor:pointer; cursor:hand;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi7XndiJN-zR2MvC_Nncz1yU7bYMXF2LGw8GKlYHaCPzyUrly0y4TtfOtjVgDR4jmShIVLVKUrmuHPIaBvetobMWg1J_u8KYG6VNACkGVYMNPz03jOCcCQM9IUzM2tjTY-4xqwkxNfr4pan/s320/D.mensinkai.JPG" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5166985634215930018" /></a> <em><strong>ದಪ್ಪಮೆಣಸಿನಕಾಯಿ</strong></em>: ಇದಕ್ಕೆ ನಮ್ಮವರಿಟ್ಟ ಹೆಸರು "ನೂಕ್ಲಿಯರ್ ಬಾಂಬ್". ಹೇಳಲಾರದಷ್ಟು ಖಾರ! ಒಮ್ಮೆ ತಿಳಿಯದೇ ಒಂದೀಡೀ ಈ ಮೆಣಸಿನಕಾಯಿಯನ್ನು ನೂಡಲ್ಸ್ ಗೆ ಹಾಕಿ ಕುಣಿದಾಡಿದ್ದನ್ನು ಇನ್ನೂ ಮರೆತಿಲ್ಲ! <br /><br /><br /><br /><br /><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiZQ8ZGN73qz7OqG0Tpi2Bj4CSG9jTpjvxkMPB1HbcKMPWJhOtgqBVje3xyCyK_znRY4xVOYqJtjl83ykLTLvslmQvq0ZB3NJx-Jn1_DvRSvWM5a4JBFL3uEzrt9YecxQKVQ2JYytsxghdJ/s1600-h/tomato.JPG"><img style="float:left; margin:0 10px 10px 0;cursor:pointer; cursor:hand;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiZQ8ZGN73qz7OqG0Tpi2Bj4CSG9jTpjvxkMPB1HbcKMPWJhOtgqBVje3xyCyK_znRY4xVOYqJtjl83ykLTLvslmQvq0ZB3NJx-Jn1_DvRSvWM5a4JBFL3uEzrt9YecxQKVQ2JYytsxghdJ/s320/tomato.JPG" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5166986128137169074" /></a> <em><strong>ಟೊಮೋಟೋ</strong></em>: ಹೂವು ಕಾಯಾಗುತ್ತಿರುವ ಟೋಮೋಟೋ. ಟೋಮೋಟೋ ಕಾಯಿ ಚಟ್ನಿ ನಮ್ಮವರ ಫೇವರಿಟ್! <br /><br /><br /><br /><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg9O_c1xQ1ROUkp1zuRd9RLblZmmOI8w9m71SiUbFC76125kAFd_kH83lE3Gt5U9ynoVDwwoQrv9roB_onjfZ7udPTr60zyP4t2DZWc8bZSxA2Ouc489YKNMbvBiSZAqaCcIYVDns6k02Y7/s1600-h/beens.JPG"><img style="float:left; margin:0 10px 10px 0;cursor:pointer; cursor:hand;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg9O_c1xQ1ROUkp1zuRd9RLblZmmOI8w9m71SiUbFC76125kAFd_kH83lE3Gt5U9ynoVDwwoQrv9roB_onjfZ7udPTr60zyP4t2DZWc8bZSxA2Ouc489YKNMbvBiSZAqaCcIYVDns6k02Y7/s320/beens.JPG" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5166986561928865986" /></a> <em><strong>ಬೀನ್ಸ್</strong></em>: ಬಳ್ಳಿಯಂತೆ ಹಬ್ಬುವ ಬೀನ್ಸ್. ಗಿಡದ ತುಂಬಾ ಬೀನ್ಸ್ ಗಳೇ ಬೀನ್ಸ್ ಗಳು:) <br /><br /><br /><br /><br /><br /><br /><br /><br /><br /><br /><br /><br /><br /><br /><br /><br /><br /><br /><br /><br /><br /><br /><br />ಇನ್ನೂ, ಹೂಕೋಸು, ಎಲೆಕೋಸು, ಆಲೂಗೆಡ್ಡೆ, ಲೆಟ್ಯೂಸ್ ಗಳು ಬಾಲ್ಯಾವಸ್ಥೆಯಲ್ಲಿರುವುದರಿಂದ ಅವುಗಳ ಪರಿಚಯ ಮತ್ತೊಮ್ಮೆ.NilGirihttp://www.blogger.com/profile/05878649568367403490noreply@blogger.com16tag:blogger.com,1999:blog-6794037534272902548.post-26318178717713056572008-02-07T11:23:00.001+13:002010-11-19T20:52:17.410+13:00RangoliIt is an ancient culture and traditional art of Indian Hindus. <br />
<br />
Our mothers, grandmothers and their mothers drew these wonderful rangoli designs before sunrise in front of their homes. It was and is believed that by doing so we welcome the Sun God “<strong>Surya</strong>”. If we recall our good old Kannada/tamil/telugu movies , the lady of the house usually draws rangoli early in the morning and does Tulasi pooja with the “<em><strong>Suprabhata</strong></em>” chantings playing in the background. <br />
<br />
Our grandmothers and great grandmothers did not learn how to draw beautiful and colourful rangolis at schools. They learnt this wonderful art from their mothers and grandmothers and then they passed on to their own children. I believe this traditional art should flow from generation to generations. It is sad to think that due to lack of space (living in high-rise apartments), time, interest or knowledge many of our young mothers are not able to pass on this valuable and very easy traditional art to their daughters.<br />
<br />
I still remember when my mother drew beautiful rangolis in front of our home. She always insisted me to watch her draw them. By just watching her, I learnt a lot of simple tricks, to name a few drawing two lines, three lines, four lines. She usually did not repeat the same rangoli for at least 6 months. She knew many designs and patterns for different festivals and occasions alike. To name a few, the “<em><strong>Chukki rangolis</strong></em>” (dotted ones), “<em><strong>Ele rangolis</strong></em>” (with many arcs and curves), and then “<em><strong>Surya rangoli</strong></em>” for Ratha Sapthami, “<em><strong>Krishna na Tottilu</strong>”</em> for Janmashtami, “<em><strong>Deepa rangoli</strong></em>” for Deepavali and the list goes on.<br />
<br />
My mother told me that our grandmother had taught her how to draw rangoli. As there were hundreds of different patterns and designs she had drawn them in a notebook. She still has that notebook and is like a treasure to her. She has maintained it very well and it also contains her self-made and our grandmother’s recipes for Kashayas, Navilgaries,:-) etc. <br />
<br />
When I started drawing rangolies my mother always stood and watched me. She was very particular about the rangolis. By doing so she made sure that I drew them in a right manner. It was a compulsory and routine early morning chores for me. She did not accept lame excuses for not drawing a rangoli daily. She did not like using a ‘<em><strong>seeme sunna’ </strong></em>or chalk-piece to draw a rangoli. She believed that it was a bad omen. <br />
<br />
<br />
When I first came to New Zealand we stayed in a city called Invercargill. I was very much disappointed to see that there was no “<em><strong>Angala</strong></em>” in front of our home:( We had a driveway but it was usually wet due to continuous rains. We also had too much of wind and weather was always chilly! I missed drawing rangolies a lot over there. But when we shifted to Auckland, which is a warmer place than Invercargill I fulfilled my desire to draw various rangolis during our festivals:). I am sharing some of my rangolis here. <br />
<br />
<br />
<a href="http://i31.tinypic.com/13zy0cg.jpg"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 320px;" src="http://i31.tinypic.com/13zy0cg.jpg" border="0" alt="" /></a><br />
<br />
<a href="http://i27.tinypic.com/bijjvo.jpg"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 320px;" src="http://i27.tinypic.com/bijjvo.jpg" border="0" alt="" /></a><br />
<br />
<a href="http://i29.tinypic.com/2ugl4c8.jpg"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 320px;" src="http://i29.tinypic.com/2ugl4c8.jpg" border="0" alt="" /></a><br />
<br />
<a href="http://i30.tinypic.com/23aavk.jpg"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 320px;" src="http://i30.tinypic.com/23aavk.jpg" border="0" alt="" /></a><br />
<br />
<a href="http://tinypic.com?ref=2vje6px" target="_blank"><img src="http://i56.tinypic.com/2vje6px.jpg" border="0" alt="Image and video hosting by TinyPic"></a><br />
<br />
<a href="http://tinypic.com?ref=nbqfdg" target="_blank"><img src="http://i53.tinypic.com/nbqfdg.jpg" border="0" alt="Image and video hosting by TinyPic"></a><br />
<br />
<a href="http://tinypic.com?ref=33trq83" target="_blank"><img src="http://i54.tinypic.com/33trq83.jpg" border="0" alt="Image and video hosting by TinyPic"></a><br />
<br />
<a href="http://tinypic.com?ref=sx0pvo" target="_blank"><img src="http://i55.tinypic.com/sx0pvo.jpg" border="0" alt="Image and video hosting by TinyPic"></a><br />
<br />
<br />
<br />
<br />
I have many more rangoli designs, which I would like to share them as time goes by.NilGirihttp://www.blogger.com/profile/05878649568367403490noreply@blogger.com10